her gün bu bir rüyaymış uyanınca gececek derdim, her sabah aynı gercege uyanırdım.. hala da oluyor, hala karnımda sanıyorum günde bilmem kaç kere.
ben gordüm dokundum yanagına.. kucagıma alıp sarılmak sevmek öpmek istiyordum, her yerine uzun uzun bakmak istiyordum unutmamak icin ama o anki şokla hastanedekiler buna izin vermez, bana kızarlar diye düsündüm başımda bekledikleri icin cesaret edemedim nasıl bir psikoloji iste, oysa benim bebeğimdi. şimdi diyorum keske sarılsaydım uzun uzunn, hemen vermeseydim. unutuyorum sanki yüzünü. unutmamak icin sürekli yüzünü gozümün onüne getirmeye calısıyorum. cok sevıyorum onu. cok sevıyorum yavrumu. insallah bana küsmemiştir. hamileyken stresliydim zaman zaman, sevgimi gosteremediğim oldu. annem beni sevmemisti, kucagına bile almadı diyormudur diyorum. cok üzgünüm cok pismanım. cok sevdim oglum seni hep gosteremedim sevgimi ama cok sevdim. içim yanıyor. hep af diliyorum.