- 6 Nisan 2016
- 1.992
- 6.152
Herkese merhaba. Uzun zamandır beraber yaşadığım ve son zamanlarda hep evde olmanın getirdiği boş zamandan dolayı daha çok kafama takılan bir durumdan bahsetmek istiyorum. Ne yaparsam yapayım içimde bir olmamışlık hissi var. Nasıl kelimlere dökmem gerektiğini bilemiyorum zorlanıyorum açıkçası. Örneğin bazen bir yerde çok mutlu bir fotoğraf gördüğümde mideme yumruk yemiş gibi oluyorum. Kıskançlık değil ha, asla içimdeki boşluğu doldurup o kadar mutlu olamayacakmışım hissi. Genel olarak kendimi ezik görüyorum. Yeterince başarılı değilmişim, yeterince kültürlü değilmişim, çevremdeki herkes tüm bu konularda benden fersah fersah ilerideymiş gibi. Ama bu konularda da çalışıyorum yani. 5 yaşında okumayı öğrendim o günden beri deliler gibi kitap okurum, iyi seçerim kitaplarımı da. İyi filmler izlerim. Kaliteli müzik dinlerim. Psikolojiyle ilgilenirim. Yetenekli olduğum konular var biliyorum. Sahnede herkesi kendime hayran bırakırım mesela. Çok güzel şeyler yazarım, edebiyattan, şiirden anlarım. Ama hep bir eziklik var. Çok çok tanıdık ortamlar dışında, ki bazen onlarda bile, fikirlerimi beyan edemiyorum aynı eziklik ve ben kesin yanlış yaparım korkusundan. Dışarıdan çok rahat ifade edebiliyor gibi görünüyorum ama içimde bunları yaşıyorum. Gün sonunda yalnız ve eksik hissediyorum, asla mutlu olamayacakmışım gibi. Sürekli depresif takılan biri gibi düşünmeyin lütfen, çok da espri yaparım çevremdeki insanları güldürürüm. Ama öyle işte hep bir eksiklik, olmamışlık hissiyle beraberim. Yine biraz daha çok seviyorum eskiye nazaran kendimi ama. Ve bir süredir sürekli hiçbir şey yapmadan yatmak istiyorum. Öyle de yapıyorum zaten. Akademik alanda yapmam gereken şeyler var acilen. Okunacak şiir kitaplarım var, yazılacak satırlarım var. Meditasyon ve egzersize başlamam gerek. Yapsam da iyi gelecek bunlar biliyorum. Ama içimde ateşleyici gücü bulamıyorum. Gün boyu pasif bir biçimde yatağıma uzanıyorum, internete giriyorum, akşam yemeğini yiyor uyuyorum. Ve her defasında vicdan azabı çekiyorum bunu yaptığım için. Ama parmağımı kıpırdatacak enerji, coşku bulamıyorum. Anksiyete bozukluğu problemim de var. Bir yıldır cipralex kullanıyorum. Karman çorman oldu farkındayım ama anlatması zor geliyor. Görüşlerinizi, önerilerinizi duymak istedim. Şimdiden teşekkürler.
Biraz relax olun.Yaptıklarınızla hatalarınızla eksiklerinizle siz özelsiniz.Geçmişinizinde payı var bu hislerinizde.Umarım kurtulursunuz bu düşüncelerden.
