Ahhh, okurken içim cız etti. 2 negatif aşılama, 1 kimyasal tüp bebek var ve önümüzdeki ay tekrar başlayacağız tüpe. Bunu okumak ne kadar iyi geldi anlatamam...Bu başlığı 2019 yılında sabitlikten kaldırmıştım ta ki bu sabah aşağıda ki Whastapp mesajı gelene kadar. Noktasına virgülüne dokunmadan bir erkek gözünden süreç ve duyguların yazıya dökülmüş en samimi halidir;
Mrb
11 senelik evleyim normal yollar ile çocuğumuz olmadı tedaviler falan.
Her tedavi öncesi ve sonrası sayfanizi okudum.
Eşimle nasıl konuşmam gerekir neyi nasıl kabullenmem gerekir, aslında samimi olduğum duygulari ona nasıl aktarmaliyim gibi çıkmazlardımda sayfanızı okudum.
Daha az hasarla çıkabilmek için. çünkü hep negatif sonuçlar aldik.
Herseyde bir hayır var desekte Esim aslında hep düştü ona nasıl destek olmalıyım kısmını sayfanızdan takip ettim aslında.
En son 2 sene önce transfer sonrası yine hüsran.
Şurada 5 6 ay önce yeni bir doktor geldiğini ve denemek istediğini söylesede bu sefer istemedim çünkü olumsuz tedavi sonralari çok zorlaniyorduk . Ufak tefek sorunlardan ayrılmak istemesi beni çok yipratiyordu.
Bir doktor bir kaç sene önce menapoza giriyorsun artık kibris ihtimali dışında bebek olma ihtimaliniz yok demişti. Orada eşimin ağlamasi hala canımi yakar ki sert biridir aslinda kolay aglamaz.
Bu durumun devamında 2/3 sene sonra 1 ay hasta olmadı 2. Ay hasta olmadı tedavilerden dolayı kist olduğunu düşündük fakat pozitif temas sonrası karantinaya alındı doktorlar iptal edildi. Bu arada evde yanlız kaldı yine bana kurdu.
Nisan 29 da direkten döndük. Artık sorunun çocuk değil beni istemediğini düşünmeye başlamıştım.
O kadar kırilmıştım ki artık benimde gücüm kalmamıştı.
Kirginda olsak bi şekilde onun karantinasi bitince eve geldim.
Boya badana bi değişiklik yapalım bari dedik.
Eşyalar taşındı alındı atildi bunları beraber yaptık ama hiç konuşmadık çünkü kirgindik.
Sonra mayis 5 olduğundan ertelenen randevuya kendi gitti ve whtsaptan bir görüntü paylaştı ben kötü bir şey olmasından korkarken o 3 aylık bi bebek fotosu atti:)
Dünya durdu demek yetersiz.
Çünkü hasta olmasından o kadar korkmustum ki 10 15 dk iletişime gecemedim Anlamadim aslına bakarsanız hala şaşkınlığımi atamadım.
Belki şu an acele ediyorum daha 6 ayımız var ama 11 sene yokluğu bi şekilde hissedilmis bu günü bu gün yasamak ve korkmadan sevinmek istiyorum umarım 6 ay çabuk ve hep bu duyguyla geçer.
Umudunuzu yitirmeyin diye sırandan bir şey söylemek istemiyorum sinir bozmamak için fakat lütfen olamayan çocuk için tek taraflı benim olmuyor düşüncesinden siyrilin günlük hayati izdirap haline getirmeyin getirmeyelim.
Bütün çevrem 3 aylık bebek için göz yaşı dökerken ben eşimin bu anı yaşıyor olmasindan dolayı göz yaşı döktüm.
Var olan bir şeyin erimesi zaten olmayan bir şeyin olmamasından daha acı.
Eşimin her kavgasında artık beni sevmediğini düşünmek çocuğumuzun olmamasindan daha zordu.
Bu nedenle
Yılmadan ama yıkılmadan...
Hayallarimizin gerçekleşeceği o küçük fotoğrafı umarım isteyen herkez görür
Bunları anlatmak için üye olmak istedim ama artık içimi döktüm isterseniz siz yayinlarsaniz ismi gizlersiniz sevinirim
Belki eş dost sizi okuyordur :))
Ahh çocuk denince,çocuk kelimesini bile duyunca içim burkuluyor yüreğim acıyor,farkında olmadan yüzüme bir hüzün çöküyor,bütün gün morali bozuk bir şekilde oratlıkta dolanıyorum. Evet yaşıyorum ama ot gibi! Sadece bir kelime beni bu kadar etkiliyorsa,varın gerisini siz düşünün. Dile kolay tam 11 yılBu başlığı 2019 yılında sabitlikten kaldırmıştım ta ki bu sabah aşağıda ki Whastapp mesajı gelene kadar. Noktasına virgülüne dokunmadan bir erkek gözünden süreç ve duyguların yazıya dökülmüş en samimi halidir;
Mrb
11 senelik evleyim normal yollar ile çocuğumuz olmadı tedaviler falan.
Her tedavi öncesi ve sonrası sayfanizi okudum.
Eşimle nasıl konuşmam gerekir neyi nasıl kabullenmem gerekir, aslında samimi olduğum duygulari ona nasıl aktarmaliyim gibi çıkmazlardımda sayfanızı okudum.
Daha az hasarla çıkabilmek için. çünkü hep negatif sonuçlar aldik.
Herseyde bir hayır var desekte Esim aslında hep düştü ona nasıl destek olmalıyım kısmını sayfanızdan takip ettim aslında.
En son 2 sene önce transfer sonrası yine hüsran.
Şurada 5 6 ay önce yeni bir doktor geldiğini ve denemek istediğini söylesede bu sefer istemedim çünkü olumsuz tedavi sonralari çok zorlaniyorduk . Ufak tefek sorunlardan ayrılmak istemesi beni çok yipratiyordu.
Bir doktor bir kaç sene önce menapoza giriyorsun artık kibris ihtimali dışında bebek olma ihtimaliniz yok demişti. Orada eşimin ağlamasi hala canımi yakar ki sert biridir aslinda kolay aglamaz.
Bu durumun devamında 2/3 sene sonra 1 ay hasta olmadı 2. Ay hasta olmadı tedavilerden dolayı kist olduğunu düşündük fakat pozitif temas sonrası karantinaya alındı doktorlar iptal edildi. Bu arada evde yanlız kaldı yine bana kurdu.
Nisan 29 da direkten döndük. Artık sorunun çocuk değil beni istemediğini düşünmeye başlamıştım.
O kadar kırilmıştım ki artık benimde gücüm kalmamıştı.
Kirginda olsak bi şekilde onun karantinasi bitince eve geldim.
Boya badana bi değişiklik yapalım bari dedik.
Eşyalar taşındı alındı atildi bunları beraber yaptık ama hiç konuşmadık çünkü kirgindik.
Sonra mayis 5 olduğundan ertelenen randevuya kendi gitti ve whtsaptan bir görüntü paylaştı ben kötü bir şey olmasından korkarken o 3 aylık bi bebek fotosu atti:)
Dünya durdu demek yetersiz.
Çünkü hasta olmasından o kadar korkmustum ki 10 15 dk iletişime gecemedim Anlamadim aslına bakarsanız hala şaşkınlığımi atamadım.
Belki şu an acele ediyorum daha 6 ayımız var ama 11 sene yokluğu bi şekilde hissedilmis bu günü bu gün yasamak ve korkmadan sevinmek istiyorum umarım 6 ay çabuk ve hep bu duyguyla geçer.
Umudunuzu yitirmeyin diye sırandan bir şey söylemek istemiyorum sinir bozmamak için fakat lütfen olamayan çocuk için tek taraflı benim olmuyor düşüncesinden siyrilin günlük hayati izdirap haline getirmeyin getirmeyelim.
Bütün çevrem 3 aylık bebek için göz yaşı dökerken ben eşimin bu anı yaşıyor olmasindan dolayı göz yaşı döktüm.
Var olan bir şeyin erimesi zaten olmayan bir şeyin olmamasından daha acı.
Eşimin her kavgasında artık beni sevmediğini düşünmek çocuğumuzun olmamasindan daha zordu.
Bu nedenle
Yılmadan ama yıkılmadan...
Hayallarimizin gerçekleşeceği o küçük fotoğrafı umarım isteyen herkez görür
Bunları anlatmak için üye olmak istedim ama artık içimi döktüm isterseniz siz yayinlarsaniz ismi gizlersiniz sevinirim
Belki eş dost sizi okuyordur :))
Allah analı babalı Sağlıklı ömür versin bebeğinize gerçekten çok güzel haber bize de nasip olur inşallah bu güzel duyguBu başlığı 2019 yılında sabitlikten kaldırmıştım ta ki bu sabah aşağıda ki Whastapp mesajı gelene kadar. Noktasına virgülüne dokunmadan bir erkek gözünden süreç ve duyguların yazıya dökülmüş en samimi halidir;
Mrb
11 senelik evleyim normal yollar ile çocuğumuz olmadı tedaviler falan.
Her tedavi öncesi ve sonrası sayfanizi okudum.
Eşimle nasıl konuşmam gerekir neyi nasıl kabullenmem gerekir, aslında samimi olduğum duygulari ona nasıl aktarmaliyim gibi çıkmazlardımda sayfanızı okudum.
Daha az hasarla çıkabilmek için. çünkü hep negatif sonuçlar aldik.
Herseyde bir hayır var desekte Esim aslında hep düştü ona nasıl destek olmalıyım kısmını sayfanızdan takip ettim aslında.
En son 2 sene önce transfer sonrası yine hüsran.
Şurada 5 6 ay önce yeni bir doktor geldiğini ve denemek istediğini söylesede bu sefer istemedim çünkü olumsuz tedavi sonralari çok zorlaniyorduk . Ufak tefek sorunlardan ayrılmak istemesi beni çok yipratiyordu.
Bir doktor bir kaç sene önce menapoza giriyorsun artık kibris ihtimali dışında bebek olma ihtimaliniz yok demişti. Orada eşimin ağlamasi hala canımi yakar ki sert biridir aslinda kolay aglamaz.
Bu durumun devamında 2/3 sene sonra 1 ay hasta olmadı 2. Ay hasta olmadı tedavilerden dolayı kist olduğunu düşündük fakat pozitif temas sonrası karantinaya alındı doktorlar iptal edildi. Bu arada evde yanlız kaldı yine bana kurdu.
Nisan 29 da direkten döndük. Artık sorunun çocuk değil beni istemediğini düşünmeye başlamıştım.
O kadar kırilmıştım ki artık benimde gücüm kalmamıştı.
Kirginda olsak bi şekilde onun karantinasi bitince eve geldim.
Boya badana bi değişiklik yapalım bari dedik.
Eşyalar taşındı alındı atildi bunları beraber yaptık ama hiç konuşmadık çünkü kirgindik.
Sonra mayis 5 olduğundan ertelenen randevuya kendi gitti ve whtsaptan bir görüntü paylaştı ben kötü bir şey olmasından korkarken o 3 aylık bi bebek fotosu atti:)
Dünya durdu demek yetersiz.
Çünkü hasta olmasından o kadar korkmustum ki 10 15 dk iletişime gecemedim Anlamadim aslına bakarsanız hala şaşkınlığımi atamadım.
Belki şu an acele ediyorum daha 6 ayımız var ama 11 sene yokluğu bi şekilde hissedilmis bu günü bu gün yasamak ve korkmadan sevinmek istiyorum umarım 6 ay çabuk ve hep bu duyguyla geçer.
Umudunuzu yitirmeyin diye sırandan bir şey söylemek istemiyorum sinir bozmamak için fakat lütfen olamayan çocuk için tek taraflı benim olmuyor düşüncesinden siyrilin günlük hayati izdirap haline getirmeyin getirmeyelim.
Bütün çevrem 3 aylık bebek için göz yaşı dökerken ben eşimin bu anı yaşıyor olmasindan dolayı göz yaşı döktüm.
Var olan bir şeyin erimesi zaten olmayan bir şeyin olmamasından daha acı.
Eşimin her kavgasında artık beni sevmediğini düşünmek çocuğumuzun olmamasindan daha zordu.
Bu nedenle
Yılmadan ama yıkılmadan...
Hayallarimizin gerçekleşeceği o küçük fotoğrafı umarım isteyen herkez görür
Bunları anlatmak için üye olmak istedim ama artık içimi döktüm isterseniz siz yayinlarsaniz ismi gizlersiniz sevinirim
Belki eş dost sizi okuyordur :))
Rabbim eşinizi imtihan ediyor. Ama eşiniz bunu anlamıyor. Yapması gereken bolca tevbe istiğfar çekmek. Problem sizde değil yani. Sizinle değilde bir başkasıylada evlenmiş olsaydı bu onun imtihanı yine aynı şeyleri yaşardı. Rabbim ikinizide bu imtihandan alnının akıyla çıkanlardan eylesin. Tez zamanda yavrunuza kavuşun inş. Ne olursa olsun kendinizide üzmeyin lütfen.Ona da bakıldı bi problem çıkmadı sperm testi filan da yapıldı onda da sorun çıkmadı şükür. Tabi hal böyle olunca esas sorunlu benim gerçi şükür insanların ne dertlerini duyuyoruz pko kolay diyor doktorlar ya inşallah bu sefer Güler yüzümüz
Allah razı olsun. Geçenlerde kendisi söyledi belkide ben senin değil sen benim kaderimi yaşıyorsun diye sanırım bunun da farkına varıyor ama yine de yapacağından geri kalmıyor. Şu mübarek günde hakkımda dilediğiniz dualar kabul olur inşalllah bugün transferimin 8.günüydü sonuç negatif çıktı hayırlısı buymuş dedi. ilaçlarıma devam ediyorum 12.gün testi tekrarlıcam sonucun değişeceğini pek sanmıyorum bir umut tuttum gidiyorum. Yine negatif olursa tekrar tedavi denermiyiz baştan dedim pek yanaşmadı sanırım zamana ihtiyacı var. Tüm ilaçları iğneleri acıları çeken benim ben hazırım o değil. Ne diyim Rabbim islah etsin benim eşim gibi nerde varsa tamamını. Allah sizden razı olsunRabbim eşinizi imtihan ediyor. Ama eşiniz bunu anlamıyor. Yapması gereken bolca tevbe istiğfar çekmek. Problem sizde değil yani. Sizinle değilde bir başkasıylada evlenmiş olsaydı bu onun imtihanı yine aynı şeyleri yaşardı. Rabbim ikinizide bu imtihandan alnının akıyla çıkanlardan eylesin. Tez zamanda yavrunuza kavuşun inş. Ne olursa olsun kendinizide üzmeyin lütfen.
Ben 8. Senemde 3. Tedavi ile hamile kaldım,9 .yılımızda kucağımıza aldık yavrumuzu ve ve fakat;evi terkettiğinde 18 aylıktı oğlumuz,boşandığımızda yani 28 nisanda 3 yaşına girmesine 1 hafta vardı...Bağzı badirelerde temel sarsılıyor,yada aslında o temelin zaten çürük olduğunu anlıyorsunuz...böyle olsun hiç istemezdim çok seviyordum ve bunun için çok mücadele ettim...ama o sevmiyorum dedi...kısmet...herkeze güzel sonlar diliyorum...okurken boğazım düğümlendi...Bu başlığı 2019 yılında sabitlikten kaldırmıştım ta ki bu sabah aşağıda ki Whastapp mesajı gelene kadar. Noktasına virgülüne dokunmadan bir erkek gözünden süreç ve duyguların yazıya dökülmüş en samimi halidir;
Mrb
11 senelik evleyim normal yollar ile çocuğumuz olmadı tedaviler falan.
Her tedavi öncesi ve sonrası sayfanizi okudum.
Eşimle nasıl konuşmam gerekir neyi nasıl kabullenmem gerekir, aslında samimi olduğum duygulari ona nasıl aktarmaliyim gibi çıkmazlardımda sayfanızı okudum.
Daha az hasarla çıkabilmek için. çünkü hep negatif sonuçlar aldik.
Herseyde bir hayır var desekte Esim aslında hep düştü ona nasıl destek olmalıyım kısmını sayfanızdan takip ettim aslında.
En son 2 sene önce transfer sonrası yine hüsran.
Şurada 5 6 ay önce yeni bir doktor geldiğini ve denemek istediğini söylesede bu sefer istemedim çünkü olumsuz tedavi sonralari çok zorlaniyorduk . Ufak tefek sorunlardan ayrılmak istemesi beni çok yipratiyordu.
Bir doktor bir kaç sene önce menapoza giriyorsun artık kibris ihtimali dışında bebek olma ihtimaliniz yok demişti. Orada eşimin ağlamasi hala canımi yakar ki sert biridir aslinda kolay aglamaz.
Bu durumun devamında 2/3 sene sonra 1 ay hasta olmadı 2. Ay hasta olmadı tedavilerden dolayı kist olduğunu düşündük fakat pozitif temas sonrası karantinaya alındı doktorlar iptal edildi. Bu arada evde yanlız kaldı yine bana kurdu.
Nisan 29 da direkten döndük. Artık sorunun çocuk değil beni istemediğini düşünmeye başlamıştım.
O kadar kırilmıştım ki artık benimde gücüm kalmamıştı.
Kirginda olsak bi şekilde onun karantinasi bitince eve geldim.
Boya badana bi değişiklik yapalım bari dedik.
Eşyalar taşındı alındı atildi bunları beraber yaptık ama hiç konuşmadık çünkü kirgindik.
Sonra mayis 5 olduğundan ertelenen randevuya kendi gitti ve whtsaptan bir görüntü paylaştı ben kötü bir şey olmasından korkarken o 3 aylık bi bebek fotosu atti:)
Dünya durdu demek yetersiz.
Çünkü hasta olmasından o kadar korkmustum ki 10 15 dk iletişime gecemedim Anlamadim aslına bakarsanız hala şaşkınlığımi atamadım.
Belki şu an acele ediyorum daha 6 ayımız var ama 11 sene yokluğu bi şekilde hissedilmis bu günü bu gün yasamak ve korkmadan sevinmek istiyorum umarım 6 ay çabuk ve hep bu duyguyla geçer.
Umudunuzu yitirmeyin diye sırandan bir şey söylemek istemiyorum sinir bozmamak için fakat lütfen olamayan çocuk için tek taraflı benim olmuyor düşüncesinden siyrilin günlük hayati izdirap haline getirmeyin getirmeyelim.
Bütün çevrem 3 aylık bebek için göz yaşı dökerken ben eşimin bu anı yaşıyor olmasindan dolayı göz yaşı döktüm.
Var olan bir şeyin erimesi zaten olmayan bir şeyin olmamasından daha acı.
Eşimin her kavgasında artık beni sevmediğini düşünmek çocuğumuzun olmamasindan daha zordu.
Bu nedenle
Yılmadan ama yıkılmadan...
Hayallarimizin gerçekleşeceği o küçük fotoğrafı umarım isteyen herkez görür
Bunları anlatmak için üye olmak istedim ama artık içimi döktüm isterseniz siz yayinlarsaniz ismi gizlersiniz sevinirim
Belki eş dost sizi okuyordur :))
Ne güzel bende 10 aylık evliyim bizim eşim kaynakli inferlite 3 negatifle sonuclanan tüp bebek denemem oldu kisa sürede evli olmama rağmen çok yıprandım bu meseleden ins Rabbim tez vakitte bize de pozitifi gösterirBu başlığı 2019 yılında sabitlikten kaldırmıştım ta ki bu sabah aşağıda ki Whastapp mesajı gelene kadar. Noktasına virgülüne dokunmadan bir erkek gözünden süreç ve duyguların yazıya dökülmüş en samimi halidir;
Mrb
11 senelik evleyim normal yollar ile çocuğumuz olmadı tedaviler falan.
Her tedavi öncesi ve sonrası sayfanizi okudum.
Eşimle nasıl konuşmam gerekir neyi nasıl kabullenmem gerekir, aslında samimi olduğum duygulari ona nasıl aktarmaliyim gibi çıkmazlardımda sayfanızı okudum.
Daha az hasarla çıkabilmek için. çünkü hep negatif sonuçlar aldik.
Herseyde bir hayır var desekte Esim aslında hep düştü ona nasıl destek olmalıyım kısmını sayfanızdan takip ettim aslında.
En son 2 sene önce transfer sonrası yine hüsran.
Şurada 5 6 ay önce yeni bir doktor geldiğini ve denemek istediğini söylesede bu sefer istemedim çünkü olumsuz tedavi sonralari çok zorlaniyorduk . Ufak tefek sorunlardan ayrılmak istemesi beni çok yipratiyordu.
Bir doktor bir kaç sene önce menapoza giriyorsun artık kibris ihtimali dışında bebek olma ihtimaliniz yok demişti. Orada eşimin ağlamasi hala canımi yakar ki sert biridir aslinda kolay aglamaz.
Bu durumun devamında 2/3 sene sonra 1 ay hasta olmadı 2. Ay hasta olmadı tedavilerden dolayı kist olduğunu düşündük fakat pozitif temas sonrası karantinaya alındı doktorlar iptal edildi. Bu arada evde yanlız kaldı yine bana kurdu.
Nisan 29 da direkten döndük. Artık sorunun çocuk değil beni istemediğini düşünmeye başlamıştım.
O kadar kırilmıştım ki artık benimde gücüm kalmamıştı.
Kirginda olsak bi şekilde onun karantinasi bitince eve geldim.
Boya badana bi değişiklik yapalım bari dedik.
Eşyalar taşındı alındı atildi bunları beraber yaptık ama hiç konuşmadık çünkü kirgindik.
Sonra mayis 5 olduğundan ertelenen randevuya kendi gitti ve whtsaptan bir görüntü paylaştı ben kötü bir şey olmasından korkarken o 3 aylık bi bebek fotosu atti:)
Dünya durdu demek yetersiz.
Çünkü hasta olmasından o kadar korkmustum ki 10 15 dk iletişime gecemedim Anlamadim aslına bakarsanız hala şaşkınlığımi atamadım.
Belki şu an acele ediyorum daha 6 ayımız var ama 11 sene yokluğu bi şekilde hissedilmis bu günü bu gün yasamak ve korkmadan sevinmek istiyorum umarım 6 ay çabuk ve hep bu duyguyla geçer.
Umudunuzu yitirmeyin diye sırandan bir şey söylemek istemiyorum sinir bozmamak için fakat lütfen olamayan çocuk için tek taraflı benim olmuyor düşüncesinden siyrilin günlük hayati izdirap haline getirmeyin getirmeyelim.
Bütün çevrem 3 aylık bebek için göz yaşı dökerken ben eşimin bu anı yaşıyor olmasindan dolayı göz yaşı döktüm.
Var olan bir şeyin erimesi zaten olmayan bir şeyin olmamasından daha acı.
Eşimin her kavgasında artık beni sevmediğini düşünmek çocuğumuzun olmamasindan daha zordu.
Bu nedenle
Yılmadan ama yıkılmadan...
Hayallarimizin gerçekleşeceği o küçük fotoğrafı umarım isteyen herkez görür
Bunları anlatmak için üye olmak istedim ama artık içimi döktüm isterseniz siz yayinlarsaniz ismi gizlersiniz sevinirim
Belki eş dost sizi okuyordur :))
Merhaba hidrosalpenks için nasıl bir tedavi oldunuzBir gün burda bende başarı hikayemi paylaşacağım inşallah ..
Bunu buraya neden yazıyorum?
Ilerde bu yazıyı etiketlemek için yazıyorum..
10 yıllık evlilik ve bir torba dolusu iğne ve emeğin hikayesini yazacağım inşallah..
Uzun zamandır tüp bebek topiklerine girmiyorum.. eskiden KK yı açınca ilk oraya tıklardım.. bu yazı bir kez daha umuduma umut kattı.. bugün kendimi daha dinç ve iyi hissediyorum.. uzun zamandır mücadele ediyorum bebek için çok çok kötü zamanlar da geçirdim..
Hastane koridorunda yere yatıp hıçkıra hıçkıra ağladığımı da bilirim.. eşim hep destek oldu içine atarak o sustu ben ağladım.. (sonra onun hastalıkları çıkmaya başladı piskolojik ve cilt sorunları.. hepsi stres kaynaklı..)
beni ayakta tutan umudum ve yaradanın bir gün OL DIYECEGINE inanmak..
Bende zaman zaman boşanmayı düşündüm çünkü karşımdaki adamın sperm değerleri bikac erkek değerinde..
Ve bu adam karakter olarakta gerçek bir BABA..
bunları gözlemlemek beni dahada çıkmaza soktu ve kendimi daha da suçlu hissediyorum.. hidrosalpenks var bende..
Ameliyat geçirdim herşey düzene girdi şuan...
Bugün hiç bir problem yok rabbimin ol emrini bekliyorum sadece...
Tüpüm alındı.. hidrosalpenks in başka çaresi yok.. bozuk olan tüp ya bağlanmalı yada alınmalı.. aksi takdirde tüp deki sıvı rahime aktığı için embriyoyu öldürüyor..Merhaba hidrosalpenks için nasıl bir tedavi oldunuz
Ben de bugün bir tüpümün sıvı ile dolu olduğunu diğerinin ise tıkalı olduğunu öğrendim. Tüp bebekten başka bir çarem olmadığı söylendi. Peki laparoskopide tüpler bağlanır ya da alınırsa tüp bebek nasıl yapılacak yumurtalar da gitmiyor mu? Pek bilgim yok kusura bakmayın yardımcı olur musunuzTüpüm alındı.. hidrosalpenks in başka çaresi yok.. bozuk olan tüp ya bağlanmalı yada alınmalı.. aksi takdirde tüp deki sıvı rahime aktığı için embriyoyu öldürüyor..
Ben de bugün bir tüpümün sıvı ile dolu olduğunu diğerinin ise tıkalı olduğunu öğrendim. Tüp bebekten başka bir çarem olmadığı söylendi. Peki laparoskopide tüpler bağlanır ya da alınırsa tüp bebek nasıl yapılacak yumurtalar da gitmiyor mu? Pek bilgim yok kusura bakmayın yardımcı olur musunuz
Bende 2 sene normal denedim olmadi cocuguö.tüpe baslayalm beklemeyelim dedik.hsg cekildim 2 ay önce.rahimde hc bir sıkıntı yok ama konstrat madde tüplerden istenilen oranda gecmedi diye bir ibare vardi raporda.dünde tedaviye baslayalm die gittik.doktor eşimin testlerine bakmadan (eşimin hız sıkıntısı var) direk bana odaklandi ve laparoskopi yapalm tüplere bakalm dedi.ben o an korku ve panikle esimden dolayi tüp bebek yaptirmak istedigimiİ bile söyleyemeden eve geldim..tecrübeli olaniniz vardir elbet.laparoskopi den önce tüp bebek denesem ne kaybederimki?tüplerdeki bu durum,tüp bebege engelmid ki? Cok korkuyorum ve cok üzgünümHayır sadece tüpleri alıyorlar yada bağlıyorlar yumurtalıklar kalıyor..
Tüp bebek de en çok şansı olan grup tek sorunu tüp olanlar.. merak etmeyin tüpleri alınca tüp bebek ile çocuğunuz olur allahın izniyle inşallah..
Zaten tüp bebek de bir tek tüp e gerek yok..
Bende 2 sene normal denedim olmadi cocuguö.tüpe baslayalm beklemeyelim dedik.hsg cekildim 2 ay önce.rahimde hc bir sıkıntı yok ama konstrat madde tüplerden istenilen oranda gecmedi diye bir ibare vardi raporda.dünde tedaviye baslayalm die gittik.doktor eşimin testlerine bakmadan (eşimin hız sıkıntısı var) direk bana odaklandi ve laparoskopi yapalm tüplere bakalm dedi.ben o an korku ve panikle esimden dolayi tüp bebek yaptirmak istedigimiİ bile söyleyemeden eve geldim..tecrübeli olaniniz vardir elbet.laparoskopi den önce tüp bebek denesem ne kaybederimki?tüplerdeki bu durum,tüp bebege engelmid ki? Cok korkuyorum ve cok üzgünüm
Doktorum tüplerde ne giibi bir sorun oldugundan da emin değilki.istersen hsg yapalim yeniden.istersen ameliyat dedi.ki ben aldirirken bile bayılan biriyim.2 gündür uyku bile zehir olduTüplerde hidrosalpenks varsa tüpde sıvı rahime aktığı için embriyoyu öldürüyor..
Lütfen ameliyat olmadan tüp bebek yaptırmayın yazık emeğinize piskolojinize yazık.. Ameliyattan korkmayın eğer sorun yoksa bakıp kapatırlar ama varsa bozuk olan tüpten kurtulursunuz.. zaten size faydası yok zararı var.. bana tüp bebek tedavisi yaptılar keşke biri beni uyarsaydı ameliyat olmadan tedaviye başlama deseydi keşke.. ben çok yıprandım mücadele vermekten yoruldum..
Lütfen ameliyat olmadan tüp bebek tedavisi yaptırmayın.. bana güvenmezseniz bir kaç doktorun önerisini alın..
Hayırlı olsun canım . Çok sevindim işallah sağlıklı bir şekilde kucağınıza alırsınız tüp bebek tedavisinde ortalama ne kadar bir ödeme yaptın internette araştırdım bir klinik veya hastane görüşme saglamadim ama internette arastirdigimda birbirinden çok farklı fiyatlarla karşılaştım nerede oldun ne kadar tuttu paylaşırsan çok sevinirim en azından bir fikrimiz olurMerhaba arkadaşlar ben de aranıza yeni katıldım. Şu anda tüp bebekle 13 haftalık hamileyim; inşallah hepimiz sağlıkla kucağımıza alırız bebeklerimizi. Ben 3. denemede pozitif sonuca ulaştım. Eşimde ve bende görünen bir problem olmamasına rağmen artık yaşım da ileri olduğu için tüp bebek yapmaya karar verdik.
Bizimle aynı şeyleri yaşayan kişilere umutsuzluğa kapıldıkları zamanlarda bile pozitif düşünmelerini ve bir gün olacağına inanmalarını tavsiye diyorum. Ne kadar zor olduğunu biliyorum, çünkü benim de umutsuzluğa kapıldığım çok zaman oldu. Çok dua ettim pozitif olmaya çalıştım, benimle aynı şeyleri yaşayan arkadaşlarımla konuştum, destekleri çok önemliydi, beni rahatlattı. Başarı hikayelerini okudum, moralimi yükseltmeye çalıştım. Doktorun verdiği ilaçları zamanında almaya dikkat ettim. Psikolojik destek almanız gerektiğinde bir uzmanla konuşmak da insana iyi gelebiliyor.
Daha önce de dediğim gibi inşallah sağlıkla kucağımıza alırız hepimiz bebeklerimizi…
Evet en cok da bu acitiyordu insani..seviyorsun esine deger veriyorsun kendimden örnek verim ama cocugun olmayinca seni istemiyoruma döndü ayrildim ama cook yıkıldım .evliliklerde hersey evlat oldugunu anladimm...sevmek bossAhh farkettiren şu cümle EŞİMİN BENİ SEVMEDİĞİNİ DÜŞÜNMEK ÇOCUĞUMUN OLMAMASINDAN DAHA ZORDU benim aldığım en büyük ders bu çok sağolun bu süreç ne kadar uzarsa uzasın bu cümleniz hep aklımın bir köşesinde olacak Rabbim sqhlık ve sıhhatler evladınızı size nasip etsin