şiddeti yaşadım iliklerime kadar. ama garip bir sakinlik var üzerimde...

Konudaki tek üzüldüğüm çocuğunuz oldu. Gerçekten içim parçalandı şuan.
Siz ise bu başınıza geleni de bundan sonra gelebileceği de hak etmişsiniz.
Adam sizden hiçbir şey yapmadığınız halde şikayetçi olmaya çalışıyor ama siz ÇICIĞIMIN BIBISI diyerek saçma sapan vicdan yapıyorsunuz allahın mandasına.
Çocuğunu, yuvasını düşünmeyen şahsa ne acıması ya? Çocuğunuzun hayatına etki edecek bir olay bu, bu çocukta bunun kalıntıları hep kalacak. Ama siz ona acımaya devam edin. Acırsanız acınacak hale düşersiniz bunu unutmayın.
O yavru için silkelenip kendinize gelin bence.
Ben olsam ileride "annem ne kadar çaresiz, zayıf bir kadınmış. bizi dövmesine bizi hiç düşünmemesine rağmen babamı korumuş" der, hem anneden hem babadan şanssız olduğumu düşünürdüm. Üzgünüm sert olduysa.
 
Çocuğun senin yumuşak karnın ve eşinde oradan vuruyor ama lütfen üzülme. Biraz daha büyüsün sana yapılanları daha net idrak edip daha farklı bakacak. 6.5 yaşında çocuk küsmeyi bile bilmiyordur henüz,affeder kin tutmaz,kızım da neredeyse 6 yaşında oradan biliyorum ama inanki senden benden daha güçlü ve dirayetliler. Tabiki üzülecek,en nihayetinde babası ama zamanla sana hak verecek.
Eşine de acıma lütfen.
Ne hakkın varsa kafasına vura vura al.
Oğluna acımayana sen hiç acıma.
Kadın erkek farketmeksizin karşısındakini çocuğundan vuran kimse affı haketmiyor bence. O çocukların günahı ne?
şu an bulamıyorum, yakın zamanda bir konu vardı, konu sahibi üye de oğlunu yanına alıp eşini terketmişti (çocuk 8 yaşındaydı galiba), adam çocuğun aklını çeldi, çocuk annesini suçlayıp babasına gitti, konu sahibi çok üzüldü, zor dayandı, sonra aldı çocuğu. boşanmakta da kararlıydı.
gerçi o konunun sonu ne oldu bilmiyorum ama bir okuyun isterseniz
evet çocukları kullanmaya çalışıyor insanlar, ama biraz kararlı durup, ödün vermeyince anlıyorlar anyayı konyayı

değinmeden geçemeyeceğim, siz eşinize tekrar geri dönmeyin kesinlikle, ama 10 yıldan sonra birden bire böyle oldu diyorsunuz ya, inşallah eşinizin ailesi onu doktora gitmeye ikna edebilir, çünkü gerçekten hastalanmış olabilir

yine de siz, kararınızdan dönmeyin
gerçekten bir hastalıksa, tespit edilip gereken tedaviyi alırsa, o zaman düşünürsünüz
Gerekiyorsa alırsın uzaklaştırma.
Tedaviye yanaşmayan tedavi edilemez ki,kabul bile etmiyorsa özellikle eşin gibi.



Bu sabah çok erken mesaj atmış arka arkaya. Bütün gece uyumadım neden böyle olduk. Ben bir adım atmak istiyorum. Hiç birşey yapmadım denemedim bitti demek istemiyorum. Sensiz oglumsuz hayat istemiyorum. Gerekirse aile terapistine gidelim herşeye varım. Ailelerle aramızı düzeltelim vs vs.

Birşey diyemedim psikolog ile görüştüm. Gerçekten burnu düşse yerden almayacak biri için büyük hamle ama guvenemedim.
Ne hissediyorsun dedi. Dayak yediğim zamandan daha çok kızgınım dedim. Tam birşeyleri kafamda oturtmuşken tekrar acabalarım oldu. Psikolog sizi baska merkeze yonlendiricem ama önce eşin benle gorussun zaten durumu çift terapisinde çıkar meydana dedi. Ona sormam gereken soruları söyledi.
Çift terapisi size ayrılın veya barışın demez bunu unutmayın sadcee iletişimde eksik kalan kısımları öğretir yol gösterir ayrıca psikolojik bir rahatsızlık varsa tek başına devam eder dedi.

Paikologla konuşmayı kabul etti. Bende kesin belki değil hiç birşey önce konuşalım dedim. Psikoloğun bana sor dediği seyleri sorucam aile terapisine gidip gitmemeye ona göre karar vericem.

Hala güvenim yok. Ama bugün Oğlumu izledim görüşme odasındayken ağlamamak için kica adam gibi kafasını iki eli arasında sıkıyordu. Biraz ikna olur gibi oldu. Şimdilik bir barışma ihtimali varmış gibi konuşmuyorum onunla. Sadece babanla dışarıda gorusucez düşman değiliz sadece aynı evlerde uyumıycaz vs gibi konuşmalar yapıyorum. Çünkü boşanma kısmı hala on planda benim için. Güvenmiyorum sindiremiyorum. Ve bir araya gelsek bile bu sefer benden kopacak arıza. Eve gelmemesini söyledim. Herşey net olana dek.

Sevindigim tek şey bosandigimizda bir araya gelebilecek teması yakaladık. O düşmanca hale geri donmeyeceğiz diye umut ediyorum.

Pasikolog normalde uzman görüşü dışında seans da konuşmak doğru değildir ama ben size şahsi fikrimi soyliycem. Eşinizle tekrar deneyin. Tabi cevapları istediğiniz gibi olursa dedi.

Bense evde onun yokluğunu hiç hissetmiyorum. Çocuk uzulmedigi sürece herşey gayet rahat bana. Bir çocuk zorluyor beni. Nasıl alışır. Alışır mı? Alışmış gibi mi yapar vs vs.

Baskada düşündüğüm hiçbirşey yok kafamın içinde.

Sadece sinirliyim madem cift terapisi bukadar olağan dı senin için neden buralara kadar geldik be adam.
 
Bu sabah çok erken mesaj atmış arka arkaya. Bütün gece uyumadım neden böyle olduk. Ben bir adım atmak istiyorum. Hiç birşey yapmadım denemedim bitti demek istemiyorum. Sensiz oglumsuz hayat istemiyorum. Gerekirse aile terapistine gidelim herşeye varım. Ailelerle aramızı düzeltelim vs vs.

Birşey diyemedim psikolog ile görüştüm. Gerçekten burnu düşse yerden almayacak biri için büyük hamle ama guvenemedim.
Ne hissediyorsun dedi. Dayak yediğim zamandan daha çok kızgınım dedim. Tam birşeyleri kafamda oturtmuşken tekrar acabalarım oldu. Psikolog sizi baska merkeze yonlendiricem ama önce eşin benle gorussun zaten durumu çift terapisinde çıkar meydana dedi. Ona sormam gereken soruları söyledi.
Çift terapisi size ayrılın veya barışın demez bunu unutmayın sadcee iletişimde eksik kalan kısımları öğretir yol gösterir ayrıca psikolojik bir rahatsızlık varsa tek başına devam eder dedi.

Paikologla konuşmayı kabul etti. Bende kesin belki değil hiç birşey önce konuşalım dedim. Psikoloğun bana sor dediği seyleri sorucam aile terapisine gidip gitmemeye ona göre karar vericem.

Hala güvenim yok. Ama bugün Oğlumu izledim görüşme odasındayken ağlamamak için kica adam gibi kafasını iki eli arasında sıkıyordu. Biraz ikna olur gibi oldu. Şimdilik bir barışma ihtimali varmış gibi konuşmuyorum onunla. Sadece babanla dışarıda gorusucez düşman değiliz sadece aynı evlerde uyumıycaz vs gibi konuşmalar yapıyorum. Çünkü boşanma kısmı hala on planda benim için. Güvenmiyorum sindiremiyorum. Ve bir araya gelsek bile bu sefer benden kopacak arıza. Eve gelmemesini söyledim. Herşey net olana dek.

Sevindigim tek şey bosandigimizda bir araya gelebilecek teması yakaladık. O düşmanca hale geri donmeyeceğiz diye umut ediyorum.

Pasikolog normalde uzman görüşü dışında seans da konuşmak doğru değildir ama ben size şahsi fikrimi soyliycem. Eşinizle tekrar deneyin. Tabi cevapları istediğiniz gibi olursa dedi.

Bense evde onun yokluğunu hiç hissetmiyorum. Çocuk uzulmedigi sürece herşey gayet rahat bana. Bir çocuk zorluyor beni. Nasıl alışır. Alışır mı? Alışmış gibi mi yapar vs vs.

Baskada düşündüğüm hiçbirşey yok kafamın içinde.

Sadece sinirliyim madem cift terapisi bukadar olağan dı senin için neden buralara kadar geldik be adam.
Ben hala arabayı üstünüze sürdüğü kısımdayım orda kaldım..
Allah kurtarsın sizi
 
Bu sabah çok erken mesaj atmış arka arkaya. Bütün gece uyumadım neden böyle olduk. Ben bir adım atmak istiyorum. Hiç birşey yapmadım denemedim bitti demek istemiyorum. Sensiz oglumsuz hayat istemiyorum. Gerekirse aile terapistine gidelim herşeye varım. Ailelerle aramızı düzeltelim vs vs.

Birşey diyemedim psikolog ile görüştüm. Gerçekten burnu düşse yerden almayacak biri için büyük hamle ama guvenemedim.
Ne hissediyorsun dedi. Dayak yediğim zamandan daha çok kızgınım dedim. Tam birşeyleri kafamda oturtmuşken tekrar acabalarım oldu. Psikolog sizi baska merkeze yonlendiricem ama önce eşin benle gorussun zaten durumu çift terapisinde çıkar meydana dedi. Ona sormam gereken soruları söyledi.
Çift terapisi size ayrılın veya barışın demez bunu unutmayın sadcee iletişimde eksik kalan kısımları öğretir yol gösterir ayrıca psikolojik bir rahatsızlık varsa tek başına devam eder dedi.

Paikologla konuşmayı kabul etti. Bende kesin belki değil hiç birşey önce konuşalım dedim. Psikoloğun bana sor dediği seyleri sorucam aile terapisine gidip gitmemeye ona göre karar vericem.

Hala güvenim yok. Ama bugün Oğlumu izledim görüşme odasındayken ağlamamak için kica adam gibi kafasını iki eli arasında sıkıyordu. Biraz ikna olur gibi oldu. Şimdilik bir barışma ihtimali varmış gibi konuşmuyorum onunla. Sadece babanla dışarıda gorusucez düşman değiliz sadece aynı evlerde uyumıycaz vs gibi konuşmalar yapıyorum. Çünkü boşanma kısmı hala on planda benim için. Güvenmiyorum sindiremiyorum. Ve bir araya gelsek bile bu sefer benden kopacak arıza. Eve gelmemesini söyledim. Herşey net olana dek.

Sevindigim tek şey bosandigimizda bir araya gelebilecek teması yakaladık. O düşmanca hale geri donmeyeceğiz diye umut ediyorum.

Pasikolog normalde uzman görüşü dışında seans da konuşmak doğru değildir ama ben size şahsi fikrimi soyliycem. Eşinizle tekrar deneyin. Tabi cevapları istediğiniz gibi olursa dedi.

Bense evde onun yokluğunu hiç hissetmiyorum. Çocuk uzulmedigi sürece herşey gayet rahat bana. Bir çocuk zorluyor beni. Nasıl alışır. Alışır mı? Alışmış gibi mi yapar vs vs.

Baskada düşündüğüm hiçbirşey yok kafamın içinde.

Sadece sinirliyim madem cift terapisi bukadar olağan dı senin için neden buralara kadar geldik be adam.

bence de çocuğunuzu boşanma fikrine alıştırmaya devam edin, ona barışmaktan yana umut vermeyin kesinlikle çünkü bir öyle bir böyle dengesini bozarsınız çocuğun
eşiniz psikologla görüşüp, terapiye başlayıp, neyin ne olduğu belli olana kadar da kesinlikle o eve dönmeyin
eğer gerçekten bir tedavisi varsa, eşiniz gönüllü gönüllü tedavi olmaya çalışırsa, o zaman tekrar düşünürsünüz
ama sadece "vaat" olarak kalabilecek şeylere inanıp, barışmayı kabul etmeyin
burada en önemli şey çocuk
babası ve annesinin ayrı evlerde olması, annesini dayak yerken görüp arada nasibini almasından bin kat iyidir
 
bence de çocuğunuzu boşanma fikrine alıştırmaya devam edin, ona barışmaktan yana umut vermeyin kesinlikle çünkü bir öyle bir böyle dengesini bozarsınız çocuğun
eşiniz psikologla görüşüp, terapiye başlayıp, neyin ne olduğu belli olana kadar da kesinlikle o eve dönmeyin
eğer gerçekten bir tedavisi varsa, eşiniz gönüllü gönüllü tedavi olmaya çalışırsa, o zaman tekrar düşünürsünüz
ama sadece "vaat" olarak kalabilecek şeylere inanıp, barışmayı kabul etmeyin
burada en önemli şey çocuk
babası ve annesinin ayrı evlerde olması, annesini dayak yerken görüp arada nasibini almasından bin kat iyidir
Evet soylediklerinizde çok haklısınız. Bizde zaten herşeye rağmen bu yönde devam ediyoruz çocukla. Sadece şunu söyledim bak biz babanla ayrı evlerdeyiz ama kurstan seni pazar günü beraber alıcaz istersen birşeyler de yeriz.

Bu arada ben evimdeyim evden eşim gitti yani o akşam polis çağırdım ve çıkarttım evden. Hala aklı gel gitli kinli ama kinin nedenini bilemiyor .

Avukata bilendi önce. Dedim senin bilendiğin avukat bana cikom her konuda kanun senin leyhine işliyor ama gel hafta sonuna kadar topu bana at oyala eşini belki birşeyler değişir dedi. Dedim.

Anneme kabahat buldu.
Bak annemde olaydan daha sonra haberdar oldu ven avukatla tüm ayrıntıları konuştuktan sonra. Anne bu evi boşaltıp yanına yerlesicem evide kiraya vericem çocuğun eğitimi için toplansın dedim. Annem de bana yapma bozma evini ne olur ne olmaz dedi. Dedim.

Kendini dolduruyor kin kusuyorsun ön yargilisin bir vazgeç şundan önce dedim.

Çok sinirli hala belli benden beklemiyordu polis çağırırım evden çıkartırım. Bide üstüne lütuf edip darp için dava uzaklaştırma açmam. Onun altında da ezildi. O mal mülk dedikçe ben evlat dedim. O evlatla tehdit ettikçe ben sakin kaldım.
Mal mülk le tehdit etti hakkın yok ama adalet verirse yapacak birşey yok napalım dedim. Baktıki cikom bağıra bağıra gidiyor geri vites yaptı.

Bende senin gibi düşündüğümden gelme eve belli olana kadar birşeyler dedim. Pazar günü ona soracağım bir iki şey var. Onların cevabı istediğim gibi olursa terapi için konuşma devam eder yok cevaplar beni tatmin etmezse artık bir araya gelmişken çocuğu konuşuruz. Yani bosanirken nasıl ona zarar vermeyiz. Ama boşanma gündeme gelirse bakalım yine eski haline mi dönecek. Açıkçası şu terapist e kadar idare etmek de istiyorum. Deli gibi merak ediyorum bu adam kötü mü yoksa psikolojisi ile ilgili bir sorunu mu var.
 
Bu sabah çok erken mesaj atmış arka arkaya. Bütün gece uyumadım neden böyle olduk. Ben bir adım atmak istiyorum. Hiç birşey yapmadım denemedim bitti demek istemiyorum. Sensiz oglumsuz hayat istemiyorum. Gerekirse aile terapistine gidelim herşeye varım. Ailelerle aramızı düzeltelim vs vs.

Birşey diyemedim psikolog ile görüştüm. Gerçekten burnu düşse yerden almayacak biri için büyük hamle ama guvenemedim.
Ne hissediyorsun dedi. Dayak yediğim zamandan daha çok kızgınım dedim. Tam birşeyleri kafamda oturtmuşken tekrar acabalarım oldu. Psikolog sizi baska merkeze yonlendiricem ama önce eşin benle gorussun zaten durumu çift terapisinde çıkar meydana dedi. Ona sormam gereken soruları söyledi.
Çift terapisi size ayrılın veya barışın demez bunu unutmayın sadcee iletişimde eksik kalan kısımları öğretir yol gösterir ayrıca psikolojik bir rahatsızlık varsa tek başına devam eder dedi.

Paikologla konuşmayı kabul etti. Bende kesin belki değil hiç birşey önce konuşalım dedim. Psikoloğun bana sor dediği seyleri sorucam aile terapisine gidip gitmemeye ona göre karar vericem.

Hala güvenim yok. Ama bugün Oğlumu izledim görüşme odasındayken ağlamamak için kica adam gibi kafasını iki eli arasında sıkıyordu. Biraz ikna olur gibi oldu. Şimdilik bir barışma ihtimali varmış gibi konuşmuyorum onunla. Sadece babanla dışarıda gorusucez düşman değiliz sadece aynı evlerde uyumıycaz vs gibi konuşmalar yapıyorum. Çünkü boşanma kısmı hala on planda benim için. Güvenmiyorum sindiremiyorum. Ve bir araya gelsek bile bu sefer benden kopacak arıza. Eve gelmemesini söyledim. Herşey net olana dek.

Sevindigim tek şey bosandigimizda bir araya gelebilecek teması yakaladık. O düşmanca hale geri donmeyeceğiz diye umut ediyorum.

Pasikolog normalde uzman görüşü dışında seans da konuşmak doğru değildir ama ben size şahsi fikrimi soyliycem. Eşinizle tekrar deneyin. Tabi cevapları istediğiniz gibi olursa dedi.

Bense evde onun yokluğunu hiç hissetmiyorum. Çocuk uzulmedigi sürece herşey gayet rahat bana. Bir çocuk zorluyor beni. Nasıl alışır. Alışır mı? Alışmış gibi mi yapar vs vs.

Baskada düşündüğüm hiçbirşey yok kafamın içinde.

Sadece sinirliyim madem cift terapisi bukadar olağan dı senin için neden buralara kadar geldik be adam.
Sen o adamla barışırsın olan çocuğa olur sadece ona üzülüyorum o adam senin gözünü boyar boşanınca hem nafaka hem tazminat verecek öldürse bile özür dileyince affedecek kadın var niye versin o kadar para
 
Bu sabah çok erken mesaj atmış arka arkaya. Bütün gece uyumadım neden böyle olduk. Ben bir adım atmak istiyorum. Hiç birşey yapmadım denemedim bitti demek istemiyorum. Sensiz oglumsuz hayat istemiyorum. Gerekirse aile terapistine gidelim herşeye varım. Ailelerle aramızı düzeltelim vs vs.

Birşey diyemedim psikolog ile görüştüm. Gerçekten burnu düşse yerden almayacak biri için büyük hamle ama guvenemedim.
Ne hissediyorsun dedi. Dayak yediğim zamandan daha çok kızgınım dedim. Tam birşeyleri kafamda oturtmuşken tekrar acabalarım oldu. Psikolog sizi baska merkeze yonlendiricem ama önce eşin benle gorussun zaten durumu çift terapisinde çıkar meydana dedi. Ona sormam gereken soruları söyledi.
Çift terapisi size ayrılın veya barışın demez bunu unutmayın sadcee iletişimde eksik kalan kısımları öğretir yol gösterir ayrıca psikolojik bir rahatsızlık varsa tek başına devam eder dedi.

Paikologla konuşmayı kabul etti. Bende kesin belki değil hiç birşey önce konuşalım dedim. Psikoloğun bana sor dediği seyleri sorucam aile terapisine gidip gitmemeye ona göre karar vericem.

Hala güvenim yok. Ama bugün Oğlumu izledim görüşme odasındayken ağlamamak için kica adam gibi kafasını iki eli arasında sıkıyordu. Biraz ikna olur gibi oldu. Şimdilik bir barışma ihtimali varmış gibi konuşmuyorum onunla. Sadece babanla dışarıda gorusucez düşman değiliz sadece aynı evlerde uyumıycaz vs gibi konuşmalar yapıyorum. Çünkü boşanma kısmı hala on planda benim için. Güvenmiyorum sindiremiyorum. Ve bir araya gelsek bile bu sefer benden kopacak arıza. Eve gelmemesini söyledim. Herşey net olana dek.

Sevindigim tek şey bosandigimizda bir araya gelebilecek teması yakaladık. O düşmanca hale geri donmeyeceğiz diye umut ediyorum.

Pasikolog normalde uzman görüşü dışında seans da konuşmak doğru değildir ama ben size şahsi fikrimi soyliycem. Eşinizle tekrar deneyin. Tabi cevapları istediğiniz gibi olursa dedi.

Bense evde onun yokluğunu hiç hissetmiyorum. Çocuk uzulmedigi sürece herşey gayet rahat bana. Bir çocuk zorluyor beni. Nasıl alışır. Alışır mı? Alışmış gibi mi yapar vs vs.

Baskada düşündüğüm hiçbirşey yok kafamın içinde.

Sadece sinirliyim madem cift terapisi bukadar olağan dı senin için neden buralara kadar geldik be adam.

yani ne diyeceğimi bilemiyorum
eşimle empati yapıyorum, daha önce de yazdım, 20 yıldan fazladır birlikteyiz, şiddetin ş harfinin noktası bile söz konusu olmadı
bugün bana şiddet uygulasa şok geçiririm, hipnoz mu ettiler, beyninde ur mu var ne oldu diye düşünürüm. ondan hemen vazgeçmek istemem, ne olduğunu öğrenmek isterim. bu anlamda sizi anlıyorum.
ama asla bu süreci çocuklarımın gözleri önünde yaşamak da istemem, aynı evde olup onları risk altında bırakmak da istemem.
sanırım ben de bir süre kararsız kalır, cebelleşip dururum ama ayrı evlerde olmayı kesinlikle tercih ederim
eşiniz baştan beri şiddet yanlısı olsa, yapılacak şey ortada ama 10 yıldan sonra böyle olunca... durumunuz çok zor, Allah sizin için de çocuğunuz için de en hayırlısını versin inşallah

not: ne diyeceğimi bilemiyorum deyip bir dolu yazmışım :-)
 
Sen o adamla barışırsın olan çocuğa olur sadece ona üzülüyorum o adam senin gözünü boyar boşanınca hem nafaka hem tazminat verecek öldürse bile özür dileyince affedecek kadın var niye versin o kadar para

benim bu konudaki görüşüm bulandı, sanırım kendi ailemle kıyaslayıp durduğum için
siz böyle çok net yorum yapınca, fikrinizi merak ettim
diyor ya konu sahibi 10 yıldır evliyim, hiç böyle bir şey olmamıştı, her şey 7-8 ay önce başladı, siniri bir türlü geçmiyor vs
sonra adamın polise verdiği cevap
gerçekten bir hastalık vs olamaz mı?
demiyorum ki konu sahibi barışsın, yanlış anlaşılmasın
 
benim bu konudaki görüşüm bulandı, sanırım kendi ailemle kıyaslayıp durduğum için
siz böyle çok net yorum yapınca, fikrinizi merak ettim
diyor ya konu sahibi 10 yıldır evliyim, hiç böyle bir şey olmamıştı, her şey 7-8 ay önce başladı, siniri bir türlü geçmiyor vs
sonra adamın polise verdiği cevap
gerçekten bir hastalık vs olamaz mı?
demiyorum ki konu sahibi barışsın, yanlış anlaşılmasın
öncelikle böyle kibar şekilde sorduğunuz için teşekkür ederim açılan konuları ve yorumları okursanız anlarsınız adam 7 8 aydır böyle değil adam en başından beri böyle konu sahibi görmek istemiyor üstünü örtüyor yıllar önceki mesajlarda bile tiksindiğini ifade etmiş, 2013 ten bu yana bakarsanız adam hep böyle dengesiz bir gülen bir kızan pişkin bir tip zaten bu bir hastalık mı diyorsunuz ya evet belki hastalık ama yeni değil en başından beri var size bir kaç alıntı bırakıyorum kendiniz okuyun cevaplar 2013 den bu yana

eşimle zorlu bir süreç geçirdik dırdır kavga inatlaşma o bnim canımı yakar ben iki katını yaparım falan. en son eşim face hotmail ve telefon pin kodunu değiştirdi. yeter benim özelim artık diye. resmen kuduruyorum.

bide pis bi huyu var gülüyo mesela şaka yapar gibi bende gülüyorum sonra suratı birden kızgınlaşıyo öfkeleniyo ben suratımda o salak gülme ifadesiyle kalıyorum.

Eşimle deli gibi severek evlendik. Ama artık beni sevmediğine eminim.

Evlenince ilk tartışmada "burası annenin evi değil burda prenses gibi olamayacaksın şımarık lık yok diyen adam. Ozaman niye ayrılmadım . Çünkü daha yeni evliydi

Defalarca oturup konuşmak istedim bak düzeltelim kendimizi. Böyle olmaz bende hata yapıyorum elbet ama sen bana yapınca istemsiz karşılığını veriyorum dedim. Cevap ben çok mükemmel biriyim sen adam olacaksın dedi bana.

Ama eşim hala aynı. Sürekli sizi eleştirmek peşinde gezen biri düşünün. Yaptığın yemeği. Hobi olarak seçtiğiniz sizi mutlu eden şeyi. Tek maaşla 1 ev geçindirip kenara para koyduğunuz zaman gıkı çıkmayıp ay sonu para yetişmeyince sizi suçlayan kişiyi.

Yıllarca evlenme hayali kurduğunuz adamla sürekli boşanma hayalini kurmak. Ne acı.

. Hiç kavga falan etmedik ya. Taki düğün günü ben kuaför deyim geldi vu saate kadar ne yapıyorsunuz niye geç kaldınız diye beni bşr payladı. O sırada aklımdan geçen ben şimdi burdan çıkıp gitsem herkes salona toplanıyor offf rezilliğe bak. Sonra resim çekmeye gittik herşey düzeldi. Salonda yine bir kaç olay ikimizin arasında ama.

. Ben bir kere böyle bişey yaptım. Öyle kararlıydımki karşımda tehditler savuran adama müsade et çekmeceyi açmam gerek diye sırıtıyordum. Neydi o halim bilmem normalde hiç benim tavrım değil. Benim o tavrım o tehditler karşısında ağlamak olurdu. Oda geçip o halimle dalga geçer.

Sonra annemin evine gittim çok kar yağıyordu kimse kimseyi görecek halde değildi dayanamadım msj attım.

mdi eşyalarımı topladım. Sonra ona boşanmak istiyorum derdim. Ve bı evden sonsuza dek giderdim. Anneme bırdan gitmeyi biz bize kalmayı teklif ederdim. Beraber bir evde huzurla yaşardı

tam olarak düşündüğüm de bu. Yüzüne karşı hep söylerim bu evlilik birgün mutlaka bitecek 5 gün olur 5 ay olur 5 yıl olur ama bigün bitecek.

Sabah dedim lütfen sen anneme bırakır mısın çocuğu . Benim işim olmaz dedi. Ama gidip almış oraya götürmek gibi bir niyetim olmamasına rağmen. Telefonu bir açtım bisürü arama başladı vana bağırmaya. Dedim daha kimse gitmedi bende iş yapıyorum elimde telefon gezemem. Bağırarak nerde adres ver dedi. Dedim adresi ben bilmiyorum arkadaşım da müsait değil malum kızın kendi nişanı. Ama lafımı bitirmeden gelmiyorum ben diye yine bastı fırçayı. Tamam sen bilirsin dedim.

Eşim lanet bir karaktere sahip orası kesin de

eski konumda eşimin kavga anında küfür ettiğini söylemiştim bu artık beni tiksindirdi. Cinsel anlamda bana yaklaşmak istedi bende bana bidaha küfür etmemeye karar verdiğin zaman gel lütfen dedim. Yine küfür etti.

Boşan ma ya gelince beklediğim zamanı var. Artık kafamda netleşmeye başladı

Aslında dün akşam eve gelince anladım. Tek isteği beni üzmek.

şimdi aradı. Çocuğu kim alıcak anneden akşam hayatım dedi. Ben eğer gidersek çocuğu da götürücem dedim. Ben meaaideyim alamam çocuğu dedi. Bende gitmem ozaman tamam zaten düğüne de gitmiycem dedim. Banane sen bilirsin dedi kapattı telefonu

Geçen gün hasta çocuğuna tokat attı

karşı çıktığımda beni tehdit ettiği için sustum.sustum

Mesaj attı evine gel yemeğini yap nereye gidersen s.tir git dedi.

polise oda bana vurdu demiş

Hayat bu belli olmaz dedi.
 
öncelikle böyle kibar şekilde sorduğunuz için teşekkür ederim açılan konuları ve yorumları okursanız anlarsınız adam 7 8 aydır böyle değil adam en başından beri böyle konu sahibi görmek istemiyor üstünü örtüyor yıllar önceki mesajlarda bile tiksindiğini ifade etmiş, 2013 ten bu yana bakarsanız adam hep böyle dengesiz bir gülen bir kızan pişkin bir tip zaten bu bir hastalık mı diyorsunuz ya evet belki hastalık ama yeni değil en başından beri var size bir kaç alıntı bırakıyorum kendiniz okuyun cevaplar 2013 den bu yana

offffffffff
bir daha kesinlikle daha önceki konulara bakmadan yorum yapmayacağım

ben de size teşekkür ederim bu kadar itina ile cevapladığınız için
 
Çooook çoook eski fi zamanda başka birisinin konusunda eşinizin madde kullandığını söylemiştiniz ben öyle hatırlıyorum. Şimdi hayır kardeşi/abisi satıyor eşim kullanmıyor diyorsunuz. Ben yanlış hatırlıyorum sanırım.

Ama sizin sorunlarınız eskiden beri var, yeni olan bir şey değil ki. Evlilik terapisti falan demişsiniz. Ne bekliyorsunuz bir diğerinde sizi döverek öldürmesini mi, oğlunuzu döverek öldürmesini mi? Eşiniz hiç normal değil fakat bunun terapistle de çözüleceğini sanmıyorum. Ama siz affedeceksiniz gerçi. Oğlunuza üzülüyorum.
 
yani ne diyeceğimi bilemiyorum
eşimle empati yapıyorum, daha önce de yazdım, 20 yıldan fazladır birlikteyiz, şiddetin ş harfinin noktası bile söz konusu olmadı
bugün bana şiddet uygulasa şok geçiririm, hipnoz mu ettiler, beyninde ur mu var ne oldu diye düşünürüm. ondan hemen vazgeçmek istemem, ne olduğunu öğrenmek isterim. bu anlamda sizi anlıyorum.
ama asla bu süreci çocuklarımın gözleri önünde yaşamak da istemem, aynı evde olup onları risk altında bırakmak da istemem.
sanırım ben de bir süre kararsız kalır, cebelleşip dururum ama ayrı evlerde olmayı kesinlikle tercih ederim
eşiniz baştan beri şiddet yanlısı olsa, yapılacak şey ortada ama 10 yıldan sonra böyle olunca... durumunuz çok zor, Allah sizin için de çocuğunuz için de en hayırlısını versin inşallah

not: ne diyeceğimi bilemiyorum deyip bir dolu yazmışım :-)
Beni gerçekten anlıyorsunuz çünkü. Bende kendisine söyledim. Sanki 8 ay önce benim eşim öldü de sen geldin. Ama sen yine aynıysan seni hayatımda istemiyorum dedim. Seni kandırır diyenler olmuş. Ama ben ona onun söyledikleri doğrultusunda inanmayı düşünmüyorum. Uzmanların görüşünü merak ediyorum. Ne oldu da 8 ayda böyle oldu. Herşey orda konuşulacak. Tabi pazar günü sorduğum sorulara cevapları önemli. Ne soracağımı bile nasıl soracağımı bile uzmanla karar verdim. Eğer cevaplar tatmin etmezse iki düşüncem var.

1. Si ya artık uzmana falan gerek yok diyip konuşmaya gerek yok diyicem.
2. Si şiddet eğilimi varsa bunu anlamak için. Uzmana yinede gitmek ordan sonra karar veririz demek. Sonuçta devlet bu çocuğu bu adama veriyor bari altta bir sorun varsa bunu anlayabilmek. Ve cozebilmek.
 
Çooook çoook eski fi zamanda başka birisinin konusunda eşinizin madde kullandığını söylemiştiniz ben öyle hatırlıyorum. Şimdi hayır kardeşi/abisi satıyor eşim kullanmıyor diyorsunuz. Ben yanlış hatırlıyorum sanırım.

Ama sizin sorunlarınız eskiden beri var, yeni olan bir şey değil ki. Evlilik terapisti falan demişsiniz. Ne bekliyorsunuz bir diğerinde sizi döverek öldürmesini mi, oğlunuzu döverek öldürmesini mi? Eşiniz hiç normal değil fakat bunun terapistle de çözüleceğini sanmıyorum. Ama siz affedeceksiniz gerçi. Oğlunuza üzülüyorum.
Muhtemelen yanlış hatırlıyor sunuz. Çünkü kendisi alkol uyuşturucu hatta sigara dahi kullanmıyor
 
X