bu arada şizofrenler zekidir diye bir şey yok..
Benim ağabeyimde şizofren.
Canım onlar hastalıklarını kendileri tercih etmemişler ki.
Kim ister ki böyle birşey hem biliyor musun*
Bence onlar dünyanın en zeki insanları.
Şizofren zeka fazlalığı olan kimselerde olan bir hastalık ve tedavisi var mümkün .
Düzenli bir tedavi ve sosyallik katarak hayatına emin ol onu toparlar ve kazanırsın.
Seviyordun değil mi hastalığını öğrenmeden önce.
O zaman yine sevmeye devam et çünkü hastalığı onun suçu değil.
Ve en önemlisi sevgi hastalıkta olsa ölümde olsa devam eden birşeydir.
Vicdan demişsinde düşünsene şizofren olan sen olsaydın sence o seni bırakır mıydı ?
Bu arada beritann sana tavsiye ettiğim belgeseli pek dikkate almadın ama orda Yasemin adlı kızın erkek arkadaşı hakkında dediklerini dinlersen bir sevginin,aşkın,dostluğun bu hastalar için ne kadar önemli olduğunu görürsün...
Teşhis konmuş, tedaviye başlanmış, ilaçlarını alıyorsa çevresine,kendine,sana bir zararı olacağını düşünmüyorum.Ancak tedavi görmeyen bir şizofreni hastası tehlikeli olabilir.Tedavi gören ve ilaç dozu hastalığına göre ayarlanmış bir şizofrenin tek sorunu ilaçların yan etkisidir.Onlar da unutkanlık,kilo alma vs. gibi şeyler....
İstersen şu belgeseli izle.Hastaların neler yaşadığını,toplumdan nasıl dışlandıklarını,hastalık hakında merak ettiklerini biraz olsun bunun sayesinde öğrenebilirsin=)
1.Bölüm
YouTube - ‪Biz Siz Onlar / Şizofreni Belgeseli - 1‬‏
2.Bölüm
YouTube - ‪Biz Siz Onlar / Şizofreni Belgeseli - 2‬‏
3.Bölüm
YouTube - ‪Biz Siz Onlar / Şizofreni Belgeseli - 3‬‏
4.Bölüm
YouTube - ‪Biz Siz Onlar / Şizofreni Belgeseli - 4‬‏
5.Bölüm
YouTube - ‪Biz Siz Onlar / Şizofreni Belgeseli - 5‬‏
6.Bölüm
YouTube - ‪Biz Siz Onlar / Şizofreni Belgeseli - 6‬‏
Sanırım benim de erkek arkadaşım şizofreniydi burda yazılanları okuduğumda ve kafamda canlanan bir kaç kareden sonra böyle düşünmeye başladım.Çünkü ara ara tuhaf ruh hallerine giriyordu ve o ruh hallerinde tanıdığımdan çok farklı biri oluyordu ve beni kendinden uzak tutuyordu hatta düşmanıymışım gibi davranıyordu ve buna anlam veremiyordum.Ve bazen intihar etmek istediğini bu hayata sığamadığını söylüyordu.Dışarı kendini çok farklı yansıtıyordu onu gerçekten tanımayan insanlara olduğundan farklı gösteriyordu kendini.İçinde çok mutsuz biriydi ama içindeki acizliği mutsuzluğu kimse bilsin istemiyordu ve dışarı hep rahat bir adam mutlu bir adam profili çiziyordu.Ben bunu hastalığıa değil de geçmişte yaşadığı aldatmalara kullanılmalara bağlardım.Ve her konuda yanında oldum çünkü içindeki güçsüz çocuğu yalnızlığını gördükçe kaçamadım daha da sevdim 4 yıl çok emek verdim hem de çok ama ne yaptı arkadaşlar biliyormusunuz.Yine bu ruh haline girdiği dönemde bana sırtını döndü ve gitti ben ki kıyamazdım o beni harcamayı tercih etti.Bitirirken çok şey söyledi kendisiyle alakalı ayrıntılara girmiyorum ama hayatından tamamen çıkarmak da istemedi ama ben bütün iletişim yollarını kestim.2 aya yakındır hiç sesi çıkmadı.Ama olan bana oldu resmen içim kanıyor ve anladımki acırsan acınacak duruma düşüyorsun yolun sonund gördümki ona hep bişeyler katmaktan kendime kalmamışım...
emek vermişsin geçen zamana yazık ama bence şükretmelisin belkide çok kötü şeyler yaşıcaktın herşeyde bi hayır vardır..
ah arada bir de içime anlatabilsem :) zaman sadece zaman diye diye ömür de bitiyor :))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?