Bu aralar ben de hiçbir şey yazamıyorum. Bazen böyle bir durağanlık dönemi oluyor. Uygun şartları bulduğunuzda veya yarattığınızda yapacaksınız. Neden kayıp olasınız. Bana da sizinle aynı duyguları yaşatan şey Zerrin Tekindor filmleri izlemek, çizdiği resimleri, paylaşımlarını görmek. Çünkü benim idolümdür Zerrin Tekindor. Umarım ben de bir gün onun kadar iyi olabilirim. Ve siz de işiyle duygularınızı coşturan her kimse ondan daha iyisi olabilirsiniz
Benim kendime model aldigim kimse yok
tek derdim kendim, eskiden ne isem ona ulasmaya calisiyorum
kayip dedigim o, su an ki benle eskisi arasinda bir kopukluk var, o ruh halini yakaladigim anda o kisi olabilirim yeniden
ama hic kestiremiyorum olur mu bir gün, ya da hepten mi kaybettim onu
bir yanimdan da tüm sanat yapanlara karsi öfke duyuyorum
kendimi bulamadigim her saniye icingecerli bu
hatta baslarinin eserlerine bakmak bile aci veriyor, kayipken buna katlanamiyorum
panik atak oldum ben bir ara, takintilar sunlar bunlar, cok hassas bir yapim var onu körelttim
kendimi koruyacagim derken bambaska biri haline getirdim
bir gün yine bana gelir belki, bilemem
su saatten sonra hicbirsey beni costurmuyor, belki eskiden kalma birkac sarki
yillardir yeni olan hicbirseye ilgi duyamiyorum, o enerjimi kaybetmis gibiyim
eskilerden birkac sarki aynaya baktigimda beni kendim gibi hissettirebiliyor anlik da olsa
o hissi istiyorum, o hissi aciklamak zor