Olsun bu adımlar bile çok büyük gelişme aslinda. Tabiki umudumuzu kaybetmeyeceğiz ama kendimizi ve eşimi de unutmamamız gerekiyor. Her zaman sağlıklı besleneceğiz öncelikle kendi psikolojimizi düzelteceğiz ki hayatmizdaki insanları mutlu edelim yaşayan ölü gibi olmayalimSanki kendi yaşadıklarımı özetlemişsiniz bu döngünün sonunda bir gün aynada kendime baktım yabancı biri gibi hissettim o gün diyetisyene spora ve psikolog a başladım aradan üç ay geçti eski ben e dönmeye gayret ediyorum yine tüp bebek sürecindeyim ama artık sanki bu da hayatımın normali gibi bakıyorum ama şu var sabaha karşı hala siteye bakıp farklı birşey okur muyum diye bakıyorum
Öncelikle üzgün olduğumu belirtmek isterim. Hemde çok üzüldüm.Yorum yapıp yapmamakta çok kararsız kalmıştım yanlış anlar mısınız diye çekindim? Ben de tüp bebek tedavisi görüyorum 1.sinde tuttu kalbı durdu kürtaj oldum. 2. Sini yeni oldum bakalım ne olacak bilemiyorum. İlkinde Bebeği kaybedince bi de o sonraki süreçlerde nasıl yıkıldım 1 hafta yataktan çıkmadım yemek yemedim gelen olunca kızıyordum konuşmaya tahammülüm yoktu. Bunu sadece bu tedavi sürecinin gerçekten zor olduğunu belirtmek için yazdım. Asıl anlatmak isteğim konu Eltiminde çocuğu olmamış 2 bucuk sene dr dr gezmişler. Dr biri demiş ki ben ne oğlan tarafıyım ne kız ama sen kusurlusun senin çocuğun asla olmaz.aşılama vs yanıt alamamışlar . En son psikolojisi bozulmuş ben çocuk falan istemiyorum ayrılırsak olmazsa ayrılalım kafasına girmiş. O kadar çok hayal kırıklıgı yaşamış ki artık o dr sözünü kabul etmiş.hiç aklına getirmiyormuş çocuk falan aradan aylar geçmiş böbrekleri rahatsızlanmış tedavi görüyormuş sonra kendisinde tuhaflık hissetmiş acile gitmişler meğerse o düşünceden uzaklaşıp kafasını dağıtınca dikkati başka yöne kayıp böbrekleriyle mücadele ederken hamile kalmış hemde ikiz. Ama embriyo ilaçlardan gelişememiş. Ölmüş kürtaj olmuş.Sonra anlamışki ki çok düşünmemek umursamamak lazım. Böbrek tedavisini tamamlamış sonra yine hamile kalmış. 43 yaşında da 2. Sini doğurdu. Demem o ki odağınızı değiştirin kabullenip tevekkülünüzü yapın günlük rutininize dönün . Gerekirse size iyi gelmeyen sürekli çocuk soran insanlara gereken cevabı söyleyin. Size mi kaldı sürekli sormayın mahremim bu benim diyin. Demem o ki benim de tüp bebeğe başlarken dr normal muayene burası kafanda büyütme sürekli düşünme demişti. Kimseye söylemeden gittim tedavimi oldum transfer oldum hiç yokmuş gibi davrandım cam silmeker ev süpürmeler sonra ateş basmalar vs derken ben iyi değilim dedim erken testlerden yapmıştım tutuğunu o an anladım. Lütfen biraz odağınızı değiştirin kablıcaya gidin eşinizle kafanız dağılsın yeni evlendiğiniz o sürece dönün toparlandığınız an bir kez daha deneyin ama kaygıdan arının en önemlisi bu . Allah yardımcınız olsun güç kuvvet versin inşallahMerhaba arkadaşlar içimi dökmek istedim.. Ben 6 yıllık evliyim son 3 yılımı çocuk sahibi olmak için geçirdim 3 aşılama 3 tüp bebek transferi sonuç hüsran.. eskiden çocuğum olsun diye dua ederdim.. şimdi sabah kalkmamak ölmek için ediyorum.. çok bunaldım
Öncelikle üzgün olduğumu belirtmek isterim. Hemde çok üzüldüm.Yorum yapıp yapmamakta çok kararsız kalmıştım yanlış anlar mısınız diye çekindim? Ben de tüp bebek tedavisi görüyorum 1.sinde tuttu kalbı durdu kürtaj oldum. 2. Sini yeni oldum bakalım ne olacak bilemiyorum. İlkinde Bebeği kaybedince bi de o sonraki süreçlerde nasıl yıkıldım 1 hafta yataktan çıkmadım yemek yemedim gelen olunca kızıyordum konuşmaya tahammülüm yoktu. Bunu sadece bu tedavi sürecinin gerçekten zor olduğunu belirtmek için yazdım. Asıl anlatmak isteğim konu Eltiminde çocuğu olmamış 2 bucuk sene dr dr gezmişler. Dr biri demiş ki ben ne oğlan tarafıyım ne kız ama sen kusurlusun senin çocuğun asla olmaz.aşılama vs yanıt alamamışlar . En son psikolojisi bozulmuş ben çocuk falan istemiyorum ayrılırsak olmazsa ayrılalım kafasına girmiş. O kadar çok hayal kırıklıgı yaşamış ki artık o dr sözünü kabul etmiş.hiç aklına getirmiyormuş çocuk falan aradan aylar geçmiş böbrekleri rahatsızlanmış tedavi görüyormuş sonra kendisinde tuhaflık hissetmiş acile gitmişler meğerse o düşünceden uzaklaşıp kafasını dağıtınca dikkati başka yöne kayıp böbrekleriyle mücadele ederken hamile kalmış hemde ikiz. Ama embriyo ilaçlardan gelişememiş. Ölmüş kürtaj olmuş.Sonra anlamışki ki çok düşünmemek umursamamak lazım. Böbrek tedavisini tamamlamış sonra yine hamile kalmış. 43 yaşında da 2. Sini doğurdu. Demem o ki odağınızı değiştirin kabullenip tevekkülünüzü yapın günlük rutininize dönün . Gerekirse size iyi gelmeyen sürekli çocuk soran insanlara gereken cevabı söyleyin. Size mi kaldı sürekli sormayın mahremim bu benim diyin. Demem o ki benim de tüp bebeğe başlarken dr normal muayene burası kafanda büyütme sürekli düşünme demişti. Kimseye söylemeden gittim tedavimi oldum transfer oldum hiç yokmuş gibi davrandım cam silmeker ev süpürmeler sonra ateş basmalar vs derken ben iyi değilim dedim erken testlerden yapmıştım tutuğunu o an anladım. Lütfen biraz odağınızı değiştirin kablıcaya gidin eşinizle kafanız dağılsın yeni evlendiğiniz o sürece dönün toparlandığınız an bir kez daha deneyin ama kaygıdan arının en önemlisi bu . Allah yardımcınız olsun güç kuvvet versin inşallah
Öncelikle başınız sağolsun Allah sizi sevindirsin ben tam 3 kimyasal gebelik birde erken doğum yaptım öyle olunca insanlar bir şekilde haberi oldu.. doktor bana doğurgansın bir şekilde olur diyor kimse umutsuz konuşmuyor ama eşim ve çevrem beni çok yıprattı hamileliğimde 82 kilo olmuştum eşim senin kilon bebeği öldürdü dedi... çevreden denilenleri diyemiyorum bileÖncelikle üzgün olduğumu belirtmek isterim. Hemde çok üzüldüm.Yorum yapıp yapmamakta çok kararsız kalmıştım yanlış anlar mısınız diye çekindim? Ben de tüp bebek tedavisi görüyorum 1.sinde tuttu kalbı durdu kürtaj oldum. 2. Sini yeni oldum bakalım ne olacak bilemiyorum. İlkinde Bebeği kaybedince bi de o sonraki süreçlerde nasıl yıkıldım 1 hafta yataktan çıkmadım yemek yemedim gelen olunca kızıyordum konuşmaya tahammülüm yoktu. Bunu sadece bu tedavi sürecinin gerçekten zor olduğunu belirtmek için yazdım. Asıl anlatmak isteğim konu Eltiminde çocuğu olmamış 2 bucuk sene dr dr gezmişler. Dr biri demiş ki ben ne oğlan tarafıyım ne kız ama sen kusurlusun senin çocuğun asla olmaz.aşılama vs yanıt alamamışlar . En son psikolojisi bozulmuş ben çocuk falan istemiyorum ayrılırsak olmazsa ayrılalım kafasına girmiş. O kadar çok hayal kırıklıgı yaşamış ki artık o dr sözünü kabul etmiş.hiç aklına getirmiyormuş çocuk falan aradan aylar geçmiş böbrekleri rahatsızlanmış tedavi görüyormuş sonra kendisinde tuhaflık hissetmiş acile gitmişler meğerse o düşünceden uzaklaşıp kafasını dağıtınca dikkati başka yöne kayıp böbrekleriyle mücadele ederken hamile kalmış hemde ikiz. Ama embriyo ilaçlardan gelişememiş. Ölmüş kürtaj olmuş.Sonra anlamışki ki çok düşünmemek umursamamak lazım. Böbrek tedavisini tamamlamış sonra yine hamile kalmış. 43 yaşında da 2. Sini doğurdu. Demem o ki odağınızı değiştirin kabullenip tevekkülünüzü yapın günlük rutininize dönün . Gerekirse size iyi gelmeyen sürekli çocuk soran insanlara gereken cevabı söyleyin. Size mi kaldı sürekli sormayın mahremim bu benim diyin. Demem o ki benim de tüp bebeğe başlarken dr normal muayene burası kafanda büyütme sürekli düşünme demişti. Kimseye söylemeden gittim tedavimi oldum transfer oldum hiç yokmuş gibi davrandım cam silmeker ev süpürmeler sonra ateş basmalar vs derken ben iyi değilim dedim erken testlerden yapmıştım tutuğunu o an anladım. Lütfen biraz odağınızı değiştirin kablıcaya gidin eşinizle kafanız dağılsın yeni evlendiğiniz o sürece dönün toparlandığınız an bir kez daha deneyin ama kaygıdan arının en önemlisi bu . Allah yardımcınız olsun güç kuvvet versin inşallah
Bence siz çift terepasine gidin. Eşiniz burda çok hatalı . Bebeğimi kaybettikten sonra hiç yemek yiyemiyordum ama acayip şişmeye başladım kilo alıyordum. Stresten kortizon seviyem çok artmış. Çocuk istemiyor tamam dedim öyle kötüydüm. 2. Tedaviyi hiç düşünemedim bile zaten o ilaçlar kilo aldırıyor 2 ayda 20 kilo aldım . Üzerine devam etti Şuan inanırmısınız 95 kiloyum ve eşim bunun normal olmadığının farkında ilaçlar ve psikolojik durumumla bu hale geldim.Ama bu hamile olmama engel değil ki. Verirsin diyor eşimde sen kafana takma süreç bitince hepsi gidecek o zaman da ne gerekirse yapacağız diyor. Bu sizin elinizde olan bir şey değil hayalı olan eşiniz biri onu buna hatırlatmalı. Böyle bir zihniyet için intihar etmeyi düşünmeyi bir tarafa bırakın ağlamayın bile. O gitmeli psikiyatriye. Keşke tanıdığım bir arkadaşım komşum olsanız elinizden tutabilsemÖncelikle başınız sağolsun Allah sizi sevindirsin ben tam 3 kimyasal gebelik birde erken doğum yaptım öyle olunca insanlar bir şekilde haberi oldu.. doktor bana doğurgansın bir şekilde olur diyor kimse umutsuz konuşmuyor ama eşim ve çevrem beni çok yıprattı hamileliğimde 82 kilo olmuştum eşim senin kilon bebeği öldürdü dedi... çevreden denilenleri diyemiyorum bile
İntihar etmeyi düşünmüyorum ama ölsem geçecek gibi geliyor. Yani kendime zarar verme düşüncem yok.. çok hatalı ama tekim ailesi iyilik adı altında deccal sülalesi baş edemiyorum. Zaten baş etmekte istemiyorum. Yani bazen anlatmak istiyorum birine ama en ufak bir durumda anlattığım sıkıntıyı bana kullanıyorlar.zoruma gidiyor. Buna kibir mi denir gururmu tükenmişlikmi bilmiyorumBence siz çift terepasine gidin. Eşiniz burda çok hatalı . Bebeğimi kaybettikten sonra hiç yemek yiyemiyordum ama acayip şişmeye başladım kilo alıyordum. Stresten kortizon seviyem çok artmış. Çocuk istemiyor tamam dedim öyle kötüydüm. 2. Tedaviyi hiç düşünemedim bile zaten o ilaçlar kilo aldırıyor 2 ayda 20 kilo aldım . Üzerine devam etti Şuan inanırmısınız 95 kiloyum ve eşim bunun normal olmadığının farkında ilaçlar ve psikolojik durumumla bu hale geldim.Ama bu hamile olmama engel değil ki. Verirsin diyor eşimde sen kafana takma süreç bitince hepsi gidecek o zaman da ne gerekirse yapacağız diyor. Bu sizin elinizde olan bir şey değil hayalı olan eşiniz biri onu buna hatırlatmalı. Böyle bir zihniyet için intihar etmeyi düşünmeyi bir tarafa bırakın ağlamayın bile. O gitmeli psikiyatriye. Keşke tanıdığım bir arkadaşım komşum olsanız elinizden tutabilsemsiz iyi bir insansınız belki sizin kaderinizde anne olmak var belkide eşiniz buna layık değil asla asla başınızı eğmeyin omuzlarınızı herkese karşı dik tutun. İçinize atmayın onlar gibi dışa vurun bırakın onlara dert olsun bu hayat
merhabalar çok geçmiş olsun öncelikle. infertilite alanında doktora yapmış bir psikolog olarak önerim, ilk fırsatta terapiye başlamanız. çocuk sahibi olamamak, arkasında pek çok duygu ve olumsuz inancı barındırıyor olabiliyor ve üst üste başarısız tedavi denemeleri hem travma etkisi yaratmış hem de hayata ve umuda dair cesaretinizi kırmış olabilir. bireysel ya da grup terapisi kesinlikle faydalı olacaktır. sağlıcakla kalın.Merhaba arkadaşlar içimi dökmek istedim.. Ben 6 yıllık evliyim son 3 yılımı çocuk sahibi olmak için geçirdim 3 aşılama 3 tüp bebek transferi sonuç hüsran.. eskiden çocuğum olsun diye dua ederdim.. şimdi sabah kalkmamak ölmek için ediyorum.. çok bunaldım
merhabalar, infertilite hem toplumsal hem psikolojik olarak pek çok yeni zorluk alanına kapı açmakta. bireysel ve grup terapisi yaptığım sizlerle benzer süreçlerden geçen kadınlarla yaptığım seanslarda, hep benzer zorlukların yaşandığını gözlemledim. başarısızlık, yetersizlik hisleri tedaviye tekrar tekrar devam etmeye; çocuk konusunu hayatın merkezine koymaya; eşle ilişkinin sadece takvime göre yapılan cinsel birleşmeye indirgenmesine; gelecek soru ve yorumlardan kaçınma çabasının kendini soyutlama ve yalnızlaşmaya yol açtığını defalarca görmüş bir psikolog olarak şunu söylemek isterim ki, bakış açımızı, duygu ve düşüncelerimizi, infebtiliteye yüklediğimiz anlamları ve hem eşimizle hem çevremizle ilişkimizi değiştirmemiz terapilerle çok mümkün. sağlıcakla kalın.Merhaba yaklaşık bende 4 yıldır infertilite ile uğraşıyorum 2 aşılama 2 tüp bebek denemesi maalesef ki hep sonuç hüsran negatif . Bu konu yüzünden psikolojim çok bozuldu ve artık eşimi de çok bunalttıgımi düşünüyorum. Onunla güzel vakit geçirmek yerine sürekli bir tedavi arayışı ağlamalar sitem etmeler bitkiler kürler muhabbeti yapıyorum. Kişisel bakımm azaldı kilo aldım . Kendimi unuttum sanki tek odak noktam çocuk oldu. Hırs yaptım olmadıkça daha da hirslandim olmalı olmalı diye ama hep negatif sonuç aldım. Arkadaş akraba cevremle arama mesafe girdi çok az insanla görüşüyorum çünkü herkes bana artık çocuk var mı sorusuyla imalasiyla gelecek diye korkuyorum. Dualara çok çok sarıldığım zamanlar oldu bazen de dua etmeye bile mecalim olmuyor. Bu sürecin zorluğunu en çok yaşayanlar bilir . Sizi çok iyi anlıyorum
Kendime yapacağım en büyük iyilik bu olacak sanırımmerhabalar çok geçmiş olsun öncelikle. infertilite alanında doktora yapmış bir psikolog olarak önerim, ilk fırsatta terapiye başlamanız. çocuk sahibi olamamak, arkasında pek çok duygu ve olumsuz inancı barındırıyor olabiliyor ve üst üste başarısız tedavi denemeleri hem travma etkisi yaratmış hem de hayata ve umuda dair cesaretinizi kırmış olabilir. bireysel ya da grup terapisi kesinlikle faydalı olacaktır. sağlıcakla kalın.
merhabalar. ben Dr. Psk. Leyla Kaya. Doktora tezimde infertilite yaşayan kadınlara yönelik grup terapisi yaptım ve çok faydalı sonuçlar elde ettim. Kadınların hem psikolojik hem sosyal açıdan yaşadıkları zorlukları görünce, bu durumla ilgili çalışmalarıma devam etmeyi ve bu konular hakkında toplumu daha fazla bilinçlendirmeyi bir vazife olarak görüyorum artık. Bu nedenle burdayım. Sizlerin de ihtiyaç duyduğunuz konuları bana bildirmenizle daha faydalı paylaşımlar yapmayı umuyorum. Ayrıca @infertilite.destek isminde yeni bir instagram hesabı açtım. hem bilgilendirme, hem motivasyon hem de uzun vadede birbirine destek gruplarının olduğu bir platforma dönüştürmek amacım. Faydalı olmak dileğimle.Özellikle infertilite alanında çalışan psikologlar var. Ben Billur Güneş Oksayoğlu ile terapiye başladım yeni. Geçenlerde bir psikolog başlık açtı tüp bebek kısmında başlıkları tararsanız ismini bulabilirsiniz. Klasik Google araması yapabilirsiniz. Başka psikologlar da var bu alanda çalışan
Suçluluk hisleri özellikle infertilite yaşayan kadınları içinden çıkamadıkları bir kısırdöngüde tutuyor. Siz de bu durumu belki bir suçunuz belki bir cezanız gibi deneyimliyorsunuz anladığım kadarıyla. İnfertilite kontrolümüzde olmayan bir süreç olsa da, yeni anlamlarla hayatımıza devam edebilmek mümkün. Ama bu olumsuz düşünce, kaygı, stres, yetersizlik, umutsuzluk... döngüsünde bu anlamları keşfetmeniz çok kolay olmayabilir. Yine de aklınızdan geçen düşünceleri olduğu gibi kabul etmek zorunda olmadığınızı hatırlatmak istedim. Sağlıcakla kalınVe beynimden en çıkmayan söz... ne yaptında Allah senin böyle belanı verdi..
Merhabalar. Kariyerinizde başarılar diliyorummerhabalar, infertilite hem toplumsal hem psikolojik olarak pek çok yeni zorluk alanına kapı açmakta. bireysel ve grup terapisi yaptığım sizlerle benzer süreçlerden geçen kadınlarla yaptığım seanslarda, hep benzer zorlukların yaşandığını gözlemledim. başarısızlık, yetersizlik hisleri tedaviye tekrar tekrar devam etmeye; çocuk konusunu hayatın merkezine koymaya; eşle ilişkinin sadece takvime göre yapılan cinsel birleşmeye indirgenmesine; gelecek soru ve yorumlardan kaçınma çabasının kendini soyutlama ve yalnızlaşmaya yol açtığını defalarca görmüş bir psikolog olarak şunu söylemek isterim ki, bakış açımızı, duygu ve düşüncelerimizi, infebtiliteye yüklediğimiz anlamları ve hem eşimizle hem çevremizle ilişkimizi değiştirmemiz terapilerle çok mümkün. sağlıcakla kalın.
merhabalar çok teşekkür ederim. sizi çok iyi anlıyorum. infertiliteye dair toplum olarak aşmamız gereken en önemli meselelerden biri de zaten bu, damgalanma korkusu. kadınlar bu durumu utanç, suçluluk, yetersizlik, başarısızlık hisleri ile deneyimlediklerinde daha fazla gizlenme ve bu durumu saklama eğiliminde oluyor ve bu da maalesef yaşadıkları psikolojik zorlukları daha da artırıyor.Merhabalar. Kariyerinizde başarılar diliyorumbizleri anlayabilecek birilerinin olması profesyonel destek olabilmesi çok güzel. Şuan öyle bir psikolojideyim ki sayfanızı bile takip etmeye çekiniyorum yakınlarım görüp soracak diye
Birebir aynı duygular ..Merhaba yaklaşık bende 4 yıldır infertilite ile uğraşıyorum 2 aşılama 2 tüp bebek denemesi maalesef ki hep sonuç hüsran negatif . Bu konu yüzünden psikolojim çok bozuldu ve artık eşimi de çok bunalttıgımi düşünüyorum. Onunla güzel vakit geçirmek yerine sürekli bir tedavi arayışı ağlamalar sitem etmeler bitkiler kürler muhabbeti yapıyorum. Kişisel bakımm azaldı kilo aldım . Kendimi unuttum sanki tek odak noktam çocuk oldu. Hırs yaptım olmadıkça daha da hirslandim olmalı olmalı diye ama hep negatif sonuç aldım. Arkadaş akraba cevremle arama mesafe girdi çok az insanla görüşüyorum çünkü herkes bana artık çocuk var mı sorusuyla imalasiyla gelecek diye korkuyorum. Dualara çok çok sarıldığım zamanlar oldu bazen de dua etmeye bile mecalim olmuyor. Bu sürecin zorluğunu en çok yaşayanlar bilir . Sizi çok iyi anlıyorum
Tövbe de o nasıl bir kelime arkadaşım evet bu bir imtihan ama dünyanın sonuda değil insan eşsiz çocuksuzda yaşar. Evet üzülüyoruz ama allah vermiyorsa da emin ol bir bildiği vardır. Bunu sorgulamak haddimizde değil. Bunalıma elbet giriyoruz tedabi olumsuz olunca üzülüyoruz ama birşekilde toparlanıp önümüze bakmalıyız sadece bizim başımıza gelmiyorki bu bak burada ne kadar insan var kader ortağı.Biran önce tövbe et böyle düşüncelerden çık eşinede kendinede hayatı lütfen zindan etme psikolojik destek almaktanda çekinme bol bol dua et allaha güven ayrıca biz burada kocaman bir aileyiz ne zaman bunalırsan yaz lütfen üzme kendini senden kıymetli değil çünkübazen istediğimiz şey oluncada onlada imtihan olabilirizMerhaba arkadaşlar içimi dökmek istedim.. Ben 6 yıllık evliyim son 3 yılımı çocuk sahibi olmak için geçirdim 3 aşılama 3 tüp bebek transferi sonuç hüsran.. eskiden çocuğum olsun diye dua ederdim.. şimdi sabah kalkmamak ölmek için ediyorum.. çok bunaldım
Tövbe de o nasıl bir kelime arkadaşım evet bu bir imtihan ama dünyanın sonuda değil insan eşsiz çocuksuzda yaşar. Evet üzülüyoruz ama allah vermiyorsa da emin ol bir bildiği vardır. Bunu sorgulamak haddimizde değil. Bunalıma elbet giriyoruz tedabi olumsuz olunca üzülüyoruz ama birşekilde toparlanıp önümüze bakmalıyız sadece bizim başımıza gelmiyorki bu bak burada ne kadar insan var kader ortağı.Biran önce tövbe et böyle düşüncelerden çık eşinede kendinede hayatı lütfen zindan etme psikolojik destek almaktanda çekinme bol bol dua et allaha güven ayrıca biz burada kocaman bir aileyiz ne zaman bunalırsan yaz lütfen üzme kendini senden kıymetli değil çünkübazen istediğimiz şey oluncada onlada imtihan
Evet yaşayan biliyor. Artık bende inandım eksik olduğuma suçlu olduğumaBirebir aynı duygular ..tek farkla 6 sene .. ama en çokta yıpratan çevre baskısı,hor görmeleri oldu ..tedaviler onun yanında bişey değil
İnan o kadar çok dua ettim o kadar ağladım benimki Allah'a kırgınlık gönül umduğu yere küsüyorTövbe de o nasıl bir kelime arkadaşım evet bu bir imtihan ama dünyanın sonuda değil insan eşsiz çocuksuzda yaşar. Evet üzülüyoruz ama allah vermiyorsa da emin ol bir bildiği vardır. Bunu sorgulamak haddimizde değil. Bunalıma elbet giriyoruz tedabi olumsuz olunca üzülüyoruz ama birşekilde toparlanıp önümüze bakmalıyız sadece bizim başımıza gelmiyorki bu bak burada ne kadar insan var kader ortağı.Biran önce tövbe et böyle düşüncelerden çık eşinede kendinede hayatı lütfen zindan etme psikolojik destek almaktanda çekinme bol bol dua et allaha güven ayrıca biz burada kocaman bir aileyiz ne zaman bunalırsan yaz lütfen üzme kendini senden kıymetli değil çünkübazen istediğimiz şey oluncada onlada imtihan olabiliriz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?