ben de bıraktım yaşasıın!
hayatımda yaptığım en iyi şeylerden biri. kendimle gurur duyuyorum.
bırakalı tam 35 gün oldu. şimdi "Ohoo ben 6 ay sonra 1 sene sonra tekrar başladım, kandırma kendini" diyenler var. ama bu sözler bırakmak isteyenin kolunu kanadını kırıyor. ben de bağımlılığımın irademden bu kadar güçlü olabileceği korkusuyla yıllarca bırakamadım. ama şimdi biliyorum k bir daha içmeyeceğim. ASLA!
ben çok uzun yıllar sosyal içici olarak içtim. evlenince eşimle birlikte tiryaki oldum. tam 6 sene günde ortalama 15 tane içiyordum. içkiyle veya sıkıntılıysam 1 paket vaya daha fazla...
neden yıllarca bırakamadım? Nasıl Bıraktım?
en büyük sebep KıLO alma korkusuydu.
uzun zaman kendimi takip ettim. her sigaradan sonra "ben neden yapıyorum bunu" diye düşündüm. gerçekten keyif alıyor muyum dedim. cevap hayırdı. mecburen, hiç keyif almadan içiyordum. bunun iyice farkına vardım. yaklaşık 1 sene kendi kendimle bu konuşmayı yaptım. sigara içtim ve ben neden içtim hiç keyif almıyorum ki ben bundan dedim. inanın evet çok keyifliydi deseydim kesinlikle bırakmazdım. ama keyif almadan içiyordum. bir de her sigaradan sonra ellerimi saçlarımı kokladım. ağzımdaki korkunç tadı, ve zavallı ciğerlerimi düşündüm. artık ciğerlerim daralıyordu. yemek bile artık sadece sigara için yapılıyordu.
zavallılar gibi yemekten sonra dışarı çıkıp titreşerek içiyordum. üstelik pek çok sigara içmeyen insanın arasından kalkıp "ben iki çekip geleyim" demek çok aşağılık hissettiriyordu. sigara içmezken acırdım böyle tiplere. "pis bağımlı" derdim içimden. şimdi ben aynı şekildeydim. çantamda sürekli sigara taşımak zorundaydım. evim eşyalarım giysilerim leş gibi kokuyordu.
işte çok uzun zaman her sigaradan sonra bunları uzun uzun düşündüm. aslında sevmediğim bir şeyi yapıyordum.
bu şekilde düşünmek beni bırakmaya hazırlamış. bilinçaltıma gereken emri vermişim. şimdi bu emri kusursuz şekilde yerine getiriyor beynim..
bir de farketmedn çok akıllıca bir şey yaptım: sık sık sigara değiştirdim. eşim ne alırsa ondan içiyordum, bazen annemden bazen arkadaşlarımdan otlanıyordum. bazen paketi hoş diye çeşit çeşit sigara alıyordum. bi slim, bi light bi bilmem ne derken, bi baktım her seferinde midem bulanıyor. sigara değiştirmek de çok tiksindirdi. bana "hem sigara içiyorsun, bari sık sık değiştirme çok zararlı" diyorlardı. elimden her çeşit sigara geçti sanırım. ama iyi ki yapmışım. çünkü her biri beni biraz daha soğuttu. artık en keyif aldığım sigara bile iğrenç bir tat bıraktı ağzımda..
O GÜN
o gün aklmda sigarayı bırakmak yoktu. hala "azaltarak bırakayım, ben buna artırarak başlamadım mı? " diyordum kendime. sigara sayıyordum 3-5 gün 5-6 tane sonra bi arkadaş biraz içki derken ciğerlerim perişan!
her seferinde daha da iradesiz, zavallı bir bağımlı hissediyordum. o gün de her günkü gibi içtikçe içtim. ev leş gibi koktu. koltukların üstü sigara külü, hafif ıslanmış bir izmaritle her yer leş gibi kokmuş. eşim bana döndü ve dedi ki:
-hadi bırakalım artık
- ciddi misin? satmak yok ama...
- ciddiyim, bir gün bırakmayacak mıyız nasılsa? o gün bugün olsun...
- olsun...
dedim ve 4 Ekim 2009 saat 21.30'da balkonda açık havaya karşı son kez çektim. adeta sevgilimden ayrılır gibi elveda dedim.
ertesi gün sabah içmedim. eşimi aradım, içmedim dedi.
paket tam karşımdaydı. içinde 5 tane kalmış. masama koydum. başladım çalışmaya.
eşimi aradım. içmedim dedi, ya sen? ben de...
ben içmedikçe o içmiyordu. o içmedikçe ben içmiyordum. içimden merakla kim ihanet edecek demeye başladım.
akşam oldu. içmedik. bıraktım demiyordum. kendime sadece bir kaç saatlik hedefler koydum. içimden "ben sigarayı bırakmadım, sadece içmeyeceğim." diyordum. sıkıştıkça, "tamam sigara seninle, bak gözünün önünde ama 1 saat daha içme, bakalım başarabilecek misin?" diyordum. bu hedefe varınca kendimi bir mevzi daha kazanmış komutan gibi hissetmeye başladım.
ilerleyen günlerde sıkıştıkça hedef koydum önüme. "1 saat daha, eve gidene kadar, yatana kadar" diye. br de eşimi arıyordum: "içtin mi?" "Hayır! ya sen?" "Hayır"
her hayır biraz daha artırdı cesaretimi. eşimle aramızdaki bir yemindi artık içmemek. içen adeta ihanet etmiş gibi olacaktı. o benim için yapmadı, ben de onun için yapmadım.
ilk 3 gün ağzıma yakmadan sigara bile koyuyordum. saatlerce, ağzımda sigarayla dolaşıyordum. canım yakmak istedikçe, o yanmayan sigarayı çekiyordum ve uzunca süre düşündüklerimi düşünüyordum. "şimdi bunu yakıcam ve önce çok keyif alıcam, sonra üstüm başım kokacak, ağzımın tadı mahvolacak. bu ihaneti yapacak mısın?" "HAYIR" sigara elimin altındaydı, paket oracıkta duruyordu. ama yakmadım.
evdeki kültablalarını kaldırmadım. paketi 4 hafta masamda önüme koydum. ama yakmadım.
ilk 3 gün zordu. hedefleri 1 saat olarak koyuyordum. sonra giderek uzadı hedefler, 1 gün, 3 gün.... çünkü çok içmek istediğim halde 1 saat içmeden durabiliyordum. o halde bir saat daha durabilirdim. işte 1 gün olmuştu, 1 gün daha... işte 2 gün, 3 gün 1 hafta.... inanamıyordum. oluyordu. evet zordu, ama imkansız değildi. yapmadıkça daha da yapmıyordum.
3 günden sonra hedefleri başarabileceğime olan inancım daha da güçlendi. fiziksel olarak da istek azalmaya başladı.
zaten 3 gün sürüyor tüm zorluk. 3 gün sınav veriyorsunuz. eğer geçerseniz tüm fiziksel koşullar size yardım ediyor. ağzınız tat almaya başlıyor, tertemiz nefesler alıyorsunuz, aynı çocukluğunuzdaki gibi. tertemiz kokuyorsunuz. hele sevgiliniz de bırakmışsa, onunla öpüşmenin tadını tarif edemem. yıllardır yaşamadığım bir haz ve mutlulukla. o da tertemiz kokuyor, sen de...
enerji yükseliyor, cilt anında düzelmeye başlıyor. tüm bunlar da çok yardımcı oluyor bırakmaya. "bu kadar dayandım, 1 gün daha dayanırım" dedim hep. bu sefer her sigara istediğimde, tertemiz havayı, sevgilimle öpüşmenin tadını, bedenimdeki enerjiyi, tertemiz kokumu, evimi, elbiselerimi düşündüm. ve hep "oh be! kurtuldum" dedim.
evet tam 35 gün oldu. aklıma sigara hiç gelmemeye başladı. önceleri günde 20 kez geliyordu. sonra 8-10 kez geliyordu, 1-2 derken artık aklıma gelmez oldu. geçen hafta eşimle içmeye gittik. biraları sigarasız yuvarladık. harikaydı. sigara içmek için dışarı çıkanlar baktık ve güldük.
evimize 40 yıllık sigara tiryakileri büyükler geldi, içtiler, hem de evimde, hem de kaldırdığım kültablalarına. hoşlanmadık, ama asla canımızı çektiriyorlar diye de kızmadık. çünkü biz içmiyorduk artık. hiç bir şey irademizi kıramazdı.
evet hala içmiyorum. içmek de istemiyorum. evet çok keyifli olduğu zamanlar var sigaranın. hala da özlüyorum o keyfi, ama ben o keyfi aldım ve bitti bir daha da olmayacak. her zaman bir bağımlı olduğumu ve içmeye yatkın olduğumu biliyorum. asla nasılsa bırakırım cesaretine kapılmak istemiyorum. bu benim zayıf tarafım. ben bir bağımlıyım, hayatım boyunca içmeyen birine göre sigaraya daha duyarlı olacağım. başlama riskim çok yüksek. o yüzden, her canım sigara istediğinde uzun uzun düşünüyorum. sonra da iyi ki bırakmışım diyorum.
evet sigara hala yasak değil, yasakların cazibesini vermek istemiyorum ona. ama ben sigara içmeden 1 gün daha durabilirim, o günler birer birer toplandı ve 35 gün oldu bile!!