- 27 Ekim 2014
- 1.856
- 973
- 333
Alllah bebegınıze sqğlıklı uzun ömürler versin.sizi tanıyorum burdan da mart grubundan da orayıda takıp ediyordum hamileyken ama kötü etkilerim sizleri diyede yazmadım hiç.çünkü gercekten hamileliğimi zehir ettim kendimede eşimede gercekten benim doktorlarımda sürekli bana bu bambaşka o bambaşka bir gebelik dediler.bende sizin gibiyim bazen inanamıyorum benim bebegım mi diye.dogumda o kadar stresliydimki kac defa tansiyon ılacı verilmiş sürekli tansiyonum yüksekmiş.o anı bile kendime zehir ettim.bebegım erken dogdu kilo alımı yavaşlamıştı.1 hafta yogun bakımda kaldı.belkidr hep benim stresim yüzünden oldu bunlar oğlumu kaybettikten sonra şimdi şu kadar aylık olacaktı 1 yasında olacaktı 2 yasında olacaktı vs . Hep boyle düşünüyordum.aynı zamanda hamile oldgum kişilerin bebeklerini gorunce bebegım yaşasa bu kadar olacaktı diye diye zaman gecti..evet zaman hem hızlı gecti hem yavaş..gözümdeki yaş hiç bitmedi.hala düşününce aglıyorum gecmiyor bu acı gecmıyor..ben cok zOr hamile kaldım 10 tüp bebek denememde hamile kalmıstım ogluma..ondan once insanların baskısı anlayışsızlıgı laf sokmaları canımı cok yakıyordu ama oglumu kaybettikten sonra daha da cok yanıyordu canım cunku kimse anlamıyordu kimse bizim kadar hassas olamıyordu.Aminn Allah düşmanımıza bile yaşatmasın. Ben de bebeğimi kaybettiğimde 32 saat sancı verdiler dogum olmadi sezeryana alındım uyutmadılar bile herseyi duydum bu yaşananlarin psikolojisini kaldirmak çok zor. 11 ay sonra tekrar hamile kaldım ilk 14 hafta sevinemedim bile yine kaybedicem diye düşünüyordum hamile olduğuma inanasım gelmiyordu hayal kirikligi yasamaktan korkuyordum ve aklim hep kaybettigim kizimdaydi. Sonra sonra doktorun da içimi rahatlatmalariyla yeniden hamile olduğuma bebegin sağlıklı doğabileceğine inanmaya başladim. Ama hamileligim psikolojik olarak zor geçti son birkaç ay haftada 2 kez kontrole gittim doktorum da öyle uygun görmüştü Allahtan. Bu acıları yaşamiş gibi evde oturup rahat hamilelik geçiremiyor her an yürek hoplaması hep iyi oldugunu bilme ihtiyacı. Doktorda olmadigim zamanlarda da eve doppler almıştım hareket olmayinca kalp atislarini dinliyordum. Şimdi çok şükür oğlum doğdu bazen bakiyorum inanamiyorum. Kizimi kaybettigimden beri zaman hem hiççç geçmedi hem de bir o kadar hizli geçmiş. Bu forumu en başindan sonuna kadar okumustum kizimi kaybettigimde ve burdaki arkadaslarla dertleşiyorduk birlikte yeniden anne olabilmenin umuduyla sezeryan sonrasi bekleme süresini birlikte sabrediyorduk. Neredeyse tamamı yeniden anne oldu. Allah isteyen tüm melek annelerine nasip edecek insallah. Acısı hafifliyor ama geçmiyor diyorlardı tam da öyleymiş. Kızımı düşünmediğim bir gün bile yok. Hepsi evlat, biri yaninda diye otekini unutur mu insan. Tüm melek anneleri dualarimda