Sonunda Kafayı Yedim.

pinkpin .!.:

Uyumsuzlukları falan geçtim herşeyden önce adam ilgi göstermiyormuş sana. Diğer etkenleri de katarsak bunun tartışılacak bir yanı yok tatlım sen kursuna güzel güzel devam et. Bittiğinde tatlı bir hatıra olarak kalsın.

Genişletmek için tıkla...

ladyowl .!.:

Hanımlar, Ben Ankara'da okuyorum. 2. üniversitem. Daha 5 ay önce geldim buraya ve okuldaki yaş ortalaması da düşük olunca kendimi bi kursa attım birazcık sosyalleşeyim diye. Orda biriyle tanıştım, daha doğrusu kurstaki orak arkadaşlarımız aracılığıyla aynı ortamda bulunduk biçok kez.

İlk olarak ben sanırım yapı olarak yaşıma göre fazla olgun biriyim. Öyle derler. Pek sevmiyorum bu yönümü. Yani öyle cıvıl cıvıl gülücükler saçan bir insan değilim :) Ama bunun yanında oldum olası giyinmeyi, kendime bakmayı seven biriyim. Darda giyerim yeri geldiğinde, bol da, topuklu da. Yani açık giyinmediğim halde makyajda eklenince bir şekilde dikkat çekici görünüyor dışardan. Bu benim için sorun değil tabiki. Aksine kendine bakan giyiminde kuşamında zevkli hanımlara bayılırım. Çevremde bu tarz insanlardan oluşuyor zaten. Karakter olarakta toplum genelinden farklı düşünüyorum diyelim. Yani kadın mini etekte giyer, sokaklarda kahkaha da atar, hayatını da arkasında durduğu sürece istediği şekilde yaşar bana göre! "Erkek egemenliği" beni kendimi bildim bileli tiksindirmiştir. Çok kavga etmişliğim vardır bu yüzden. Kadının aşağılanması ve bir şekilde "erkek" cinsiyle her konuda "eşit" konumda görülmemesi ve bu düşüncelere sahip tüm insanlar beni delirtmeye yetiyor.

Bunları anlattım çünkü bu başta kursta tanıştım dediğim kişi benim tamda o kavga ettiğim, nefret ettiğim zihniyete sahip ve ben hiç utanmadan gittim bu adama aşık oldum.


Resmen kadınları aşağılayan, minicik etekler giyiyor edepsizler! kadın dediğin en geç 24ünde evlenmeli. Siz bana yobaz dersiniz ama asıl yobaz sizsiniz gibi cümleler kuran biri varın siz düşünün. Ayrıyetten muhafazakar. Dinine bağlı. Bu güzel birşey tabi ama hepsi karışınca böyle ortaya garip birşey çıkmış.

Ben bikaç aydır bu durumun içindeyim aslında. Başta geçici bir histir, abartıyorum, işim bile olmaz, zihniyete bak tüü onun kalıbına, bana kurban olsun o, bakıcağım son insan derken sen git aşık ol :) Öyle böyle değil ama rüyalarımda görüyorum, konuşurken kem küm oluyorum, bazen dalıp gidiyorum adam farkedip bana bakınca kendime geliyorum falan, çok rezil durumdayım.


Aslında hiç sevgilisi olmamış biri değilim, hatta aksine.. Değer de verdim, hoşlandım da ilişkilerimde ama hiç bu tarz duygular hissetmemiştim. Hemde böyle bir insana karşı! Artık Allah cezamı verdi diye düşünüyorum inanın. Beni bununla sınıyor. Öyle entel entel takıldım, yeri geldi "din" kavramını saçma bulduğum ve bunu savunduğum dahi oldu. Şimdi "Ya allah bismillaahh, allahuekber" modundayım. Şaka değil. Adnan Oktarın kedicikleri gibi dolanıyorum adamın etrafında. Gitti benim o feminist modlarım. Ay yoksa bana iyi mi oldu ne? gerçi niye iyi olucakmış canım, düşüncelerim değişmedi de ben niye adama yaranmaya çalışıyorum onu da anlamadım. O derece gözlerim kör oldu. Adamın benimle duygu olarak ilgilendiği de yok yalnız


Utanmasam çarşafa bürünüp "herşey senin için gülüm" diye yazıcam üzerine beyaz harflerle. Hanımlar biliyorum bu ilişki asla olamaz, zaten anlaşamayız ama ben nasıl unutabilirim bu adamı? Faceten yazıyordum bi ara sürekli, ona son vermekle başladım olaya. Bi yandan mantıklı olmaya çalışıp irtibatları koparıyorum, sonra birden aklıma geliyor, ben yine Leyla.

Hiç böyle olmamıştım daha önce. İçimi dökmek istedim burda. Bu kadar zıt 2 karakter olmaz. Zaten oda kendine göre birini istiyor anladığım kadarıyla. Mühendis bu arada. Öyle eğitimsiz biri de değil ama.. Bian durup "pis düşünceli, terbiyesiz şey" derken, sonra "Rabbim ne güzel yaratmış. Allahım kurban olurum" moduna giriyorum.

Delirdim.

Unutabilir miyim sizce?
Zamanla hislerim azalır mı?

Genişletmek için tıkla...