• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Popüler Konu Şu An Aklından Ne Geçiyor ?

sürekli ben erkeğim havaları olan
burnu 5karış havada bulunan
herşeyi çoooook iyi bildiğini zannedip aslında bir b*k bilmeyen
herşeyin kendisine sorulmasını bekleyen fakat kimseye birşey sormayan
sürpriz yapmayı bilmeyen ama sürekli bekleyen
kendi söyleyince normal ben söleyince anormal karşılanan
espriden anlamayan
kısasa kısas yapmayı seven ona yapıldımı sinirlenen
taaaa osmanlıdan kalan kafatasıyla içinde bulundurduğu beyinle yaşamını arada sıkışarak sürdüren
yılın 2016 olmasına rağmen kadının evde oturup çocuk doğurup bakmaktan ibaret bir canlı gibi gören
kendi asla geliştirmeme yeteneğine sahip EY NİŞANLIM SENDEN NEFRET EDİYORUM ARTIK...........
dip not : gözüm çok geç açıldı...... kafamı vuracak sivri köşe aranmakta........
 
Şu an aklımdan ne geçiyor.... ikinci çocuğumuz doğduktan sonra ve ilk kızımız okula başladıktan sonra bizim iyice yolumuz şaştı. Karı koca sürekli kavga ediyoruz. (Çocuklar yüzünden genelde) Eşimi seviyorum. Ama kendimize ayıracak bir dakikamız bile kalmadı. Yoğun iş temposu büyük kızın ödevleri sürekli ona karışan küçük kızım bir kargaşa yatana kadar.... Ve biraz kadın ruhundan anlamayan eşim temelli benden uzaklaştı. Yani benim bir kadın olduğumu unuttu. Yıpratıcı konuşmalara başladı.. Çook kırıyor beni artık tanıyamıyorum. İki çocuk, masraflar, iş temposu çocuklara ilgiyi zor gösterirken benim hiç şansım kalmadı. Ve ben çok mutsuzum... İlgi ve sevgi bekliyorum ama yok... buda benim ondan uzaklaşmama sebep oluyor. Eşimi seviyorum ve bu durum beni korkutuyor. Ya soğursam diye.... Böyle davranılmayı hak etmediğimi düşünüyorum......
 
Ya herkese akıl verirken , şu doğum korkusu bendede başladı.
Ateş basmaları kalp çarpması....
Birçok kez ameliyat oldum ama bu başka....
Kendim değil korkum,ya bana bişey olursa ,bebeğim bensiz kalırsa falan filan....
Sanki bi doğum yapan benim gibi...
Şu doğumu bi atlatsam , valla sanki dünyayı kurtarmış gibi olcam :)
 
Rabbim, yanımda olduğunu dualarımı duyduğunu öyle hissediyorum ki, korkuyorum yanlış bir şeyler yapıp, kötü niyetler taşıyıp bu hissi kaybetmeye.. Büyümek bir yandan da robotlaşmama savaşı gibi. Bu yüzdendir ki bazen üzüleceğimi bile bile doğru - iyi bildiğimi yapıyorum...
Üzülüyorum ama yavaş yavaş da belli dengeleri kuruyorum her seferinde, git gide az üzülüyorum. Yine de bir korkum var ki, sırf üzülmemek adına herkesleşmek, robotlaşmak...
Böyle olman lazım hayatta şöyle olman lazım diyenlere uymak...
 
Sen içinden geldiği gibi davranırsın, ama kırılırsın. İşte bu yüzden kalabalıklara girmeyi kolay kolay sevemiyorum ya da çok az insanla oluyor...
Tam anlamıyla kendin gibi olmak çok zor, kırıcı.
Ne kadar basit şeyler, incelikler çok zor geliyor insanlara...
 
Şikayet edip mahkemeye vermek de maddi güce bakıyor ya deli oluyorum.
Eviniz satın, yazlığınızı satın, yazın pahalı tatillere gitmeyin çalışanlarınızın ücretini ödeyin, madem bu sorumluluğun altına girdiniz...
 
Back