Dün akşam oğlumun babasının mevlütü wardı oraya gittim.
Ben pazar günü 7'siydi kuran okutmuştum ewimde. Kayınvalide, görümce, yengeler hep geldiler çağırdım hepsini..
Dünde onlar evlerinde okuttular, bende gittim... Oğlumu götürmedim çünkü dersleri wardı gelseydi derslerini yapamayacaktı, anneannesiyle derslerini yaptılar. Dün akşam iş cıkışı oraya gittiğimde bir kez daha anladım, babasıydı geliyordu görüyordu. Hele şu an 1 senedir düzenli görüyordu oğlunu.
İyiki de şu son 1 senesini dolu dolu geçirmiş oğluyla.. Dün akşam akrabaları, oğlumla babasının ikisinin yan yana olan fotoğrafını kocaman resim yaptırmışlar salona duvara astılar. Oğlum gelseydi akşam benimle görücekti resmi kötü olucaktı...
Dün akşam kayınpeder kaynım konuştular benimle; sana güzel günler yaşatmadı ama sen yinede ona sırtını çevirmedin evladını her zaman gösterdin Allah senden razı olsun dediler. Nasıl göstermemezlik yapabilirdim ki; oğlumun bir suçu yok, babasını görmeye hakkı war bunu engelleseydim Allah iyi demezdi.
Merhamet çok önemli...
Doğduğunda bırakıp giden babalar war, senelerdir cocuğu nerde ne yapıyor haberi olmayan o şekilde yaşayan babalar war. Onlar cocuklarını belki ileride görmeyi haketmiyorlar ama bizde durum böyle değildi. Ewet biz boşandık, boşandıktan sonra da olumsuz şeyler yaşadık ama bunun acısını oğlunu ona göstermeyerek yapamazdım.
Benim vicdanım rahat, oğlum babasını hep iyi hatırlayacak. Bana yaşattığı o kötü günlerin hiç birinide bilmicek
