İnsanlar için dışım ayrı bir dünya, tek bunun üzerinden yargılıyorlar, kafalarında kuruyorlar çoğu zaman da, bir gördüğü davranışı hep öyle olacakmış gibi sana yapıştırıyorlar.. Bir zamana kadar bunun farkında değildim, her şey normaldi çünkü ben olduğum gibiydim... Her şeyimi dışarıdan yansıtmak zorunda değildim ve bu normaldi ama insanlar anlamıyor. Her düşündüğümü, yaptığımı söylemiyorum, yansıtmıyorum diye söylediğim zaman farklı kulplar bulunuyor, inanılmıyor ya da söylemiyorum diye düşünmüyorum, bir iç dünyam yok sanılıyor falan. Her yaptığımı dünyaya yansıtmalı mıyım yaptığıma, düşündüğüme inanılsın diye? Bu bana hiç iyi gelen bir şey değil. Bir çok konuda sanılan kadar olmadım hiç ama sessizim diye anlamaya çalışmaktan(+güvensizlik hissetmelerinden) ötürü sanırım bir yakıştırma yapılıyor işte, netlik arayışı. Bir konuda tamamen bilinçli şekilde "böyle yapardım, böyle düşünüyorum" dediğimde de, bilinçsizce bir şey söylüyormuşum gibi algılanıp kafalarında hakkımda olan ön yargılarına göre bir kulp bulunuyor ve bu berbat hissettiriyor. Sosyal uyumsuzluğum olabilir ve insanlarla mesafeli biriyim ama huzurlu olabilmek için mecburen belli bir denge kurmaya çabalıyorum, mecburen bir duruş geliştirmek şart oluyor(hala tamamen bunu aştım diyemem ama eskiden aşırı yapmacık gelirdi daha rahat yaşamak için bir duruş geliştirme gerekliliği, her şey doğal şekilde aksın gitsin isterdim, bu kadar düşünme gerekliliği, belli kuralların oluşu çok yapmaydı ama özle de harmanlanmalı zaten bir şekilde, yoksa öze zarar), yine de toplumda da fazla ön yargı var...