bu toplumda kadınlar, yanlarındaki erkekle, o erkeğin işi, gücü, pozisyonu, erki, iktidar alanıyla değerlendirilmeye o kadar teşneler ki...o erkeğin kendisini maruz bıraktığı tüm rezillikler, aşağılamalar, tatminsizlikler, mutsuz ve umutsuz haller bile bi başına kalmaktan çok daha ürkütücü gelmiyor kadınlara...bu toplumun yalnız kadınlara "yok" muamelesi çekmesi o kadar korkutuyor ki kadınları dayak yiyen, hakarete uğrayan, aldatılan, aşağılanan, baskılanan, tatmin edilmeyen bir kadın olmak ama "var" olmak istiyorlar...
kendi boşanma prattiğimden yola çıkarak daha iyi gördüm bunu, ve en çok da kadınlar beni boşandıktan sonra "yok" saydı...etrafımdaki erkekler cesaretimden ötürü, kararlılığımdan dolayı, sırf kendimi daha rahat ifade edip daha özgürce hayatımı kurmak adına elimin tersiyle ittiğim herşeye daha fazla saygı duyarlarken, etrafımdaki kadınlar ya anlamadılar/anlayamadılar benim sebeplerimi ya baştan yoksayıp selam sabahı kestiler ya da "kötü örnek" oldum karakterimi koruma çabamla...
elbette evliliğine sahip çıkmaya çalışan herkes için söylenemez bu sözzler, çoğu kadın farkediyorum, sorunlar yaşıyor ama seviyor kocasını...ama kendisini yok ediyor başkasını severken bunu anlatmak lazım...
sevgilerimle
bu arada çok iyi bir başlık olmuş