Merhabalar arkadaşlar. Bu belki akıl alma belki dert paylaşma paylaşımıdır. Ben doğduğumdan beri sürekli sıkıntılar içindeyim. Biri bitiyor öteki başlıyor. Şaka değil baya doğarken bile sorunlu doğmuşum. Erken doğum prematüre bebek. 1 kilo 800 gr. Kan zehirlenmesi geçirmiş ölümlerden dönmüşüm bütün vücudundaki kan değişmiş falan. Bu nedenle vücudu fazla hassas çabuk hastalanan biri olmuşum. Zaten öyle olacağımı söylemiş doktorlar. Aile içi şiddet ailede psikiyatrik sorunlar ne ararsanız var. Babam anneme ve abime çok şiddet uygulamış. Ben neyseki bu bebekken mucize bebek olmamdan kaynaklı bu şiddetten nasibimi sadece izlemek zorunda kalarak almışım. Babam bana hiç şiddet uygulamamış ama gözümün önünde annemi abimi çok döver hastanelik ederdi. Çocukken baya psikiyatrik sorunlar da yaşadım. Ergenlik dönemimde kendi isteğimle aldığım psikiyatrik tedaviler ile toparlayana dek defalarca kez intihara kalkıştım. Çok ilaç kullandım tedavi gördüm düzelmedim sonra kendimi hayvanlara doğaya verdim de toparladım. Babam annemi defalarca Kez dövdü hastanelik etti aldattı gene de annem inat etti boşanmadı. Babam da nafaka vermemek için dava açmadı ama evi terk etti gitti. Başka kadınlarla oldu, Hep barıştılar sonra gene aynı. en sonunda Babam boşanma davası açtı başka bi kadınla yaşamaya başladı çocuklu eşinden ayrılmış bi kadınla. Baya imam nikahı yaptı ve onunla çocuklarıyla yaşamaya başladı bunu herkes de biliyordu anneme de dava açtı ama bu süreçte boşanmadan başka kadınla yaşamaya başladığı için annemi aldattığı ve Bunca şey çektirdiği için babamla görüşmeyi kestik. Babam bana çok düşkündü çok yalvardı ben de sen benim erkeklere güvenimi sarstın senin yüzünden ben artık kimseye güvenmiyorum dedim boşansaydın öyle beraber olsaydın kimle oluyorsan dedim o süreçte üniversite kazandım ve babam ben babasına rest çekeni okutmam bırak okulu dedi okulu da okutmadı annem beni temizliğe giderek okuttu ben de bi yerlerde çalıştım abim de bi yerlerde çalıştı öyle okuduk babam çok yalvardı 1 sene görüşmedim o süreçte kendi başımızın çaresine baktık abim atandı birkaç ay sonra ben daha atanamadan babamın kansere yakalandığını ve ölüm döşeğinde olduğunu öğrendik, herşeyi unutup yanına gittik çok kötü durumdaydı o kadının yanında olmak çok zordu ama mecburen dayandık ancak birkaç ay sonra babam vefat etti. birkaç ay sonra da ben atandım. Anneme de babamın maaşı bağlandı daha boşanma da gerçekleşmediği için. Annem çift maaş alıyordu babamdan baya yüklü abim de ben de atanmıştık. Sorunlar bitti düze çıktık derken abimin kumara bulaştığını bi sürü borcu olduğunu öğrendik. Annem destek olmak adına yanına yerleşti, ben artık yoruldum aklın fikrin var bunca sıkıntı üstüne bi daha sıkıntı çıkarmasaydın başına koca adamsın bi sürü maaş alıyorsun yardım etmeyeceğim dedim ve çekildim annem senelerce mücadele etti o abimi çekti çıkardı abim tekrar battı annemin kartlarından paralar çekti anneme kredi çekti vs tedaviler aldırdık patolojik bağımlılık için hastanelerde yattı. Hep başa dönüyorduk bir noktada ben yeter dedim ve abimle iletişimi kestim. Annemle hep tabii ki ilgileniyordum ama abimle görüşmüyordum. Annem de bunca sıkıntıyı çektiği için ciddi psikiyatrik sorunlar yaşamaya başladı yıllardır da vardı ama asla ikna edip tedaviye götüremedik. Şizofreniye benzer aşırı şüphecilik. Herkesten herşeyden şüphe hali. Bana ve abime karşı dahi. Sen benim ilaçlarımı değiştiriyorsunlar benim kıyafetlerime bişe sürmüşsün diyor komşular gelip gidince o komşu anahtar yaptırmış eve giriyor biz yokken diyor vs bunlar tabii sosyal hayatımızda ciddi sorunlara sebep oluyor arkadaşlarımı evden kovuyor işten az geç kalsam orayı burayı arıyor rezillikler rezillikler. Üniversite de okurken 4 sene atandım beraber 3 sene toplamda 7 sene beraber yaşadık çocukluk hariç. Sonrasında abimin borç durumu nedeniyle yardım etmek için onla yaşadı bir iki sene abim tahammül edemedi sonra tekrar bana geldi ve en son benim evi yakması nedeniyle ya psikolojik tedavi almayı kabul edeceksin ya da ayrı evde yaşayacaksın yeter çektirdiğin diyerek çantamı alıp evimi terk ettim. Kendi evine çıktı memlekete. Herşey düzene girdi bir seneye yakın herşey güzeldi 1 saatlik mesafedeydik sıkça ziyaret ediyordum işlerini temizliğini hallediyordum gezdiriyordum saçma sapan davranmaya başladığı anda da hadi bana müsaade diyip kaçıyordum çok güzel mesafeli bir ilişki kurmuştuk akraba eş dost kalabalık arasında da keyfi yerindeydi. Neyse iki ay önce bir cenaze olduğunu söyleyip beni çağırdı bende gitme dedim zaten çok sıkıntı çektin dayanamıyorsun öyle şeylere şimdi çalışıyorum haftasonu geleyim taziyeye gideriz dedim tamam dedi. Ama beni dinlememiş ve gitmiş. Tahmin ettiğim gibi dayanamamış tansiyon fırlamış beynine pıhtı attı ve şuan sağ taraf felç halde. Yatalak şuanda. Eve geldiğimde gördüm ki ilaçlarını da kullanmamış yasak olan ne varsa yemiş ve cenazeye giderken ilaçlarını da almamış. Her an yanında olayım her boş vaktimi onla geçireyim sosyal hayatım olmasın gibi bir talebi vardı ve bende tabii ki istediğini vermiyor kendime de zaman ayırıyordum. Bi haftasonu yanında isem bir hafta sonu arkadaşlarımla buluşuyor geziyordum vs. Bilerek yapmış olma ihtimali fazla bence ama bu kadar olacağını tahmin etmeyip biraz hasta olurum yanıma gelir dikkat çekerim diye düşündü muhtemelen ama felç oldu. Şimdi tedavisi için uğraşıyoruz 2 aydır bu şekilde hastanelerdeyiz. Çok aktif becerikli donanımlı bi insanım normalde. Ama annem beni çok kısıtlayıp fırsat vermediği için yeteneklerimi gösteremiyordum. Annemle evi ayırdıktan sonra bildiğiniz yükselişe geçtim projeler yaptım özel ödüller aldım en sonunda vali tarafından kurulan özel bir ekibe alındım. Tam yükselişteyim kariyer yapıyorum derken bu kez de durumlar böyle oldu refakat için izin aldım ve iş yönünden de sorun yaşıyorum. Erkek arkadaşlarım hep annemle ilgili sorunlar yüzünden beni terk etti. Gelip tanıştıktan bir süre sonra onlara da anormal davrandığı için. Arkadaşlarım aynı şekilde annemle yaşarken evime gelemez olmuştu kalp hastası bir arkadaşıma durduk yere ağzına geleni sayıp kalp krizi geçirttiğinden beri o yanımdayken kapım çalmıyor. Şu sıra maddi manevi her türlü sıkıntı yaşıyorum. Oturdum düşündüm 30 yaşıma geldim evlenemedim yuvamı kuramadım kariyerimde tam yükselirken başıma gelenler hayatım boyunca hep sorunlar hep sıkıntı hep çile tam oh be diyeceğim be sini diyemeden yeni bi sorun çıkıyor anlam veremiyorum arkadaşlar. Neden böyle oluyor. Kötü bi insan değilim karıncayı bile incitmem hayvanları besler severim bir sürü sakat felç hasta hayvan kurtardım annesiz bebek büyüttüm kimsesiz çocuklara hediyeler alır haftasonları çocuk esirgeme yurtlarına ziyarete gider çocuklara palyaçoluk falan yaparım lösemili çocuklara eğlenceler düzenler köy okullarını onarırım herkese yardım ederim. Kimseyi kırmadan incitmeden yaşamaya çalıştım hep. Ama hayatımdan sıkıntı dert eksik olmadı çok yoruldum neden sizce niye benim başım sıkıntı dan kurtulmuyor varmı bir fikri olan