dün normale donüyorum artık diye düsünüyordum. bu gece yine uyuyamadım, sabah ağlayarak kalktım, kollarım sızım sızım sızlıyordu, midem bulanıyordu, ayağa kalkacak halim yoktu, aksama kadar ruh gibiydim, yorgan döşek yattım hep yeni kalktım. benim ki ani bebek ölümü. neden diyorum, neden koruyamadım, neden anlayamadım, sekerden mi, tansiyon mu, stresten mi, sancım vardı içerde daha mı cok vardı, suyum ya da nişan geldi de gözden mi kacırdım.. bitmiyor.. gittiğim doktora güvenmekle hata ettim. ne tatlil yaptırdı ne şeker için pimpiriklendi, ne de nst ye bagladı. belki de günler önce sıkıntıya girdi bebeğim ama birşeye bağlamadıgı icin anlayamadık… keşkeler bitmiyor, kurtarabilir miydimler bitmiyor.. benim yüzümden mi oldu demeler bitmiyor.. gidişi zaten çok agır, bir de bunları düsününce…