O ailemi ozledim dedi. Bir bina yikildi ve ben altinda kaldim dedi. Mutsuzum diye gittim ama mutlu olamadim dedi. Oglum da anne ne zaman sofrada üç kisi olacagiz deyince biz de beraber oglum mutlu olsun diye ikinci kez gorusmeye basladik. Beraber ucumuz sinemalara gittik, yemeklere gittik. Cok mutluydu. Ayda iki kez oglumu gormeye gelen adam her hafta sonu gelmeye basladi. Onca yolu. Hafta ici de her gun ariyordu. Her geldiginde hediyeler getiriyordu. Ben bir taraftan korkuyordum, bir taraftan da belki ikimiz de hatalarimizdan payimizi almisizdir diyordum. Ancak son zamanlarda o her hafta gelen adam iki haftada bir gelmeye basladi. Gelemeyecegi haftalar bahaneler uretmeye basladi. Yol yoruyor bu hafta gelmesem, ya da bulasiklar birikti onlari halledecegim, ya da bilmem kimin cenazesi var gibi. Ben de zamanla yavas yavas basladim. Suphelenmeye baslayinca biz ne yapiyoruz, bu ne simdi dedim. Ispatim yok ama tahminimce o siralar muhtemelen bosluktaydi. Beraber oldugu kisiden belki de ayrilmisti, o boslugu dolduruyordu. Simdi bir sevgilisi var. Sevgilisi varken oglumun sorunlari olup aramak zorunda kaldigimda cok soguk davraniyor. Ben kendime yeni bir duzen kurdum. Bu tip insanlar karsisindaki kisinin de ruh sagligini bozuyor. Ben artik mumkun mertebe kendi onume bakiyorum. Bence giden kisi icin ugrasmaya degmez. Siz de onu bekleyerek omrunuzu harcamayin. Gonlu esiyle coluguyka cocuguyla olan gitmeye cesaret edemiyor ama gitmek isteyen de onu bunu bahane edip gidiyor. Kalan omrunu o kisi gelecek diye heba etmemeli bence. Kimsenin omrunuzu ipotek altina almasina izin vermeyin. Zaman gelip geciyor. O simdi gitti hayatini yasiyor. Geride kalanlar nasil diye sormuyorsa beklemenin de bir anlami yok. Ben ikinci denemeyi oglum istemese yaparmiydim bilmiyorum. Gordum ki bir kez duzen bozuldu mu bir daha eskisi gibi olmuyor. Yine de belki hatalarimizdan payimizi almisizdir dedim ama anladim ki kimse degismiyor. O benim icin dogru insan degil artik biliyorum. Siz de lutfen ic hesaplasmayla, bekleyerek omrunuzu curutmeyin, yolunuza devam edin.
Burada bir suru konu okudum. Her katil cinayet yerine bir kez donermis, iyice öldürdüm mü diye. Bizde de oyle oldu. Ikinci kez geldi ve yine gitti. Giden, gitme cesareti olan, gelse de tekrar gidiyor.
Sevgiyle kalin.
hastanelerde sabahlıyorum. Yine de aramadım annemleri de tembihledim aramayacaksınız dedim. O bir kez cocuklarım nasıl diye sormadıysa aramadıysa bu iş bitmiştir. İnanın içim buz gibi oldu artık. Dönmese de olur. Hatta umarım dönmez de o bitirmiş olur.
Diğer konuya gelince onun cocuklarını arayıp sormadığı toplamda 11. Gün. Arada 1 gün eve ugrayıp esya toplarken görmüştü o da 8 gün önce…ve demişti ki gideli daha 3 gün oldu ama ben sanki aylardır evde yok gibi hissettim sanki cocuklar bile büyümüş… artık gecen 8 günde de bir kere özleyip en azından büyük oğlumla konusmadıysa. Kücük oğlumun her yolculukta hastalandıgını bilmesine ragmen bir kere aramadıysa(benle konusmasa bile annemlerle konusabilirdi aramızda hic kavga bile yok…) demekki bu adam baba olmayı haketmiyor. Eğer bu durumu kullanıp onu ararsam ömür boyu kendimi affetmem işte o zaman kadınlık gururumu yıkmış olurum. Şuan gidişinde bazı kendince haklı sebepleri oldugunu düsündüğümden sakindim bekliyordum ama cocukları da bu kadar gözden cıkardıysa benim tüm hatalarımı temize cekmis oluyor bu.
