Çok yazasım var, çok konuşasım. Ah.. Allah'ım... Bazen tıkanıyorum. Anlayan pek yok ya da güvenli gelmiyor, derinliği yok yeterince, bir şeyler eksik. Ya da geliyor, geçiyor... Ama hiç gelmemesinden, bir an olsun nefes almamaktan iyi aslında tabi.
Yumuşak, güvenli ve anlaşılacağım bir alan lazım bana. Bir tane bile olsa...
Beni duyuyorsun Rabbim biliyorum. Bazen cevabı da hissediyorum sanki. Biliyorum önce kendimi aşmam lazım, bunları önce kendime vermem lazım... Bazı şeyleri bir kenara bırakmam lazım hayatımın geri kalanında. Ama sadece bir tane bile olsa bana yeter o alan... Hayırlısı yine de.