Tek basina bebek bakmak

Aaaa hatırlayamadım ama size katı diyet yaptırmayan doktor önermişim sanırım. Ben çektim siz çekmeyin diye 😂😂
Biz tamamen açtık diyeti.
Sanırım bu alerji meselesi insanı yıpratıyor ya. Emzirme meselesi çok zordu benim için. Hala da uğraşıyorum iş yerinde iki kez sağ eve taşı. Yıldım ya gerçekten.
Emzirmek çok güzel faydalı ama büyük fedakarlık gerektiriyor. Burada okumuştum rahatına düşkün anneler düzenini baştan kuruyor diye. Öyle valla. Ben yatırınca uyanıyor diye 5 ay gündüz kucağımda uyuttum 😅😅
Alerji zorluyor neden oldu, yine mi kan vs diye😞 geride kaldı çok şükür.
Neyse bunlar hep tecrübe işte 🙈
 
Canım içini rahatlatıcaksa kendi hikayemden bahsedeyim, ailemden uzakta bi ülkede yaşıyorum direkt uçuş bile yok aktarmalı. 3 buçuk yaşında ki kızıma kendim yalnız baktım eşim pilot bazen eve 3 gün gelmediği oluyor yatılı uçuşlarında. Çok zor günlerdi ama dayanıyosun bi şekilde. Şimdi yeniden hamileyim ve ikiz bu sefer, yardımcı tuttum kendime çünkü yalnız 3 çocuğa bakamayacağıma eminim :KK70:
Sağlıkla doğsun bebişleriniz. Tabii yurtdışında olmak daha da zor ben nazlanıyorım işte 😬 insanlar boşa yardımcı almıyormuş ben de öğrenmiş oldum 😀
 
Bu tür konularda ben şöyle yaptım böyle yaptım denilmesini pek doğru bulmuyorum ama tecrübelerinizi yazın dediğiniz için yazayım.

Hamileliğin sonuna kadar çalıştım. Oğlum doğduğunda annem bir hafta kaldı söylenerek :) sonra kayınvalidemin yoğun ısrarına dayanamayıp ben 10 gün de orada kaldım. Oğlumla kendi evimizde yalnız kaldığımda 19 günlüktü. Ama ben özgür olmayı sevdiğim için, birilerinin bana müdahale ve minnet etmesindense zorluk çekmeyi tercih ettim. Bebek nasıl yıkanır onu bile bilmiyordum. YouTube sağolsun :)

Bir şekilde düzeni oturttum. Benim eşim de çok geç gelirdi. Hafta içi hiç desteği olmazdı. O geldiğinde bebek uyumuş olurdu zaten. Yoruldum, bunaldım depresyona girdim ama yine de herhangi bir yardım talebinde bulunmadım. Bir gün artık kokmaya başladığım için oğlumu araba koltuğuna koyup banyoda yanıma almıştım. Beş dakika duş alıp çıkmaktı niyetim. O kadar bağırdı, o kadar ağladı ki köpüklü çıktım banyodan :) yine de iyi ki tek bakmışım diyorum.

Yemek, temizlik, alışveriş de bendeydi doğal olarak. Ben planlı olarak düzen sağladım. Oturup kendine acıyınca hiçbir şey çözülmüyor çünkü. Ben sabah 7den oğlumun ilk uyku zamanına kadar ki 11de uyurdu. Ufak işleri yapardım onunla. Yatak toplamak, salonu toparlamak, kahvaltı yapmak gibi. Sonra onu uyutur kalan işleri yapardım. Yemek vs. O uyandığında yine onunla ilgilenir ki bir dk durmayan bir çocuktu. Kaç konu açtım buraya bilmiyorum. Sonraki uykusunda ben de onunla birlikte bir iki saat uyurdum ki dinç olayım.

Kolay demiyorum ama olması gereken bu. Ben hep kendime bunu söyledim zorlandığımda. Bu benim çocuğum, dünyaya getirmeye ben karar verdim. Başkaları nasıl yapıyorsa ben de yaparım dedim. Ve tam manasıyla zerre destek almadım. Hani birkaç saatliğine bile almadım. Pek yardımsever bir çevrem de yoktu zaten :)

Velhasıl geçti gitti o günler. Yoruldum evet ama bugün olsa yine aynı şekilde büyütmek isterim. Olur da ikinci çocuğum olursa ufak tefek insani yardımlar dışında (yemek gibi) yine bakım konusunda yardım istemem. Zira ne kadar çok ses olursa, o kadar strese giriyor anne.

Kendinize güvenin, yaparsınız.
 
Sağlıkla doğsun bebişleriniz. Tabii yurtdışında olmak daha da zor ben nazlanıyorım işte 😬 insanlar boşa yardımcı almıyormuş ben de öğrenmiş oldum 😀
Aslında evde günü birlik temizlikçi gelse bile rahat olamayan bi insanım ama malesef en az 2 sene bakıcı gerekiyor yoksa kafayı yerim ben :/
 
Emzirmek çok güzel faydalı ama büyük fedakarlık gerektiriyor. Burada okumuştum rahatına düşkün anneler düzenini baştan kuruyor diye. Öyle valla. Ben yatırınca uyanıyor diye 5 ay gündüz kucağımda uyuttum 😅😅
Alerji zorluyor neden oldu, yine mi kan vs diye😞 geride kaldı çok şükür.
Neyse bunlar hep tecrübe işte 🙈

Bizim de ilk 3 ay ayakta sallanarak geçti. Sadece koltukta yatıyordum çocuğu ayağıma koyuyordum. Başka türlü susturamamıştım 😅😅😅
 
Aslında evde günü birlik temizlikçi gelse bile rahat olamayan bi insanım ama malesef en az 2 sene bakıcı gerekiyor yoksa kafayı yerim ben :/
Yardım gelsin de nereden gelirse gelsin moduna girdim ben de, ama şart imkanınız varsa olsun bi destek olan. Kolay değil, ama bu sefer neyle karşılaşacağınızı da biliyorsunuz. İlk başta bir daha bebek mi tövbe modundaydım, şimdi süreci daha iyi yönetirim gibi geliyor ileris için hevesleniyorum. Tabi bakıcı şart düşüncesiyle 😀
 
Bu tür konularda ben şöyle yaptım böyle yaptım denilmesini pek doğru bulmuyorum ama tecrübelerinizi yazın dediğiniz için yazayım.

Hamileliğin sonuna kadar çalıştım. Oğlum doğduğunda annem bir hafta kaldı söylenerek :) sonra kayınvalidemin yoğun ısrarına dayanamayıp ben 10 gün de orada kaldım. Oğlumla kendi evimizde yalnız kaldığımda 19 günlüktü. Ama ben özgür olmayı sevdiğim için, birilerinin bana müdahale ve minnet etmesindense zorluk çekmeyi tercih ettim. Bebek nasıl yıkanır onu bile bilmiyordum. YouTube sağolsun :)

Bir şekilde düzeni oturttum. Benim eşim de çok geç gelirdi. Hafta içi hiç desteği olmazdı. O geldiğinde bebek uyumuş olurdu zaten. Yoruldum, bunaldım depresyona girdim ama yine de herhangi bir yardım talebinde bulunmadım. Bir gün artık kokmaya başladığım için oğlumu araba koltuğuna koyup banyoda yanıma almıştım. Beş dakika duş alıp çıkmaktı niyetim. O kadar bağırdı, o kadar ağladı ki köpüklü çıktım banyodan :) yine de iyi ki tek bakmışım diyorum.

Yemek, temizlik, alışveriş de bendeydi doğal olarak. Ben planlı olarak düzen sağladım. Oturup kendine acıyınca hiçbir şey çözülmüyor çünkü. Ben sabah 7den oğlumun ilk uyku zamanına kadar ki 11de uyurdu. Ufak işleri yapardım onunla. Yatak toplamak, salonu toparlamak, kahvaltı yapmak gibi. Sonra onu uyutur kalan işleri yapardım. Yemek vs. O uyandığında yine onunla ilgilenir ki bir dk durmayan bir çocuktu. Kaç konu açtım buraya bilmiyorum. Sonraki uykusunda ben de onunla birlikte bir iki saat uyurdum ki dinç olayım.

Kolay demiyorum ama olması gereken bu. Ben hep kendime bunu söyledim zorlandığımda. Bu benim çocuğum, dünyaya getirmeye ben karar verdim. Başkaları nasıl yapıyorsa ben de yaparım dedim. Ve tam manasıyla zerre destek almadım. Hani birkaç saatliğine bile almadım. Pek yardımsever bir çevrem de yoktu zaten :)

Velhasıl geçti gitti o günler. Yoruldum evet ama bugün olsa yine aynı şekilde büyütmek isterim. Olur da ikinci çocuğum olursa ufak tefek insani yardımlar dışında (yemek gibi) yine bakım konusunda yardım istemem. Zira ne kadar çok ses olursa, o kadar strese giriyor anne.

Kendinize güvenin, yaparsınız.
İlk yorumunuza katılıyorum çünkü hassas dönemde olan bir anneyi yetersiz hissettirebiliyor. Koşullar çok değişken. Benim de annem destek oldu ara ara ama hep yalnızdım hallettim aslında. Sadece bi duygusallık çöküyor arada dün olduğu gibi işte. Hayırlısıyla benim bebeğim de büyür inşallah. Böyle çok tatlı gerçi 🙈
 
Herkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misim😞 sonraki surecte 4-5 ay hep ben tek baktim bebegime ve bende iyice yalnizlik psikolojisi olustu.
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.

Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.

Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
gerçekten yalnız olmadığını bilmeni istiyorum,önce bunu bil❤️ Dışardan bakınca çocuk büyütmek,bebek bakımı o kadar kolay gözüküyor ki maalesef içine girince anlıyorsun. Resmen benim hayatımı anlatmışsın bende doğum yaptığımda annem işinden ötürü sadece 15 gün kalabildi yanımda bebeğim 15 günlükken beri kendi başıma bakıyorum, kayınvalideme yakınım sadece evet belki bu + olabilir ama yerimde olanlar anlayacaktır sadece acil bişey olduğunda bırakabiliyorum o da bi kaç saat e yine buna da şükür. Ama insanın nazı her zaman kendi annesine geçer, mesela diyorum çok bunalıp yorulduğumda keşke şöyle kapıdan çıkıp annemlere gitsem çocukla ilgilenseler biraz olsa kafa dinlesem ama malesef uzaktalar bunu kayınvalideye yapamıyorsun dediğim şey buydu. Benimde oğlum 18 aylık ama gel gör bu 18 ay nasıl geçti büyümelerini beklemekten çaremiz yok, evet belki büyüdükçe de zor oluyor hele ki benim gibi zor bi çocuğunuz varsa psikolojiniz allak bullak oluyor. Ama gerçekten yalnız olmadığınızı,hissettiklerimizi aynısını benimde ve bir çok annenin de hissettiğini bilin..☺️ Sabretmekten başka çaremiz yok sanırım sabredeceğiz 😁
 
İlk yorumunuza katılıyorum çünkü hassas dönemde olan bir anneyi yetersiz hissettirebiliyor. Koşullar çok değişken. Benim de annem destek oldu ara ara ama hep yalnızdım hallettim aslında. Sadece bi duygusallık çöküyor arada dün olduğu gibi işte. Hayırlısıyla benim bebeğim de büyür inşallah. Böyle çok tatlı gerçi 🙈

Büyüürrr hatta tüm bu zorlukları unutup ikinci olsa mı diye düşünürsünüz :) olur öyle taze annelik zamanlarında. İnsan gözünün önünde olan çözüme bile yanaşmıyor. Kara bir delikte boşluğa kulaç atmak gibi yalnız annelik. İlerleyemiyorsun, olduğun yerde kalıp kendine acıyorsun. Ama geçecek. En azından şimdiki gibi olmayacak hiçbir şey. Şekil değiştirecek. Muhtemelen "bunlar iyi günlerin" diyen densizler de vardır hayatınızda. Kulak asmayın. Anneliğin en zor dönemi, kendini henüz ifade edemeyen bir çocuğa sahip olduğun dönemdir. Evet sonraki yıllarda da sorunlar oluyor lakin karşında konuşan, derdini anlatan bir insan evladı oluyor. Şu anki dönem, koşulsuz bakım ve yapışıklık gerektiren bir dönem ve en zoru da bu.

Ben de o zamanlar geçmeyecek sanıyordum ama geçiyor. Birinci sınıf anası oldum, ikinci sınıfa geçti. Her şey geçiyor. Bir de hayata böyle bakmamak lazım. Şu dönem bitsin de rahatlarım diye bir şey yok. Her dönem başka bir zorluk oluyor. Zorluğun içinde, gözün önünde olan çözüme yönelip olduğu kadar demek lazım.
 
Nasıl bulabiliriz oyun ablası?
Vallahi biz sahibinden den bulduk desem :) ilk zamanlar hep biz de yanındaydık somra ailecek tanıdık alıştık bir de sitemizden komşumuzmuş. sorup soruşturduk güvenilir insanlar çok iyi oldu.
bebeksiz gezmeler çok iyi geliyor bünyeye yalan yok :) bebekle gezmenize sevindim ama mesela bizde yürümeyi öğrenince o bize değil biz ona uymuştuk mecbur o kısım zorluyor ama güzel haber o dönem de geçci :) sağlık olsun yeter ki
 
gerçekten yalnız olmadığını bilmeni istiyorum,önce bunu bil❤️ Dışardan bakınca çocuk büyütmek,bebek bakımı o kadar kolay gözüküyor ki maalesef içine girince anlıyorsun. Resmen benim hayatımı anlatmışsın bende doğum yaptığımda annem işinden ötürü sadece 15 gün kalabildi yanımda bebeğim 15 günlükken beri kendi başıma bakıyorum, kayınvalideme yakınım sadece evet belki bu + olabilir ama yerimde olanlar anlayacaktır sadece acil bişey olduğunda bırakabiliyorum o da bi kaç saat e yine buna da şükür. Ama insanın nazı her zaman kendi annesine geçer, mesela diyorum çok bunalıp yorulduğumda keşke şöyle kapıdan çıkıp annemlere gitsem çocukla ilgilenseler biraz olsa kafa dinlesem ama malesef uzaktalar bunu kayınvalideye yapamıyorsun dediğim şey buydu. Benimde oğlum 18 aylık ama gel gör bu 18 ay nasıl geçti büyümelerini beklemekten çaremiz yok, evet belki büyüdükçe de zor oluyor hele ki benim gibi zor bi çocuğunuz varsa psikolojiniz allak bullak oluyor. Ama gerçekten yalnız olmadığınızı,hissettiklerimizi aynısını benimde ve bir çok annenin de hissettiğini bilin..☺️ Sabretmekten başka çaremiz yok sanırım sabredeceğiz 😁
Anlaşılmak çok iyi geliyor sağolun 🥰 dediğiniz gibi kapıdan çıkıp gidebilmenin rahatlığı aslında. Buna şükür diyelim.
Büyüürrr hatta tüm bu zorlukları unutup ikinci olsa mı diye düşünürsünüz :) olur öyle taze annelik zamanlarında. İnsan gözünün önünde olan çözüme bile yanaşmıyor. Kara bir delikte boşluğa kulaç atmak gibi yalnız annelik. İlerleyemiyorsun, olduğun yerde kalıp kendine acıyorsun. Ama geçecek. En azından şimdiki gibi olmayacak hiçbir şey. Şekil değiştirecek. Muhtemelen "bunlar iyi günlerin" diyen densizler de vardır hayatınızda. Kulak asmayın. Anneliğin en zor dönemi, kendini henüz ifade edemeyen bir çocuğa sahip olduğun dönemdir. Evet sonraki yıllarda da sorunlar oluyor lakin karşında konuşan, derdini anlatan bir insan evladı oluyor. Şu anki dönem, koşulsuz bakım ve yapışıklık gerektiren bir dönem ve en zoru da bu.
Ben de o zamanlar geçmeyecek sanıyordum ama geçiyor. Birinci sınıf anası oldum, ikinci sınıfa geçti. Her şey geçiyor. Bir de hayata böyle bakmamak lazım. Şu dönem bitsin de rahatlarım diye bir şey yok. Her dönem başka bir zorluk oluyor. Zorluğun içinde, gözün önünde olan çözüme yönelip olduğu kadar demek lazım.
size ve uzun uzun kendi tecrübesini anlatıp moral veren tüm annelere çok teşekkür ederim 😇🥰
 
Merhaba böyle konulara kayıtsız kalamıyorum çünkü çok zorluklar yaşadım tek bakmaktan ötürü. İnanın yalnız değilsiniz birçok kişi tek bakıyor. Size tavsiyem kimseyle kıyas etmeyin bu sizi çok üzer. 3 çocuğum var üçüde beni çok zorladı hep kucak isteyen geceleri saat başı uyanan ( bu arada biri tek diğeri ikiz bebekler ) uykusuzluktan bitap durumlar yaşadım. Kendime hep bitkisel hayattayım varım ama yoğum diyordum 😁 hepsi geçiyor büyüdükçe bağımsızlaşıyorlar.Bebek varken insan en çok evinde rahat ediyor fakat ağlasada dışarıya yemeğe vs çıkın onu da alıştırın kendinizde bu duruma alışın.çünkü rutin çok sıkar ve sizi bunaltır. Eskiden Tek bebekle gezmek zor gelirdi şimdi üçünü alıp çıkıyorum.yorucu oluyor o bir gerçek ama bu da bir ihtiyaç .
 
aslında yürüyüşe çıkıyoruz diye yazmıştım ama pesimistik olunca kaynamış:)

aynen sizin gibiyim. uykusu hassas uzun uyusun diye uyku saatlerinde evdeyiz ama yine şükür nerelerden nerelere geldik.

süpersiniz. bizim ilk 40-50 gün perişanlıktı geceleri annemle bile zor uyurduk. bebeğin mizacı çok etkiliyor. bazı geceler 5 saat sürerdi emmesi asla bırakmazdı (küme beslenmesi deniyormuş). artık öğrenmiştim iyi 1 saat kaldı bitmesine bu seansın derdim. hiç uzun uyumazdı. ben de bir yardımcı istiyorum ama bulamadık. siz nereden buldunuz? ben zaten yanında olucam hep ama zor anımda yanımda olsa hayat kolay olacak.

çok haklısınız ben de hem bugünlerin kıymetini bilmeye çalışırken ara ara çöküşler yaşıyorum işte.
Bizim site gorevlilerinden birinin esi, daha oncede temizlige gelmisti. Eli temiz iyi huylu bir hanima benziyor. Simdilik tecrube edemedim ama ay sonuna baslicak. Bebegimi emanet etmicem hala ben bakiyor olucam ama ev isleri yemek alisveris bi yere giderken bebegi tutma yanimda gitme gelme bebisin yemegi filan bunlar olucak gorevleri. Sabah 9 aksam 6 asgari ucret bu da konustugumuz detaylar bunlar
 
Merhaba böyle konulara kayıtsız kalamıyorum çünkü çok zorluklar yaşadım tek bakmaktan ötürü. İnanın yalnız değilsiniz birçok kişi tek bakıyor. Size tavsiyem kimseyle kıyas etmeyin bu sizi çok üzer. 3 çocuğum var üçüde beni çok zorladı hep kucak isteyen geceleri saat başı uyanan ( bu arada biri tek diğeri ikiz bebekler ) uykusuzluktan bitap durumlar yaşadım. Kendime hep bitkisel hayattayım varım ama yoğum diyordum 😁 hepsi geçiyor büyüdükçe bağımsızlaşıyorlar.Bebek varken insan en çok evinde rahat ediyor fakat ağlasada dışarıya yemeğe vs çıkın onu da alıştırın kendinizde bu duruma alışın.çünkü rutin çok sıkar ve sizi bunaltır. Eskiden Tek bebekle gezmek zor gelirdi şimdi üçünü alıp çıkıyorum.yorucu oluyor o bir gerçek ama bu da bir ihtiyaç .
Haklısınız hepimizin durumu özel zaten ben ne zaman koyaslamaya başladım modum düştü. Dün akşam babamız yoktu akşam gezmesine gittik, bir cafede oturduk bebişim şeftali yedi ben bişeyler içtim, garsonlarla sohbet ettik, iyi geldi😀 Allah size de kolaylık güç kuvvet versin. Kolay değildir ikiz bebişler.
Bizim site gorevlilerinden birinin esi, daha oncede temizlige gelmisti. Eli temiz iyi huylu bir hanima benziyor. Simdilik tecrube edemedim ama ay sonuna baslicak. Bebegimi emanet etmicem hala ben bakiyor olucam ama ev isleri yemek alisveris bi yere giderken bebegi tutma yanimda gitme gelme bebisin yemegi filan bunlar olucak gorevleri. Sabah 9 aksam 6 asgari ucret bu da konustugumuz detaylar bunlar
Benim de buna ihtiyacım var kesinlikle. Süper olmuş sizin için. Bir abla geliyor aslında yardıma ama tüm günleri dolu haftada bir harici gelemiyor😕
 
Haklısınız hepimizin durumu özel zaten ben ne zaman koyaslamaya başladım modum düştü. Dün akşam babamız yoktu akşam gezmesine gittik, bir cafede oturduk bebişim şeftali yedi ben bişeyler içtim, garsonlarla sohbet ettik, iyi geldi😀 Allah size de kolaylık güç kuvvet versin. Kolay değildir ikiz bebişler.

Benim de buna ihtiyacım var kesinlikle. Süper olmuş sizin için. Bir abla geliyor aslında yardıma ama tüm günleri dolu haftada bir harici gelemiyor😕
Siz teklif edin benimki inanin cok sevindi. Hergun farkli bir ev temizlemesi sigortasiz calismasi cok zor demisti. Hatta ben 1 yilligina kadar konustum siz ise baslayinca da guvenirseniz hep calisirim dedi. Asgari ucret kadar kazanmiyorlar hergun yeni ev yol derdi ben teklif ederseniz olumlu donus alicaginiza inaniyorum 🙏🏻
 
Neden yalniz olasiniz kendi kurallarinizla kendi dogrularinizla buyutuyorsunuz.cok sanslisiniz kendiniz buyutuyosunuz karisaniniz yok.ya tepenizde devamli sunu spyle yap bunu boyle yap diye konusan olsaydi.bence keyfini cikartin.keyif almaya bakin
Bu yoruma sonuna kadar katılıyorum , yalnız büyütmek daha keyifli illa zorlukları var ... ben hem yalnız hemde çalışan biriyim , bakıcılarla çok savaş verdik çok ağladık eşimle :'( ama şükür okul yaşına geldi artık ... 15 gün aile yanına gidince bile huyu suyu değişiyor çocuğun etrafdan sürekli iltifatlar sevgileri aldığı için bir şımarık hallere bürünüyor çocuk , sürekli yanlarında olsak diye düşünüyorum da .... iyiki yalnız büyütmüşüz :)
 
Siz teklif edin benimki inanin cok sevindi. Hergun farkli bir ev temizlemesi sigortasiz calismasi cok zor demisti. Hatta ben 1 yilligina kadar konustum siz ise baslayinca da guvenirseniz hep calisirim dedi. Asgari ucret kadar kazanmiyorlar hergun yeni ev yol derdi ben teklif ederseniz olumlu donus alicaginiza inaniyorum 🙏🏻
Teklif ettim tabi ama yıllardır gittiği kişiler hep😕 biri çıkacak elbet. En kötü oyun ablası olayı da aklıma yattı. Haftada 2-3 saat bile kendime ayırsam onlar oynarken bana yeter.
 
Teklif ettim tabi ama yıllardır gittiği kişiler hep😕 biri çıkacak elbet. En kötü oyun ablası olayı da aklıma yattı. Haftada 2-3 saat bile kendime ayırsam onlar oynarken bana yeter.
bende oyun ablası önerecektim. kafanız dağılır. kitap okur, kahve içersiniz o bile iyi gelir :)
 
X