Herkese merhaba..Buraya yazacagimi hic dusunmezdim ama sizlerden fikir almanin yararli olabilecegini dusunuyorum..Konu sevgili esimin haddini bilmez annesi..Belki birazcik agir bir sifat kullandim ama bana hak vereceginizi dusunuyorumm..4 senelik evliyim ama yaklasik 8 senedir tanisiyoruz..Simdiye kadar herhang bir saygisizligim olmadi kendisine ama kendisini cok da sevdigimi soyleyemiycem..Sevmesem dahi saygizilik etmedim hicbir zaman..Bana simdiye kadar guzel kizim,guzel yavrum der dururdu,sectigi kelimeler,ses tonu hep cekingen,sevgi saygi dolu olurdu,sanarsiniz ki bana tapiyor:))Ama inaniyorum ki bu hayatta hicbir sey gizli kalmiyor..Bir sure once kendisini telefon ile aradigimda benimle her zamankinde daha da guzel konustu,ben de gayet mutlu telefonu kapattimm,telefon megerse kapanmamis onun tarafinda,birden kulagima sesler gelmeye basladi,duyduklarimi idrak etmemle kanimin cekilmesi o kadar hizli oldu ki kocaman bir tokat yemis gibi oldum
Benim hakkimda cok kotu,60 yasindaki bir kadinin agzina alamayacgi kadar seviyesiz,terbiyesiz sozcukler sarfetti,oylece dinledim sessizce..Ustelik kendisi o gun biraz zor bir durumdaydi,morali bozuktu,zaten onun icin aramistim,moral vermek icin,ustune ustluk aptal olan ben kac kez birseye ihtiyaci var mi,birsey yapabilir miyim,elimden birsey gelir mi diye defalarca teskin etmeye calistim,onbinlerce tesekkur etti ve de arkamdan rezil sozcukler sarfetti..O gunden sonra benim icin tamamiyle bitti,esimle konustum,konusmak zorundaydim,o da beni hakli buldu,bir daha gorusme,o seni artik kaybetti dedi.Bir daha oldugum hicbir yere gelemiycek,bizimle hicbirsey paylasamiycak,birakin anne demeyi yuzunu gorsem midem bulanacak gibi hissediyorum,60 yasindaki bir kadinin nefret dolu ses tonuyla benim hakkimda soyledikleri inanilmaz,ustelik bir sebep de yok,iki yuzluluk diil de nedir bu,madem sevmiyorsun beni ki olabilir herkes herkesi sevmek zorunda diil ama o zaman yuzume canim kizim yavrum deme oyle diil mi?Su ana kadar ona hep dikkatli davrandim,canimm annecigime almadigim hediyeleri aldim ona,cok pismanim!!Esime annesi icin benden ozur dileyecek gibi diretmeler yapmadim,ugrasmak olayi cok buyutmek istemedim,60 yasinda bir kadin,ve esim bana sen sonuna kadar haklisin dedi,istemezsen bir daha senin oldugun yere gelmez,zaten soylediklerini duydugun icin senin yuzune bakmaya yuzu yoktur dedi,ama bu beni tatmin etmiyor,kendisini arayip hayatta muhattap olmam artik,seviyemi onun seviyesine indirip de seviyesiz tartismalar yapmam..Sonucta o annesi ve de esimle olan iletisimini kesmek imkansiz,onlar gorusmeye devam edecekler,ama benden ozur dilemesini istiyorum,ozur dilese dahi hicbirsey eskisi gibi olmiycak,cunku yaptigi kabul edilemez birsey ki cok kolay ozur dileyen bir kadin,benden kac kez ozur diledi daha once kucuk onemsiz ayrintilar icin,ama bu bir ozurle dahi hallolacak bir sey diil yine de yaptigi terbiyesizligin yaninda kalmamasini istiyorum ama esimle de bu konuyu uzun uzadiya konusmak istemiyorum artik,sonucta o annesi ve de annesine bir yere kadar tepki gosterecegine inaniyorum..Bir gun once ikisi telefonda konusuyordu ve de annesi sanki hic bu rezilligi yapmamis gibi gayet rahat ve piskin bir sekilde utanmadan canim cicim oglum birtanem seklinde konusuyordu esimle..Bu yasadigim olayin ustunden bir ay gecti,o zamanlar esim olayin hemen ustune annesini aradi ve de neden boyle birsey yaptin dedi,o benim esim ben hayatimi onunla gecirecegim neden boyle birsey yaptin dedi daha dogrusu demis ben yoktum yaninda ama inaniyorum ona,yine de benim icin annesiyle kavga dovus etmedigini dusunuyorum,o sira annesinin morali cok bozuktu (ben de zaten onun icin aramistim,moral vermek ilgilenmek icin),saglik problemi ile ilgili sorunlar vardi ama kendisinin sagligi ile ilgili diil bir yakininin sagligi ile ilgili,kendisi ilgileniyordu hastane ortaminda,ama ne olursa olsun yaptigi cirkinlik asla affedilmez diye dusunuyorum..Konuyu kapatip bir daha hic acmayip,annesini de sonsuza kadar karanliga gommeyi dusunuyorum..Sizce dogru olan bu mu??Simdiden yorumlariniz icin cokk tesekkurlerr..a.s.
Benim hakkimda cok kotu,60 yasindaki bir kadinin agzina alamayacgi kadar seviyesiz,terbiyesiz sozcukler sarfetti,oylece dinledim sessizce..Ustelik kendisi o gun biraz zor bir durumdaydi,morali bozuktu,zaten onun icin aramistim,moral vermek icin,ustune ustluk aptal olan ben kac kez birseye ihtiyaci var mi,birsey yapabilir miyim,elimden birsey gelir mi diye defalarca teskin etmeye calistim,onbinlerce tesekkur etti ve de arkamdan rezil sozcukler sarfetti..O gunden sonra benim icin tamamiyle bitti,esimle konustum,konusmak zorundaydim,o da beni hakli buldu,bir daha gorusme,o seni artik kaybetti dedi.Bir daha oldugum hicbir yere gelemiycek,bizimle hicbirsey paylasamiycak,birakin anne demeyi yuzunu gorsem midem bulanacak gibi hissediyorum,60 yasindaki bir kadinin nefret dolu ses tonuyla benim hakkimda soyledikleri inanilmaz,ustelik bir sebep de yok,iki yuzluluk diil de nedir bu,madem sevmiyorsun beni ki olabilir herkes herkesi sevmek zorunda diil ama o zaman yuzume canim kizim yavrum deme oyle diil mi?Su ana kadar ona hep dikkatli davrandim,canimm annecigime almadigim hediyeleri aldim ona,cok pismanim!!Esime annesi icin benden ozur dileyecek gibi diretmeler yapmadim,ugrasmak olayi cok buyutmek istemedim,60 yasinda bir kadin,ve esim bana sen sonuna kadar haklisin dedi,istemezsen bir daha senin oldugun yere gelmez,zaten soylediklerini duydugun icin senin yuzune bakmaya yuzu yoktur dedi,ama bu beni tatmin etmiyor,kendisini arayip hayatta muhattap olmam artik,seviyemi onun seviyesine indirip de seviyesiz tartismalar yapmam..Sonucta o annesi ve de esimle olan iletisimini kesmek imkansiz,onlar gorusmeye devam edecekler,ama benden ozur dilemesini istiyorum,ozur dilese dahi hicbirsey eskisi gibi olmiycak,cunku yaptigi kabul edilemez birsey ki cok kolay ozur dileyen bir kadin,benden kac kez ozur diledi daha once kucuk onemsiz ayrintilar icin,ama bu bir ozurle dahi hallolacak bir sey diil yine de yaptigi terbiyesizligin yaninda kalmamasini istiyorum ama esimle de bu konuyu uzun uzadiya konusmak istemiyorum artik,sonucta o annesi ve de annesine bir yere kadar tepki gosterecegine inaniyorum..Bir gun once ikisi telefonda konusuyordu ve de annesi sanki hic bu rezilligi yapmamis gibi gayet rahat ve piskin bir sekilde utanmadan canim cicim oglum birtanem seklinde konusuyordu esimle..Bu yasadigim olayin ustunden bir ay gecti,o zamanlar esim olayin hemen ustune annesini aradi ve de neden boyle birsey yaptin dedi,o benim esim ben hayatimi onunla gecirecegim neden boyle birsey yaptin dedi daha dogrusu demis ben yoktum yaninda ama inaniyorum ona,yine de benim icin annesiyle kavga dovus etmedigini dusunuyorum,o sira annesinin morali cok bozuktu (ben de zaten onun icin aramistim,moral vermek ilgilenmek icin),saglik problemi ile ilgili sorunlar vardi ama kendisinin sagligi ile ilgili diil bir yakininin sagligi ile ilgili,kendisi ilgileniyordu hastane ortaminda,ama ne olursa olsun yaptigi cirkinlik asla affedilmez diye dusunuyorum..Konuyu kapatip bir daha hic acmayip,annesini de sonsuza kadar karanliga gommeyi dusunuyorum..Sizce dogru olan bu mu??Simdiden yorumlariniz icin cokk tesekkurlerr..a.s. Son düzenleme:
