Tüp bebek anneleri ümidinizi yitirmeyin-işte benim hikayem

Sevgili anne adayları,
Ben tüp bebek sürecimde hep bu forumdaydım. Her zaman kendimle benzer şeyler yaşayan kadınların yazdıklarını sessizce okuyarak geçirdim o süreci. Bu konular hassas konular ve sadece yaşayanlar birbirini anlar. Ben yaklaşık 2 yıllık serüvenim, 2 ovulasyon indüksiyonu, 1 aşılama, 1 tüp bebek sonunda doğal yolla hamile kaldım. İşte benim hikayem;
6 yıl önce aşık olarak evlendik, hatta başlarda bebek düşünmüyorduk. Daha genciz gezip tozalım, sonra bakarız düşüncesindeydik. 4 yılın sonunda bebek istemeye başladık. Aslında evliliğin başından beri bir korunup bir korunmuyorduk, 1 yıl kadar da denedikten sonra kadın doğumcunun yolunu tuttuk. Sizin durumunuz infertiliteye giriyor cümlesini duyunca başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben kendimi hiç öyle değerlendirmemiştim, sadece yeteri kadar denememiştim kendi mantığıma göre. Testlermizi istedi, AMH'ımın ilk değerini hatırlamıyorum ama iyi dedi. Eşimi spermiyograma ikna etmek bile 1.5 ayımı aldı. Sonunda ovulasyon indüksiyonuna başladık. İki kere yaptık. Bize birlikte olacağımız günleri veriyor ama biz stresten ilk tedavide sadece birinde yapabildik. İkincisinde o kadar hormon yükünden sonra bize verilen günlerin hiçbirinde başarılı olamadık maalesef. Sonrasında doktorumuz histerosalpingografi çekelim dedi. Genel anesteziden sonra ölümcül olabilecek bir allerjik reaksiyon gelişti. Eve gidince 16 saat uyudum, yüzüm ve gözlerim şişti. Neyse ki rahim filmi normaldi. Sonrasında aşılamaya başlamaya karar verdi doktorumuz. Yine birsürü hormon aldım, aşılama yapıldı ve doktorum çok yüksek ihtimal görüyorum tutması için dedi. Ama maaleset tutmadı. Her tedavi sonrası adet olmak bir tramvaydı. Her seferinde yumurta rezervim iyice azalıyor, zaman kaybediyorum bu ay da olmadı diye inanılmaz strese giriyordum. Her seferinde ayrı yıkılıyordum, o kadar üzüldüm ve yıprandım ki. En sonunda tüp bebek için başvurmaya ve bu konuda profesyonel birine gitmeye karar verdiK. AMH değerim 1,5 idi. Histeroskopi yapalım dedi kabul ettim. Anestezist yine aynı anestezik ilaçta ısrar etti ve yine allerjik reaksiyon geçirdim. Sonrasında tüp bebek tedavisine başladık. Çok yüklü bir ilaç tedavisi, 2 kocaman poşet ilaçla eve geldim. Enjeksiyondan deli gibi korkan ben artık enjeksiyonları kendime yapabiliyordum. Progestan iğneyi bir tek kalçadan vurduruyordum ve o ilaçtan sonra yerime bile oturamıyordum. Neyse sonunda yumurta toplama zamanı geldi. 18 yumurta toplandı, 13 ü iyi kalitede dediler. 5. günde transfer yapacaklarını söylediler ben de 5. gün embriyoları daha kaliteli olur diye okuduğum için sevindim. Sonra apar topar beni 3. gün çağırdılar embriyolar iyi bugün transfer etmeyi öneriririz diye. Ben de kabul ettim. 2 embriyo transfer ettirdim. En zoru bekleme süresi. Bir taraftan hep pozitif ol diyorlar, bir taraftan da negatif sonuca da kendini hazırlamak zorundasın. Kimsenin anlayabileceği bir psikoloji değil. 5. günde hastaneyi aradım ve hiçbir embriyom yaşamıyordu. İlk ümitsizliğe orada kapıldım. Sürekli bu sitede gezinip kendimde gebelik belirtisi arıyordum. Üstelik çoğu da vardı. Zaten o kadar hormondan sonra kendinizde o belirtileri hissetmeniz çok doğalmış. Transferden 8 gün sonra kanamam oldu. Doktoruma ulaşamadım sekreteri bana sadece hareket etmeden istirahat et dedi. Ertesi gün muayeneye gitmek için tekrar aradım ve yine doktorla konuşamadım, doktor bey istirahat etsin muayeneye gerek yok dendi bana. O moral bozukluğunun içşinde 12. günü sabırla bekledim. Çok pozitif bir şekilde kliniğe gidip kan verdim. 2 saat sonra haber geldi HCG negatifti. Artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadığını hissediyordum. Sonrasında ben pes ettim, en az 2 ay yeni tedaviyi ertelemeye karar verdim. Tavsiye üzerine tatile gittik, saldık kendimizi. Birbirimizin yaralarına merhem olmaya çalıştık. Tatil dönüşü adetim 5 gün gecikti. Ama hormonların adet düzenini bozduğunu okumuştum, ona bağladım. Eşimin ısrarıyla gidsip en ucuzundan gebelik testi aldım, 2. çizgi grimsiydi. Ertesi gün daha gelişmiş bir test aldım, anında 2 çizgi pozitifleşti. İnanamadım, hormonların etkisinden diye düşündüm. Sonra hastaneye gittim, HCG verdim. Pozitif çıktı. Hala inanamıyordum, başka hastanınkiyle karışmış olabilir mi? diye soruyordum. Daha 1 ay önce tüp bebek yaptırdım olmadı, bu imkansız diyerek inanmıyordum. Allahım bu nasıl bir mucize. Sonunda keseyi ve kalp atışını da gördük. Dualarınızı bekliyorum, Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın. Ben çok zor yollardan geçtim, o yüzden sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Sonuna kadar sabredip okuduysanız teşekkür ederim. O yüzden asla umudunuzu yitirmeyin, karşınızda ben ve birçok benzer örnek var. Bunları anne adaylarına moral ve motivasyon olsun diye yazdım, umarım yardımcı olabilmişimdir.
Ben daha ilk denemem deyim yolun başındayım ama embriyo transferim surekli erteleniyor küçük sebeplerden beklemesi zor ve insan gerçekten çok karmaşık ruh haline giriyor bir pozitif bir negatif yukluyum sürekli hissiyatlarim çok değişken..umarım biz de olumlu sonuçlar alırız aklımızdan çıkartmak gerek ama yok mümkün değil benim için maalesef
 
Sevgili anne adayları,
Ben tüp bebek sürecimde hep bu forumdaydım. Her zaman kendimle benzer şeyler yaşayan kadınların yazdıklarını sessizce okuyarak geçirdim o süreci. Bu konular hassas konular ve sadece yaşayanlar birbirini anlar. Ben yaklaşık 2 yıllık serüvenim, 2 ovulasyon indüksiyonu, 1 aşılama, 1 tüp bebek sonunda doğal yolla hamile kaldım. İşte benim hikayem;
6 yıl önce aşık olarak evlendik, hatta başlarda bebek düşünmüyorduk. Daha genciz gezip tozalım, sonra bakarız düşüncesindeydik. 4 yılın sonunda bebek istemeye başladık. Aslında evliliğin başından beri bir korunup bir korunmuyorduk, 1 yıl kadar da denedikten sonra kadın doğumcunun yolunu tuttuk. Sizin durumunuz infertiliteye giriyor cümlesini duyunca başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben kendimi hiç öyle değerlendirmemiştim, sadece yeteri kadar denememiştim kendi mantığıma göre. Testlermizi istedi, AMH'ımın ilk değerini hatırlamıyorum ama iyi dedi. Eşimi spermiyograma ikna etmek bile 1.5 ayımı aldı. Sonunda ovulasyon indüksiyonuna başladık. İki kere yaptık. Bize birlikte olacağımız günleri veriyor ama biz stresten ilk tedavide sadece birinde yapabildik. İkincisinde o kadar hormon yükünden sonra bize verilen günlerin hiçbirinde başarılı olamadık maalesef. Sonrasında doktorumuz histerosalpingografi çekelim dedi. Genel anesteziden sonra ölümcül olabilecek bir allerjik reaksiyon gelişti. Eve gidince 16 saat uyudum, yüzüm ve gözlerim şişti. Neyse ki rahim filmi normaldi. Sonrasında aşılamaya başlamaya karar verdi doktorumuz. Yine birsürü hormon aldım, aşılama yapıldı ve doktorum çok yüksek ihtimal görüyorum tutması için dedi. Ama maaleset tutmadı. Her tedavi sonrası adet olmak bir tramvaydı. Her seferinde yumurta rezervim iyice azalıyor, zaman kaybediyorum bu ay da olmadı diye inanılmaz strese giriyordum. Her seferinde ayrı yıkılıyordum, o kadar üzüldüm ve yıprandım ki. En sonunda tüp bebek için başvurmaya ve bu konuda profesyonel birine gitmeye karar verdiK. AMH değerim 1,5 idi. Histeroskopi yapalım dedi kabul ettim. Anestezist yine aynı anestezik ilaçta ısrar etti ve yine allerjik reaksiyon geçirdim. Sonrasında tüp bebek tedavisine başladık. Çok yüklü bir ilaç tedavisi, 2 kocaman poşet ilaçla eve geldim. Enjeksiyondan deli gibi korkan ben artık enjeksiyonları kendime yapabiliyordum. Progestan iğneyi bir tek kalçadan vurduruyordum ve o ilaçtan sonra yerime bile oturamıyordum. Neyse sonunda yumurta toplama zamanı geldi. 18 yumurta toplandı, 13 ü iyi kalitede dediler. 5. günde transfer yapacaklarını söylediler ben de 5. gün embriyoları daha kaliteli olur diye okuduğum için sevindim. Sonra apar topar beni 3. gün çağırdılar embriyolar iyi bugün transfer etmeyi öneriririz diye. Ben de kabul ettim. 2 embriyo transfer ettirdim. En zoru bekleme süresi. Bir taraftan hep pozitif ol diyorlar, bir taraftan da negatif sonuca da kendini hazırlamak zorundasın. Kimsenin anlayabileceği bir psikoloji değil. 5. günde hastaneyi aradım ve hiçbir embriyom yaşamıyordu. İlk ümitsizliğe orada kapıldım. Sürekli bu sitede gezinip kendimde gebelik belirtisi arıyordum. Üstelik çoğu da vardı. Zaten o kadar hormondan sonra kendinizde o belirtileri hissetmeniz çok doğalmış. Transferden 8 gün sonra kanamam oldu. Doktoruma ulaşamadım sekreteri bana sadece hareket etmeden istirahat et dedi. Ertesi gün muayeneye gitmek için tekrar aradım ve yine doktorla konuşamadım, doktor bey istirahat etsin muayeneye gerek yok dendi bana. O moral bozukluğunun içşinde 12. günü sabırla bekledim. Çok pozitif bir şekilde kliniğe gidip kan verdim. 2 saat sonra haber geldi HCG negatifti. Artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadığını hissediyordum. Sonrasında ben pes ettim, en az 2 ay yeni tedaviyi ertelemeye karar verdim. Tavsiye üzerine tatile gittik, saldık kendimizi. Birbirimizin yaralarına merhem olmaya çalıştık. Tatil dönüşü adetim 5 gün gecikti. Ama hormonların adet düzenini bozduğunu okumuştum, ona bağladım. Eşimin ısrarıyla gidsip en ucuzundan gebelik testi aldım, 2. çizgi grimsiydi. Ertesi gün daha gelişmiş bir test aldım, anında 2 çizgi pozitifleşti. İnanamadım, hormonların etkisinden diye düşündüm. Sonra hastaneye gittim, HCG verdim. Pozitif çıktı. Hala inanamıyordum, başka hastanınkiyle karışmış olabilir mi? diye soruyordum. Daha 1 ay önce tüp bebek yaptırdım olmadı, bu imkansız diyerek inanmıyordum. Allahım bu nasıl bir mucize. Sonunda keseyi ve kalp atışını da gördük. Dualarınızı bekliyorum, Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın. Ben çok zor yollardan geçtim, o yüzden sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Sonuna kadar sabredip okuduysanız teşekkür ederim. O yüzden asla umudunuzu yitirmeyin, karşınızda ben ve birçok benzer örnek var. Bunları anne adaylarına moral ve motivasyon olsun diye yazdım, umarım yardımcı olabilmişimdir.
Merhaba bende tam moral olsun diye yazı arıyordum dün bende tüp bebek sonuçum negatif eşimde sperm değerleri düşük benimde sol tüp sadece açık bende bıraktım akışına açıkcası doğal yolla olacağı varsa olsun o kadar çok iğne yedikdi heryerim mosmor şuan teşekkürler
 
Merhaba bende tam moral olsun diye yazı arıyordum dün bende tüp bebek sonuçum negatif eşimde sperm değerleri düşük benimde sol tüp sadece açık bende bıraktım akışına açıkcası doğal yolla olacağı varsa olsun o kadar çok iğne yedikdi heryerim mosmor şuan teşekkürler
Merhaba. Birkaç ay dinlenip, güç toplayıp, yumurta kalitesini arttırıcı tedaviler ile birlikte kendinizi hazır hissedince yeniden denersiniz 🦋 Ben o bir aylık dönemde proxywoman, omega3, e vitamini gibi destekler başlamıştım.
 
Ben daha ilk denemem deyim yolun başındayım ama embriyo transferim surekli erteleniyor küçük sebeplerden beklemesi zor ve insan gerçekten çok karmaşık ruh haline giriyor bir pozitif bir negatif yukluyum sürekli hissiyatlarim çok değişken..umarım biz de olumlu sonuçlar alırız aklımızdan çıkartmak gerek ama yok mümkün değil benim için maalesef
İnsanın bırakın aklından çıkarmayı tek düşündüğü o oluyor. Bu dönemde tüm dünyamız çocuk sahibi olma süreci etrafında dönüyor. İnsanlar strese girme dedikçe sinir oluyor daha da strese giriyordum ben. Bütün duygularınızı ve süreci akışına bırakın. Dediğiniz gibi yolun başındasınız. Her denemede ihtimal daha çok artıyor, öyle düşünün 🍀 her bebişin uygun bir zamanı var, o zamanı bekliyor
 
İnsanın bırakın aklından çıkarmayı tek düşündüğü o oluyor. Bu dönemde tüm dünyamız çocuk sahibi olma süreci etrafında dönüyor. İnsanlar strese girme dedikçe sinir oluyor daha da strese giriyordum ben. Bütün duygularınızı ve süreci akışına bırakın. Dediğiniz gibi yolun başındasınız. Her denemede ihtimal daha çok artıyor, öyle düşünün 🍀 her bebişin uygun bir zamanı var, o zamanı bekliyor
Cevabınız için çok teşekkürler.cok haklisiniz zaten sen kendini rahat bırakmaz San olmaz dedikçe herkes kendimi rahat birakamadigim için olmayacak diye kendime kızıp daha da geriliyorum kısır döngü gibi 🙄 dediğiniz gibi herşeyin bir vakti bir de her işin bir hayrı var..sizin pozitif oldu mu? Hangi asamadasiniz
 
Cevabınız için çok teşekkürler.cok haklisiniz zaten sen kendini rahat bırakmaz San olmaz dedikçe herkes kendimi rahat birakamadigim için olmayacak diye kendime kızıp daha da geriliyorum kısır döngü gibi 🙄 dediğiniz gibi herşeyin bir vakti bir de her işin bir hayrı var..sizin pozitif oldu mu? Hangi asamadasiniz
Ben tüp bebek olmadı ama doğal yolla hamile kaldım sonradan. Şimdilik her şey yolunda gidiyor çok şükür
 
Ben tüp bebek olmadı ama doğal yolla hamile kaldım sonradan. Şimdilik her şey yolunda gidiyor çok şükür
Maşallah herşey kolayca keyifle ilerlesin inşallah.ben de şuan kan sonuclarimi bekliyorum düzgün çıkarsa dondurulmuş transfer için hazırlığa başlayacağız bakalım.olacagi varsa oluyor çok haklısınız merkeze bunu koymamak lazım zor da olsa
 
Sevgili anne adayları,
Ben tüp bebek sürecimde hep bu forumdaydım. Her zaman kendimle benzer şeyler yaşayan kadınların yazdıklarını sessizce okuyarak geçirdim o süreci. Bu konular hassas konular ve sadece yaşayanlar birbirini anlar. Ben yaklaşık 2 yıllık serüvenim, 2 ovulasyon indüksiyonu, 1 aşılama, 1 tüp bebek sonunda doğal yolla hamile kaldım. İşte benim hikayem;
6 yıl önce aşık olarak evlendik, hatta başlarda bebek düşünmüyorduk. Daha genciz gezip tozalım, sonra bakarız düşüncesindeydik. 4 yılın sonunda bebek istemeye başladık. Aslında evliliğin başından beri bir korunup bir korunmuyorduk, 1 yıl kadar da denedikten sonra kadın doğumcunun yolunu tuttuk. Sizin durumunuz infertiliteye giriyor cümlesini duyunca başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben kendimi hiç öyle değerlendirmemiştim, sadece yeteri kadar denememiştim kendi mantığıma göre. Testlermizi istedi, AMH'ımın ilk değerini hatırlamıyorum ama iyi dedi. Eşimi spermiyograma ikna etmek bile 1.5 ayımı aldı. Sonunda ovulasyon indüksiyonuna başladık. İki kere yaptık. Bize birlikte olacağımız günleri veriyor ama biz stresten ilk tedavide sadece birinde yapabildik. İkincisinde o kadar hormon yükünden sonra bize verilen günlerin hiçbirinde başarılı olamadık maalesef. Sonrasında doktorumuz histerosalpingografi çekelim dedi. Genel anesteziden sonra ölümcül olabilecek bir allerjik reaksiyon gelişti. Eve gidince 16 saat uyudum, yüzüm ve gözlerim şişti. Neyse ki rahim filmi normaldi. Sonrasında aşılamaya başlamaya karar verdi doktorumuz. Yine birsürü hormon aldım, aşılama yapıldı ve doktorum çok yüksek ihtimal görüyorum tutması için dedi. Ama maaleset tutmadı. Her tedavi sonrası adet olmak bir tramvaydı. Her seferinde yumurta rezervim iyice azalıyor, zaman kaybediyorum bu ay da olmadı diye inanılmaz strese giriyordum. Her seferinde ayrı yıkılıyordum, o kadar üzüldüm ve yıprandım ki. En sonunda tüp bebek için başvurmaya ve bu konuda profesyonel birine gitmeye karar verdiK. AMH değerim 1,5 idi. Histeroskopi yapalım dedi kabul ettim. Anestezist yine aynı anestezik ilaçta ısrar etti ve yine allerjik reaksiyon geçirdim. Sonrasında tüp bebek tedavisine başladık. Çok yüklü bir ilaç tedavisi, 2 kocaman poşet ilaçla eve geldim. Enjeksiyondan deli gibi korkan ben artık enjeksiyonları kendime yapabiliyordum. Progestan iğneyi bir tek kalçadan vurduruyordum ve o ilaçtan sonra yerime bile oturamıyordum. Neyse sonunda yumurta toplama zamanı geldi. 18 yumurta toplandı, 13 ü iyi kalitede dediler. 5. günde transfer yapacaklarını söylediler ben de 5. gün embriyoları daha kaliteli olur diye okuduğum için sevindim. Sonra apar topar beni 3. gün çağırdılar embriyolar iyi bugün transfer etmeyi öneriririz diye. Ben de kabul ettim. 2 embriyo transfer ettirdim. En zoru bekleme süresi. Bir taraftan hep pozitif ol diyorlar, bir taraftan da negatif sonuca da kendini hazırlamak zorundasın. Kimsenin anlayabileceği bir psikoloji değil. 5. günde hastaneyi aradım ve hiçbir embriyom yaşamıyordu. İlk ümitsizliğe orada kapıldım. Sürekli bu sitede gezinip kendimde gebelik belirtisi arıyordum. Üstelik çoğu da vardı. Zaten o kadar hormondan sonra kendinizde o belirtileri hissetmeniz çok doğalmış. Transferden 8 gün sonra kanamam oldu. Doktoruma ulaşamadım sekreteri bana sadece hareket etmeden istirahat et dedi. Ertesi gün muayeneye gitmek için tekrar aradım ve yine doktorla konuşamadım, doktor bey istirahat etsin muayeneye gerek yok dendi bana. O moral bozukluğunun içşinde 12. günü sabırla bekledim. Çok pozitif bir şekilde kliniğe gidip kan verdim. 2 saat sonra haber geldi HCG negatifti. Artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadığını hissediyordum. Sonrasında ben pes ettim, en az 2 ay yeni tedaviyi ertelemeye karar verdim. Tavsiye üzerine tatile gittik, saldık kendimizi. Birbirimizin yaralarına merhem olmaya çalıştık. Tatil dönüşü adetim 5 gün gecikti. Ama hormonların adet düzenini bozduğunu okumuştum, ona bağladım. Eşimin ısrarıyla gidsip en ucuzundan gebelik testi aldım, 2. çizgi grimsiydi. Ertesi gün daha gelişmiş bir test aldım, anında 2 çizgi pozitifleşti. İnanamadım, hormonların etkisinden diye düşündüm. Sonra hastaneye gittim, HCG verdim. Pozitif çıktı. Hala inanamıyordum, başka hastanınkiyle karışmış olabilir mi? diye soruyordum. Daha 1 ay önce tüp bebek yaptırdım olmadı, bu imkansız diyerek inanmıyordum. Allahım bu nasıl bir mucize. Sonunda keseyi ve kalp atışını da gördük. Dualarınızı bekliyorum, Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın. Ben çok zor yollardan geçtim, o yüzden sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Sonuna kadar sabredip okuduysanız teşekkür ederim. O yüzden asla umudunuzu yitirmeyin, karşınızda ben ve birçok benzer örnek var. Bunları anne adaylarına moral ve motivasyon olsun diye yazdım, umarım yardımcı olabilmişimdir.

Bir gün böyle motive edici bir şeyler yazabilmeyi hayal ediyordum. Martta negatif tüp bebek denememiz oldu. Negatifi duyduktan sonra hayatımız çok olumsuz seyretti. Zaten korona da araya girince biz de ara verdik. Sonra bu ay tekrar başladık tedaviye. Havuz yöntemini deneyelim dedik. Dün Opu’da 2 yumurta toplandı ama boş çıktı. Üzülemedik mi desem artık üzülmedik mi bilmiyorum. Bende amh düşüklüğü var eşimde de sayı düşük. Bütün bu olumsuzlulara rağmen içimde hiç kötü his yok. Ama üzüntülerime elbette engel olamıyorum. Ben de sizin ve diğer tüm tüp bebek anneleri gibi aşırı hassasım. Gelgitli ruh hali çok yorucu tıpkı tüp bebek süreci gibi. Hepimizin hakkında hayırlısı... Allah’tan asla umut kesmiyoruz. Dualarım hepimizle. Size de bu yazınızdan dolayı teşekkür ederim. Evladınızla sağlıklı, huzurlu ve mutlu çok güzel bir ömrünüz olsun inşallah. 🌸
 
ben ümidimi kaybettim artık,4,5 yıldır ugrasıyorum 6 kere histeroskopi oldum bir kere tüp bebek yaptırdım tuttu ama 8 kaftalık düştü,8 tane embriyom var ama ne zaman trensfer yaptırmaya kalksam sorun cıkıyor şimdide yumurtada kist cıktı doktor patlamasını bekleyecegizdedi kim bilir ne zaman patlar,zaten pco hastasıyım iyi ce inancım gitti artık:KK43:
Ümit kaybrtmeyin lütfen.
8 sene uğraştım gitmediğim dr kalmadı sayısını hatırlamıyorum. Yumurta takibi, klomen tedavisi, rahim filmleri, onlarca kan tahlili, 1 histeroskopi, 10.hafta kalbi duran bir normal yollu gebelik, 3 başarısız tüp bebek denemesi, dr muayeneleri, iğneler, ilaçlar. Süreçteki psikolojik sorunlar insanların kötü sözleri hatta alay etmelerine bile maruz kaldım.
Sonuç 4. Denemede mucizem şimdi yanımda bin şükür

Rabb im isteyen, uğraşan dua eden herkese tattırsın inşallah.
En sancılı anlarımda bile böyle dua ettim.

Bizi ancak biz anlarız. Bazen bebeğime bakıyorum gözlerimden yaşlar süzülüyor yaşadıklarımı düşününce ve hala inanmıyorum.

Bu size de olabilir inanın...

Ama hayaller gerçek oluyormuş sonsuz şükürler olsun Rabb ime 🤲😌💗
 
Merhaba. Birkaç ay dinlenip, güç toplayıp, yumurta kalitesini arttırıcı tedaviler ile birlikte kendinizi hazır hissedince yeniden denersiniz 🦋 Ben o bir aylık dönemde proxywoman, omega3, e vitamini gibi destekler başlamıştım.
Doktor mu tasfiye etti acaba bende vitamin kullanmak istiyorum ama emin olamadım
 
Doktor mu tasfiye etti acaba bende vitamin kullanmak istiyorum ama emin olamadım
Benim doktorum önermedi aslında başka bir arkadaşın doktoru önermiş ona. Önerdiği her şeyi almadım çünkü çok yüklü bir vitamin takviyesi vardı çok da pahalı hepsi. Ben proxywomen, omega3 ve e vitamini aldım, eşim de proxymen aldı. Onu aldıktan sonra sperm miktarının arttığını söyledi.
 
Benim doktorum önermedi aslında başka bir arkadaşın doktoru önermiş ona. Önerdiği her şeyi almadım çünkü çok yüklü bir vitamin takviyesi vardı çok da pahalı hepsi. Ben proxywomen, omega3 ve e vitamini aldım, eşim de proxymen aldı. Onu aldıktan sonra sperm miktarının arttığını söyledi.
Bende aliyim o zaman :)
 
Sevgili anne adayları,
Ben tüp bebek sürecimde hep bu forumdaydım. Her zaman kendimle benzer şeyler yaşayan kadınların yazdıklarını sessizce okuyarak geçirdim o süreci. Bu konular hassas konular ve sadece yaşayanlar birbirini anlar. Ben yaklaşık 2 yıllık serüvenim, 2 ovulasyon indüksiyonu, 1 aşılama, 1 tüp bebek sonunda doğal yolla hamile kaldım. İşte benim hikayem;
6 yıl önce aşık olarak evlendik, hatta başlarda bebek düşünmüyorduk. Daha genciz gezip tozalım, sonra bakarız düşüncesindeydik. 4 yılın sonunda bebek istemeye başladık. Aslında evliliğin başından beri bir korunup bir korunmuyorduk, 1 yıl kadar da denedikten sonra kadın doğumcunun yolunu tuttuk. Sizin durumunuz infertiliteye giriyor cümlesini duyunca başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben kendimi hiç öyle değerlendirmemiştim, sadece yeteri kadar denememiştim kendi mantığıma göre. Testlermizi istedi, AMH'ımın ilk değerini hatırlamıyorum ama iyi dedi. Eşimi spermiyograma ikna etmek bile 1.5 ayımı aldı. Sonunda ovulasyon indüksiyonuna başladık. İki kere yaptık. Bize birlikte olacağımız günleri veriyor ama biz stresten ilk tedavide sadece birinde yapabildik. İkincisinde o kadar hormon yükünden sonra bize verilen günlerin hiçbirinde başarılı olamadık maalesef. Sonrasında doktorumuz histerosalpingografi çekelim dedi. Genel anesteziden sonra ölümcül olabilecek bir allerjik reaksiyon gelişti. Eve gidince 16 saat uyudum, yüzüm ve gözlerim şişti. Neyse ki rahim filmi normaldi. Sonrasında aşılamaya başlamaya karar verdi doktorumuz. Yine birsürü hormon aldım, aşılama yapıldı ve doktorum çok yüksek ihtimal görüyorum tutması için dedi. Ama maaleset tutmadı. Her tedavi sonrası adet olmak bir tramvaydı. Her seferinde yumurta rezervim iyice azalıyor, zaman kaybediyorum bu ay da olmadı diye inanılmaz strese giriyordum. Her seferinde ayrı yıkılıyordum, o kadar üzüldüm ve yıprandım ki. En sonunda tüp bebek için başvurmaya ve bu konuda profesyonel birine gitmeye karar verdiK. AMH değerim 1,5 idi. Histeroskopi yapalım dedi kabul ettim. Anestezist yine aynı anestezik ilaçta ısrar etti ve yine allerjik reaksiyon geçirdim. Sonrasında tüp bebek tedavisine başladık. Çok yüklü bir ilaç tedavisi, 2 kocaman poşet ilaçla eve geldim. Enjeksiyondan deli gibi korkan ben artık enjeksiyonları kendime yapabiliyordum. Progestan iğneyi bir tek kalçadan vurduruyordum ve o ilaçtan sonra yerime bile oturamıyordum. Neyse sonunda yumurta toplama zamanı geldi. 18 yumurta toplandı, 13 ü iyi kalitede dediler. 5. günde transfer yapacaklarını söylediler ben de 5. gün embriyoları daha kaliteli olur diye okuduğum için sevindim. Sonra apar topar beni 3. gün çağırdılar embriyolar iyi bugün transfer etmeyi öneriririz diye. Ben de kabul ettim. 2 embriyo transfer ettirdim. En zoru bekleme süresi. Bir taraftan hep pozitif ol diyorlar, bir taraftan da negatif sonuca da kendini hazırlamak zorundasın. Kimsenin anlayabileceği bir psikoloji değil. 5. günde hastaneyi aradım ve hiçbir embriyom yaşamıyordu. İlk ümitsizliğe orada kapıldım. Sürekli bu sitede gezinip kendimde gebelik belirtisi arıyordum. Üstelik çoğu da vardı. Zaten o kadar hormondan sonra kendinizde o belirtileri hissetmeniz çok doğalmış. Transferden 8 gün sonra kanamam oldu. Doktoruma ulaşamadım sekreteri bana sadece hareket etmeden istirahat et dedi. Ertesi gün muayeneye gitmek için tekrar aradım ve yine doktorla konuşamadım, doktor bey istirahat etsin muayeneye gerek yok dendi bana. O moral bozukluğunun içşinde 12. günü sabırla bekledim. Çok pozitif bir şekilde kliniğe gidip kan verdim. 2 saat sonra haber geldi HCG negatifti. Artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadığını hissediyordum. Sonrasında ben pes ettim, en az 2 ay yeni tedaviyi ertelemeye karar verdim. Tavsiye üzerine tatile gittik, saldık kendimizi. Birbirimizin yaralarına merhem olmaya çalıştık. Tatil dönüşü adetim 5 gün gecikti. Ama hormonların adet düzenini bozduğunu okumuştum, ona bağladım. Eşimin ısrarıyla gidsip en ucuzundan gebelik testi aldım, 2. çizgi grimsiydi. Ertesi gün daha gelişmiş bir test aldım, anında 2 çizgi pozitifleşti. İnanamadım, hormonların etkisinden diye düşündüm. Sonra hastaneye gittim, HCG verdim. Pozitif çıktı. Hala inanamıyordum, başka hastanınkiyle karışmış olabilir mi? diye soruyordum. Daha 1 ay önce tüp bebek yaptırdım olmadı, bu imkansız diyerek inanmıyordum. Allahım bu nasıl bir mucize. Sonunda keseyi ve kalp atışını da gördük. Dualarınızı bekliyorum, Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın. Ben çok zor yollardan geçtim, o yüzden sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Sonuna kadar sabredip okuduysanız teşekkür ederim. O yüzden asla umudunuzu yitirmeyin, karşınızda ben ve birçok benzer örnek var. Bunları anne adaylarına moral ve motivasyon olsun diye yazdım, umarım yardımcı olabilmişimdir.
Rabbim saglikla kucaginizda gormeyide nasip etsin insaallah 😍🤲
 
Sevgili anne adayları,
Ben tüp bebek sürecimde hep bu forumdaydım. Her zaman kendimle benzer şeyler yaşayan kadınların yazdıklarını sessizce okuyarak geçirdim o süreci. Bu konular hassas konular ve sadece yaşayanlar birbirini anlar. Ben yaklaşık 2 yıllık serüvenim, 2 ovulasyon indüksiyonu, 1 aşılama, 1 tüp bebek sonunda doğal yolla hamile kaldım. İşte benim hikayem;
6 yıl önce aşık olarak evlendik, hatta başlarda bebek düşünmüyorduk. Daha genciz gezip tozalım, sonra bakarız düşüncesindeydik. 4 yılın sonunda bebek istemeye başladık. Aslında evliliğin başından beri bir korunup bir korunmuyorduk, 1 yıl kadar da denedikten sonra kadın doğumcunun yolunu tuttuk. Sizin durumunuz infertiliteye giriyor cümlesini duyunca başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben kendimi hiç öyle değerlendirmemiştim, sadece yeteri kadar denememiştim kendi mantığıma göre. Testlermizi istedi, AMH'ımın ilk değerini hatırlamıyorum ama iyi dedi. Eşimi spermiyograma ikna etmek bile 1.5 ayımı aldı. Sonunda ovulasyon indüksiyonuna başladık. İki kere yaptık. Bize birlikte olacağımız günleri veriyor ama biz stresten ilk tedavide sadece birinde yapabildik. İkincisinde o kadar hormon yükünden sonra bize verilen günlerin hiçbirinde başarılı olamadık maalesef. Sonrasında doktorumuz histerosalpingografi çekelim dedi. Genel anesteziden sonra ölümcül olabilecek bir allerjik reaksiyon gelişti. Eve gidince 16 saat uyudum, yüzüm ve gözlerim şişti. Neyse ki rahim filmi normaldi. Sonrasında aşılamaya başlamaya karar verdi doktorumuz. Yine birsürü hormon aldım, aşılama yapıldı ve doktorum çok yüksek ihtimal görüyorum tutması için dedi. Ama maaleset tutmadı. Her tedavi sonrası adet olmak bir tramvaydı. Her seferinde yumurta rezervim iyice azalıyor, zaman kaybediyorum bu ay da olmadı diye inanılmaz strese giriyordum. Her seferinde ayrı yıkılıyordum, o kadar üzüldüm ve yıprandım ki. En sonunda tüp bebek için başvurmaya ve bu konuda profesyonel birine gitmeye karar verdiK. AMH değerim 1,5 idi. Histeroskopi yapalım dedi kabul ettim. Anestezist yine aynı anestezik ilaçta ısrar etti ve yine allerjik reaksiyon geçirdim. Sonrasında tüp bebek tedavisine başladık. Çok yüklü bir ilaç tedavisi, 2 kocaman poşet ilaçla eve geldim. Enjeksiyondan deli gibi korkan ben artık enjeksiyonları kendime yapabiliyordum. Progestan iğneyi bir tek kalçadan vurduruyordum ve o ilaçtan sonra yerime bile oturamıyordum. Neyse sonunda yumurta toplama zamanı geldi. 18 yumurta toplandı, 13 ü iyi kalitede dediler. 5. günde transfer yapacaklarını söylediler ben de 5. gün embriyoları daha kaliteli olur diye okuduğum için sevindim. Sonra apar topar beni 3. gün çağırdılar embriyolar iyi bugün transfer etmeyi öneriririz diye. Ben de kabul ettim. 2 embriyo transfer ettirdim. En zoru bekleme süresi. Bir taraftan hep pozitif ol diyorlar, bir taraftan da negatif sonuca da kendini hazırlamak zorundasın. Kimsenin anlayabileceği bir psikoloji değil. 5. günde hastaneyi aradım ve hiçbir embriyom yaşamıyordu. İlk ümitsizliğe orada kapıldım. Sürekli bu sitede gezinip kendimde gebelik belirtisi arıyordum. Üstelik çoğu da vardı. Zaten o kadar hormondan sonra kendinizde o belirtileri hissetmeniz çok doğalmış. Transferden 8 gün sonra kanamam oldu. Doktoruma ulaşamadım sekreteri bana sadece hareket etmeden istirahat et dedi. Ertesi gün muayeneye gitmek için tekrar aradım ve yine doktorla konuşamadım, doktor bey istirahat etsin muayeneye gerek yok dendi bana. O moral bozukluğunun içşinde 12. günü sabırla bekledim. Çok pozitif bir şekilde kliniğe gidip kan verdim. 2 saat sonra haber geldi HCG negatifti. Artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadığını hissediyordum. Sonrasında ben pes ettim, en az 2 ay yeni tedaviyi ertelemeye karar verdim. Tavsiye üzerine tatile gittik, saldık kendimizi. Birbirimizin yaralarına merhem olmaya çalıştık. Tatil dönüşü adetim 5 gün gecikti. Ama hormonların adet düzenini bozduğunu okumuştum, ona bağladım. Eşimin ısrarıyla gidsip en ucuzundan gebelik testi aldım, 2. çizgi grimsiydi. Ertesi gün daha gelişmiş bir test aldım, anında 2 çizgi pozitifleşti. İnanamadım, hormonların etkisinden diye düşündüm. Sonra hastaneye gittim, HCG verdim. Pozitif çıktı. Hala inanamıyordum, başka hastanınkiyle karışmış olabilir mi? diye soruyordum. Daha 1 ay önce tüp bebek yaptırdım olmadı, bu imkansız diyerek inanmıyordum. Allahım bu nasıl bir mucize. Sonunda keseyi ve kalp atışını da gördük. Dualarınızı bekliyorum, Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın. Ben çok zor yollardan geçtim, o yüzden sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Sonuna kadar sabredip okuduysanız teşekkür ederim. O yüzden asla umudunuzu yitirmeyin, karşınızda ben ve birçok benzer örnek var. Bunları anne adaylarına moral ve motivasyon olsun diye yazdım, umarım yardımcı olabilmişimdir.
Merhaba hikayenize duygularınıza bayildim ruhunuz kalbiniz ve beyniniz donanımlı cok dikkatimi çektiniz özellikle teşekkür ediyorum.Ben hikayemi anlatamiyorum bile çünkü cok tepki alıyorum ve yargilaniyorum hatta bende tüp bebek yaptircam nasil oluyor diye sormaya utaniyorum.20 yasinda Ebrarim 17 yasinda Akifim var ilk evliliğimden Akifimden hemen sonra ileri derecede sarkmis Rahim askıya alindi sol yumurtaligim 10 cm lik bir kistle rahimin arka duvari kazinarak alindi bu olayın uzerinden 4 sene sonra ayrildim.Evlilik dusunmuyordum ama keske bir cocugum daha olsaydi öyle ayrilsaydim diye cok hayiflaniyordum çünkü anaç tavuk gibi sanki uremek icin yaratılmışim oyleki cocuklarimda inanilmaz çocuklardır hic yaramazlık huysuzluk bilmem belkide ben cok sabirliyim neyse 2015 Kasım ayi sabah 5 te canimin ici gözümün nuru en iyi dostum arkadasim tek sirdasim kizkardesimin ölüm haberini aldım hayatta yasanilcak ikinci buyuk aci kardes acisi ( oglum ölü doğduğu ve resute edildiği icin evlat acısını da yasadim kisa sureli de cok sukur bugunume) bacim cok yakti beni ama kor gibi hemde hayattan umudimi tamamen kestigim anda 2016 mayis ayinda ise giderken arabamla esime arkadan vurdum oyle baslayan bir tanisma 3 ay icinde evlendik 2017 aralik ayinda Elifim dogdu ama ne dogma öldürüyor lardi beni amelyatta neyse toparladilar şikayet edecek oldum fakat tum hastane birlik olmus coktan kilifi hazırlamışlar di ve hepsinin agzinda tek cumle bir daha doğurmasin masada kalir doguracak olsa bile hamile kalamaz zaten rahim cok yorgun.Ve hakikaten tek korunmasiz ilişkiyle gebe kalan ben 3 yil oldu tik yok aşılama yaptik tutmadi harika bir doktorum var cesur atik hızlı dusunebilen yorumlama yeteneği gelişmiş bir doktor bana dediki her kadin 6 .da olsa ureme hakkina sahiptir kimse elinden alamaz sen gebe kal gerisi bende dedi fakat kalamiyorum cevrem cocugum zaten olduğu icin alayci konuşup salakmisin diyo annem bana bise olcak diye cok korkuyo esim ilk evliliği olmasina ragmen sana birsey olcaksa olmasin diyo tup bebek icin bile ikna etmek durumunda kalıyorum oysaki 10 tane cocugu olsa 10 nuda deli gibi sever ki buyuk cocuklarimin uvey babası olduğunu kimse anlamaz ama ben herşeye ragmen bu ay tup bebek denicem ama tutmazsa nasıl tooarlanirim bilemiyorum bu evlat oyle bir tatli oyle bir guzel ki hayatimin her saniyesine anlam katiyor istiyorum ki ben yaslanıp gittigimde birbirlerine kakabalik olsunlar.İnanin hic anneliği yaşamamis arkadaşlarım tanimam ama her kuzularima sarilip optugumde tum isteyenlere dua ederim Allahim kimseyi bu duygudan mahrum etme diye nolur bana hakkinizi helal edin sizlere saygisizlik gibi geldiyse nolur affedin ama bir tane daha olsun cok istiyorum ve doktorum dışında kimse beni tam anlamıyla anlamıyor hep gizli gizli agliyorum.Hakkinizi helal edin nolur.
 
Sevgili anne adayları,
Ben tüp bebek sürecimde hep bu forumdaydım. Her zaman kendimle benzer şeyler yaşayan kadınların yazdıklarını sessizce okuyarak geçirdim o süreci. Bu konular hassas konular ve sadece yaşayanlar birbirini anlar. Ben yaklaşık 2 yıllık serüvenim, 2 ovulasyon indüksiyonu, 1 aşılama, 1 tüp bebek sonunda doğal yolla hamile kaldım. İşte benim hikayem;
6 yıl önce aşık olarak evlendik, hatta başlarda bebek düşünmüyorduk. Daha genciz gezip tozalım, sonra bakarız düşüncesindeydik. 4 yılın sonunda bebek istemeye başladık. Aslında evliliğin başından beri bir korunup bir korunmuyorduk, 1 yıl kadar da denedikten sonra kadın doğumcunun yolunu tuttuk. Sizin durumunuz infertiliteye giriyor cümlesini duyunca başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben kendimi hiç öyle değerlendirmemiştim, sadece yeteri kadar denememiştim kendi mantığıma göre. Testlermizi istedi, AMH'ımın ilk değerini hatırlamıyorum ama iyi dedi. Eşimi spermiyograma ikna etmek bile 1.5 ayımı aldı. Sonunda ovulasyon indüksiyonuna başladık. İki kere yaptık. Bize birlikte olacağımız günleri veriyor ama biz stresten ilk tedavide sadece birinde yapabildik. İkincisinde o kadar hormon yükünden sonra bize verilen günlerin hiçbirinde başarılı olamadık maalesef. Sonrasında doktorumuz histerosalpingografi çekelim dedi. Genel anesteziden sonra ölümcül olabilecek bir allerjik reaksiyon gelişti. Eve gidince 16 saat uyudum, yüzüm ve gözlerim şişti. Neyse ki rahim filmi normaldi. Sonrasında aşılamaya başlamaya karar verdi doktorumuz. Yine birsürü hormon aldım, aşılama yapıldı ve doktorum çok yüksek ihtimal görüyorum tutması için dedi. Ama maaleset tutmadı. Her tedavi sonrası adet olmak bir tramvaydı. Her seferinde yumurta rezervim iyice azalıyor, zaman kaybediyorum bu ay da olmadı diye inanılmaz strese giriyordum. Her seferinde ayrı yıkılıyordum, o kadar üzüldüm ve yıprandım ki. En sonunda tüp bebek için başvurmaya ve bu konuda profesyonel birine gitmeye karar verdiK. AMH değerim 1,5 idi. Histeroskopi yapalım dedi kabul ettim. Anestezist yine aynı anestezik ilaçta ısrar etti ve yine allerjik reaksiyon geçirdim. Sonrasında tüp bebek tedavisine başladık. Çok yüklü bir ilaç tedavisi, 2 kocaman poşet ilaçla eve geldim. Enjeksiyondan deli gibi korkan ben artık enjeksiyonları kendime yapabiliyordum. Progestan iğneyi bir tek kalçadan vurduruyordum ve o ilaçtan sonra yerime bile oturamıyordum. Neyse sonunda yumurta toplama zamanı geldi. 18 yumurta toplandı, 13 ü iyi kalitede dediler. 5. günde transfer yapacaklarını söylediler ben de 5. gün embriyoları daha kaliteli olur diye okuduğum için sevindim. Sonra apar topar beni 3. gün çağırdılar embriyolar iyi bugün transfer etmeyi öneriririz diye. Ben de kabul ettim. 2 embriyo transfer ettirdim. En zoru bekleme süresi. Bir taraftan hep pozitif ol diyorlar, bir taraftan da negatif sonuca da kendini hazırlamak zorundasın. Kimsenin anlayabileceği bir psikoloji değil. 5. günde hastaneyi aradım ve hiçbir embriyom yaşamıyordu. İlk ümitsizliğe orada kapıldım. Sürekli bu sitede gezinip kendimde gebelik belirtisi arıyordum. Üstelik çoğu da vardı. Zaten o kadar hormondan sonra kendinizde o belirtileri hissetmeniz çok doğalmış. Transferden 8 gün sonra kanamam oldu. Doktoruma ulaşamadım sekreteri bana sadece hareket etmeden istirahat et dedi. Ertesi gün muayeneye gitmek için tekrar aradım ve yine doktorla konuşamadım, doktor bey istirahat etsin muayeneye gerek yok dendi bana. O moral bozukluğunun içşinde 12. günü sabırla bekledim. Çok pozitif bir şekilde kliniğe gidip kan verdim. 2 saat sonra haber geldi HCG negatifti. Artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadığını hissediyordum. Sonrasında ben pes ettim, en az 2 ay yeni tedaviyi ertelemeye karar verdim. Tavsiye üzerine tatile gittik, saldık kendimizi. Birbirimizin yaralarına merhem olmaya çalıştık. Tatil dönüşü adetim 5 gün gecikti. Ama hormonların adet düzenini bozduğunu okumuştum, ona bağladım. Eşimin ısrarıyla gidsip en ucuzundan gebelik testi aldım, 2. çizgi grimsiydi. Ertesi gün daha gelişmiş bir test aldım, anında 2 çizgi pozitifleşti. İnanamadım, hormonların etkisinden diye düşündüm. Sonra hastaneye gittim, HCG verdim. Pozitif çıktı. Hala inanamıyordum, başka hastanınkiyle karışmış olabilir mi? diye soruyordum. Daha 1 ay önce tüp bebek yaptırdım olmadı, bu imkansız diyerek inanmıyordum. Allahım bu nasıl bir mucize. Sonunda keseyi ve kalp atışını da gördük. Dualarınızı bekliyorum, Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın. Ben çok zor yollardan geçtim, o yüzden sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Sonuna kadar sabredip okuduysanız teşekkür ederim. O yüzden asla umudunuzu yitirmeyin, karşınızda ben ve birçok benzer örnek var. Bunları anne adaylarına moral ve motivasyon olsun diye yazdım, umarım yardımcı olabilmişimdir.
Merhabalar yazinizi bastan sona kadar okudum kalbimin bir tarafini rahatlati bir tarafi halen paramparça çolk uzin zamandir bebek icin cabaliyoruz gitmedigimiz dr nerdeyse kalmadi aşılama yumurta gelistirici haplar igneler o dr senin bu dr benim tabi maddi gücte yok tup bebege neyse en son gittiginiz dr amh 0.04 artik menepoza ilk adim dedi beynimden kaynar sular dökuldü tup bebek deneyin dedi para yok imkan yok neyse esimin benin aileler aralarinda topaldilar tüp bebek tedavisi icin gittik kist falan var bu ay olmaz ilac vs verdi kullandim geldi çati tup bebk tedavisi igneler ilaclar catlatmasi vs zor bir sürecti ama bu sure iverininde bi kere bile umutsuz anım olmadi hatta hamileyim diye geziyordum okadar inaniyordum olacagina dr her muaynede gzl ilerliyoriz hersey yolunda dedi yumurta toplama islemi basladi ve 4 tane yumurta toplandi super yasina ve amh gore super dedi tamam deidm olucak dün bi aradilar yimurtalarin hic biri döllenmedi yıkıldım umutlarim hayallerim hersey bitti bugün bekledik ama malesef bölünme olmadi islemi iptal.ediyoriz dediler dunden beri aglaya aglaya heder oldum oysa okadar umutluydum ki simdi paramparca ve yikilmos durumdayim artik bebege dair hic bir umudum kalmadi rabim yazmamis nasip etmemis bize diyorum böyel avazım ciktigi kadar bagirmak istiyorim ama ne care😥😥
 
Merhabalar yazinizi bastan sona kadar okudum kalbimin bir tarafini rahatlati bir tarafi halen paramparça çolk uzin zamandir bebek icin cabaliyoruz gitmedigimiz dr nerdeyse kalmadi aşılama yumurta gelistirici haplar igneler o dr senin bu dr benim tabi maddi gücte yok tup bebege neyse en son gittiginiz dr amh 0.04 artik menepoza ilk adim dedi beynimden kaynar sular dökuldü tup bebek deneyin dedi para yok imkan yok neyse esimin benin aileler aralarinda topaldilar tüp bebek tedavisi icin gittik kist falan var bu ay olmaz ilac vs verdi kullandim geldi çati tup bebk tedavisi igneler ilaclar catlatmasi vs zor bir sürecti ama bu sure iverininde bi kere bile umutsuz anım olmadi hatta hamileyim diye geziyordum okadar inaniyordum olacagina dr her muaynede gzl ilerliyoriz hersey yolunda dedi yumurta toplama islemi basladi ve 4 tane yumurta toplandi super yasina ve amh gore super dedi tamam deidm olucak dün bi aradilar yimurtalarin hic biri döllenmedi yıkıldım umutlarim hayallerim hersey bitti bugün bekledik ama malesef bölünme olmadi islemi iptal.ediyoriz dediler dunden beri aglaya aglaya heder oldum oysa okadar umutluydum ki simdi paramparca ve yikilmos durumdayim artik bebege dair hic bir umudum kalmadi rabim yazmamis nasip etmemis bize diyorum böyel avazım ciktigi kadar bagirmak istiyorim ama ne care😥😥
Lütfen üzülmeyin benim arkadaşımın da 4 tüp bebek denemesinde de yumurtalar transfer olamadan gitti bütün tedavileri boşa gitti yani döllenmedi ve şuan kendiliğinden hamile kaldı artık ümidini kesmişti çok üzülmüştü çok yıprandı ama mutlu son allahtan ümit kesilmez bu durumu kafanıza takmayın
 
Sevgili anne adayları,
Ben tüp bebek sürecimde hep bu forumdaydım. Her zaman kendimle benzer şeyler yaşayan kadınların yazdıklarını sessizce okuyarak geçirdim o süreci. Bu konular hassas konular ve sadece yaşayanlar birbirini anlar. Ben yaklaşık 2 yıllık serüvenim, 2 ovulasyon indüksiyonu, 1 aşılama, 1 tüp bebek sonunda doğal yolla hamile kaldım. İşte benim hikayem;
6 yıl önce aşık olarak evlendik, hatta başlarda bebek düşünmüyorduk. Daha genciz gezip tozalım, sonra bakarız düşüncesindeydik. 4 yılın sonunda bebek istemeye başladık. Aslında evliliğin başından beri bir korunup bir korunmuyorduk, 1 yıl kadar da denedikten sonra kadın doğumcunun yolunu tuttuk. Sizin durumunuz infertiliteye giriyor cümlesini duyunca başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben kendimi hiç öyle değerlendirmemiştim, sadece yeteri kadar denememiştim kendi mantığıma göre. Testlermizi istedi, AMH'ımın ilk değerini hatırlamıyorum ama iyi dedi. Eşimi spermiyograma ikna etmek bile 1.5 ayımı aldı. Sonunda ovulasyon indüksiyonuna başladık. İki kere yaptık. Bize birlikte olacağımız günleri veriyor ama biz stresten ilk tedavide sadece birinde yapabildik. İkincisinde o kadar hormon yükünden sonra bize verilen günlerin hiçbirinde başarılı olamadık maalesef. Sonrasında doktorumuz histerosalpingografi çekelim dedi. Genel anesteziden sonra ölümcül olabilecek bir allerjik reaksiyon gelişti. Eve gidince 16 saat uyudum, yüzüm ve gözlerim şişti. Neyse ki rahim filmi normaldi. Sonrasında aşılamaya başlamaya karar verdi doktorumuz. Yine birsürü hormon aldım, aşılama yapıldı ve doktorum çok yüksek ihtimal görüyorum tutması için dedi. Ama maaleset tutmadı. Her tedavi sonrası adet olmak bir tramvaydı. Her seferinde yumurta rezervim iyice azalıyor, zaman kaybediyorum bu ay da olmadı diye inanılmaz strese giriyordum. Her seferinde ayrı yıkılıyordum, o kadar üzüldüm ve yıprandım ki. En sonunda tüp bebek için başvurmaya ve bu konuda profesyonel birine gitmeye karar verdiK. AMH değerim 1,5 idi. Histeroskopi yapalım dedi kabul ettim. Anestezist yine aynı anestezik ilaçta ısrar etti ve yine allerjik reaksiyon geçirdim. Sonrasında tüp bebek tedavisine başladık. Çok yüklü bir ilaç tedavisi, 2 kocaman poşet ilaçla eve geldim. Enjeksiyondan deli gibi korkan ben artık enjeksiyonları kendime yapabiliyordum. Progestan iğneyi bir tek kalçadan vurduruyordum ve o ilaçtan sonra yerime bile oturamıyordum. Neyse sonunda yumurta toplama zamanı geldi. 18 yumurta toplandı, 13 ü iyi kalitede dediler. 5. günde transfer yapacaklarını söylediler ben de 5. gün embriyoları daha kaliteli olur diye okuduğum için sevindim. Sonra apar topar beni 3. gün çağırdılar embriyolar iyi bugün transfer etmeyi öneriririz diye. Ben de kabul ettim. 2 embriyo transfer ettirdim. En zoru bekleme süresi. Bir taraftan hep pozitif ol diyorlar, bir taraftan da negatif sonuca da kendini hazırlamak zorundasın. Kimsenin anlayabileceği bir psikoloji değil. 5. günde hastaneyi aradım ve hiçbir embriyom yaşamıyordu. İlk ümitsizliğe orada kapıldım. Sürekli bu sitede gezinip kendimde gebelik belirtisi arıyordum. Üstelik çoğu da vardı. Zaten o kadar hormondan sonra kendinizde o belirtileri hissetmeniz çok doğalmış. Transferden 8 gün sonra kanamam oldu. Doktoruma ulaşamadım sekreteri bana sadece hareket etmeden istirahat et dedi. Ertesi gün muayeneye gitmek için tekrar aradım ve yine doktorla konuşamadım, doktor bey istirahat etsin muayeneye gerek yok dendi bana. O moral bozukluğunun içşinde 12. günü sabırla bekledim. Çok pozitif bir şekilde kliniğe gidip kan verdim. 2 saat sonra haber geldi HCG negatifti. Artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadığını hissediyordum. Sonrasında ben pes ettim, en az 2 ay yeni tedaviyi ertelemeye karar verdim. Tavsiye üzerine tatile gittik, saldık kendimizi. Birbirimizin yaralarına merhem olmaya çalıştık. Tatil dönüşü adetim 5 gün gecikti. Ama hormonların adet düzenini bozduğunu okumuştum, ona bağladım. Eşimin ısrarıyla gidsip en ucuzundan gebelik testi aldım, 2. çizgi grimsiydi. Ertesi gün daha gelişmiş bir test aldım, anında 2 çizgi pozitifleşti. İnanamadım, hormonların etkisinden diye düşündüm. Sonra hastaneye gittim, HCG verdim. Pozitif çıktı. Hala inanamıyordum, başka hastanınkiyle karışmış olabilir mi? diye soruyordum. Daha 1 ay önce tüp bebek yaptırdım olmadı, bu imkansız diyerek inanmıyordum. Allahım bu nasıl bir mucize. Sonunda keseyi ve kalp atışını da gördük. Dualarınızı bekliyorum, Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın. Ben çok zor yollardan geçtim, o yüzden sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Sonuna kadar sabredip okuduysanız teşekkür ederim. O yüzden asla umudunuzu yitirmeyin, karşınızda ben ve birçok benzer örnek var. Bunları anne adaylarına moral ve motivasyon olsun diye yazdım, umarım yardımcı olabilmişimdir.
Ahh çok duygulandımmmm 😢 çok sevindim. Sağlıkla kavuşun inşallah 🤲🏻
 
X