Iyi olmak, ince dusunup guzel davranmak, incitmemek, koruyup kollayip gozetmek mutlu olup, yasamak icin yetmiyor.
Cunku tum bunlari tek basima yapiyorum, karsilik beklemezsem bile asgari de ayni degeri bekliyorum, goremiyorum.
Kimsin sen?
Yaptiklarimin hic mi kiymeti yok bu insanoglunun gozunde? O kadar cok ozur dilenecek davranislarin oluyor ki her sey bir pardonla gecistirilmiyor iste. Yapip yapip benim elimden gelen bu demek kacisin en kolay yolu.
Pardon seni gormezden gelip yok sayacagim, pardon sen yokmus gibi gunumu yasayacagim, pardon ogunlerimi seninle keyifle yemeyecegim, pardon yatagi seninle paylasmayacagim, pardon senin kalbini kiracagim, pardon seni saatlerce disarda sogukta bekletip gelmeyecegim, pardon seni hep asagilayip, iteleyip, hor gorecegim.
Pardon sen kimsin?
Sabir, sabir, sabir da bir yere kadar bir gun oyle bir tasacak ki o sabir, seni de surukleyip altina alacak, bogacak.
Pardon da senin agzina bir guzel sicacak.