Aileyle ilgili bir sorunumuz kalmadı ki artık neredeyse hiç görüşmüyorum gitmiyorum gelmiyorum. Şuan ki sorunumuz eşimin ev işleri konusunda hiç bir sorumluluk alması herşeyi benden beklemesi. Ve benim geçmişte yaşananları ve edilen hakaretleri affedemememAileden uzak bi yere taşınsanız belki aranız düzelirTek hedefiniz atanmak olsun bırakın ev işini evi b*k götürsün ders çalışın baktınız olmuyor yürümüyor boşanırsınız.
Atanmak için çok çaba gösterin yoksa bu adamla bir ömür geçmez ve böyle birinde çocuk sahibi olmayı asla göze almayınMerhaba herkese 28 yaşındayım 10 aydır evliyim evlendiğimiz günden beri eşimle sorunlarımız var evliliğimizin ilk aylarında ailesi yüzünden sıkıntılar yaşadık yakın oturuyoruz bu yüzden sürekli onlar bizde biz onlarda yakın oturmalarına rağmen gelip yatıya kaldıkları bile oluyordu. Çat kapı gelmeler evini temizlemeye yemek yapmaya çağırmalar gitmek istemediğimde eşimle kavga ederdik. Herkes evliliğin ilk zamanlarına cicim ayı der ama ben resmen kabus gibi aylar geçirdim. En sonunda patladım eşimle çok büyük kavga ettik bana çok ağır laflar etti. Annemin tırnağı etmezsin annemden babamdan değerli değilsin vs. gibi laflar. Evi terk ettim babamın evine döndüm 15-20 güne yakın orda kaldım bu süre zarfında eşim sürekli aradı yazdı özürler diledi çok pişman olduğunu söyledi aile büyüklerimin araya girmesiyle döndüm eve. Babamın evine de sığamamıştım açıkçası. Kendimi çok kötü hissediyordum. Eşim ailesi konusunda düzeldi zor da olsa sınırı çizdi. Beni illa gideceksin geleceksin diye zorlamıyor kendisi gidip geliyor ben ayda 1-2 kez anca görüşüyorum. Şimdiki sorunumuzda eşimin evde hiç bir işe elini sürmemesi. Bana hizmetçi muamelesi yapması. Sabah 6’da kalk kahvaltı hazırla akşam mutlaka 3 çeşit yemek. Pantolonumu yıkadın mı gömleğimi ütüledin mi. Suyunu bile kalkıp kendi almaz benden ister. En azından yemek yediğin tabağı kaşığı makinaya at. Yok. Savunması da ben çalışıyorum bütün gün yoruluyorum. Sürekli yorgun sürekli bitkin sürekli uykusuz birlikte hiç vakit geçirmiyoruz. Bilmiyorum çok sıkıldım çok soğudum. Böyle ömür geçer mi yoksa ben mi abartıyorum. Ben şuan çalışmıyorum kpssye hazırlanıyorum eğer atanabilirsem boşanıp kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum. Atanamazsam ne yapıcam bilmiyorum babamın evine geri dönemem. Ailesi yüzünden bana söylediklerini unutamıyorum belki de bu yüzden ona yemek yapmak kahvaltı hazırlamak bile zor geliyor bana. İçimde bir şeyler koptu sanki. Onu sevip sevmediğimden bile emin değilim artık. Bana dokunmasına tahammül edemiyorum birlikte olmak istemiyorum. Bir yandan da diyorum ki boşanıcaksın da ne olacak kendimi herşeye geç kalmış hissediyorum anne olmayı çok istiyorum ama bu adamdan çocuk falan yapamam. Boşanırsam tekrar evlenebileceğimi düşünmüyorum 6 yılımı geçirdiğim sevdiğim adamla evlendim de ne oldu ki..ben hiç evlat sahibi olamayacak mıyım. Çift terapisine de gidiyoruz 5-6 seans oldu ama henüz bi faydasını görmedik. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin boşanmalı mıyım yoksa biraz zamana mı bırakmalıyım
Eşin pişman olduysa sana da daha dikkatli davranıyorsa hemen yelkenleri indirme ama çok da olanları başına kakma artık..insan kızgınlık halinde bazen ne dediğini bilmiyor..ailesine saygılı ama ince bir sınır çizersen herşey düzelir inşaallah diyeyim..ailesinin yanında da sana saygılı ve sevgi dolu davranırsa onlar da dikkat eder..Ben tavrımı net bir şekilde ortaya koydum zaten eşimde benim bu tavrımı gördükten sonra ailesine beni hiç ezdirmedi sınırı çizdi ama işte geçmişte söylediği lafları ben unutamıyorum ne yaparsa yapsın aklımdan çıkmıyor. Zamanla unutur muyum affedebilir miyim bilmiyorum
Geçmişte ne yaşadınız ?Aileyle ilgili bir sorunumuz kalmadı ki artık neredeyse hiç görüşmüyorum gitmiyorum gelmiyorum. Şuan ki sorunumuz eşimin ev işleri konusunda hiç bir sorumluluk alması herşeyi benden beklemesi. Ve benim geçmişte yaşananları ve edilen hakaretleri affedememem
Eğer kpss ile birlikte yürütmek zor olmayacaksa siz de özel sektörde kendi bölümünüzle ilgili iş arayın. Biraz para biriktirin atanana kadar.Merhaba herkese 28 yaşındayım 10 aydır evliyim evlendiğimiz günden beri eşimle sorunlarımız var evliliğimizin ilk aylarında ailesi yüzünden sıkıntılar yaşadık yakın oturuyoruz bu yüzden sürekli onlar bizde biz onlarda yakın oturmalarına rağmen gelip yatıya kaldıkları bile oluyordu. Çat kapı gelmeler evini temizlemeye yemek yapmaya çağırmalar gitmek istemediğimde eşimle kavga ederdik. Herkes evliliğin ilk zamanlarına cicim ayı der ama ben resmen kabus gibi aylar geçirdim. En sonunda patladım eşimle çok büyük kavga ettik bana çok ağır laflar etti. Annemin tırnağı etmezsin annemden babamdan değerli değilsin vs. gibi laflar. Evi terk ettim babamın evine döndüm 15-20 güne yakın orda kaldım bu süre zarfında eşim sürekli aradı yazdı özürler diledi çok pişman olduğunu söyledi aile büyüklerimin araya girmesiyle döndüm eve. Babamın evine de sığamamıştım açıkçası. Kendimi çok kötü hissediyordum. Eşim ailesi konusunda düzeldi zor da olsa sınırı çizdi. Beni illa gideceksin geleceksin diye zorlamıyor kendisi gidip geliyor ben ayda 1-2 kez anca görüşüyorum. Şimdiki sorunumuzda eşimin evde hiç bir işe elini sürmemesi. Bana hizmetçi muamelesi yapması. Sabah 6’da kalk kahvaltı hazırla akşam mutlaka 3 çeşit yemek. Pantolonumu yıkadın mı gömleğimi ütüledin mi. Suyunu bile kalkıp kendi almaz benden ister. En azından yemek yediğin tabağı kaşığı makinaya at. Yok. Savunması da ben çalışıyorum bütün gün yoruluyorum. Sürekli yorgun sürekli bitkin sürekli uykusuz birlikte hiç vakit geçirmiyoruz. Bilmiyorum çok sıkıldım çok soğudum. Böyle ömür geçer mi yoksa ben mi abartıyorum. Ben şuan çalışmıyorum kpssye hazırlanıyorum eğer atanabilirsem boşanıp kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum. Atanamazsam ne yapıcam bilmiyorum babamın evine geri dönemem. Ailesi yüzünden bana söylediklerini unutamıyorum belki de bu yüzden ona yemek yapmak kahvaltı hazırlamak bile zor geliyor bana. İçimde bir şeyler koptu sanki. Onu sevip sevmediğimden bile emin değilim artık. Bana dokunmasına tahammül edemiyorum birlikte olmak istemiyorum. Bir yandan da diyorum ki boşanıcaksın da ne olacak kendimi herşeye geç kalmış hissediyorum anne olmayı çok istiyorum ama bu adamdan çocuk falan yapamam. Boşanırsam tekrar evlenebileceğimi düşünmüyorum 6 yılımı geçirdiğim sevdiğim adamla evlendim de ne oldu ki..ben hiç evlat sahibi olamayacak mıyım. Çift terapisine de gidiyoruz 5-6 seans oldu ama henüz bi faydasını görmedik. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin boşanmalı mıyım yoksa biraz zamana mı bırakmalıyım
Bazı şeyler tekrar etmiyorsa unutmak zorundasın.Ben tavrımı net bir şekilde ortaya koydum zaten eşimde benim bu tavrımı gördükten sonra ailesine beni hiç ezdirmedi sınırı çizdi ama işte geçmişte söylediği lafları ben unutamıyorum ne yaparsa yapsın aklımdan çıkmıyor. Zamanla unutur muyum affedebilir miyim bilmiyorum
gurur yapmayarak geri dönmelisinizBabam evliliğimizi onaylamıyordu. Baya sıkıntılar yaşadık babamı karşıma aldım sen istesen de istemesen de evlenicem dedim şimdi yaptıklarımı söylediklerimi yutup geri dönmeye yüzüm yok. Eşime karşı beni savundu kızım sahipsiz değil falan dedi ama o yokken bana söylediği tek şey ben demiştim oldu. Onun dışında 15-20 gün boyunca benimle hiç konuşmadı. Şimdi tekrar nasıl geri döneyim ?
10 yıl değil 10 ay28 yaşında 10 yıllık evlisin, evlenmeden önce 6 sene birlikteliğim oldu diyorsun, yani 12 yaşında mı başladı ilişkiniz? Şu an hiçbir şeye geç kalmadın, sevgililik ve evliliği aşırı erken gerçekleştirdin. Eşit: 10 aymış pardonama sen yine de boşan geç kalmadın.
Ailesi yüzünden bana hakaret etti. Sürekli gidip gelmek temizliklerini yemeklerini yapmak istemiyordum bu nedenden dolayı kavga ediyorduk. Ben kpssye hazırlanıyorum zamanım yok ders çalışıyorum kendi evimi zor temizliyorum dediğimde kayınvalidem boşuna niye çalışıyosun ki sanki sınavı kazansan kocanı evini barkını bırakıpta başka bir şehre mi gideceksin diyordu. En sonunda kayınvalideme de eşime de patladım siz köle mi aldınız kendinize ben boşanıcam yeter artık dedim. Eşim olacak adam da boşanırsan boşan annemden babamdan değerli değilsin annemin tırnağı etmezsin gibi laflar söyledi. Sonradan köpek gibi pişman oldu dava açmıyım diye 40 takla attı ama benim içimdeki kırgınlık kızgınlık hiç ama hiç geçmiyor...Geçmişte ne yaşadınız ?
Zaten en çokta bu yüzden kızıyorum kendime ben 6 senede bu adamı hiç mi tanıyamadım bu kadar mı kördüm. Ailesine düşkün olduğunu biliyordum ama bende çok düşkünüm aileme evlendikten sonra bu düşkünlüğünün daha da artacağını tahmin edemedim. Evde ve ev işleri konusunda nasıl biri olduğunu da hiç bilmiyordum aynı evin içine girmeden göremiyoruz bazı şeyleri6 senede bu adamın böyle olduğunu anlayamadın mı ?
Yani bir iki sene flört etmemişsiniz.
Sen buna senelerini vermişsin.
Düzelir düzelir deyip mi evlendin ?
Nasıl oldu ?
Eğer ayrılma düşüncen varsa erteleme
Şu an yaşın geç değil ama erteledikçe geç kalacaksın.
Hayata , bebek sahibi olmaya vs vs
Terapiye devam et ama sevmiyorsan bu iş zor
Çünkü sevgi olmadan evlilik olmaz.
Dokunmasına bile tahammül edemiyorum dediğin birini sevebilir misin
Onu da bilemiyorum.
Bu sene kendine atanmak için şans ver
O arada da terapiye devam edin
Düzelme olmazsa gelecek seneye ayrıl , atanamazsan da gir bir işe çalış.
Senin yerinde olsam o adamın yüzüne bakmamAilesi yüzünden bana hakaret etti. Sürekli gidip gelmek temizliklerini yemeklerini yapmak istemiyordum bu nedenden dolayı kavga ediyorduk. Ben kpssye hazırlanıyorum zamanım yok ders çalışıyorum kendi evimi zor temizliyorum dediğimde kayınvalidem boşuna niye çalışıyosun ki sanki sınavı kazansan kocanı evini barkını bırakıpta başka bir şehre mi gideceksin diyordu. En sonunda kayınvalideme de eşime de patladım siz köle mi aldınız kendinize ben boşanıcam yeter artık dedim. Eşim olacak adam da boşanırsan boşan annemden babamdan değerli değilsin annemin tırnağı etmezsin gibi laflar söyledi. Sonradan köpek gibi pişman oldu dava açmıyım diye 40 takla attı ama benim içimdeki kırgınlık kızgınlık hiç ama hiç geçmiyor...
Merhaba herkese 28 yaşındayım 10 aydır evliyim evlendiğimiz günden beri eşimle sorunlarımız var evliliğimizin ilk aylarında ailesi yüzünden sıkıntılar yaşadık yakın oturuyoruz bu yüzden sürekli onlar bizde biz onlarda yakın oturmalarına rağmen gelip yatıya kaldıkları bile oluyordu. Çat kapı gelmeler evini temizlemeye yemek yapmaya çağırmalar gitmek istemediğimde eşimle kavga ederdik. Herkes evliliğin ilk zamanlarına cicim ayı der ama ben resmen kabus gibi aylar geçirdim. En sonunda patladım eşimle çok büyük kavga ettik bana çok ağır laflar etti. Annemin tırnağı etmezsin annemden babamdan değerli değilsin vs. gibi laflar. Evi terk ettim babamın evine döndüm 15-20 güne yakın orda kaldım bu süre zarfında eşim sürekli aradı yazdı özürler diledi çok pişman olduğunu söyledi aile büyüklerimin araya girmesiyle döndüm eve. Babamın evine de sığamamıştım açıkçası. Kendimi çok kötü hissediyordum. Eşim ailesi konusunda düzeldi zor da olsa sınırı çizdi. Beni illa gideceksin geleceksin diye zorlamıyor kendisi gidip geliyor ben ayda 1-2 kez anca görüşüyorum. Şimdiki sorunumuzda eşimin evde hiç bir işe elini sürmemesi. Bana hizmetçi muamelesi yapması. Sabah 6’da kalk kahvaltı hazırla akşam mutlaka 3 çeşit yemek. Pantolonumu yıkadın mı gömleğimi ütüledin mi. Suyunu bile kalkıp kendi almaz benden ister. En azından yemek yediğin tabağı kaşığı makinaya at. Yok. Savunması da ben çalışıyorum bütün gün yoruluyorum. Sürekli yorgun sürekli bitkin sürekli uykusuz birlikte hiç vakit geçirmiyoruz. Bilmiyorum çok sıkıldım çok soğudum. Böyle ömür geçer mi yoksa ben mi abartıyorum. Ben şuan çalışmıyorum kpssye hazırlanıyorum eğer atanabilirsem boşanıp kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum. Atanamazsam ne yapıcam bilmiyorum babamın evine geri dönemem. Ailesi yüzünden bana söylediklerini unutamıyorum belki de bu yüzden ona yemek yapmak kahvaltı hazırlamak bile zor geliyor bana. İçimde bir şeyler koptu sanki. Onu sevip sevmediğimden bile emin değilim artık. Bana dokunmasına tahammül edemiyorum birlikte olmak istemiyorum. Bir yandan da diyorum ki boşanıcaksın da ne olacak kendimi herşeye geç kalmış hissediyorum anne olmayı çok istiyorum ama bu adamdan çocuk falan yapamam. Boşanırsam tekrar evlenebileceğimi düşünmüyorum 6 yılımı geçirdiğim sevdiğim adamla evlendim de ne oldu ki..ben hiç evlat sahibi olamayacak mıyım. Çift terapisine de gidiyoruz 5-6 seans oldu ama henüz bi faydasını görmedik. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin boşanmalı mıyım yoksa biraz zamana mı
Ailesi yüzünden bana hakaret etti. Sürekli gidip gelmek temizliklerini yemeklerini yapmak istemiyordum bu nedenden dolayı kavga ediyorduk. Ben kpssye hazırlanıyorum zamanım yok ders çalışıyorum kendi evimi zor temizliyorum dediğimde kayınvalidem boşuna niye çalışıyosun ki sanki sınavı kazansan kocanı evini barkını bırakıpta başka bir şehre mi gideceksin diyordu. En sonunda kayınvalideme de eşime de patladım siz köle mi aldınız kendinize ben boşanıcam yeter artık dedim. Eşim olacak adam da boşanırsan boşan annemden babamdan değerli değilsin annemin tırnağı etmezsin gibi laflar söyledi. Sonradan köpek gibi pişman oldu dava açmıyım diye 40 takla attı ama benim içimdeki kırgınlık kızgınlık hiç ama hiç geçmiyor...
Çok konuştuk ev işi konularını benim elimden yemek yapmak falan gelmez ama diğer konularda tabiki yardımcı olurum diyordu. Ama evlendikten sonra öyle olmadı malesefBenim annem de çalışıyordu, ben de çalışıyorum. O yüzden bana çalışmayan biri olduğunda evdeki işleri onun yapması mantıklı geliyor, hele çocuk da yokken, yani eve katkısı ne evde oturan kişinin?
Ancak oturduğu yerden içeceği suyu almamak ev işinin sorumluluğunundan çok başka bir şey.
Çift terapisine gidiyorsanız, ilk konuştuğunuz konunun bu olması gerekmez mi? Bakalım eşiniz ne diyor?
Açıkçası bence oturup, yemeğini önüne koyun, evde tek başınızayken de oturup ders mi çalışıyorsunuz işe mi başvuruyorsunuz halledin ve para kazanmaya başlayın. Baba evi de olsa insan rahat edemez. 28 yaşında bir insanın birinin eline bakması zor. Kendi ayaklarınızın üzerinde durun, boşansanız da boşanmasanız da en iyisi bu.
6 yıl içinde evde iş bölümünü nasıl düşünüyorsun diye konuşmamak da çok garip. Sizi eleştirmek için söylemiyorum da yani kalkıp suyunu almayan adam belli olur.
Bakmıyorum zaten aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Çok mutsuzum çok huzursuzum aileme boşanmak istediğimi söylesem ortada bir sebep yok ne boşanması diyecekler. Daha önce evi terk ettiğimde eşimin ailesi ne beni ne de ailemi bir kez olsun aramadı geri dönmem konusunda beni ikna eden kendi ailem oldu onun ailesi değil. Kafam o kadar dolu ki artık derste çalışamıyorum tek kurtuluş yolum atanmak ama kafamı asla derse veremiyorum. Sonum ne olacak hiç bilmiyorum..Senin yerinde olsam o adamın yüzüne bakmam
Artık bende evlilik kelimesinden bile nefret ediyorum midem bulaniyor çocuğun yoksa çok şanslısın çalışır hayatına devam edersin tek başına ayrıl derim.Merhaba herkese 28 yaşındayım 10 aydır evliyim evlendiğimiz günden beri eşimle sorunlarımız var evliliğimizin ilk aylarında ailesi yüzünden sıkıntılar yaşadık yakın oturuyoruz bu yüzden sürekli onlar bizde biz onlarda yakın oturmalarına rağmen gelip yatıya kaldıkları bile oluyordu. Çat kapı gelmeler evini temizlemeye yemek yapmaya çağırmalar gitmek istemediğimde eşimle kavga ederdik. Herkes evliliğin ilk zamanlarına cicim ayı der ama ben resmen kabus gibi aylar geçirdim. En sonunda patladım eşimle çok büyük kavga ettik bana çok ağır laflar etti. Annemin tırnağı etmezsin annemden babamdan değerli değilsin vs. gibi laflar. Evi terk ettim babamın evine döndüm 15-20 güne yakın orda kaldım bu süre zarfında eşim sürekli aradı yazdı özürler diledi çok pişman olduğunu söyledi aile büyüklerimin araya girmesiyle döndüm eve. Babamın evine de sığamamıştım açıkçası. Kendimi çok kötü hissediyordum. Eşim ailesi konusunda düzeldi zor da olsa sınırı çizdi. Beni illa gideceksin geleceksin diye zorlamıyor kendisi gidip geliyor ben ayda 1-2 kez anca görüşüyorum. Şimdiki sorunumuzda eşimin evde hiç bir işe elini sürmemesi. Bana hizmetçi muamelesi yapması. Sabah 6’da kalk kahvaltı hazırla akşam mutlaka 3 çeşit yemek. Pantolonumu yıkadın mı gömleğimi ütüledin mi. Suyunu bile kalkıp kendi almaz benden ister. En azından yemek yediğin tabağı kaşığı makinaya at. Yok. Savunması da ben çalışıyorum bütün gün yoruluyorum. Sürekli yorgun sürekli bitkin sürekli uykusuz birlikte hiç vakit geçirmiyoruz. Bilmiyorum çok sıkıldım çok soğudum. Böyle ömür geçer mi yoksa ben mi abartıyorum. Ben şuan çalışmıyorum kpssye hazırlanıyorum eğer atanabilirsem boşanıp kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum. Atanamazsam ne yapıcam bilmiyorum babamın evine geri dönemem. Ailesi yüzünden bana söylediklerini unutamıyorum belki de bu yüzden ona yemek yapmak kahvaltı hazırlamak bile zor geliyor bana. İçimde bir şeyler koptu sanki. Onu sevip sevmediğimden bile emin değilim artık. Bana dokunmasına tahammül edemiyorum birlikte olmak istemiyorum. Bir yandan da diyorum ki boşanıcaksın da ne olacak kendimi herşeye geç kalmış hissediyorum anne olmayı çok istiyorum ama bu adamdan çocuk falan yapamam. Boşanırsam tekrar evlenebileceğimi düşünmüyorum 6 yılımı geçirdiğim sevdiğim adamla evlendim de ne oldu ki..ben hiç evlat sahibi olamayacak mıyım. Çift terapisine de gidiyoruz 5-6 seans oldu ama henüz bi faydasını görmedik. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin boşanmalı mıyım yoksa biraz zamana mı bırakmalıyım
Bende en çok anne olamayacagima üzülüyorum.Bende 30 yaşındayım.Bosanicam artık bıktım bu evlilik muhabbetlerinden.Size şunu soyleyim annemin babamın tırnağı etmezsin demiş ya orada geri dönmeye çektiniz bence.Ama biz hep seviyoruz diye affediyoruz.Merhaba herkese 28 yaşındayım 10 aydır evliyim evlendiğimiz günden beri eşimle sorunlarımız var evliliğimizin ilk aylarında ailesi yüzünden sıkıntılar yaşadık yakın oturuyoruz bu yüzden sürekli onlar bizde biz onlarda yakın oturmalarına rağmen gelip yatıya kaldıkları bile oluyordu. Çat kapı gelmeler evini temizlemeye yemek yapmaya çağırmalar gitmek istemediğimde eşimle kavga ederdik. Herkes evliliğin ilk zamanlarına cicim ayı der ama ben resmen kabus gibi aylar geçirdim. En sonunda patladım eşimle çok büyük kavga ettik bana çok ağır laflar etti. Annemin tırnağı etmezsin annemden babamdan değerli değilsin vs. gibi laflar. Evi terk ettim babamın evine döndüm 15-20 güne yakın orda kaldım bu süre zarfında eşim sürekli aradı yazdı özürler diledi çok pişman olduğunu söyledi aile büyüklerimin araya girmesiyle döndüm eve. Babamın evine de sığamamıştım açıkçası. Kendimi çok kötü hissediyordum. Eşim ailesi konusunda düzeldi zor da olsa sınırı çizdi. Beni illa gideceksin geleceksin diye zorlamıyor kendisi gidip geliyor ben ayda 1-2 kez anca görüşüyorum. Şimdiki sorunumuzda eşimin evde hiç bir işe elini sürmemesi. Bana hizmetçi muamelesi yapması. Sabah 6’da kalk kahvaltı hazırla akşam mutlaka 3 çeşit yemek. Pantolonumu yıkadın mı gömleğimi ütüledin mi. Suyunu bile kalkıp kendi almaz benden ister. En azından yemek yediğin tabağı kaşığı makinaya at. Yok. Savunması da ben çalışıyorum bütün gün yoruluyorum. Sürekli yorgun sürekli bitkin sürekli uykusuz birlikte hiç vakit geçirmiyoruz. Bilmiyorum çok sıkıldım çok soğudum. Böyle ömür geçer mi yoksa ben mi abartıyorum. Ben şuan çalışmıyorum kpssye hazırlanıyorum eğer atanabilirsem boşanıp kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum. Atanamazsam ne yapıcam bilmiyorum babamın evine geri dönemem. Ailesi yüzünden bana söylediklerini unutamıyorum belki de bu yüzden ona yemek yapmak kahvaltı hazırlamak bile zor geliyor bana. İçimde bir şeyler koptu sanki. Onu sevip sevmediğimden bile emin değilim artık. Bana dokunmasına tahammül edemiyorum birlikte olmak istemiyorum. Bir yandan da diyorum ki boşanıcaksın da ne olacak kendimi herşeye geç kalmış hissediyorum anne olmayı çok istiyorum ama bu adamdan çocuk falan yapamam. Boşanırsam tekrar evlenebileceğimi düşünmüyorum 6 yılımı geçirdiğim sevdiğim adamla evlendim de ne oldu ki..ben hiç evlat sahibi olamayacak mıyım. Çift terapisine de gidiyoruz 5-6 seans oldu ama henüz bi faydasını görmedik. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin boşanmalı mıyım yoksa biraz zamana mı bırakmalıyım