Sen beni hiç tanıyamayacaksın sanırım anne. Zamanında çok kapattım ben sana kendimi. Senin istediğin gibi biri değilim, olamam, olmayacağım da. Hatta benden yapmamı beklediğin bir çok şeyi yapamamamın sebebi de büyük oranda yine sensin, özgüvenimi düşürdün küçüklüğümden beri baskılarınla, başaramama korkusu yükledin aşağılayarak, bu süreçte ben kendi kendimi toparlamaya çalıştım, çalışıyorum. Bir çok şeyi içimde yaşıyorum ben, beni stressiz falan sanıyorsun sanırım bu yüzden. Bazen gösterdiğimde aman strese girme nolacak dünyanın sonu değil ya falan deyip göstermediğimde üzerime gelen birisin. Ha arada da yine aşağılıyorsun.
Şu sınavı kazanırsam eğer, bana tek katkın kitap almak ve beni yerip aşağılayarak, canımı sıkarak özgürlüğüm için biraz daha hırslandırmak olacak. Bazen de enerjimi düşürüyorsun ama bunun için eskisinden daha çok uğraşıyorum.
Sağol gerçekten...