Tavsiye verebilecek olan

Merhaba, kırıcı degil ama yapici tavsiyeler istiyorum sizden.
Herkesin hayat tecrubesi farklidir ve belki ben de bu tecrubelerden yararlanabilirim.

Ben unv okumak icin su an bulundugum sehre geldim ve is bulup burda kaldim. Meslegim geregi buyuk sehirde olmam daha iyiydi benim, ayrica unv den mezun olurolmaz da master a baslamistim zaten kalmak zorundaydim. Ailemin yasadigi sehir cok kucuk bir sehir degil ama orda buradaki maasi ve calisma sartlarini bulamam.

Fakat sorun su ki burda yalniz yasiyorum, arkadaslar falan var ama yalniz yasamak baska birsey, hergun herseyi birileriyle paylasamazsin, mutlaka yalniz gecirdigin zamanlar daha fazladir. Aile kurmak cok isterdim fakat bugune kadar mumkun olmadi, o zaman yasama sevincim yerine gelirdi, bu hayatta tutunacak iyi kotu gunde yanimda olacak birileri olurdu.

Acaba ailemin yanina mi donmeliyim, bu kadar yalniz yasayip sonra anne baba yanina bir kambur gibi donmek dogru olur mu bu yasta bilmiyorum. 80 dogumluyum bu arada. Bayramlarda gittigimde bile bazen utaniyorum mesela akrabalari ziyarete gittigimizde, cunku hala cocuk gibi ailemle birlikte geziyor oluyorum, benim yasimdakiler cocuklarini okula gonderirken. Oraya donsem is bulabilir miyim o da belli degil, aslinda bu kariyerimle mutlaka bulurum ama zaman alir bir de kriz ortami ve aile yanında yasayabilir miyim veya pisman olur muyum, yalnizliktan kurtulayim derken...Yasadigim sehri de pek seviyorum denemez ayrica evlenme ihtimalim de yok burda, yani bugune kadar birseyler cikti ama sonu gelmedi.

Tavsiyelerinizi bekliyorum

yasadıgım sehırde okuyorum ben
sehır dısından gelen bı suru arkadasım var ve bayramda bıle gıttıklerınde sıkayet edıyorlar aılelerınden dert yanıyorlar.

bence zor bır karar ıyı dusunmelısın ucuncu kısılerı dşunme

bunca zaman tek yasayıpta aıleye dönmek kolay olmasa gerek.

valla ne diyeceğimi bilemedim...en iyisi şöyle diyeyim ben olsam ailemin yanına dönerdim kazandığım para az olsun ama sevdiklerim yanımda olsun diye düşünenlerdenim ayrıca onlara yük olacağını hiç sanmam aksine bu karara sevineceklerdir...ben ailemin yanından hiç ayrılmayan biri olarak yanıtlıyorum ama tabi senin düşüncelerin farklı olabilir mesela yalnız yaşamaya alıştın tekrar ailenle bi arada olman iş bulman aynı kariyerini bulman zor gelebilir...

yaşadığından daha küçük bir şehir ve işin olmayabilir uzun zamandır ailenle yaşamamışsın kesinlikle zorlandığın olur ama güzel yanlarıda olur küçük yerlerde gayrı ciddi kimseler kolay giremez hayatına tabi sen izin vermezsen sonra ailenin desteğini hissedersin vs artılarıyla eksileriyle iyice düşün güzelim umarım yardımcı olabilmişimdir

:teselli:

Daha önce bir kaç yazını daha okumuştum.önce seni tebrik etmek istiyorum tek başına eğitimini tamamlayıp,iyi bir meslek sahibi olmuşsun..Yalnızlık zaman zaman güzel olsada çok zordur aslında..Akşam olunca öyle bakakalıyor insan duvarlara..Eğer imkanın varsa ailenin yanında ol bence..Nereye kadar yalnızlık diycem ama ablam geldi aklıma birden...78 doğumlu oda liseden beri hep ayrı oldu bizden..En son görev nedeniyle uzaktaydı yine..Yalnız yaşıyordu..Hergün ağlıyordu İst'a gelmek için..yalnızlıktan sıkılmıştı.Yuva kurmak istiyordu..Aynı senin yazdığın cümleleri düşünüyordu..En sonunda tayini çıktı geldi İst'a.Şimdi de evde daralıyor..Hergün atışıyorlar.alışmış çünkü yalnızlığa kalabalığı gürültüyü sevmiyor.Artık kendime ait bir yuvam olsun düzenim olsun niye bu kadar şanssızım niye olmuyor diyip duruyor..Kısmetse gelir yekten yemenden kısmet değilse ne gelir elden..Bence öyle düşünmeyin ve hakkınızda hep hayırlı olanı isteyin..

papatya89 .!.:

canım...
önce denesen biraz..işinden izin alsan..ailenin yanına gitsen bi süre kalsan olmaz mı?
yani yapamazsan onlarla en azından başka bi alternatif olur..
hem ailene nie yük olsan ki..sen evladınız onların..kaç yaşında olursak olalım hep cocuk muamelesi yapıp üzerimize titremezler mi..?
umarım en dogru en hayırlı kararı verirsin canım​

:teselli:

Genişletmek için tıkla...

aslinda tatillerde bunu deniyorum, yilda 2 hafta iznim var onlarin yanindayim
orda isim olsa sorun olmaz ama hep evde olacaksam kesinlikle zor olur
ve gercekten yalnız yasamaktan o kadar bunaldım ki bir ayak sesine raziyim

hcr35 .!.:

kahvem ben hayatım boyunca ailemin yanındaydım okurken
buna üniversite de dahil
ama geçen sene Erasmus ile Belçika'da okudum bir dönem
orada senin anlattığın gibi yalnız yaşadım, bütün kararları kendim aldım,
buraya döndüğümde o kadar zorlandım ki anlatamam sana
kararlarıma karışmaları deli etti beni
kendi başıma bir şey yapamamak çıldırttı resmen psikolojim bozuldu
ağlama krizlerine girdim

sen yalnız yaşamaktan sıkılıyorsun elbette bunu da çok iyi anlıyorum,
çünkü insan özgür ve tek olmak istediği kadar, yanında candan birisi olsun istiyor
aile ile yaşamak çok güzel bir şey
ama bence ayakların üzerinde durabilmeyi başarmışken, işin ve kurulu düzenin varken hayatına devam et
bu aşamadan sonra ailen ile ortak nokta bulmak çok zor olacak senin için
sorunlar yaşayacaksınız belki de
ben senin yerinde olsaydım böyle davranırdım
ama tabi ki hayat senin, karar verecek olan da sensin
hayırlısı olur umarım a.s.

Genişletmek için tıkla...

cok haklısın tabiki bu saatten sonra zor olur
ama
yapayalnız bu omru ise git gelle geciremiyorum
hep evlenirim birgun diye burda kaldim ama o da olmadi

Bence ailenin yanında bocalarsın, ama evlenmeyi istediğini daha önce de okumuştum sanki.. Eğer gerçekten yanlız hissediyorsan kendini zorlama ailenle yaşa, ama sadece evlilik için orayı düşünme derim, çünkü bunlar kısmet işi. Nerden ne çıkacağı belli olmaz.

yasadiklariniz 10 yil kadar önce yasadiklarima ve tereddütlerime cok benziyor.. saniyorum farkli sehirde yasayip calisan bekar bayanlarin eninde sonunda kafasini karistiran bir konu. ben de cok ikilemde kalmistim. hata ailemin bulundugu sehirden coook mükemmel bir is teklifi de gelmisti. uzun uzun düsünüp getiri ve götürülerini karsilastirip ben ailemin yanina dönmeye cesaret edememistim. cok anlayisli ve acik görüslü bir ailem oldugu halde. alistigim her türlü sorumlulugu bir yana birakip babamin sorumlulugu altina dönme fikri agir gelmisti. en basitinden kira, fatura takibi bile sorumluluktur. hepsinden vazgecersem bos bos is ve ev arasinda gider gelirim diye düsünmüstüm. iyi de yaptigimi düsünüyorum. tek basina ayakta durmayi ögrenen ve basaran birinin bunlardan vazgecmesi ve bir yere giderken evdekiler bekler endisesi yasamasi cok zor bence...

iki alternatifi de cok iyi düsün ve degerlendir.. a.s.

Hmm bence orada mutsuzsan ailenin olduğu şehirde iş ara. İş bulana kadar dayanacak halde değilim psikolojim bozuluyor diyorsan ayrıl işten ailenin yanına dönüp orda iş ara canım.Bu durum benim de başıma gelmişti ve sonunda psikolojim bozulmuştu. Şimdiki aklım olsa çok erken dönerdim ailemin yanına.