canım ben de üniversitedeyim.
yaklaşık 9-10 sene önce kimseye anlatamayacağım, anlatsam da kimsenin inanmayacağı şeyler yaşadım.
bu durum okuluma, arkadaşlarıma, çevreme herşeye yansıdı.
baktım ki olacak gibi değil üniversitedeki danışmanlığa başvurdum.
inan çok yardımcı oluyorlar.
hatta oradan çok kuvvetli dostluklar edindim.
sakın çekinme. üniversitedeki psikologlar gerçekten çok iyi yaklaşıyorlar.
sen anlatmak istemesende ağzından dökülüyor sözcükler.
çok rahatlayacağına eminim.
içinde büyüdükçe daha da zarar verir hayatına...
oda üstüne üstüne qeliyosa, kimseyle konuşmak istemyiosan sorunların aklına qelir ya da korkuların ortaya çıkar, sanırım.. herkesin hayatında iz bırakan olaylar vardır benimde öyle.. bn bu durumlarda spor yapıyorum, ya da çıkıp yürüyorum.. kendimi dinliyorum sorunlarıma çözüm arıyorum.. kendine kafa dağıtacak bişey bul.. ne bileyim müzik sewiyosan halk eğitim de bedawa kurslar war 1 saatini bunun için ayırabilrsin.. insann herşey kendi elindedir.. sorunları düşünerek psikolojide bozar, sewdiği şeyleri yaparak moral de bulur insanoğlu böyle.. belki pek yardımcı olamadm ama idare et
seni o kdr iyi anlıyorumki ben hemen hemen aynı durumdayız ama benimki biraz daha umutsuz çünkü okulum saçma sapan sebeplerden uzadı, dersler beni çok bunaltıyor..
yurtta kalmak ne demek cok iyi biliyorum, mesela az önce çalışma odasındaki masalardan birini sahiplenmiş bir kızdan bi dayak yemediğim kaldı..
bugün yemekhanede 20 dk kuyruk bekledim..
dün ders calısırken uykum geldiği için 20 dk uzanmıstım kat görevlisi pat diye odama dalınca uyku fln kalmadı ve kızınca bana küstü...!! bende cok mu bunaldımki, kendi derdime düştüm sana yazarken..
sanırım aynı okuldayız ve sen okulun yurdunda kalıyorsun..
final dönemi 1 hafta içinde hersey bitecek canım benim kapat gözlerini derin nefes al kitaplarını al ve dogru kütüphaneye kütüphanemiz 24 saat acık.. şimdi ilk olarak ders bırakmaman önemli bi kaza olmasın cok dikkat et..
sonra finallerden sonra sana bir klinik tavsiye edebilirim, madalyon psikyatri klinigi tunali hilmide..
bir uzmandan yardım alman en güzeli, aslında en kolay en rahat yıllarımız ama insana yasadıgı zormuş işte..
Canım yazdıklarının bir kısmını acaba ben mi yazdım diye düşündüm, yalnız değilsin KPSS + devlet yurdu (odayı tarif etmenden cıkarım yaptım) hemen herkeste büyük bir sorun
Ama o yurt odasına katlanmaktan baska yol yok, ben senden yasca iki yas daha büyüğüm, 3 senem o yurtlarda gecti Ben kendimce çıkış yolunu sevgili mp3'ümle yapışık bir hayat gecirmekte bulmuştum, sürekli ya radyo ya müzik dinlerdim hatta o berbat calısma odalarında bile.. Ha, hiç gecmeyecek sanıyordum ama biliyor musun bazen özlediğim bile oluyor
KPSS konusunda tecrübem yok, henüz girmeyecegim ama bu ülkenin kanayan yarası ne deseler 2. veya 3. sıraya su hayatımızı zindana ceviren ..SS sınavlarını koyardım
Yardım konusuna gelince, eğer kendini ifade edince rahatlayacagını düsünüyorsan, biri tarafından dinlenmek istiyorsan git tabi, o insanlar bu yüzden ordalar
post travmatik stress bozukluğu denilen bir rahatsızlık var yaşanılan ani ve kötü olayların ardından gelişir kişi nedenini bilmediği sıkıntılar yaşayabilir kötü bişeyler olacakmış gibi hisseder ve olayı sürekli yaşar gibi olur..bu tip durumlarda basit ilaç tedavileri vardır..önce psikoloğa git gerekirse seni psikiyatriye yönlendirir...
canim selam. cok iyi anliyorum seni. cunku ayni seyi ben de yasadim, yaslarimiz ayni, ben de 10 sene once yasamistim o olayi ama benimkinde de ileriye gidilmemisti allahtan. sana sunu sorcam bransin ne? yuksek puan mi gerekiyor kpssde yani
çok geçmiş olsun.
o kişilere insan demeye dilim varmıyor.
branşım ingilizce.
Allaha şükür ki 80 civarı alabilirsem yerleşebilirim.
işte motivasyonumu kaybetmesem güzel olucak..
sen hiç yardım aldın mı peki?
evet ingilizce cok iyi canim hem devlette olmasa da dersanelerde falan is bulabilirsin sansin yuksek. olmazsa universitene okutman da olursun. tek sans kpss degil yani.
canim bence beyinde bitiyor. onlarin allah belasini verecek zaten. allaha cok dua ettim, ve beynimden atmaya calistim. biliyorum cok zor. ama bence universitedeki psikologlara git, seni sanirim cok fazla etkiliyor. ama o herifler unuttu gitti hatta bizden sonra kac kiza daha yaptilar. onlar unutabildiyse ben de unutucam dedim. arada aklima geliyor ama hemen bi seylerle mesgul olmaya calisiyorum. ya da bi arkadasi falan ariyorum en olmadi televizyonda bi seylere bakiyorum kafan dagiliyor
sıkıntılı durumundan kurtulmana sevindim.
danışmayı haftalardır düşünüyorum da gidecek cesaretim yok gibi..
gidip ne diycem merhaba benim sorunlarım var
zaten fazlasıyla çekingenim. az biraz sosyal fobim de var.
ama şimdi yapamazsam ileride hiç cesaret edemem sanki..
ve bu sorunlarımı bastırarak dışarıdan hep mutlu ve sorunsuz görünüyorum.
akşamları başımı yastığa koyunca başlıyor zaten olay.
sabahları hep mutsuz uyanıyorum artık...
peki sen yardım alırken düzenli bir şekilde mi devam ettin?
ne kadar süreyle ve ne kadar yararını gördün?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?