Kızlar Allah hepinize sabır versin.Sizi öyle iyi anlıyorum ki yıllar geçse de bu acı geçmiyor. Gerçekten bizi bizden başka kimse anlamıyor. Ben 3 tane karnımda kaybettim 12.Haftaya gelmeden,hepsiyle beraber hamile olduğum arkadaşlarım vardı ,hepsi kucağına aldı benim kucağım boş kaldı.Benim 1 oğlum var çok şükür 9 yaşında. Ondan önce bir tane,sonra 2 tane karnımda kaybettim. Bir tane meleğim de doğdu ama çok hasta doğdu ve 7 buçuk ay yaşayabildi. Ablamla beraber hamileydik,onun peşpeşe 2 tane oldu,2 tane de vardı zaten. O da her ay aylık resimlerini paylaşıyordu watsap grubundan,teyzeme dedim hiç düşünmüyor üzülürüm diye,o da diyorki yok ya art niyeti yoktur,olmasa bile insan biraz düşünür. Yani gerçekten en yakınlarımız bile anlamıyor bizi,eşimiz bile.En son meleğimi 2018 şubatta kaybettim.Biraz olsun acısını hafifletir belki diye tüp bebek denedik geçen temmuz ayında, hamile kalmamda sıkıntı yok ama genetik bozukluk olduğu için. Malesef sağlıklı embriyo olmadı ve bebek sayfasını kapattık mecburen. Tüp bebek de çok maliyetli genetik testler olduğu zaman.Allah oğluma uzun ömür versin inşallah dedik..Inşallah siz de en kısa zamanda acınızı biraz olsun hafifletecek bebeklerini de kavuşursunuz.❤
En yakın arkadasım bu olaydan beri kızıyla resmını falan kaldırdı koymuyor bile benım ıcın sağolsun gecenlerde ama diyo daha iyimisin yani nasıl olabılırım bi kac ay gecınce yara mı bu ıyılessın baska bısey mı zamanla gecebılsın iyi olabıleyım ınsanlar başına gelmeyınce bilmıyolarki bu acının ağırlığını hiç gecmıcegini her sanıye aklımda acımla yasıcagmı bılemıyolarki yasamadılar nerden bılcekler oyle kucuk seylere anlam bıcıyorımki hamıleyken yuruyus yaptgm yerden bıle gecemıyorum kızımla yuruyodum dıye öyle hassasken bu konuda hayatın akışına bırakıp devam etmek öyle zor gelıyorki herkes ailemde dahıl iyi oldugumu dusunuyolar belkıde ama ben her sanıye acımla yaşıyorum yaşın genc bir daha olur bu teselliyi demeyın ben 40 hafta evladımı tasıdım dogurdum emzırdım nasıl nasıl kabulleneyımm unutmus gibi yapayım insanlar anlamıyor arkadaşım bu imtihanı yasamadanda anlamalarını düşünmüyorum bazen dıyolar ben anneyım anlıyorum seni sen kaybedişimi tattın nerden bılıceksın ki
bence bı an önce topla o hiç iyi gelmiyo kabullenmek de daha da zorlanıyosun ben kalbinin durdugunu öğrendiğim gün doktordan eve geldim odasının kapısını açtım son kez bı baktım ağladım hiç dokunamadim sonra annemlerde kaldık bı müddet on gün kadar evimize gelince annem toplamak istedi kıyafetini eşyasını odasını ben eşime dedim bunları beraber yaptık kurduk beraber topluycaz çok zor ama seve seve öpe koklaya bunlari kaldrcaz annemde kabul etti hepsini kendim topladım ağlaya ağlaya burçlara koyup kaldırdım o gün onu yapmasaydim kabullenmek de daha da zorlanacaktim gibime geliyor Allah kimseye yasatmasin o durumu
Şimdi yarım kaldı hevesler hayaller..Rabbim o eşyalarını kullanmayı kardeşlerine nasıp etsın ınsallah hiç bos kalmasın o oda o beşik
Evet bende ailemın yanına gidemıyorum üç aydır onları gorsem bi nebze kafam dağılır iyi olurum ama şu virüs yuzunden bize bu sürecte iyi gelıcek seylerden uzak kaldık
