Adı üstünde çocuk demişsiniz ya, ee şikayet edenler de adı üstünde insan. Hastası var, çalışanı var, bebeklisi var, kafa dinlemek isteyeni var, gündüz uyuyanı, gece çalışanı var. Çocuk bu bağırıp çağıracak, oynayacak tamam da, bu çocuklara şehirde, insanlarla dip dibe yaşadıkları, ortak yaşamlarda bazı kurallara uyulması gerektiği, dünyanın bir insan etrafında dönmediği ve başka insanların rahatının da düşünülmesi gerektiği ne zaman öğretilecek? Ben de isterim çocuklarım sonsuz bir özgürlük içinde, doyasıya koşup oynasınlar. Ama hayaller ve gerçekler farklı. Ha ölüm sessizliği de beklemiyorum sokaklarda ama her şey dozunda güzel. Çıt çıkarmadan oturmasınlar ama binaları titretecek kadar sokaklarda avaz avaz bağırmalarının da ayıp olduğu öğretilsin bir zahmet.
3,5 yaşında ve 6 aylık iki kızım var ve evden çalışıyorum. Mesela bebeğimi uyutuyorum, o uyuduğunda işlerimi hallederim diyorum. Tam uyuyor, sokakta bir bağırış çığırış, maytap patlatanlar, apartman duvarında top sektirenler... Benim bebek feryat figan ayakta... Apartmanımızda yaşlı insanlar da var. Şimdi "ahh canııım, çocuklar ne güzel oynuyor diye güzelleme mi yapmalıyım?" Daha çıkıp kimsenin çocuğuna çemkirmedim, çocuklara çemkirecek bir insan değilim ama ana babalarının kim olduğunu bilsem, bir temiz kalaylayacağım. Nerede oynasın bu çocuklar sorusunun cevabına gelince... Valla o sorunun cevabını ana babalar bulmak zorunda. Etrafta park yoksa, gidip muhtarlıklara, belediyelere dadansınlar gerekiyorsa.
