Yaşadığım sokakta ilkokul çağında ve daha küçük çocuklar var. Gündüzleri sokağa çıkıp oyun oynuyorlar. Fakat bu sokak sakinlerine dert olmuş durumda.
Herkesin çocuğu kendi kapısının önünde oynasınmış, kimse kimsenin çocuğunun gürültüsünü dinlemek zorunda değilmiş.
Kaçırdıkları bir nokta var. Adı üstünde çocuk. Gülecek, oynayacak, bağıracak. Çocuklar evde oturup saatlerce bilgisayar başında vakit öldüreceğine, sokağa çıkıp yaşıtları oynuyor ve sosyalleşiyorlar. Ama bunlarda bunu anlayacak zihniyet yok. Habire çocuklara bağırıp çağırıyorlar.
Bugün yine çıkmış bir tanesi ben sizin gürültünüzden duramiyorum, bebeğimi uyutamıyorum diyor. Annemin söylediği tek şey şu oldu; siz bebekken onun kocası sokağı inletecek şekilde müzik dinliyordu. Biz bir şey demiyorduk. Siz de uyuyamıyordunuz.
Çocuk sesiyle müzik gürültüsü bir olur mu hiç.
Azıcık anlayışlı olsalar keşke, bir toplumun geleceğini çocuklar oluşturur, bunlar çocukları eve tıkıp teknolojiyle öldürmeye çalışıyor.
Sizin de etrafınızda böyle insanlar var mi? Bunlarla nasil başa çıkılır?
(Çocukların hiçbiri akrabam vs değil, sadece çocuklara üzülüyorum)
