O kadar “ayna” gibisiniz ki resmen anlattıklarınızda kendi yansımamı görür gibi oldum.
Aynı dediğiniz gibi aramız iyiyken sorun yok tabiri caizse süt dökmüş kedi. Sırf canım bişey istedi diye evinden kalkıp kapıma yemek getirdiği oldu. Hasta olduğumda başımda bekledi. Hatta çevresindeki insanlar “Senin tasman nerede? kız arkadaşının sözünden çıkmıyorsun.” diye dalga geçiyorlarmış.
Ama aramız kötü olsun kendini dev aynasında görüp beni yerin dibine sokar. Hatta geçtiğimiz haftalarda sen benim sayende sen oldun seni ben yarattım diyecek kadar ileri gitti. Bu da artık son damla oldu. Bu ani duygusal değişimleri yüzünden Şizofren olduğunu düşünmeye bile başladım bazı anlarda.
Bana yaptığı iyilikler yüzünden bir yerlerde güzel bir kalbi olduğunu düşünüp onu değiştireceğim beklentisine girdim. Değişmeyi bıraktım herşey daha kötüye gitti.
Umarım bundan sonra yaşadığımız bu kötü tecrübeyi unutturacak güzel bir ilişki ve merhametli insanlar çıkar karşımıza
Çıkmasa da olur. Yalnızlık bile bundan iyidir