merhabalar,
esim tek cocuk ve biraz asosyal sayilabilecek biri. esim, kv, kp, ben oturuyoruz muhabbet ederken aniden kalkip iceri gidiyor, telefondan oyun oynuyor ve video izliyor falan.
halbuki biz uzakta yasiyoruz. ailemle gecirecegim zaman benim icin kisitli, onlarla zaman gecireyim demiyor.
ben oturuyorum ailesiyle konusuyorum, neler yaptigimizi falan anlatiyorum, onlari dinliyorum neyse.
garibime giden bir olaysa su sekilde. esim spor yapan biri degil ve göbek yapti. benden onu yönlendirmemi, spora baslatmami bekliyorlar. yasina göre göbegi cokmus, cok üzülüyorlarmis falan. peki ben ne yapabilirim? kulagindan tutup spora mi göndereyim? ben annesi miyim?
esim de az buz degil 36 yasinda.
neden böyle düsünüyorlar? ben ne düsünmeliyim? esimin beni cok dinledigini düsündüklerini düsünüp sevinmeli miyim? yoksa beni suclamaya mi calisiyorlar diye düsünmeli miyim?
benim düsünceme göre hicbiri degil. herkes kendinden sorumludur. ama onlar sizce ne düsünüyor, düsüncelerinizi merak ediyorum.