- 29 Kasım 2016
- 341
- 256
- 103
- 32
- Konu Sahibi atarlibartinli
- #1
Herkese Merhaba; uzun aradan sonra ilk defa konu açıyorum. Eşimle 4 yıldır evliyiz. Birbirimizi hala ilk günkü kadar çok seviyoruz çok uyumlu sessiz sakin bir adamdır severek evlendik değer de veriyoruz ama ufak bir tartışma da veya kavga ettiğimizde haftalarca küs kalabiliyoruz. Biraz feminist bir yapıya sahip olduğumdan mı biliyorum o uyumlu adam uçup gidiyor yerine başkası geliyor asla boynununu eğip özür dilemez gönül almaz. Ufak tartışma bile yaşamış olsak tripleşmemiz uzarda uzar gittiği yere kadar gider.
(Ses yükseltmesi, hakaret etmesi olmaz ama hep kendini haklı görür bu da beni çıldırtıyor.)
Özür dilemesi hatasını anlaması bile haftalar sürer baktı ki ben kararlıyım ancak o zaman yaklaşmaya başlar ama özür dilemez. Yada evimize bir misafir gelir hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda kalıp kavgamızı unuturuz ya biz bir yere gideriz öyle unuturuz hep konuların üzeri bir şekilde kapanıyor. Bunlar da bende biriktikçe birikiyor ve ben artık çok yorulduğumu tükendiğimi hissetmeye başlıyorum. Son zamanlarda herşeyden biraz fazla şikayet etmeye başlamıştım ki bana “bir çocuk bakan sen değilsin ”dedi. Sonra “bir çocuk bakan biz değiliz” diyerek düzeltti. Ve o gün aşırı kavga ettik. İşten çıkıp kendisinin ev işleri ve çocukla ilgilenmesini benim çalışacağımı söyledim 2 haftadır zorunlu durumlar hariç konuşmuyoruz aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ondan sinirimi alamadığım için herşeye çabuk sinirlenmeye başladım ve bugün çocuğuma çok öfkelendim eşimi arayıp avazım çıktığı kadar bağırıp evde olmanın düşündüğü kadar kolay bir şey olmadığını bana bir daha asla böyle bir cümle kurmamasını haykırdım. (Sesime alt kattan kayınvalidem geldi ne oldu diye) akşam oldu eve geldi. Ne karşısına alıp konuştu ne destek oldu ne moral verdi. Sinirden akşam yemeği de yapmadım bir süre de yapmayacağım. Koltukta kıvrılmış yatma pozisyonu almış ışığı kapattım kapısını da kapattım çıktım odadan büyük ihtimalle yine bildiğini okuyup kavgamız devam edecek ama ben onun bu tavrı karşısında artık direncimi kaybediyorum ve boşanmaya kadar düşünüyorum.
Daha önce sakince oturup konuştuk böyle uzamasın yıpranıyoruz vs diye ama bir şey değişmiyor. Böyle eşi olan yada bunun inadını kıracak fikri olan yardımcı olsun yoksa sonumuz pek hayıra gitmiyor.
Not; O bir şeye üzüldüğünde trip attığında haksız olduğumu veya haklı olsam bile onun gerçekten üzüldüğünü gördüğümde gönlünü almadan uyutmuyorum.
(Ses yükseltmesi, hakaret etmesi olmaz ama hep kendini haklı görür bu da beni çıldırtıyor.)
Özür dilemesi hatasını anlaması bile haftalar sürer baktı ki ben kararlıyım ancak o zaman yaklaşmaya başlar ama özür dilemez. Yada evimize bir misafir gelir hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda kalıp kavgamızı unuturuz ya biz bir yere gideriz öyle unuturuz hep konuların üzeri bir şekilde kapanıyor. Bunlar da bende biriktikçe birikiyor ve ben artık çok yorulduğumu tükendiğimi hissetmeye başlıyorum. Son zamanlarda herşeyden biraz fazla şikayet etmeye başlamıştım ki bana “bir çocuk bakan sen değilsin ”dedi. Sonra “bir çocuk bakan biz değiliz” diyerek düzeltti. Ve o gün aşırı kavga ettik. İşten çıkıp kendisinin ev işleri ve çocukla ilgilenmesini benim çalışacağımı söyledim 2 haftadır zorunlu durumlar hariç konuşmuyoruz aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ondan sinirimi alamadığım için herşeye çabuk sinirlenmeye başladım ve bugün çocuğuma çok öfkelendim eşimi arayıp avazım çıktığı kadar bağırıp evde olmanın düşündüğü kadar kolay bir şey olmadığını bana bir daha asla böyle bir cümle kurmamasını haykırdım. (Sesime alt kattan kayınvalidem geldi ne oldu diye) akşam oldu eve geldi. Ne karşısına alıp konuştu ne destek oldu ne moral verdi. Sinirden akşam yemeği de yapmadım bir süre de yapmayacağım. Koltukta kıvrılmış yatma pozisyonu almış ışığı kapattım kapısını da kapattım çıktım odadan büyük ihtimalle yine bildiğini okuyup kavgamız devam edecek ama ben onun bu tavrı karşısında artık direncimi kaybediyorum ve boşanmaya kadar düşünüyorum.
Daha önce sakince oturup konuştuk böyle uzamasın yıpranıyoruz vs diye ama bir şey değişmiyor. Böyle eşi olan yada bunun inadını kıracak fikri olan yardımcı olsun yoksa sonumuz pek hayıra gitmiyor.
Not; O bir şeye üzüldüğünde trip attığında haksız olduğumu veya haklı olsam bile onun gerçekten üzüldüğünü gördüğümde gönlünü almadan uyutmuyorum.
