Rabbim, yanımda olduğunu dualarımı duyduğunu öyle hissediyorum ki, korkuyorum yanlış bir şeyler yapıp, kötü niyetler taşıyıp bu hissi kaybetmeye.. Büyümek bir yandan da robotlaşmama savaşı gibi. Bu yüzdendir ki bazen üzüleceğimi bile bile doğru - iyi bildiğimi yapıyorum...
Üzülüyorum ama yavaş yavaş da belli dengeleri kuruyorum her seferinde, git gide az üzülüyorum. Yine de bir korkum var ki, sırf üzülmemek adına herkesleşmek, robotlaşmak...
Böyle olman lazım hayatta şöyle olman lazım diyenlere uymak...