Selamlar, sosyal medyayı çok kullanan biri değilim ancak çok bunaldığımdan içimi dökmek istedim.
Öncelikle zor bir çocukluk geçirdiğimi söylemeliyim sosyopat eğilimleri olan asker bir babam ve ciddi psikolojik sorunları olan bir annem vardı. Şöyle söyleyeyim çocukluğum yasaklarla doluydu ve robot gibiydim. Okuldan eve bir hayatım vardı ve erkenden uyutup başlarından savarlardı. Çocukken de anaokulunda anneanne elinde bakıcı elinde büyüdüm çoğunlukla. Yazın akrabalar arkadaşlar vakit geçirir oynarken zorla test kitabı çözdürürlerdi aşırı hırslı hayatsız tipler anlayacağınız.
Çocukken hayat nispeten daha kolaydı çünkü babam işte olduğundan ya da göreve gittiğinden daha rahattım ve çok sosyal bir çocuktum. Birçok arkadaşım vardı, başarılıydım, sevgi ve merhamet doluydum.
Asıl kabus sonradan başladı. Doğum yerinden taşındıktan sonra yalnız kaldım ve oraya pek adapte olamadım zaten o yıllar da sınavla vs geçti.
Ancak sorun şu ki yalnız kalmıştım ve babam gerçek yüzünü göstermeye başlamıştı.
Durmadan açığımı arayan, insanlara devamlı kulp takıp kendini bir şey zanneden ama bomboş olan, yaptığım her şeyi kontrol etmeye çalışıp en ufak şeyde bas bas bağıran ve psikolojik oyunlar oynayan, kavga çıkartıp insanları manipüle eden ve beni hasta göstermeye çalışan, lokmalarımı sayıp vücuduma hakaret eden ve kimse seni beğenmez gibi laflar eden, içindeki pisliği bana bulaştırmaya çalışıp işyerinde biriktirdiği kini bana kusan, sessiz ve sevilen biri olduğumdan gözümü korkutup beni baskı altına almaya çalışan, arabada yalnız kaldığımızda psikolojik şiddet uygulamaya başlayıp eziyet eden, çocukken de en ufak şeyde beni odama yollayan, arkadaşlarımı devamlı kötüleyip yalnızlaştıran, annemi de kendi odasında yaşamaya mecbur eden ve onu da nefret ettiren, yüksek bir puan bile alsam devamlı başkalarını örnek gösterip hiçbir haltı beğenmeyen, okulda hayatımda birkaç kere ateşlendiğim için eve geldiğimde sen hasta değilsin gibi laflar edip bana iftira eden ve yalancı durumuna sokmaya çalışan, hayatı devamlı bana zindan edip çocukluğumdan beri sürekli odama kapanıp sessiz sakin ağlayarak geçirdiğim hayata sebep olan, kendi ve ailesi hariç herkesi potansiyel dolandırıcı ve paragöz gören ama aslında sadece paraya ve güce saygı duyan, kendinden güçsüz gördüğü insanları kolaylıkla rencide eden, hiç acımayan ve köpek gibi saldıran, en ufak hatada bundan sonra şöyle olacak diye tehdit eden, insanların yanında bana bağırarak üstünlük kuracağını sanan ama aslında iğrenç gözüken, hiç hak etmediğim halde, kendisi yarı çıplaklarla takıldığı halde bel altı vurmaya çalışan bu psikopat yüzünden hayatım mahvoldu.
Okul yıllarımda çok özgüvensizdim ve param da az olduğundan okulum aksadı. Zaten devamlı para kıskanırdı ben istemesem de. Sonunda psikolojik sıkıntılar yaşamaya başladığımda da insanlara beni kötü göstermeye çalıştı bu şeytan. Çevremde kimse kalmadı, bir başıma bu bozuk ekonomide yaşamaya çalışıyorum.
Belli bir yaşa geldim ve hayatımda hiç sevgilim olmadı. Maneviyata yöneldim ama ona da kulp takmayı bildiler. Doğum haritamda satürn etkisi gördüğümden bu kısıtlamayı ve soğukluğu bireyleşmeye ve zühd hayatına dönüştürmeye çalıştım. Yine bu konularda derin araştırmalar yaparak kendimi geliştirdim ve belli bir disiplin oturttum. İyileştirme ilmine merak sardım ve birçok şey öğrendim. Disiplin ve bilginin beni dönüştüreceğini düşünsem de kalp yarasını, haksızlığa uğramışlığı ve sevgisizliği hiç hazmedemedim.
Özellikle kalp zikri üzerine çalıştığım da oldu ama kalbimde sürekli bir intikam hissi var. Bu dünyanın geçici olduğunu adaletin ahirette olduğunu bilsem de tükenmişliği atıp ilerleyemedim. Sizin tavsiyelerinize açığım.
Öncelikle zor bir çocukluk geçirdiğimi söylemeliyim sosyopat eğilimleri olan asker bir babam ve ciddi psikolojik sorunları olan bir annem vardı. Şöyle söyleyeyim çocukluğum yasaklarla doluydu ve robot gibiydim. Okuldan eve bir hayatım vardı ve erkenden uyutup başlarından savarlardı. Çocukken de anaokulunda anneanne elinde bakıcı elinde büyüdüm çoğunlukla. Yazın akrabalar arkadaşlar vakit geçirir oynarken zorla test kitabı çözdürürlerdi aşırı hırslı hayatsız tipler anlayacağınız.
Çocukken hayat nispeten daha kolaydı çünkü babam işte olduğundan ya da göreve gittiğinden daha rahattım ve çok sosyal bir çocuktum. Birçok arkadaşım vardı, başarılıydım, sevgi ve merhamet doluydum.
Asıl kabus sonradan başladı. Doğum yerinden taşındıktan sonra yalnız kaldım ve oraya pek adapte olamadım zaten o yıllar da sınavla vs geçti.
Ancak sorun şu ki yalnız kalmıştım ve babam gerçek yüzünü göstermeye başlamıştı.
Durmadan açığımı arayan, insanlara devamlı kulp takıp kendini bir şey zanneden ama bomboş olan, yaptığım her şeyi kontrol etmeye çalışıp en ufak şeyde bas bas bağıran ve psikolojik oyunlar oynayan, kavga çıkartıp insanları manipüle eden ve beni hasta göstermeye çalışan, lokmalarımı sayıp vücuduma hakaret eden ve kimse seni beğenmez gibi laflar eden, içindeki pisliği bana bulaştırmaya çalışıp işyerinde biriktirdiği kini bana kusan, sessiz ve sevilen biri olduğumdan gözümü korkutup beni baskı altına almaya çalışan, arabada yalnız kaldığımızda psikolojik şiddet uygulamaya başlayıp eziyet eden, çocukken de en ufak şeyde beni odama yollayan, arkadaşlarımı devamlı kötüleyip yalnızlaştıran, annemi de kendi odasında yaşamaya mecbur eden ve onu da nefret ettiren, yüksek bir puan bile alsam devamlı başkalarını örnek gösterip hiçbir haltı beğenmeyen, okulda hayatımda birkaç kere ateşlendiğim için eve geldiğimde sen hasta değilsin gibi laflar edip bana iftira eden ve yalancı durumuna sokmaya çalışan, hayatı devamlı bana zindan edip çocukluğumdan beri sürekli odama kapanıp sessiz sakin ağlayarak geçirdiğim hayata sebep olan, kendi ve ailesi hariç herkesi potansiyel dolandırıcı ve paragöz gören ama aslında sadece paraya ve güce saygı duyan, kendinden güçsüz gördüğü insanları kolaylıkla rencide eden, hiç acımayan ve köpek gibi saldıran, en ufak hatada bundan sonra şöyle olacak diye tehdit eden, insanların yanında bana bağırarak üstünlük kuracağını sanan ama aslında iğrenç gözüken, hiç hak etmediğim halde, kendisi yarı çıplaklarla takıldığı halde bel altı vurmaya çalışan bu psikopat yüzünden hayatım mahvoldu.
Okul yıllarımda çok özgüvensizdim ve param da az olduğundan okulum aksadı. Zaten devamlı para kıskanırdı ben istemesem de. Sonunda psikolojik sıkıntılar yaşamaya başladığımda da insanlara beni kötü göstermeye çalıştı bu şeytan. Çevremde kimse kalmadı, bir başıma bu bozuk ekonomide yaşamaya çalışıyorum.
Belli bir yaşa geldim ve hayatımda hiç sevgilim olmadı. Maneviyata yöneldim ama ona da kulp takmayı bildiler. Doğum haritamda satürn etkisi gördüğümden bu kısıtlamayı ve soğukluğu bireyleşmeye ve zühd hayatına dönüştürmeye çalıştım. Yine bu konularda derin araştırmalar yaparak kendimi geliştirdim ve belli bir disiplin oturttum. İyileştirme ilmine merak sardım ve birçok şey öğrendim. Disiplin ve bilginin beni dönüştüreceğini düşünsem de kalp yarasını, haksızlığa uğramışlığı ve sevgisizliği hiç hazmedemedim.
Özellikle kalp zikri üzerine çalıştığım da oldu ama kalbimde sürekli bir intikam hissi var. Bu dünyanın geçici olduğunu adaletin ahirette olduğunu bilsem de tükenmişliği atıp ilerleyemedim. Sizin tavsiyelerinize açığım.
