Oğlum da nahif bir çocuktur. 1. sınıfta benzer sorunları yaşadık. Vahşi doğamızdan mıdır nedir artık, zorbalar kuzu gibi çocukların kokusunu alıyorlar ve onlara yöneliyorlar.
Oğlumu empatiyle, şefkat ve merhameti bol bir ortamda ilgi ve sevgiyle büyüttük, bilmiyorum herkesin evladı kendine değerli olduğundan belki de, inci gibi bir çocuk teslim ettim 1. sınıfta öğretmenine ancak daha ikinci haftadan sorunlarımız başladı. Bir gün geldi ensesinde tırnak izleri (Sınıfından bir çocuk yakasından yapışmış, arkasından çekiştirmiş düşürmüş). O tırnak izlerinin olması için, tırnakların herhalde iki ay kesilmemesi filan lazım, artık diğer çocuk nasıl bir ortamda ise, özbakımı bile takip edilmiyor.
Bir başka gün geldi, alnında şişlik, aynı çocuk oyun oynarlarken, benim oğlanı bahçe demirlerine tüm kuvvetiyle ittirmiş, oğlum kafasına darbe almış. Bunu ben, oğlum eve geldiğinde öğrendim ve öğretmene giderek fevri bir konuşma yaptım. İlk anda haberim olmalıydı, kafaya darbe almak ne demek?
Baktım ne öğretmenimizde iş var ne okul idaresinde, herkes üç maymunu oynuyor ve ben nefes tükettiğimle kalıyorum, 1 ay içinde ani bir kararla, çocuğum daha da bulunduğu ortama alışmadan okul değişimi yaptım ve verdiğim en doğru karardı. Aynı süreçte de kick boxa yazdırdım. Bu oğlumun nefsi müdafaayı kavraması, birilerine büyük zararlar vermeden kendini savunup karşısındakini etkisiz hale getirmeyi öğrenebilmesi ve incinen özgüvenini geri kazanması içindi. Anlayacağınız verdiğim iki tavsiyeyi de uyguladım. Oğlum şu an 3. sınıf, kendi arkadaş grubu oluşmuş, sınıfta sevilen bir çocuk. Öğretmenleri de şansımıza, ilk öğretmeninin aksine oldukça alakadar ve öğrencilerine düşkün birisi çıktı. Sorunsuz devam etmekteyiz.
