Zayıflıkla alakalı bişey değil bence ben öyle düşünmüyorum. Yaşın küçük olması çevresel etkenler vs hepsi etkiliyor.Duygusal olarak ta kötü bir dönem geçirmedim. Çok istediğim bir cocuktu Ege benim için. Ona bağlıyorum ancak yaşayanları gördüm. Bilemiyorum bünye olarak zayıf olduklarını düşünüyorum kırılgan olabilir bazı insanlar
Geçen gün bir yazı okudum ama nerede bilmiyorum. Gecen sefer dogumumda 40 kişi vardı bu sefer sadece eşim ben oglum ve yeni dogacak bebek olsun istiyorum.
çünkü babalar tamamen boşa çıkıyor ve bağ kuramıyorlar cocuklrla, nasılsa kadınada yardımcı biri var oh !
Sendemi brütüs diyesim geldi, bence bu daha kolay olacak. sezeryan ağır bile geçse en fazla 24 saat ne olabilir ki başka
Ya ben artık oyle dıdımın dıdısına bebege fılan gıtmıyorum gıttıgım kısıler hakketten gorustugum kısıler o yuzden oyle bı ızdıhama ugrayacagımı sanmıyorum .bende kendimi daha güçlü hissediyorm bu sefer. ilki normal doğum oldu bi tek dikişlerim rahatsız etti beni 1-2 hafta. bide gelen giden maşallah o kadar çoktu ki. tek başıma zor olurdu ikram falan. ama bu sefer sadece gündüzleri istiyorum yardımcı. o da gelene gidene sadece. gelenlerde maşallah oturdumu kalkmıyo bizde. aslında gelen kişi 1-2 saat durucak gidicek. nebilim ya hatta 40 gün kimse gelmese kabulüm :)
aynen öyle cute :) eşim resmen 1-2 senedir hatta son 1 senedir çok ilgili oğlanla. geçen hastanede 3 gün yattığımda oğlana k.validem bakıyodu eşim ben bakarım değip almış bizim eve. k.validem arıyo oğlanı aldı ama bakabilirmi gğvenemiyorum dediDuygusal olarak ta kötü bir dönem geçirmedim. Çok istediğim bir cocuktu Ege benim için. Ona bağlıyorum ancak yaşayanları gördüm. Bilemiyorum bünye olarak zayıf olduklarını düşünüyorum kırılgan olabilir bazı insanlar
Geçen gün bir yazı okudum ama nerede bilmiyorum. Gecen sefer dogumumda 40 kişi vardı bu sefer sadece eşim ben oglum ve yeni dogacak bebek olsun istiyorum.
çünkü babalar tamamen boşa çıkıyor ve bağ kuramıyorlar cocuklrla, nasılsa kadınada yardımcı biri var oh !
Sendemi brütüs diyesim geldi, bence bu daha kolay olacak. sezeryan ağır bile geçse en fazla 24 saat ne olabilir ki başka
Sıkıntılarınız olmus bılmıyordum dogrusu.Zayıflıkla alakalı bişey değil bence ben öyle düşünmüyorum. Yaşın küçük olması çevresel etkenler vs hepsi etkiliyor.
İlkindede ikinci çocuğumdada kendim baktım ama aile apt oturuyordum çat kapı biri geliyordu. O bile beni mahfediyordu zaten.
Sonra kızımı kaybettim ordan taşındım ve 3.yü yapmaya karar verdim. Buda çok şükür kız oldu ablasına çok benzedi. O yüzden fazla hassasım her anlamda ve hala bu duygu karmaşalarını hafiften yaşıyorum bazen..
Zayıflık en son plan bence, kafa ne kadar rahatsa lohusalıkta o kadar rahat geçiyor..
Yani işte hem gecen gün bi yazı gördüm hem okudum baba cep telefonuna bakıyor en geride. annein memesinin birinde kayınvalide sıkıyor bir yanında anane bebeği emzirmeye calısıyolar gibi bişeydi pekte güzeldi acaba nerede gördüm.aynen öyle cute :) eşim resmen 1-2 senedir hatta son 1 senedir çok ilgili oğlanla. geçen hastanede 3 gün yattığımda oğlana k.validem bakıyodu eşim ben bakarım değip almış bizim eve. k.validem arıyo oğlanı aldı ama bakabilirmi gğvenemiyorum dedisaçmalama anne dedim . tabi bakar ya..
Tıbben teşhisi konmuş lohusa depresiflerine sözüm yok ama bazılarının bunu bir şımarıklık unsuru olarak kullandıkları açık.Elbette lohusa oldum tıbbı olarak. Dogum yaptım
ancak benim yanımda 40 gun boyunca kalan ne anne ne kayınvalıde ne gorumce ne eltı oldu
Kendi yagımad kavruldum depresyonada hiç girmedim. Bence bu işi eski adetleri bırakarak başlayalım. Mesela herkez kendine güvenerek doğum yapmayı göze alsın 40 gun bakılmayı değil.
Ben 36+4 doğum yaptım sezeryan. 6 gün hastanede kaldık ve eve geldiğimiz ilk gün bulaşıkları yerleştirip evi süpürdüm, Akşmada evli evine köylü köyüne.
40 gün evede kapanmadım sonraki gün doktor kontrolüne gittim ve kahve içmeye gittim
bir sonraki gün komşuya oturmaya gittim
Yine aynı şekilde tek başıma olmayı düşünüyorum
aynen normal olucak kısmetse. bende k.validenin çevresi çok. bide maşallah herkese gidiyo :) her gelen güne gelir gibi oturursa ben biterim resmen:) bende senin gibi hemen bi mevlüt yapıcam bi günde bitsin herşey :) bide ilk bi hafta kimseye söylemeyi düşünmüyorum. annem tamamda. k.valideyi çok sıkı tembihledim. kimseyi istemiyorum evde diye :)))Ya ben artık oyle dıdımın dıdısına bebege fılan gıtmıyorum gıttıgım kısıler hakketten gorustugum kısıler o yuzden oyle bı ızdıhama ugrayacagımı sanmıyorum .
Veya 10 günlükken bir mevlüt yapmayı düşünüyorum en azından gelen gelsin biten bitsin diye. Birde şuanda cok hazırlık yapılıyor yok lohusa şerbeti ay kurabıyeler borekler elbette gelene sadece bı kahve yapcam lokum dagıtcam o kadar :)
Yani ekstra bi yük altına sokmaya niyetim yok kendimi canım . Senin yine normal olacak dimi ?
Benim tek özlediğim gecmişe dair süreç, egeyi doğurduğum ilk haftalar o kadarmı huzurlu o kadarmı mutlu olur insan. Çok güzeldi onunla yaşamı keşfetmek gerçekten.Tıbben teşhisi konmuş lohusa depresiflerine sözüm yok ama bazılarının bunu bir şımarıklık unsuru olarak kullandıkları açık.
Ben evlerine gitmiyorum . Bir şekilde dışarda orda burda telefonda atar yersem bana mı doğurdun, bana ne yani demek istiyorum.
Yazılarından anneliğini, çocuğuna ilgini takdir ettiğim bir üyesin. Demek yeterince kıymet vermek için epey bir sıkıntı çekmek gerek. Sen tek başına halletmişsin o süreci baksana..
haklısın bazıları hakkaten şımarıklık yapıyor..Tıbben teşhisi konmuş lohusa depresiflerine sözüm yok ama bazılarının bunu bir şımarıklık unsuru olarak kullandıkları açık.
Ben evlerine gitmiyorum . Bir şekilde dışarda orda burda telefonda atar yersem bana mı doğurdun, bana ne yani demek istiyorum.
Yazılarından anneliğini, çocuğuna ilgini takdir ettiğim bir üyesin. Demek yeterince kıymet vermek için epey bir sıkıntı çekmek gerek. Sen tek başına halletmişsin o süreci baksana..
İyi geceler arkadaşlar.
Bana bir yerden bir yazı geldi ve paylaşmak istiyorum. Ben yazsam bu kadar duygularıma tercüman olurdu. Kim yazmış ne zaman yazmış bilmiyorum, ama tebrik ediyorum
Sevgili Yakınım;
Dokuz aylık yorucu bir süreçten çıktım; tüm bedenimin, tüm psikolojimin anbean değişmesini, bedenimde bir canlının büyümesini izlemek ruhsal olarak çok yorucuydu, doğumu hiç anlatmıyorum- ki hem eylemsel olarak hem ruhsal olarak oldukça zordu benim için. Şimdi;
Tüm bu aşamalardan sonra sahip olduğum minik şey hakkında her söylediğini, anneliğime yapılmış bir hakaret olarak göreceğim, dolayısıyla ben sormadan fikir beyan etme, eğer yardım etmeye çok hevesliysen, mutfak tezgahında biriken bulaşıkları yıka ya da karnımı doyurmam için bana fırsat yarat!
Aşırı yorgun, uykusuz ve dolayısıyla gerginim,benden misafir hizmeti ya da güleryüz bekliyorsan bir yıl boyunca evime gelme.
Başkalarının bebeklerinin başına gelen korku filmlerini hiç merak etmiyorum! Anlatma! (Yüzüstü yatırdığımda boğulur mu diye düşünebilecek kapasitede bir beynim var çok şükür ki ve emin ol senden önceki on misafir de aynı uyarıları yaptı!)
Anlaşılmaya, anlayışa, güleryüze her zamankinden çok daha ihtiyacım var, hayatımı kolaylaştırmaya çalış, stres yükleme, stresimi azalt.
O gördüğün minik şeyi 9 ay karnımda taşıdım, doğurdum ve 7/24 gözlemliyorum; neden ağladığını senden daha iyi tahmin edebilirim, o yüzden tahminlerini kendine sakla. Bebeğim ağlarken zaten yeterince gergin oluyorum o yüzden fikir yürütmek yerine, bana bir bitki çayı yapıp hafif bir müzik açarsan daha fazla yardımcı olursun.
Evin ısısını (ay bu ev çok sıcak terler bu çocuk), bebeğimin giysisini (ince mi o üzerindekiler biraz?) mememden gelen sütü (sütün yetmiyor galiba, aç bu çocuk) farkında olabilecek kadar kendimdeyim merak etme, eğer sormadıysam ben de merak etmiyorum demektir.
Telefonda gelmen için saatlerce yalvarmış olabilirim ancak değişken hormonlarımı ve bebeğimin huzurunu düşünerek uzun uzadıya beni darlama. Huzursuzsam huzur ver. Sohbet etmek istiyorsam sohbet et. Uyumak istiyorsam bebeğimi pışpışla.
Arada sırada "bebeği ben kontrol ederim sen banyonu yap", "bir duşa gir ben burdayken, ben misafir değilim", " ben bebeğe bakarken biraz uyu istersen" gibi cümleler kurmayı dene çünkü fareyi gözleyen kedi gibi bu anları gözlüyorum.
Sizin nasıl çocuk büyüttüğünüzü hiç merak etmiyorum.
Zaten büyütmüşsünüz. İzin verin ben de benimkini büyüteyim.
Eski ben olmamı bekleme! Çünkü bu mümkün değil. Hayata kendimden daha fazla değer verdiğim ve deli endişelere sürüklenmemi sağlayan minik bir can getirdim. Hayatımın bundan sonraki kısmında eski halimi anımsatsam da eski ben olmayacağımı bil. Bana baktığın zaman gördüğün kişi değişmemiş olabilir. Ama tüm duygularım, tüm düşüncelerim, bedenim ve hormonlarım değişti.
Herkes doğurdu evet! Tek doğuran ben değilim ama şu an bunu bilmek benim için birşeyi değiştirmiyor!
Yalnızca birkaç ay şımartılmaya, sevilmeye, korunmaya, kayırılmaya ihtiyacım var.
Zor değil.
Sevgiler Lohusa
Lohusa Depresyonu Farkındalık Haftası bu hafta, destek olun!
Elbette lohusa oldum tıbbı olarak. Dogum yaptım
ancak benim yanımda 40 gun boyunca kalan ne anne ne kayınvalıde ne gorumce ne eltı oldu
Kendi yagımad kavruldum depresyonada hiç girmedim. Bence bu işi eski adetleri bırakarak başlayalım. Mesela herkez kendine güvenerek doğum yapmayı göze alsın 40 gun bakılmayı değil.
Ben 36+4 doğum yaptım sezeryan. 6 gün hastanede kaldık ve eve geldiğimiz ilk gün bulaşıkları yerleştirip evi süpürdüm, Akşmada evli evine köylü köyüne.
40 gün evede kapanmadım sonraki gün doktor kontrolüne gittim ve kahve içmeye gittim
bir sonraki gün komşuya oturmaya gittim
Yine aynı şekilde tek başıma olmayı düşünüyorum
Ben mesela annemın arkadasının kızına, kaynanamın arkadasının oglunun cocuguna gıtmıuyorum. a yol ben tanımıyorum onları o yuzden bıze cok gelen gıden olmayacak. bırde artık ınsanlar ay senın bebegın dur bunun bebegı demıyor yanı cok fazla suanda sey var ne derler , saygı yani insanlar milletle ugrasmıyor artık . yanı bızım orada oyle. önceden dugunler dolu dolu olurdu sımdı takısını takan gıdıyor. Velhasıl kelam Egede sunnet mevludunde 100 kısı vardı sagolsunlar varolsunlar ama 2. bu kadar olacagını hıc sanmıyorum kı ıstemıyorumda. hedıyeleşmekse amac zaten onlarıda begenmiyorum . Kimse zahmet etmesin. Ha bunu soylıcekmıyım hayır ama dedım ya cok kısının gelecegınıde hıc sanmıyorum .aynen normal olucak kısmetse. bende k.validenin çevresi çok. bide maşallah herkese gidiyo :) her gelen güne gelir gibi oturursa ben biterim resmen:) bende senin gibi hemen bi mevlüt yapıcam bi günde bitsin herşey :) bide ilk bi hafta kimseye söylemeyi düşünmüyorum. annem tamamda. k.valideyi çok sıkı tembihledim. kimseyi istemiyorum evde diye :)))
bi rahat bıraksınlar kocamla oğlumla kızımla bi aşk yaşayalım :)
şaka bi yana zaten çok kanaman oluyo bide 2 saatte bir emzirmekten pertin çıkıyo..
Ay allahtan canım kayınvalideciğim var o olmasa kafayı yemiştim simdiye prematüre bir cocukla okul cağina getirdik ikimiz.Ben ilk zamanlar 2 çocukla bırakıp banyoya giriyordum, 15. Dakikada banyo kapısının etrafına doluşuyolardı nerde kaldın diye
Biz 6 gün hastanede kalmıştık . acil doğumdu ben dogum yaparken eve temizlikci filan gelmişti, evdeki işler bitirilmişti . Ben hastaneden hıc cıkmamıstım hastane uzak gıdıp gelemem dıye ben odada kalmaya devam etmıstım. odada derken yogun bakımın önünde oturdum. bebeğimin kıyafetleri kirlendiği için (2010 şubat ve kar yağıyordu ) 4. gün gündüz bakırköy meydana gidip alışveriş yaptım. Çok mutluydum ağrıyı sızıyı hiç bişeyi hissetmedim. eve geldiğimdede evi süpürdüm . kambur yürüyordum ama bu benim sıkıntım değildi bakanlar bana kambur derlerdı yanı .Ağlayarak okudum yazdıklarınızı, üstelik ben doğum yapalı 10 ay oldu. O dönemi hayatım boyunca unutamam herhalde. Başına gelmeyen bu duyguyu anlayamaz lütfen kimse kimseyi yargılamasın. Malesef ben de lohusa depresyonuna girmiş bir anneyim. Neyse ki çabuk atlattım. Aniden doğuma alındım. Sabah işe gittim öğleden sonra hastaneye yatışım yapıldı ve ne olduğunu anlayamadan erken doğum yaptım. Ne olduğunu hiç anlayamadım, çantam bile hazır değildi. Herkesin gebeliği farklıdır, lohusalığı da.. Benim eşimin ailesi beni çok yargıladı, doğum yaptığımda iyi olmama rağmen iki günde girdim depresyona.. Sırf onların doğum maceraları, kızımın erken doğumu, ve bana sürekli şunun kızı 2 günde kalktılar dedikleri için. Çünkü ben hastaneden bile çıkamamıştım. Kimsenin etkilenmemesi adına yaşadıklarımı yazmıyorum, ama nolur lohusalara yardımcı olun, şuan iyiyim şükürler olsun. Kızımı da tek başıma büyüttüm akşamları eşimin desteği ile birlikte 20 gün annem de bizimle kaldı... Ama inanın basit bir şey değil. Herkes girecek diye de bir şey yok. RAbbim tüm annelerin yar ve yardımcısı olsun...
Size katılıyorum, ben de prematüre olmasına rağmen bebeğim yasağımız kalktığı an kendimizi dışarı attık. Yaz kış demem hala dışarı çıkarım, gezeriz kızımla. Ama eve geldiğiniz ilk gün nasıl evi süpürdünüz hayret ettim. Ben kızım küvezde olduğu için günde iki kez hastaneye zor gidiyordum hatta iki gün gidemedim ağrıdan sancıdan. 10 gün sonra ancak tek başıma yattığım yerden kalkabildim. Oturarak kalkabiliyordum ama yatınca yattığım yerden kalkamıyordum. Süpürge ve temizlik işini bir ay geçtikten sonra zorlanarak yapabildim. Ben de tek başımaydım. İlk 20 gün annem vardı. Sonra iyi ki tek başımayım dedim sizin gibi, kızımı rahat rahat büyüttüm.
Bu bendede vardı ki hala gecmedi biliyormusun? Hala uyurken kızım evde sessiz dolaşırım,hep sesi gelir bana sanki uyanmış,ağlıyormuş gibi,kulagımda hep bir aglama sesi.Uyuyan Adamdan Nefret benimde örneğim şu. telsizle banyoya girerdim istisnasız ağlar zannediyordum hep ağlama sesi duyuyordum
Şimdi 6 yaşında bu seferde anneeee diye seslendiğini sanıyorum
Evet bazı anneler ağır geçiriyo. Bunda kızınızın küvezde olmasıda etki etmiştir.Ağlayarak okudum yazdıklarınızı, üstelik ben doğum yapalı 10 ay oldu. O dönemi hayatım boyunca unutamam herhalde. Başına gelmeyen bu duyguyu anlayamaz lütfen kimse kimseyi yargılamasın. Malesef ben de lohusa depresyonuna girmiş bir anneyim. Neyse ki çabuk atlattım. Aniden doğuma alındım. Sabah işe gittim öğleden sonra hastaneye yatışım yapıldı ve ne olduğunu anlayamadan erken doğum yaptım. Ne olduğunu hiç anlayamadım, çantam bile hazır değildi. Herkesin gebeliği farklıdır, lohusalığı da.. Benim eşimin ailesi beni çok yargıladı, doğum yaptığımda iyi olmama rağmen iki günde girdim depresyona.. Sırf onların doğum maceraları, kızımın erken doğumu, ve bana sürekli şunun kızı 2 günde kalktılar dedikleri için. Çünkü ben hastaneden bile çıkamamıştım. Kimsenin etkilenmemesi adına yaşadıklarımı yazmıyorum, ama nolur lohusalara yardımcı olun, şuan iyiyim şükürler olsun. Kızımı da tek başıma büyüttüm akşamları eşimin desteği ile birlikte 20 gün annem de bizimle kaldı... Ama inanın basit bir şey değil. Herkes girecek diye de bir şey yok. RAbbim tüm annelerin yar ve yardımcısı olsun...
Size katılıyorum, ben de prematüre olmasına rağmen bebeğim yasağımız kalktığı an kendimizi dışarı attık. Yaz kış demem hala dışarı çıkarım, gezeriz kızımla. Ama eve geldiğiniz ilk gün nasıl evi süpürdünüz hayret ettim. Ben kızım küvezde olduğu için günde iki kez hastaneye zor gidiyordum hatta iki gün gidemedim ağrıdan sancıdan. 10 gün sonra ancak tek başıma yattığım yerden kalkabildim. Oturarak kalkabiliyordum ama yatınca yattığım yerden kalkamıyordum. Süpürge ve temizlik işini bir ay geçtikten sonra zorlanarak yapabildim. Ben de tek başımaydım. İlk 20 gün annem vardı. Sonra iyi ki tek başımayım dedim sizin gibi, kızımı rahat rahat büyüttüm.
Biz 6 gün hastanede kalmıştık . acil doğumdu ben dogum yaparken eve temizlikci filan gelmişti, evdeki işler bitirilmişti . Ben hastaneden hıc cıkmamıstım hastane uzak gıdıp gelemem dıye ben odada kalmaya devam etmıstım. odada derken yogun bakımın önünde oturdum. bebeğimin kıyafetleri kirlendiği için (2010 şubat ve kar yağıyordu ) 4. gün gündüz bakırköy meydana gidip alışveriş yaptım. Çok mutluydum ağrıyı sızıyı hiç bişeyi hissetmedim. eve geldiğimdede evi süpürdüm . kambur yürüyordum ama bu benim sıkıntım değildi bakanlar bana kambur derlerdı yanı .
.