merhaba kizlar. 16 temmuzda bosanma davasini actim. 16 temmuzdan itibaren 3 gun oncesine kadar bana surekli ulasmaya calisti. hem sosyal medyadan, hem normal telefondan, hem de watsaptan. yaptigi sinsilikten dolayi evi terk eder etmez engelledigim icin bu kez de bazi akrabalarini araya koyarak bana ulasmaya calisti ben de engeli actim 3 gun once. bosanmak istemedigini ve yanima gelerek bas basa konusmak istedigini, ikimizin memleketlerinin tam ortasinda kalan bir sehire tayin isteyecegini belirtmis ama kabul etmedim. daha dogrusu sart olarak ona :
"butun aileni topla. ablalarin enistelerin, abilerin, yengen, annen baban hepsininin karsisina gec ve "yuvam sizin yuzunuzden dagildi, siz karistiniz, sizin yuzunuzden yuvami dagitmayacagim ve bosanmayacagim, ben esimin memeleketinin yakinina tayin istedim gidiyorum, esim de hicbi zaman sizinle gorusmeyecek" deyip bu konusmayi da videoya al, kok aileni bana ve ogluna tercih etmedigine o zaman inanirim." dedim
bana "sen de aynisini yap demis. ben de
"biliyordum boyle diyecegini. tahmin, fikirlerim ve kararimda yanilmadigimi biliyordum. ben zaten gemileri yakip gelmisim, benim kaybedecegim bisey yok. ikna etmeye calisan guya sensin. aklimda bi soru isareti kalmadi kararimla ilgili. iyi ki dilekcemi vermisim, bitti.mahkemede gorusuruz " dedim ve tekrar engelledim. ben, evliligimiz ailesi yuzunden iyice kotu gitmeye baslayinca baska sehire gitme fikrini cok soylemistim ama kabul etmemisti.
bu adam daha aramizda son tartisma cikar cikmaz evliligimizde aldigimiz arabayi gidip arkadasinin uzerine yapmis ,hatta saglam olsun diye o arkadasindan baska bir arkadasinin uzerine yapmis. daha ben evi bile terk etmemistim. hala daha kafamda "acaba" sorulari varken, acaba aile danismanina gidersek bazi seyler duzelir miki diye dusunurken kafam karisikken arabayi devretmis, mal kacirmis benden. bunu ogrendigim icin ben de gelmeden once ceyizlerimle birlikte esyalarin hemen hemen yarisini getirdim. evde esyalari goremeyince hayatinin şokunu yasayip tum aile bireylerim ve bana ulasmaya calismisti. beyefendi hem kurulu duzende oturmaya devam edecek hem arabasi da altinda olacak, bir de benim takilarimi da almisti zaten. ayrica evliligin ilk 2 yili ona gonderdigim paralar vardi, aciklama kismina borc yazmistim. onu da icraya verdim. icrayi yeni mi gordu ne yapti beni engellemis
neyse iste kizlar surec boyle devam ederken ve bunlar olmusken ara sira icim nedense kotu oluyor. evde annem, babam ve oglumla guzel vakit geciriyoruz ve mutluyum. ama ne zamanki disari ciksam, cocuklari ile vakit geciren babalari gorsem cok kotu oluyorum. oglumun babasiz buyuyecegi icimi acitiyor. ama sonra da evdeki huzursuzlugun onu kotu etkileyecegini dusunuyor ve onun davranislarini aklima getiriyorum ve sonra yine "iyi ki" diyorum. hatta kurtulmusum demek icin tek bir fotosuna bakmam yetiyor, o kadar tiksinmisim ki..
suan oglum kucuk oldugu icin calismiyorum, ama 5 veya 6 ay sonra calismaya baslayacagim. sizce bu degisik hisler gecer mi, bu ara ara kotu olma hali ne zaman son bulur?
"butun aileni topla. ablalarin enistelerin, abilerin, yengen, annen baban hepsininin karsisina gec ve "yuvam sizin yuzunuzden dagildi, siz karistiniz, sizin yuzunuzden yuvami dagitmayacagim ve bosanmayacagim, ben esimin memeleketinin yakinina tayin istedim gidiyorum, esim de hicbi zaman sizinle gorusmeyecek" deyip bu konusmayi da videoya al, kok aileni bana ve ogluna tercih etmedigine o zaman inanirim." dedim
bana "sen de aynisini yap demis. ben de "biliyordum boyle diyecegini. tahmin, fikirlerim ve kararimda yanilmadigimi biliyordum. ben zaten gemileri yakip gelmisim, benim kaybedecegim bisey yok. ikna etmeye calisan guya sensin. aklimda bi soru isareti kalmadi kararimla ilgili. iyi ki dilekcemi vermisim, bitti.mahkemede gorusuruz " dedim ve tekrar engelledim. ben, evliligimiz ailesi yuzunden iyice kotu gitmeye baslayinca baska sehire gitme fikrini cok soylemistim ama kabul etmemisti.
bu adam daha aramizda son tartisma cikar cikmaz evliligimizde aldigimiz arabayi gidip arkadasinin uzerine yapmis ,hatta saglam olsun diye o arkadasindan baska bir arkadasinin uzerine yapmis. daha ben evi bile terk etmemistim. hala daha kafamda "acaba" sorulari varken, acaba aile danismanina gidersek bazi seyler duzelir miki diye dusunurken kafam karisikken arabayi devretmis, mal kacirmis benden. bunu ogrendigim icin ben de gelmeden once ceyizlerimle birlikte esyalarin hemen hemen yarisini getirdim. evde esyalari goremeyince hayatinin şokunu yasayip tum aile bireylerim ve bana ulasmaya calismisti. beyefendi hem kurulu duzende oturmaya devam edecek hem arabasi da altinda olacak, bir de benim takilarimi da almisti zaten. ayrica evliligin ilk 2 yili ona gonderdigim paralar vardi, aciklama kismina borc yazmistim. onu da icraya verdim. icrayi yeni mi gordu ne yapti beni engellemis
neyse iste kizlar surec boyle devam ederken ve bunlar olmusken ara sira icim nedense kotu oluyor. evde annem, babam ve oglumla guzel vakit geciriyoruz ve mutluyum. ama ne zamanki disari ciksam, cocuklari ile vakit geciren babalari gorsem cok kotu oluyorum. oglumun babasiz buyuyecegi icimi acitiyor. ama sonra da evdeki huzursuzlugun onu kotu etkileyecegini dusunuyor ve onun davranislarini aklima getiriyorum ve sonra yine "iyi ki" diyorum. hatta kurtulmusum demek icin tek bir fotosuna bakmam yetiyor, o kadar tiksinmisim ki.. suan oglum kucuk oldugu icin calismiyorum, ama 5 veya 6 ay sonra calismaya baslayacagim. sizce bu degisik hisler gecer mi, bu ara ara kotu olma hali ne zaman son bulur?
