kendimi şanslı gördüm hep. dışarıda ne olursa olsun huzuru en yakınlarımda içimde bulacağımı düşündüm. etrafa ne kadar katıysam ne kadar dediğim dediksem içerde o kadar töleranslı oldum. küstüm uzatamadım, kırıldım affettim.. ve daha bir sürü. ama ne oldu dışarıda gördüğüm saygının hak ettiğim değerin onda birini bulamamış olduğumu fark ettim. sanırım bende artık yalnızım..