Trafik korkusu

Namutenahii

"Direnenler yaşar"
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
13 Ekim 2016
3.524
6.314
158
Merhaba arkadaşlar
29 yaşındayım, 6 senedir ehliyetim var
Ankarada yaşıyorum
Çok kez araba sürdüm aslında
Ehliyetimi de çok rahat aldım zorlanmadan
Kafasına koyduğu şeyi de yapan bir insanım normalde
Ama mecbur kalmadıkça araba sürmekten daha doğrusu trafiğe çıkmaktan korkuyorum
Sanki kaza yapacakmışım gibi hissediyorum sürekli
Sürerken "acaba bianda direksiyonu sağa/sola kırar mıyım" diye kendime sorup korkuyorum
Biraz araştırdım, gerçekten de böyle bi fobi varmış
Psikolojik tedavi mi almam lazım?
Benzer durumu yaşayan var mı?

Not: merak etmeyin trafiğe çıkmıyorum
Not2: çocukluğum hep yollarda geçti, annem bolulu babam hataylı, 2 3 aya bir sürekli yollara düşerdik, yollar da o zamanlar kötüydü gerçekten. Hep tek şeritli yollar. 4 5 yaşlarımda arabada ben korkup ağladığımı hatırlıyorum, ablam benimle oyun oynamaya çalışırdı dikkatim dağılsın diye. Acaba bununla da ilgisi var mıdır korkumun?
 
En çok istediğim şeydi araba sürmek. Ehliyet almak benim için hayal oldu.
İki kez araba kazasından sağ kurtuldum ama araba fobisi kaldı bende.
Arka koltuktan ön tarafa bile gecemedim.

Bak ne güzel ehliyet almışsın, kullanabiliyorsun. Demek ki fobin az. Kullandıkça ve zaman geçtikçe kendine özgüvenin artar.
 
Bu ben,
Cok kez arac kullanmaktan tamamen vazgectim, ama 2 cocuklu olunca el mecbur yeniden yeniden zorluyorum,
Cocuksuz olsam hic dusunmem taksilere basarim paralari, stresinden daha iyidir diyerek.

Neyse simdi iyi taktiklere geceyim.
Genelde guzergah calisiyorum. Cocuklarin okuluna, spor salonuna falan giden yolda sorunum yok, trafik yogun olmadigi saatlerde o guzergahlari gidip geldim oncesinde cunku.

Asla esimden ders almiyorum, stresime stres katiyor, babamla ya da arkadasimla calisiyordum ilk basladigimda. Babamla cok rahatim.

Gunes gozlugum vs gibi konforuma katki saglayacak her sey aracta hazir oluyor.

Boyle boyle iyilesiyor. Ama atiyorum bir ay hic arac kullanmayayim yine geri basliyor, o yuzden duzenli kullanmaya calisiyorum.
 

Çok geçmiş olsun, birdaha yaşatmasın Allah dilerim...
Mümkün olduğunca kaçıyorum, eşim beni heryere bırakıyor çocuk gibi sonra gelip alıyor. Bu da işime geliyor sanırım, tek yaşayan biri olsaydım belki mecburiyetten sürecektim. Haberlere bakıyorum mesela kırmızı ışıkta bekleyen arabaya başka bi araba çarpmış. Suçu yok yani tek yaptığı şey kırmızı ışıkta beklemek. Böyle şeyleri düşündükçe kaçtıkça kaçıyorum. Anlamayan bazı insanlar bazen takılıyorlar bana, sürsene niye sürmüyorsun felan. Sinirleniyorum :)
 

Bu konuda tek olmadığıma çok şaşırdım. Aynı zamanda da sevindim.. siz sanırım çocuklarınız sayesinde bu korkunuzun üstüne gidiyorsunuz. Benim bi zorunluluğum yok heryere eşim götürüyor, aslında bi zorunluluk olması iyi olurdu.
Şimdi alakasız ama bide Araba sürmeyi özgürlük kadının gücü felan sanan bir görümcem var, gerçekten beni çok geriyor kendisi..
 
Eşim de bana korkunu yen, öğreteyim sana araba diyor ben de kaçıyorum. Çocukları servise vereceğine sen getirir goturursun diyo. Ama ne bilim ben araba hiç hareket halinde olmadığı halde bile ön koltuğa otursam kalbim fırlayacak mis gibi oluyor
 

Aynı ben ya panik atak oluyorum resmen, güm güm güm kalbim
 
Evet size katiliyorum.Ehliyet aldiktan sonra ilk bir sene mümkün oldugunca her gün bi cikip ,dolanip ,arabayi park etmek gerekiyor derdi direksiyon ögretmenim benim de.pekiştirmek ancak öyle oluyor.En azindan gün asiri ,ödev bilip yapilirsa ,uygulama becerileri oturuyor.Bunu ihmal etmedigi sürece ,yapamam diyen herkes trafige cikabilir rahatlikla bence.
 
Daha cok kullanin ,yeteri kadar deneyim.kazanmadiginiz icin tereddutleriniz var ,iyi bir hoca bulun bikac kere sizinle gelsin daha iyi olur
 
Yeteri kadar çok kez sürdüğünüzde bu korkunun kalmayacağını düşünüyorum. Benim için öyle oldu en azından. 6-7 saat uzun yol bile yapmama rağmen şehir içinde bir tedirginliğim vardı. Zamanla arabaya ve güzergahlara alışınca o tedirginlik de gitmeye başlıyor. Benim için öyle oluyor en azından, sürekli gideceğiniz güzergahları çalışın.
Benim için en büyük tedirginlik yolculuk sonlanınca yapılacak parktı. otoparktan ziyade yol kenarı parklar, ama bol alıştırmayla hepsi halloluyor.
 

Aslinda benimki otonom sistemden kaynaklanan bir problem. Normalde boyle becerileri omurilik sogani yonetir, beyin degil. Bir cok insan arac surerken dusunmez ornegin ya da bisiklet surerken. Ama benim beyin izin vermez ki kontrol hep onda olacak. Oyle de olmuyor iste. Yani bir sekilde cok pratik yapip beyni dusunmekten alikoymak gerekiyor bu durumlarda.

Sahsen gorumceniz hakli bile olsa ben herkes her seyi yapacak diye bir kural koymuyorum kendime, bazi konularda basarisiz olmak hayatta basarisiz oldugun anlamina gelmez.
Size gunluk olarak kisa mesafede calismanizi oneririm. Hatta bir guzergah belirleyin onu her gun gidip gelin, bir hafta sonra baska guzergah secin, boyle boyle alisacaksiniz.
 
Mecbur kalınca sürüyorsun. Bende asla trafiğe çıkamam gibi geliyordu şimdi çok aşırı trafik olmasa da çıkıyorum yavaş yavaş en uzun mesafem galiba 100 kilometreydi :)
 
yapmayın arkadaşlar biraz kendinize güvenin :d kayinpederin 2005 model vitesli arabasıyla yollardayim: biraz gözü kara olun
 
büyükşehirde araba sürmek zor haklısın çok fazla dış etken var hele ankarada kırmızı ışıkta bile arkadan kornaya basarlar ilerle diye o bile panik yapar dümdüz gitsen önüne yaya atlar sağdan araba çıkar karsına soldan deli gibi hızla araba geçer ışığı var kavşağı var dönüşü var bence araba sürmek gerçekten çok zor herseyi geçtim güzel sürsem bile bi anlık dalgınlıkla bi hayata son verme endişesi var çekinceleriniz de haksız değilsiniz bence
 
Pratik yapmadan olmaz. Biraz kendinize gaz verin. Emin olun, gözüm kapalı kullanıyorum diyenler, sizin kadar dikkatli olamaz. Ağır gidin, yanasan olursa, sağa yanaşıp yol verin. Otobanda sol şeritte ağır gitmeyin, yeter bence.
 

Kendimi gördüm, aşırı korkarım.
Ki 12 senedir aktif şoförüm.
Arkadaşımın bir evi vardı, tövbeler olsun böyle bir yokuş yok, ön camdan bulutları görüyorum çıkarken, manzara sadece gökyüzü.

Ve o zaman anladım ki benim korkum yokuş değil, yükseklik.
Uçurum, dönen otoparklar, tırabzansız merdivenler de de aynı şeyi yaşıyorum.
Sanki yuvarlanacağım, başım dönüyor, bir tuhaf oluyorum
 
2 yıllık şöförüm hala her binişim de elim ayağım titriyor araba kullanırken.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
4K
SARILARIN FILIZ
E
İzmir Sultan BUĞDAY labioplasti, hudoplasti ve perineoplasti ameliyatı :)
Yorumlar
8
Görüntüleme
2K
eda kara
E
V
  • Kilitli
Yalanlar üstüne kurulu bir aşkı kurtarabilir miyim? Yoksa gerçekleri bilmemesi daha mı iyi?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
9K
gozyasi
S
Nişanlım ve ben
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
4K
SARILARIN FILIZ
P
Aklıma sürekli kötü senaryolar geliyor
Yorumlar
9
Görüntüleme
920
Halleyyyyyyyyy
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…