Merhaba,
Nasıl anlatsam bilemedim.
Bu aralar moralim çok bozuk.
Allaha şükür sağlığım yerinde ama psikolojimin son zamanlada çok sağlıklı olduğunu düşünmüyorum.
21 yaşındayım.
Üniversite son sınıftayım. yurtta kalıyorum.
Kpss ye giricem bu sene. Öğretmenlik için.
sorunlarıma gelince...
birincisi geleceğim karanlık gibi hissediyorum.
sınavı kazanamazsam, ailemin yanına dönerim ve küçük bi ilçede yaşıyorlar, iş bulma imkanım sıfır!
çalışıyorum kendi kendime, dersaneye gitme durumu yok.
ama bazen öyle bunalıyorum ki kitap sayfası bile açamıyorum şimdiki gibi. bu defa da yapamıycam diye düşünüyorum. :18:
sevgilim var 5 yılı geçti, birbirimize çok bağlıyız aslında, ruh eşi gibiyiz
ama onun da bir sürü sorunu var, çalışıyor ama maddi durumu kötü vs.. ailem tarafından da pek kabul görmüyor, ben de onun ailesi tarafından.. ama bu soruna alıştığım için çok etkilemiyor. sadece sınavı kazanmam lazım, yoksa ailem bu ilişkiye asla sıcak bakmayacak diyorum. yine KPSS ye bağlanıyor. :26:
4 senedir yurtta kalıyorum, kaldığım oda artık üstüme geliyor, kimseyle konuşmak, uğraşmak istemiyorum. oda arkadaşlarım iyi ama yurtta özel hiç bir alan yok. kendi kendime zaman geçirmeye çok ihtiyacım var.
bir diğeri, ben böyle bunaldıkça sevgilime sarıyorum. sürekli üstüne gidiyorum, eleştiriyorum, kızıyorum, yaptığı hiçbir şeyden memnun olmuyorum vs. bütün korkularımı, kaygılarımı, olumsuz duygularımı ona yansıtıyorum. ilişkimiz çok iyiydi ama ben böyle saçmalayınca.. son 1 aydır onunla da inişli çıkışlıyız. bu defa ders çalışmak içimden gelmiyor. yine Kpss yi kazanamazsam diye paranoya yapıyorum...
söylemesi en zor olanı var bir de..
bunu buraya yazmak bile çok zor.
12 - 13 yıl önce insan olmayan biri benim istemediğim şeyler yaşamama neden oldu.. çok ileri boyutta şeyler değil ama neredeyse yaşadığım her gün aklıma geliyor bir şekilde. anneme ancak 3 sene önce söyleyebildim. aradan geçmiş 10 sene o ne yapsın. bir süre süren bu olumsuz durumu nasıl unutacağımı bilmiyorum. düşünmemeye çalışıyorum ama nedense üstünden zaman geçtikçe tekrar tekrar hatırlıyorum, hatırlamak acı veriyor.
okulda psikolog var. ama gidip danışmak konusunda tereddütlerim var, bana ne kadar yardımcı olabilir bilmiyorum. birine yüzyüze sorunlarımı anlatmak benim için çok zor olabilir.
bu sorunlar herkesin yaşadığı basit şeyler mi? eğer öyleyse bana neden bu kadar ağır geliyor....
Nasıl anlatsam bilemedim.
Bu aralar moralim çok bozuk.
Allaha şükür sağlığım yerinde ama psikolojimin son zamanlada çok sağlıklı olduğunu düşünmüyorum.
21 yaşındayım.
Üniversite son sınıftayım. yurtta kalıyorum.
Kpss ye giricem bu sene. Öğretmenlik için.
sorunlarıma gelince...
birincisi geleceğim karanlık gibi hissediyorum.
sınavı kazanamazsam, ailemin yanına dönerim ve küçük bi ilçede yaşıyorlar, iş bulma imkanım sıfır!
çalışıyorum kendi kendime, dersaneye gitme durumu yok.
ama bazen öyle bunalıyorum ki kitap sayfası bile açamıyorum şimdiki gibi. bu defa da yapamıycam diye düşünüyorum. :18:
sevgilim var 5 yılı geçti, birbirimize çok bağlıyız aslında, ruh eşi gibiyiz
ama onun da bir sürü sorunu var, çalışıyor ama maddi durumu kötü vs.. ailem tarafından da pek kabul görmüyor, ben de onun ailesi tarafından.. ama bu soruna alıştığım için çok etkilemiyor. sadece sınavı kazanmam lazım, yoksa ailem bu ilişkiye asla sıcak bakmayacak diyorum. yine KPSS ye bağlanıyor. :26:4 senedir yurtta kalıyorum, kaldığım oda artık üstüme geliyor, kimseyle konuşmak, uğraşmak istemiyorum. oda arkadaşlarım iyi ama yurtta özel hiç bir alan yok. kendi kendime zaman geçirmeye çok ihtiyacım var.
bir diğeri, ben böyle bunaldıkça sevgilime sarıyorum. sürekli üstüne gidiyorum, eleştiriyorum, kızıyorum, yaptığı hiçbir şeyden memnun olmuyorum vs. bütün korkularımı, kaygılarımı, olumsuz duygularımı ona yansıtıyorum. ilişkimiz çok iyiydi ama ben böyle saçmalayınca.. son 1 aydır onunla da inişli çıkışlıyız. bu defa ders çalışmak içimden gelmiyor. yine Kpss yi kazanamazsam diye paranoya yapıyorum...
söylemesi en zor olanı var bir de..
bunu buraya yazmak bile çok zor.
12 - 13 yıl önce insan olmayan biri benim istemediğim şeyler yaşamama neden oldu.. çok ileri boyutta şeyler değil ama neredeyse yaşadığım her gün aklıma geliyor bir şekilde. anneme ancak 3 sene önce söyleyebildim. aradan geçmiş 10 sene o ne yapsın. bir süre süren bu olumsuz durumu nasıl unutacağımı bilmiyorum. düşünmemeye çalışıyorum ama nedense üstünden zaman geçtikçe tekrar tekrar hatırlıyorum, hatırlamak acı veriyor.
okulda psikolog var. ama gidip danışmak konusunda tereddütlerim var, bana ne kadar yardımcı olabilir bilmiyorum. birine yüzyüze sorunlarımı anlatmak benim için çok zor olabilir.
bu sorunlar herkesin yaşadığı basit şeyler mi? eğer öyleyse bana neden bu kadar ağır geliyor....
