Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
72 gün oldu.. ilk günler çok zordu.. sonra iyiye gidiyor gibiydim.. şimdi eskisinden daha zor..Arkadaşlar bende 31 haftalık bebeğimi kaybettim ne yapacağım nasıl atlatacağım bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun
Rabbim yardımcın olsun inşallah benim 1 hafta oldu prensesimi kaybedeli hiç bir problem yoktu sanki yaşamıyor gibiyim bugün mezarına gittim daha iyi geldi bana72 gün oldu.. ilk günler çok zordu.. sonra iyiye gidiyor gibiydim.. şimdi eskisinden daha zor..
Başın sağolsun rabbim sabır versin ilk günler zordur Zor geçer dua duaya sığın acını yaşa içine atma zaman ilaç İlk bebeğin miydiArkadaşlar bende 31 haftalık bebeğimi kaybettim ne yapacağım nasıl atlatacağım bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun
benim bebeğimde çok iydi, aşırı hareketliydi. ilk hareketini 15. hafta hissetmiştim. hiçbir problem yok gibiydi. ne oldu nasıl oldu anlamadık. kendimi sucladım hep.. inişler cıkıslar yasayacaksın.. kendini tutma ağla, yasını tut.. yapabiliyorsan eve kapanma.. konus. insan defalarca anlatmak istiyor aynı seyleri, ben anlatamadım..Rabbim yardımcın olsun inşallah benim 1 hafta oldu prensesimi kaybedeli hiç bir problem yoktu sanki yaşamıyor gibiyim bugün mezarına gittim daha iyi geldi bana
Ben hareketlerini çok geç hissettim 28. Haftadan sonra hergun hissediyordum 31. Haftada doktora gittiğimde gayet iyi dedi nts bağladı sıkıntı çıkmadı 3 gün sonra hić hareket etmeyince gittim kalbi durmuştu sezeryan oldum bebegin beslendiği damar hafif ayrılmıs bundan kaynaklıdır dedi doktorum. Başka hiç bir sebep görünmüyor dedi bende genetik teste gideceğim bakalım hayırlısı tedavi ile gebe kalmıştım mucize gibi bir şeydi bizim için halan inanamıyorum gercekmi diyorum rabbim kimseye yaşatmasın inşallah sağlıkla kucağımıza alacağımız evlatlar nasip eder bize bizim artık cennette meleklerimiz varbenim bebeğimde çok iydi, aşırı hareketliydi. ilk hareketini 15. hafta hissetmiştim. hiçbir problem yok gibiydi. ne oldu nasıl oldu anlamadık. kendimi sucladım hep.. inişler cıkıslar yasayacaksın.. kendini tutma ağla, yasını tut.. yapabiliyorsan eve kapanma.. konus. insan defalarca anlatmak istiyor aynı seyleri, ben anlatamadım..
Şu an annemlerin yanındayım bir kaç ay eve gitmeyi düşünmüyorum adım atamayacagim gibi heryerde eşyası var meleğiminbenim bebeğimde çok iydi, aşırı hareketliydi. ilk hareketini 15. hafta hissetmiştim. hiçbir problem yok gibiydi. ne oldu nasıl oldu anlamadık. kendimi sucladım hep.. inişler cıkıslar yasayacaksın.. kendini tutma ağla, yasını tut.. yapabiliyorsan eve kapanma.. konus. insan defalarca anlatmak istiyor aynı seyleri, ben anlatamadım..
Hayata devam etmeye çalışıyorum. Eşim ağlamama kızıyor. Onun yanında aglamiyorum. Kızım etkileniyor ağlama diyor onun yanında da ağlamıyorum içime birikiyor. Ayakta durmak zorundayım küçük bir evladım daha var. Eşim var onlarada haksızlık yapamam. Eşim hava güzel kızımızı giydir çıkalım doğaya gezelim dedi tm dedim. Çıktık arabayla mezarlıktan geçerken ölen kızım toprakta sen nasıl gezersin diye vesveseler ağlamaya başladım kucağımda ablası yanımda araba kullanan eşim. Hepsi etkilendi eşim geri dönüyoruz yeter ama bir üzülen senmisin ben canımın bir parçasını kendi ellerimle toprağa verdim diye bana kızdı. Anladım onlara haksızlık yaptığımi şimdi daha dik daha güçlü durmaya çalışıyorum. Ama bir yandanda başka sorunlar çıktı bende. Kaybetme korkusu . Eşimi kızımı kaybetme korkusu. Ya bana bir şey olursa, ya eşime , ya kızıma bir şey olursa , düşünmekten uyuyamıyorum kafayı yiyecek gibi oluyorum. Dua ediyorum bol bol. Lohusam bitsin hemen namaza başlayacam Allah'a siginacagim.Lamia78 nasılsın?
cok zor yaşadığımız şey Allah hepimize sabır ve dayanma gücü versin. bana da kızıyorlardı ama ne yaşadığımızı bi biz biliriz, kimse anne gibi yanamaz. insanın elinde değil bir anda geliyor o ağlama krizleri. eğer o an kendini tutmak zorunda hissediyorsan tut ama daha once de soylediğim gibi yanlız kaldıgında ağla ağlayabildiğin kadar, psikologlar yasınızı yaşayın diyorlar daha sonrasında daha sağlıklı ilerlemek icin.Hayata devam etmeye çalışıyorum. Eşim ağlamama kızıyor. Onun yanında aglamiyorum. Kızım etkileniyor ağlama diyor onun yanında da ağlamıyorum içime birikiyor. Ayakta durmak zorundayım küçük bir evladım daha var. Eşim var onlarada haksızlık yapamam. Eşim hava güzel kızımızı giydir çıkalım doğaya gezelim dedi tm dedim. Çıktık arabayla mezarlıktan geçerken ölen kızım toprakta sen nasıl gezersin diye vesveseler ağlamaya başladım kucağımda ablası yanımda araba kullanan eşim. Hepsi etkilendi eşim geri dönüyoruz yeter ama bir üzülen senmisin ben canımın bir parçasını kendi ellerimle toprağa verdim diye bana kızdı. Anladım onlara haksızlık yaptığımi şimdi daha dik daha güçlü durmaya çalışıyorum. Ama bir yandanda başka sorunlar çıktı bende. Kaybetme korkusu . Eşimi kızımı kaybetme korkusu. Ya bana bir şey olursa, ya eşime , ya kızıma bir şey olursa , düşünmekten uyuyamıyorum kafayı yiyecek gibi oluyorum. Dua ediyorum bol bol. Lohusam bitsin hemen namaza başlayacam Allah'a siginacagim.
Lütfen sende kendini suclama bebeklerimizin kaderi böyleymiş inan kendini pamuklarada sarsaydin yine olurdu ,bir değil on doktorada gitseydin yine sonuç değişmezdi ,kader ,kendine eziyet etme bu kadar eşine yazik onun için dik durmaya calis, cooook zor kendimden biliyorum başka çaremiz yok,
Burada ilk mesajlara bakarken bir bebeğin cennetten annesine mektubunu okudum ,coook ağladım okurken defalarca okudum, orada diyorki kaderimden kendini sorumlu tutma Allah istedi böyle oldu yani kendini suçlamak isyana giriyor ,isyan etme ,yaradana sığın , bende kendimi çok sucladim , Allah yardımcımız olsun sabır versin korkularımız la imtihan etmesin inşallah...
Rabbim yardimcimiz olsun inşallah 1 hafta oldu bebeğimi kaybedeli gülsem bile kızıma ihanet etmiş gibi hissediyorum hayat hiç geçmiyor gibi nasıl toparlayacağim bilmiyorum ne yapacağım nasıl evime gideceğim bilmiyorum hayat anlamsız geliyor rabbim hepimizin yardımcısı olsun inşallah geçecek bu günlerde bundan sonra tek duamız Rabbim sağlıkla kucağımıza alacağımız bebekler nasip etsin inşallah bir daha bu acıları yaşatmasın yüreğimize ferahlık versinHayata devam etmeye çalışıyorum. Eşim ağlamama kızıyor. Onun yanında aglamiyorum. Kızım etkileniyor ağlama diyor onun yanında da ağlamıyorum içime birikiyor. Ayakta durmak zorundayım küçük bir evladım daha var. Eşim var onlarada haksızlık yapamam. Eşim hava güzel kızımızı giydir çıkalım doğaya gezelim dedi tm dedim. Çıktık arabayla mezarlıktan geçerken ölen kızım toprakta sen nasıl gezersin diye vesveseler ağlamaya başladım kucağımda ablası yanımda araba kullanan eşim. Hepsi etkilendi eşim geri dönüyoruz yeter ama bir üzülen senmisin ben canımın bir parçasını kendi ellerimle toprağa verdim diye bana kızdı. Anladım onlara haksızlık yaptığımi şimdi daha dik daha güçlü durmaya çalışıyorum. Ama bir yandanda başka sorunlar çıktı bende. Kaybetme korkusu . Eşimi kızımı kaybetme korkusu. Ya bana bir şey olursa, ya eşime , ya kızıma bir şey olursa , düşünmekten uyuyamıyorum kafayı yiyecek gibi oluyorum. Dua ediyorum bol bol. Lohusam bitsin hemen namaza başlayacam Allah'a siginacagim.
Lütfen sende kendini suclama bebeklerimizin kaderi böyleymiş inan kendini pamuklarada sarsaydin yine olurdu ,bir değil on doktorada gitseydin yine sonuç değişmezdi ,kader ,kendine eziyet etme bu kadar eşine yazik onun için dik durmaya calis, cooook zor kendimden biliyorum başka çaremiz yok,
Burada ilk mesajlara bakarken bir bebeğin cennetten annesine mektubunu okudum ,coook ağladım okurken defalarca okudum, orada diyorki kaderimden kendini sorumlu tutma Allah istedi böyle oldu yani kendini suçlamak isyana giriyor ,isyan etme ,yaradana sığın , bende kendimi çok sucladim , Allah yardımcımız olsun sabır versin korkularımız la imtihan etmesin inşallah...
Sütüm onun hakkiydi diye kesilmesi için elimden geleni yaptım kesildi. Yardım almak aklımda ama başta eşim herkes abarttigimi düşünüyor içinde taşıyan ,bağ kuran , devamlı onunla konuşan, hareketleri sayan biziz. Kimse bizim kadar yanmaz...cok zor yaşadığımız şey Allah hepimize sabır ve dayanma gücü versin. bana da kızıyorlardı ama ne yaşadığımızı bi biz biliriz, kimse anne gibi yanamaz. insanın elinde değil bir anda geliyor o ağlama krizleri. eğer o an kendini tutmak zorunda hissediyorsan tut ama daha once de soylediğim gibi yanlız kaldıgında ağla ağlayabildiğin kadar, psikologlar yasınızı yaşayın diyorlar daha sonrasında daha sağlıklı ilerlemek icin.
hepimiz aynıyız. ben yemek yerken bile aynı şeyi söylüyorum kendime, haketmediğimi düsünüyorum hatta yemek yemeyi bile.
senin bebeğinin sebebi var senin elinden birsey gelmezdi.. benim bebeğime ne oldugu belli degıl neden oldu nasıl oldu soruları bitmiyor o yüzden bende..
ben kendimden gectim artık sizler iyi olun. ayakta durmaya calıs ama içine atma buraya yaz yada seni dinleyecek birileriyle konus. uyku icin emzirmiyorsan ilaç alabilirsin, en azından beyin bi süre dinlenmis olur uykuda.
Başın sağolsun canım amin inşallahRabbim yardimcimiz olsun inşallah 1 hafta oldu bebeğimi kaybedeli gülsem bile kızıma ihanet etmiş gibi hissediyorum hayat hiç geçmiyor gibi nasıl toparlayacağim bilmiyorum ne yapacağım nasıl evime gideceğim bilmiyorum hayat anlamsız geliyor rabbim hepimizin yardımcısı olsun inşallah geçecek bu günlerde bundan sonra tek duamız Rabbim sağlıkla kucağımıza alacağımız bebekler nasip etsin inşallah bir daha bu acıları yaşatmasın yüreğimize ferahlık versin
Şu abartıyorsun lafına acayip kızıyorum abarttığımızı düşünenler tırnakları kırılsa yaygara koparırlar oysa ki yaşamayanın anlamayacağı bir acı diyorum bazen yaşayanda anlamıyor ya neyseSütüm onun hakkiydi diye kesilmesi için elimden geleni yaptım kesildi. Yardım almak aklımda ama başta eşim herkes abarttigimi düşünüyor içinde taşıyan ,bağ kuran , devamlı onunla konuşan, hareketleri sayan biziz. Kimse bizim kadar yanmaz...
Sütüm onun hakkiydi diye kesilmesi için elimden geleni yaptım kesildi. Yardım almak aklımda ama başta eşim herkes abarttigimi düşünüyor içinde taşıyan ,bağ kuran , devamlı onunla konuşan, hareketleri sayan biziz. Kimse bizim kadar yanmaz...
evladımız gitmiş, canımızı vermişiz toprağa nesini abartıyoruz. anlamamaları normal kimse kimsenin acısını anlayamaz ama en azından anlayışlı olabilirler. hamileyken prensesmisim gibi davranan aile üyelerini birde şimdi görseniz..Şu abartıyorsun lafına acayip kızıyorum abarttığımızı düşünenler tırnakları kırılsa yaygara koparırlar oysa ki yaşamayanın anlamayacağı bir acı diyorum bazen yaşayanda anlamıyor ya neyse
Aynısını yaşıyorum aman bir ararlardı şimdi herkes kaybolduevladımız gitmiş, canımızı vermişiz toprağa nesini abartıyoruz. anlamamaları normal kimse kimsenin acısını anlayamaz ama en azından anlayışlı olabilirler. hamileyken prensesmisim gibi davranan aile üyelerini birde şimdi görseniz..
Canım seninle alakası yok emin ol olacak olan oldu kendini suçlama en azından ikincide dikkat edersin benimki plesanta kaynaklı ve tek duam ikincide tekrarlamasın.kızlar bugün kadın doğuma muayene oldum. bazı doktorların şekerden birşey olmaz demesinin aksine son haftalar ani kayıplar şekerden olur dedi. tabi ben yine kendime kızıyorum neden daha titiz bir şekilde takip edemedim diye bunun vicdan azabını yaşıyorum.
ikinci bir konu ise ben sormadan -hemen hamile kal, dikişlere falan hiçbir sey olmaz- dedi. bu arada doğum yapalı 2,5 ay oldu.
Banada doktor şekerden bebeklerde bu derece anomoliler olur falan dedi kendimi çok sucladim hiç baktirmadimki şekerime ,çıktımı indimi bilmiyordum ve gebelik boyunca tatlıya çok düşkündüm. Benim yüzümden su boğazını tutamadım diye saçlarımı yolcum ağladım .kızlar bugün kadın doğuma muayene oldum. bazı doktorların şekerden birşey olmaz demesinin aksine son haftalar ani kayıplar şekerden olur dedi. tabi ben yine kendime kızıyorum neden daha titiz bir şekilde takip edemedim diye bunun vicdan azabını yaşıyorum.
ikinci bir konu ise ben sormadan -hemen hamile kal, dikişlere falan hiçbir sey olmaz- dedi. bu arada doğum yapalı 2,5 ay oldu.