Ablalarım yardım edin derman olun bana.. O kadar mutsuzum ki. Bu siteyi önceden takip ederdim okurdum yazdıklarınızı,dertlerinizi,öğütlerinizi,fikirlerinizi. Buraya benim de birgün konu açacağım aklıma bile gelmezdi.. Başlıyorum..
Biraz uzun ama kusura bakmayın..
Ben 18 yaşındayım. Annem ve anneannemle yaşıyorum. Babam hayatta fakat baba kız ilişkimiz olmadı senede bir kez memlekete gittiğimizde görüşürdük. Baba tarafım eksik kaldı hep.. Herneyse, ben lise sonun ortasındayken bir çocukla tanıştım. Baktım ki bana ilk görüşten vurulmuş çok iyi davranıyor çok centilmen benimle olmak istediğini söylüyor,bu arada benden 5 yaş büyük. Benimde ilgisi alakası hoşuma gitti görüşmeye devam ettim onunla. Bizim semte yarım saat uzak bi semtte oturuyor. Daha sonra bana dediki bende buradan ev tutayım mı. Yani bizim buralardan, bana yakın olmak için. Bende tamam dedim gittik evi bulduk eşyalarımızı seçtik dizdik evi kurduk. Tamam buraya kadar her şey güzel. Daha sonra ilerleyen zamanlarımızda ben onun ailesiyle tanıştım bende onu annemle ailemle tanıştırdım. Ailesi bana karşı çok sevecen ve iyiydi beni çok sevdiler evlatları gibi davrandılar. Annemlerde onu çok sevdi. Arada ben onlarda kalmaya başladım sonra o da bizde falan filan derken biz her yerde hep beraber kalır olduk hiç ayrılmaz olduk. (Normalde ailem asla böyle bir şeye müsade etmez ama gerçekten çok temiz iyi bir çocuk olduğu için bizide mutlu gördükleri için izin verdiler.)
Daha sonra aileleri tanıştırdık.yine herşey güzel..anlaştılar sorun yok tamam.
Onların büyük bir yazlığı vardı. Ailecek oraya gidelim hem onlarıda kaynaştırırız dedik. Gittik 15 gün kaldık. 15 gün güzeldi fakat son günlerde biraz yanlış anlaşılmalar oldu falan ama büyük şeyler değildi. Herneyse, orda doğumgünümüzü kutladık bana tektaşımı taktı ve ailelerin gözünde biz sözlü nişanlı gibi bir şey olduk. Sevgilimle biz evlenmeyi düşünüyorduk ilk annemler erken merken küçüksün dedi ama biz seviyoruz dedik.. Yazlıktan döndük. Üniversite muhabbeti açıldı. Ben okuma aşkıyla büyüdüm ailem zorluklarla bana baktı büyüttü okuttu üniversiteye hazırladı bende çok okumayı istiyordum sevgilimle biliyordu görüyordu. Daha sonra dediki okumayacaksın. Ben cok kıskancım seni asla tek göndermem bende seninle gelsem bile olmaz yapamam bunu imkansız dedi bende kabullenemedim. Ya okul ya ben dedi. Bende bu seçimi yapmak istemedim onunla gitmek istedim okula. Bu konu böyle askıda kaldı. Bunuda geçelim.. Normalde bi onlarda bi bizim evde kalıyorduk. Geçenlerde bi konu açıldı annesi dediki oğluna senin kalman uygun olmaz işte kaç yaşında erkek adamsın o ne öyle içgüveysi gibi dedi... Onların evi dubleks ikiye bölücekler üst katta biz oturucaz. Yukarının işleri bitene kadar ben dedimki bi annemlerde bi sizde kalalım ki bende alışayım böyle pat diye olmaz dedim hani hemen kopamam. Sonra annesi böyle laflr edince buda bi iki gün sonra başladı ben kalmak istemiyorum rahat olamıyorum yok seni istedigim gibi öpemiyorum rahat yayılamıyorum gibi şeyler demeye. Bu arada 10 gün onlarda kalsak en fazla 3 gün bizde kalıyoduk. Annemlerde özlüyor gelmiyomusunuz diyor gayet normal hakları dimi bende özlüyorum. Bana dediki bizim evimiz var zaten ben sana orda ev açtım bundan sonra orda kalırız annenlerede 2 saat oturmaya gideriz kalkarız yine evimizde yatarız. Annemlere birden onun böyle yapmasına canları sıkıldı şaşırdılar. Sonuçta bizim adetlere geleneklerimize göre bana asla böyle bişeye izin vermezler bize ters ama benim mutlu güvende oldugumu görünce izin verdiler. Ve buna karşılık onlarda benim orda kalmamı beklerler dimi. Yok beyefendi tölerans gösteremiyor. Ben senin kocan mıyım diyor evet öylesin diyorum o zaman karımsan ben nerde sen orda diyor.. Ben büyün kocalık görevlerimi yapıyosam senin herşeyinle ilgileniyosam herkes bizi böyle kabul etcek diyor.Ama annemlerin gözünde evli değiliz diyorum beni ilgilendirmez görecekler diyor.. Herşey bi imzamı diyor.ama ailemin en dogal istegi ne dicekler eşe dosta akrabaya,arıyolar benle konuşmak istiyolar evde yokum diye yalan uyuduruyolar kalıyor diyemiyor annemler.Bana akıl verin ben çok sıkıştım kaldım napıcam ablalarım bu olaylardan sonra düşünmeye başladım bi tarafım diyor git bu sene çalış annenlere bak seneye okula başla oku.ben aileme çok düşkün bi insanım ve onların durumu pek iyi değil geçim sıkıntıları vs. Sevgilimin ailesi cok varlıklı. Ben orda kalırken yediğim yemekte bile keşke annemlerle birlikte yeseydik onlarda olsaydı diye bogazımdan gecmiyor hep onları düsünüyorum. Bana bu kalma konusunda annesi babası ve ogulları baskı yapıyor kadın kocasının yanında olur bilmemne.. Ben kaldıramıyorum. İlişkimize başladık sevdik birbirimizi güzel şeyler yaşadık evlenelim edelim düşünceleri çıktı belki bana kolay geldi toz pembe geldi ama bu tür zorlukları görünce kaldıramadıgımı farkettim.. Onu çok seviyorum. Ama birden herşey böyle oldu hayatım tepetaklak oldu birşeylere alışmaya zorlanıyorum napıcam ben.. Herşeye göğüs gerip evlenecek miyim,yoksa ailemin yanında onlara bakıp içimi rahat ettirip okuyup hayalimimi gerçekleştirecegim..
Bu arada ne bi arkadaşımla görüşüyorum zaten pek yok.. Annemin sosyal medya hesabına benle fotograf koymasına bile kızıyor. Bana çatıyor.aşırı kıskanç bende öyleyim ama o çok sıkarcasına. Birbirimizi tek hicbiyere yollamıyoruz evet kötü bişey ama napalım bende alıştım bu huya. Balkona çıksam kıskanıyor o derece. Şimdi biz kendi evimizde düşünüyoruz napıcaz ne edicez diye aslına ben istiyorumki eskisi gibi ben ailemle kalayım haftanın bi kaç günü yina kalırız birlikte ama yine sevgili gibi olalım şu evlilik ertelensin.. Sonrasıda okul dönemi ne olur bilmiyorum ya of ne olur alıl verin ablalar hayatım boyu kendimi aileme adıycam onlara bakıcam edirm dedim şimdi ben ne yapıyorum.. Huzursuz hissediyorum. Onları bırakmamalıyım. Ama sevgilimde diyorki ya benle böyle yada hiç. Benle sevgili hayatı yaşayamazsın. Yalvarırım yardım edin bi çıkış yolu gösterin bana.
