Bir gün, birinin sevgisinden, güvenilirliğinden şüphe duymadan sevebilecek miyim. Bu bazen derin üzüyor.
Ama önce kendimi tam bulmam lazım sanırım. Maddi dünyanın gerekliliklerini yerine getirmem lazım. Hayatın benden beklediklerini gerçekleştirmem. Belki de bir gün hiç aramayacağım bunu, kendimden yeterince tatmin oldukça, beklenti iyice düşünce. Beklenmedik anda gelir ya bir şeyler, bu da öyle olacak belki.
Ah merak ediyorum ileriyi. Ama muhtemelen geçmişte de şimdiyi merak ediyordum ve sonuç, manevi anlamda evet önemli ama maddesel anlamda hiç bir şey yok henüz elimde. Bu yüzden "an" ın önemini kavramaya başladım sanırım. Yeterince, fazlasıyla düşünmüş olmalıyım geçmişi, geleceği. Umarım bu farkındalıkta kalır ve ilerlerim...