en çok onunlayken mutlu olmama ne demeli?
ama yine en çok onunlayken mutsuzum.
bu işin iki ucu b*klu olmak zorunda mı?
aşk neden bu kadar güç bir kavrama dönüşüyor benim hayatımda?
bir kere de sıradan, normal, düzenli şeyler yaşasam şaşarım.
o kadar nefret etmeyeyim diyorum, yok olmuyo, sanki sizin o güzel (!!) sesinizi duymaya keyfimizden arıyoruz. duyduğum an bi nefret geliyo bana zaten.açın şu telefonları bi zahmet aramaya mecbur bırakan hayatın da gözünü seveyim