Kavgaların sebebi genelde eski konular. Aktüel bişey yoktu ayrılacak derecede. Ama şunu yaptın, bunu dedin diye sürekli eski konuları açıp gözünde büyütüyordu sorunları. Bendede hata var elbette ama her dediğimin altında bi art niyet aramaya başlamıştı
Gurur benim her şeyim...acı çeksem de gururumdan ödün vermem.Çok üzerine düşmüşsünüz sizin bir gururunuz varMerhaba Kızlar,
daha öncede burada bununla ilgili konular açmıştım. Ailem nişanlıma çok ısınamamıştı, kafalarında çok soru işaretleri vardı, hatta bana nişanı atmam icin baskı bile yapmışlardı ama direndim ailemi dinlemedim, sizede fikir danışmıştım. Zaten zor ikna olmuşlardı ama nedense bir türlü beni sevdiğine inanmadılar, birde uzaga gelin gideceğim icin istemiyorlardı ama onlarda zamana bıraktı ve baskı yapmayı bıraktılar. Ben bunların hiç birini nişanlıma yansıtmadım, zaten ailemde hiç bir zaman ona veya ailesine kötü veya soguk davranmadı, daha çok bana oldu olan. Aileler arasında kötü bişey yaşanmadı ama kopukluk oldu, aynı şekilde benimde nişanlımla aramda kopukluk oldu son zamanlarda. İletişime geçmeye çalıştıkça siniri geçmeyen, öfkesi dinmeyen, her dediğime sinirlenen, hemen bitirmeye çalışan biri oldu çıktı. Ben hiç vazgeçmedim, yılmadım resmen peşinden koştum. Hayatta yapmam dediğim şeyi yaptım, bitmesin diye adeta yalvardım. Ayrılmayı kabul edincede ben böyle olsun istemiyorum deyince kıyıp bitiremedim. Biliyorum Kızlar, benim sucum, ben şımarttım onu ama öyle biri değildi, ben yaşadığımız olaylara bağladım. Bendede hatalar vardı elbette ve bundan dolayı hep alttan alan ben oldum. Ben alttan aldıkça o hatalarını kabul etmedi. Annemle konuşmak istedi, düzeltmek için, aradaki soğukluğu gidermek icin. Geldi konuştular, annem o kadar ılımlıydıki, o bana asla istemiyorum diyen kadın gitmişti, çok güzel sohbet ettiler, hatta benim aslında mükemmel biri olduğumu ama su su hatalarım olduğunu söyledi nişanlım. Annemde onu destekledi, bir olup bana biraz sitem ettiler falan. Herşey gayet iyiydi anlayacagınız. Ama nişanlım hiç alttan almadı, annem beni sucladıkca oda iyice abarttı, kararını ver artık oyalama milleti demeye getirdi. Sanki ortada karar verilecek bişey varmış gibi. Annem uzaklıktan yakındı, keşke yakınıma gelin olsaydı işte hep hayalimdi falan dedi ama nerde mutlu olursanız orda yaşayın, tek üzüntüm her canım sıkıldığında kızımı göremeyecek olmam falan dedi. Neyse gayet normal bi şekilde ayrıldık, banada ayrılırken seni görüncede kızgınlıgım geçiyor bende hatalıyım biliyorum ama artık sorun yaşamayalım lütfen dedi ve gitti. Ben bütün sorunları hallettik derken aynı gün tekrar bana bağırdı çağırdı, sinirliyim sonra görüşelim dedi ve bidaha iletişime geçmedi. 2-3 gün görüşmedik yine, ben tabi sitem dolu mesajlar yazdım cevap vermedi. Sonra onun akrabası olan benimde önceden tanıdığım biriyle konuştuk, herşeyi anlatmış ona, beni çok sevdiğini ama annemin beni seçim yapmak zorunda bırakmış gibi davrandığından benden vazgeçmek zorunda olduğunu söylemiş. Halbuki secimini yap kararını ver diyen oydu, önceden olsa yada ben yanlarında olmasam nişanlıma inanacağım ama annem öyle bi durumda bırakmadı beni, hatta çok ılımlıydı annem, nişanlıma hak verdi. Neyse bu konuşmadan sonra biz ayrıldık, ne bana cevap verdi, ne açıklamalarımı dinledi, ne başka bişey. Sadece çok üzgün olduğunu söyledi. Daha sonra ailesiyle konuştum, onlarda çok üzgün, hatta ağladılar bittiği icin, annesi “kızım o son zamanlarda normal değil, bizede aşırı tepkiler veriyor, psikolojisi bozulmuş gibi, konuşmuyor sadece bağırıyor” dedi. Senden vazgeçtiğine hala inanamıyorum, o seni hala seviyor ama neden böyle oldu anlamıyorum falan dedi, biraz zamanmı verseniz, o senden vazgeçmez ben tanıyorum oğlumu dedi. Kızlar ne yapacağımı, ne düşüneceğimi bilmiyorum. Ben ilk kez bu kadar caba gösterdim biri icin, ilk kez böyle derinden bişeyler hissettim. O kadar üzgünümki, sevmiyor olmasına inanmak istemiyorum, seviyor desem neden bu şekilde oldu onu anlamıyorum. En son bi mesaj yazdım, ne okudu ne cevap yazdı. Sosyal medya hesaplarında duruyorum, ne bişey paylaşıyor, ne aktif. Arada bi İnstagramda aktif ama 2 günde bir. Siz olsanız ne yapardınız, beklemek beni yoruyor, ümit oldukça beklenti oluyor ama tamamen unutmalımıyım, ne yapmalıyım bilmiyorum... sadece çok üzgünüm, özür dilerim çok uzattım
Hep psikolokisi bozuk olur zaten, insanlar normal olarak ilişkilerini bitirebilir keza oda bitirmiş. Annesi sizden utandığı için öyle diyor ama size ümit verdiğinin farkında değilMerhaba Kızlar,
daha öncede burada bununla ilgili konular açmıştım. Ailem nişanlıma çok ısınamamıştı, kafalarında çok soru işaretleri vardı, hatta bana nişanı atmam icin baskı bile yapmışlardı ama direndim ailemi dinlemedim, sizede fikir danışmıştım. Zaten zor ikna olmuşlardı ama nedense bir türlü beni sevdiğine inanmadılar, birde uzaga gelin gideceğim icin istemiyorlardı ama onlarda zamana bıraktı ve baskı yapmayı bıraktılar. Ben bunların hiç birini nişanlıma yansıtmadım, zaten ailemde hiç bir zaman ona veya ailesine kötü veya soguk davranmadı, daha çok bana oldu olan. Aileler arasında kötü bişey yaşanmadı ama kopukluk oldu, aynı şekilde benimde nişanlımla aramda kopukluk oldu son zamanlarda. İletişime geçmeye çalıştıkça siniri geçmeyen, öfkesi dinmeyen, her dediğime sinirlenen, hemen bitirmeye çalışan biri oldu çıktı. Ben hiç vazgeçmedim, yılmadım resmen peşinden koştum. Hayatta yapmam dediğim şeyi yaptım, bitmesin diye adeta yalvardım. Ayrılmayı kabul edincede ben böyle olsun istemiyorum deyince kıyıp bitiremedim. Biliyorum Kızlar, benim sucum, ben şımarttım onu ama öyle biri değildi, ben yaşadığımız olaylara bağladım. Bendede hatalar vardı elbette ve bundan dolayı hep alttan alan ben oldum. Ben alttan aldıkça o hatalarını kabul etmedi. Annemle konuşmak istedi, düzeltmek için, aradaki soğukluğu gidermek icin. Geldi konuştular, annem o kadar ılımlıydıki, o bana asla istemiyorum diyen kadın gitmişti, çok güzel sohbet ettiler, hatta benim aslında mükemmel biri olduğumu ama su su hatalarım olduğunu söyledi nişanlım. Annemde onu destekledi, bir olup bana biraz sitem ettiler falan. Herşey gayet iyiydi anlayacagınız. Ama nişanlım hiç alttan almadı, annem beni sucladıkca oda iyice abarttı, kararını ver artık oyalama milleti demeye getirdi. Sanki ortada karar verilecek bişey varmış gibi. Annem uzaklıktan yakındı, keşke yakınıma gelin olsaydı işte hep hayalimdi falan dedi ama nerde mutlu olursanız orda yaşayın, tek üzüntüm her canım sıkıldığında kızımı göremeyecek olmam falan dedi. Neyse gayet normal bi şekilde ayrıldık, banada ayrılırken seni görüncede kızgınlıgım geçiyor bende hatalıyım biliyorum ama artık sorun yaşamayalım lütfen dedi ve gitti. Ben bütün sorunları hallettik derken aynı gün tekrar bana bağırdı çağırdı, sinirliyim sonra görüşelim dedi ve bidaha iletişime geçmedi. 2-3 gün görüşmedik yine, ben tabi sitem dolu mesajlar yazdım cevap vermedi. Sonra onun akrabası olan benimde önceden tanıdığım biriyle konuştuk, herşeyi anlatmış ona, beni çok sevdiğini ama annemin beni seçim yapmak zorunda bırakmış gibi davrandığından benden vazgeçmek zorunda olduğunu söylemiş. Halbuki secimini yap kararını ver diyen oydu, önceden olsa yada ben yanlarında olmasam nişanlıma inanacağım ama annem öyle bi durumda bırakmadı beni, hatta çok ılımlıydı annem, nişanlıma hak verdi. Neyse bu konuşmadan sonra biz ayrıldık, ne bana cevap verdi, ne açıklamalarımı dinledi, ne başka bişey. Sadece çok üzgün olduğunu söyledi. Daha sonra ailesiyle konuştum, onlarda çok üzgün, hatta ağladılar bittiği icin, annesi “kızım o son zamanlarda normal değil, bizede aşırı tepkiler veriyor, psikolojisi bozulmuş gibi, konuşmuyor sadece bağırıyor” dedi. Senden vazgeçtiğine hala inanamıyorum, o seni hala seviyor ama neden böyle oldu anlamıyorum falan dedi, biraz zamanmı verseniz, o senden vazgeçmez ben tanıyorum oğlumu dedi. Kızlar ne yapacağımı, ne düşüneceğimi bilmiyorum. Ben ilk kez bu kadar caba gösterdim biri icin, ilk kez böyle derinden bişeyler hissettim. O kadar üzgünümki, sevmiyor olmasına inanmak istemiyorum, seviyor desem neden bu şekilde oldu onu anlamıyorum. En son bi mesaj yazdım, ne okudu ne cevap yazdı. Sosyal medya hesaplarında duruyorum, ne bişey paylaşıyor, ne aktif. Arada bi İnstagramda aktif ama 2 günde bir. Siz olsanız ne yapardınız, beklemek beni yoruyor, ümit oldukça beklenti oluyor ama tamamen unutmalımıyım, ne yapmalıyım bilmiyorum... sadece çok üzgünüm, özür dilerim çok uzattım
Bu dengesizle ömür geçmez..fazla zorluyosunuz
İnan bende öyle diyordum, daha önce de nişan attım, sonrasında bi ilişkim oldu bitti dedim ve arkama bakmadım, düşünmedim bile. Ama bunda niye böyle oldu bilmiyorum gurur falan düşünmedim hiç
Aynen olmuyorsa normal bi şekilde bitirmek en güzeli değilmi, böyle olunca ben bocaladım zaten. Acaba şunuda yapsam düzelirmi, bunuda desem iyi olurmu diye diye dökmediğim dil kalmadı. Annesi kendi de çok ümitli sanırım ondan, tabi banada Ümit vermiş oluyor ama onun öyle demesinden ben beklentiye girmedim genel olarak yarım kalmış bi hikaye gibi olduğu icin ümidim var.
Oda yeri geldi fedakarlık yaptı, biri bana bi iyilik yapsın ben 10 katını yapmaya çalışırım benim huyum bu. Benim icin bi fedakarlık yaptı ve ben onun her dediğini kabul ettim. Evet ailem çok zorluk çıkardı burda da konu açmıştım hatta bununki ilgili ama birçok şeyi kendi içimde yaşadım, ona yansıtmadan. Ben gerçekten çok değer verdim, dibine kadar hissettirdim bunuda, tepeme çıkardım kabul ediyorum. Bahsettiğiniz ilişki koçları kimler, çok iyi geliyor öyle şeyler okuyup dinlemek. Tavsiye ettiklerinizi memnuniyetle okurum takip ederim
Dengesiz olduğunu kabul edemiyorum galiba. Kendimde arıyorum hatayı ki benimde çok hatam oldu ama onlar nişandan önceydi, şimdi ortada bişey yokken tekrar açıyor aynı konuları. Sonra ben seni kaybetmek istemiyorum diyor, ertesi gün biz farklıyız diyor, sonra sen benim hayalimdeki insansın.... net olsaydı bende beni sevmeyeni ben hiç istemem deyip silerdim ama hiç net olmadı son zamanlarda
Üstelik kötüde ayrılmadık herşey iyi gibiydi. Ayrılmak istemesine üzülmüyorum aslında ama seviyorum, seni kaybetmek istemiyorum, çok pişman olacağımı biliyorum deyip hala aynı tavrı sergilemesi beni kendimde hata aramaya itiyor. Defalarca konuştum ne diller döktüm okuyunca kendime şaşırıyorum. En son mesajımda çok güzel bi mesajdı okumadı bile. Öyle haklısın ki, suan en güzel dönem olması gerekirken durduk yere böyle yapması sevgisizlikten başka bişey değil
Kendime itiraf edemeyip iç sesime kulaklarımı tıkadığım şeyleri yazdın tek tek. Sanırım ilk kez bu kadar çok güvendim, ilk kez bu kadar derinden hissettim bazı şeyleri, ondan dolayı unutma kısmına geçemiyorum. Bende benim konumu başkasından okusam bu yazılan yorumları yapardım ama yaşayınca çok farklı oluyormus. Haklısınız hepiniz sanırım gerçeklerle yüzleşmenin zamanı geldi
Çok haklısınız, o çok sinirli biri, bende çok sakinim, kolay kolay sinirlenip kalp kırmam, o yüzden çok idare etmeye çalıştım, ettimde. Ailem çok sıkıntı çıkardı diye hep mahcubiyet duydum ona ve ailesine, yoruldu, normal düşünemiyor diyerek çok sabrettim çok yalvardım çok ağladım ama sevse herşey elindeydi, üstelik bütün sıkıntıları da aşmışken
Anneme bende şaşırdım, hatta sordumda kendisine. Bana dediği ben hiç onunla birebir böyle net konuşma fırsatı bulamadım, o yüzden bana dengesiz ve söyledigiyle yaptığı bir olmayan biri gibi geldi ama bazı konularda hak verdim, seninde hataların var ama bunları kendiniz aşmalısınız, ben artık karışmıyorum dedi. Ben onun yanında öyle davrandı diye düşündüm ama o gittikten sonrada aynı şeyleri söyledi, sorunlarımızı zaten aşmıştık, nişanlımın annemle konuşmaya gelmesinin sebebi aradaki kopukluğu gidermek icin, buzları eritmek içindi. Bu konuşmayla da baya yol kat edildi, herkes düşüncesini söyledi arada kalmaktan kurtuldum diye sevinirken bi anda herşeyi kendi kafasına göre yorumlayıp iletişimi kesti
Ayrılmak istiyor demek ki kafasına koymuş
Açıkcası yanlarında olmasaydım annem mutlaka olumsuz bişey söylemiş ondan vazgeçmiş derdim ama tek söylediği annemin beni seçim yapmaya zorlamış olmasıymış. Ben durumu anlattım hem kendisine hem annesine, kendi kafasına göre yorumlamış, zaten inatcı biri, bişeye nasıl bakıyorsa neye inanıyorsa asla ondan vazgeçmez, istediğini söyle kabul etmez. Şimdide öyle oldu, kendi ya dediğin gibi bitirdi ama bahane aradı, ya da bana inanmıyor
Çıkıp karşısına Konuşmayı dene eğer seni seviyorsa anlarsın zaten.
