- 15 Eylül 2016
- 94
- 67
- 88
- 29
- Konu Sahibi thegoldblank
- #1
İyi geceler arkadaşlar..
3 yıldır beraber olduğum biri var şuanda birlikte yaşıyoruz 1 yıldır falan..
Tabii klasik hikaye çok tatlı, ilgili, eşini benzerini bulamayacağımı düşündüren müthiş bir insandı. uyurken bile bir an diğer tarafa dönsem beni hemen kendine çekip sarılan bir insandı. çok tatlı, güzeldik işte fazla uzatmayacağım.
aramızda 14 yas var ben 23 o 38. bunu hiç bi zaman hissettirmemişti.. son altı aya dek..
bizim bazı küçük ayrılıklarımız olmuştu, o ayrılıklar esnasında olan şeyler aramızı fena bozdu.
ikimizinde birbirine karşı güvensizliği hat safhada.. ortası yok 2 gün çok mutluysak 3 gün çok mutsuzuz.
2 güne bir kavga ediyoruz ve kavgalarımız da büyük oluyor.
defalarca şiddet gördüm son 6 ayda. fütursuzca hiç düşünmeden bana vurabiliyor. kollarım boynum mosmor gezdim çok kez..
sonra bana hakaret ediyor, mezardaki ölmüş anneme kadar. ağza alınmayacak laflar ediyor benliğimi zedeliyor.
git diyorum gitmesi için cıngar çıkarıyorum gitmiyor, kapıyı kitliyorum eve gelmesin diye bu defa kapıya yumruk tekme atıp bağırıyor. apartmana rezil olma korkusundan açmak zorunda kalıyorum kapıyı.
sonra affettirme çabalarına giriyor belki düzelir düşüncesiyle devam etmeye çalışıyorum.
ama eskisi gibi içten olamıyorum..
patron olduğu icin rahat bir işi var işe istediği saatlerde gitme şansı var ya da hiç gitmeme tamamen telefon ile idare etme.
bu nedenle evden hiç gitmiyor sürekli yanımda.
iş yerine gittiği zaman beni de yanında sürüklüyor.
yalnız kalmak istiyorum diyorum yalnız kalırsan bişiyler karıstırırsın ya da benım karıstırdıgımı dusunursun kavga cıkar diyor.
haftada 2-3 kez birer saat falan yalnız kalabiliyorum evde ikna edebilirsem veya gittiği ortamda çok erkek varsa götürmüyor.
çok iyi davranıyor bir kaç gün yine eskisi gibi oldu kendine geldi. tanıdığım insan bu diyorum tam.. sonra bir bakıyorum yatağa gelmemiş koltukta uyuyakalmış.
uyandırıyorum gel gidelim.. caz cuz yapıyor tersliyor.
dayanamıyorum.
sevmiyorsun be adam.. niye gitmiyorsun madem.. anlayamıyorum.
en çok kendimden nefret eder hale geldim biliyor musunuz. çünkü biri bana gelip anlatsa, manyak mısın dk durma diyeceğim şeyleri yaşıyorum son 6 aydır. ama hala yanındayım onun. gidemedim ya.. ben gerçekten kendimden utanıyorum.
hala bana bunları yapan insanı arzuluyorum, hala yüzüne bakınca mutlu oluyorum onu uyurken izliyorum.
artık psikolojimin bozulduğunu düşünüyorum çünkü sabah size şiddet uygulayan biriyle akşam kendi rızam ile birlikte olmak normal gelmiyor.
sanki bana büyü yapılmış gibi bir duygu kitlendim hareket edemiyorum napıcagımı bilmiyorum lütfen yardım edin.
3 yıldır beraber olduğum biri var şuanda birlikte yaşıyoruz 1 yıldır falan..
Tabii klasik hikaye çok tatlı, ilgili, eşini benzerini bulamayacağımı düşündüren müthiş bir insandı. uyurken bile bir an diğer tarafa dönsem beni hemen kendine çekip sarılan bir insandı. çok tatlı, güzeldik işte fazla uzatmayacağım.
aramızda 14 yas var ben 23 o 38. bunu hiç bi zaman hissettirmemişti.. son altı aya dek..
bizim bazı küçük ayrılıklarımız olmuştu, o ayrılıklar esnasında olan şeyler aramızı fena bozdu.
ikimizinde birbirine karşı güvensizliği hat safhada.. ortası yok 2 gün çok mutluysak 3 gün çok mutsuzuz.
2 güne bir kavga ediyoruz ve kavgalarımız da büyük oluyor.
defalarca şiddet gördüm son 6 ayda. fütursuzca hiç düşünmeden bana vurabiliyor. kollarım boynum mosmor gezdim çok kez..
sonra bana hakaret ediyor, mezardaki ölmüş anneme kadar. ağza alınmayacak laflar ediyor benliğimi zedeliyor.
git diyorum gitmesi için cıngar çıkarıyorum gitmiyor, kapıyı kitliyorum eve gelmesin diye bu defa kapıya yumruk tekme atıp bağırıyor. apartmana rezil olma korkusundan açmak zorunda kalıyorum kapıyı.
sonra affettirme çabalarına giriyor belki düzelir düşüncesiyle devam etmeye çalışıyorum.
ama eskisi gibi içten olamıyorum..
patron olduğu icin rahat bir işi var işe istediği saatlerde gitme şansı var ya da hiç gitmeme tamamen telefon ile idare etme.
bu nedenle evden hiç gitmiyor sürekli yanımda.
iş yerine gittiği zaman beni de yanında sürüklüyor.
yalnız kalmak istiyorum diyorum yalnız kalırsan bişiyler karıstırırsın ya da benım karıstırdıgımı dusunursun kavga cıkar diyor.
haftada 2-3 kez birer saat falan yalnız kalabiliyorum evde ikna edebilirsem veya gittiği ortamda çok erkek varsa götürmüyor.
çok iyi davranıyor bir kaç gün yine eskisi gibi oldu kendine geldi. tanıdığım insan bu diyorum tam.. sonra bir bakıyorum yatağa gelmemiş koltukta uyuyakalmış.
uyandırıyorum gel gidelim.. caz cuz yapıyor tersliyor.
dayanamıyorum.
sevmiyorsun be adam.. niye gitmiyorsun madem.. anlayamıyorum.
en çok kendimden nefret eder hale geldim biliyor musunuz. çünkü biri bana gelip anlatsa, manyak mısın dk durma diyeceğim şeyleri yaşıyorum son 6 aydır. ama hala yanındayım onun. gidemedim ya.. ben gerçekten kendimden utanıyorum.
hala bana bunları yapan insanı arzuluyorum, hala yüzüne bakınca mutlu oluyorum onu uyurken izliyorum.
artık psikolojimin bozulduğunu düşünüyorum çünkü sabah size şiddet uygulayan biriyle akşam kendi rızam ile birlikte olmak normal gelmiyor.
sanki bana büyü yapılmış gibi bir duygu kitlendim hareket edemiyorum napıcagımı bilmiyorum lütfen yardım edin.
