merhaba arkadaslar. esimle sorunlu giden bi evliligimiz var. hicbir sorunda konusup ortak nokta bulamiyoruz. o hep hakli, ben hakli bile olsam hep alttan alanim. küs duramama, küs uyuyamama huyum var acikcasi. esim de biraksan aylarca konusmaz adim atmaz.
daha once de konular acmistim. ailesine hicbir saygisizlik yapmadim bugune kadar ama samimiyetsizliklerini, pohpohlanmayi cok sevdiklerini bildigim icin hic ama hic sevmiyorum artik. evimde misafir olduklari zaman hizmette ve saygida hicbir kusur etmememe ragmen, yok saga baktim yok sola baktim diye, tayinlerin aciklandigi sabah moralim cok bozuk oldugundan esimi ise ugurlamadim diye benimle kavga etmeye kalktilar. esimle her konusmama karisiyorlar. hele annesi ogluna resmen asik ''aman o zorluk yasamasin, sen kadinsin her zorluga katlan'' diyor bana. kayinpederim deseniz ikiyüzlü ve samimiyetsiz. esime benim icin iyi konusup, esim yokken aileme varana kadar dil uzattilar. esim de hicbir sekilde arkamda durmadi. saygisizlik yapmisim da haketmisim.
neyse bizim doguya tayinimiz cikti. ailesinin tasinir tasinmaz evimize kalmaya geleceklerini duydum, eşime söylemişler bize ucak bileti bak die.. hicbir sekilde tasinma asamasinda beni aramayan, yardima ihtiyacim olup olmadigini sormayan ailesi tasinip yerlestikten sonra yanimiza gelecekmis. ben de eger yuva yikmaya geliyolarsa gelmesinler deyince esimle kavga edip ayrilma karari aldik. bu asamada benim babam araya girdi, hicbir sorunumu babama yansitmadim bugune kadar ama esim babama hatalarini anladigini, beni ailesine cok ezdirdigini, beni sevdigini ve bi sans istedigini soyleyince, babamin hatrina tekrar baristik.
yaklasik 5 ay gecti aradan. yine eski haline donmeye basladi. ve ben ciddi anlamda iyice sogudum ondan. biliyorum ki yarın ailesiyle bi araya geldiğimizde bi sorun cıksa yine benim arkamda durmayacak. evime annem kalmaya geldi. ki annemle arasi cok iyidir. annem cok kafa dengi. kendi ailesinin yaninda bacak bacak üstüne bile atamazken, benim annemin yaninda oturup ickisini sigarasini icer, uzanir, bunu belirtmemin sebebi, arkadas gibiler. annem hic yuzgoz olmadi bugune kadar onunla ama annem saygiyi bunlarda arayan biri degil. bizim iliskimize hic karismaz fikri soruldugu zaten fikir belirtir sadece. bu gelisinde eşim bi havalardaydı. ne dogru dürüst konustu annemle, ne benle.
bilgisayari kucagina aliyor, yatana kadar cit yok. ben yanina gidiyorum, meyvesini goturuyorum, cayini veriyorum, sohbet etmeye calisiyorum, umrunda bile degilim. bu arada annem bizim yanimizda en fazla 1 saat oturur yemekten sonra. ondan sonra mutfakta tv izler rahatsız olmayalım die.
annem burdayken bi tartisma yasadik kendi odamizda. ''bi imza attik diye birbirimizi tuketmeye gerek yok bi imzayla bosanir kurtuluruz'' dedi. sonra sinirle soyledigini soyledi. ama icime batti. sonra hallettik kapandi konu.
annem gitti. o gitti gideli ben sadece gerektigince konusuyorum onunla. ''yemek hazır'' ''is vaktin geldi uyan'' ''cay icer misin'' vs. gibi. işin garip tarafı yaklasik 2 yıl oldu evleneli. ilk kez boyle bi tavır takındım ben. yanıma gelip de ''canım bi sorunun sıkıntın mı var'' demiyor. o da konusmuyor benimle. yatarken iyi geceler falan diyor sadece. yada giderken görüşürüz diyor. eve bişey lazım mı diyor. 2 yıldır ilk kez aynı evde ondan ayrı uyuyorum, umrunda bile degil. yani yanıma gelip konusmaya calismiyor. cok sıkıldım acıkcası. zaten dogudayız burada pek arkadasım yok. hatta hiç yok. bütün gün 4 duvar arasındayım. boşanıp kurtulsam, kendi yoluma baksam diyorum ama icimi sıkıntı kaplıyor o zamanda. hiç ümidim kalmadı bu evlilikten ne yapmalıyım
daha once de konular acmistim. ailesine hicbir saygisizlik yapmadim bugune kadar ama samimiyetsizliklerini, pohpohlanmayi cok sevdiklerini bildigim icin hic ama hic sevmiyorum artik. evimde misafir olduklari zaman hizmette ve saygida hicbir kusur etmememe ragmen, yok saga baktim yok sola baktim diye, tayinlerin aciklandigi sabah moralim cok bozuk oldugundan esimi ise ugurlamadim diye benimle kavga etmeye kalktilar. esimle her konusmama karisiyorlar. hele annesi ogluna resmen asik ''aman o zorluk yasamasin, sen kadinsin her zorluga katlan'' diyor bana. kayinpederim deseniz ikiyüzlü ve samimiyetsiz. esime benim icin iyi konusup, esim yokken aileme varana kadar dil uzattilar. esim de hicbir sekilde arkamda durmadi. saygisizlik yapmisim da haketmisim.
neyse bizim doguya tayinimiz cikti. ailesinin tasinir tasinmaz evimize kalmaya geleceklerini duydum, eşime söylemişler bize ucak bileti bak die.. hicbir sekilde tasinma asamasinda beni aramayan, yardima ihtiyacim olup olmadigini sormayan ailesi tasinip yerlestikten sonra yanimiza gelecekmis. ben de eger yuva yikmaya geliyolarsa gelmesinler deyince esimle kavga edip ayrilma karari aldik. bu asamada benim babam araya girdi, hicbir sorunumu babama yansitmadim bugune kadar ama esim babama hatalarini anladigini, beni ailesine cok ezdirdigini, beni sevdigini ve bi sans istedigini soyleyince, babamin hatrina tekrar baristik.
yaklasik 5 ay gecti aradan. yine eski haline donmeye basladi. ve ben ciddi anlamda iyice sogudum ondan. biliyorum ki yarın ailesiyle bi araya geldiğimizde bi sorun cıksa yine benim arkamda durmayacak. evime annem kalmaya geldi. ki annemle arasi cok iyidir. annem cok kafa dengi. kendi ailesinin yaninda bacak bacak üstüne bile atamazken, benim annemin yaninda oturup ickisini sigarasini icer, uzanir, bunu belirtmemin sebebi, arkadas gibiler. annem hic yuzgoz olmadi bugune kadar onunla ama annem saygiyi bunlarda arayan biri degil. bizim iliskimize hic karismaz fikri soruldugu zaten fikir belirtir sadece. bu gelisinde eşim bi havalardaydı. ne dogru dürüst konustu annemle, ne benle.
bilgisayari kucagina aliyor, yatana kadar cit yok. ben yanina gidiyorum, meyvesini goturuyorum, cayini veriyorum, sohbet etmeye calisiyorum, umrunda bile degilim. bu arada annem bizim yanimizda en fazla 1 saat oturur yemekten sonra. ondan sonra mutfakta tv izler rahatsız olmayalım die.
annem burdayken bi tartisma yasadik kendi odamizda. ''bi imza attik diye birbirimizi tuketmeye gerek yok bi imzayla bosanir kurtuluruz'' dedi. sonra sinirle soyledigini soyledi. ama icime batti. sonra hallettik kapandi konu.
annem gitti. o gitti gideli ben sadece gerektigince konusuyorum onunla. ''yemek hazır'' ''is vaktin geldi uyan'' ''cay icer misin'' vs. gibi. işin garip tarafı yaklasik 2 yıl oldu evleneli. ilk kez boyle bi tavır takındım ben. yanıma gelip de ''canım bi sorunun sıkıntın mı var'' demiyor. o da konusmuyor benimle. yatarken iyi geceler falan diyor sadece. yada giderken görüşürüz diyor. eve bişey lazım mı diyor. 2 yıldır ilk kez aynı evde ondan ayrı uyuyorum, umrunda bile degil. yani yanıma gelip konusmaya calismiyor. cok sıkıldım acıkcası. zaten dogudayız burada pek arkadasım yok. hatta hiç yok. bütün gün 4 duvar arasındayım. boşanıp kurtulsam, kendi yoluma baksam diyorum ama icimi sıkıntı kaplıyor o zamanda. hiç ümidim kalmadı bu evlilikten ne yapmalıyım