Merhabalar arkadaşlar daha önceden takip ederdim ama üyeliğim yoktu kısmet bugüneymiş. İnternetle çok fazla aram yoktur zaten. Uzun olacak kusura bakmayın detayları ile bahsetmek istedim. 2 seneye yaklaştı evliliğimiz.
Ben 26 yaşındayım. Bu yaşıma kadar 3 sevgilim oldu ama hiç biri ile mutlu olamadım. Birisi aldattı, birisi paronayak derecede kıskançtı, bi tanesi de şiddete meyilliydi kolumu filan sertçe çekerdi bağırırdı.
Şimdiki eşimle olayımızı anlatayım.
Aynı mahallede büyüdük aynı ortaokulda 3 sene aynı sınıfta okuduk. Lisedeyken bu bana aşkını itiraf etti. Ta o zamanlar dedim seni arkadaş olarak görüyorum diye. Liselerimiz farklıydı, çıkış saatlerimde gelir yolda beklerdi yağmurda karda sıcakta soğukta. Ne yaptıysam vazgeçmedi. Sevgilim olduğu zamanlar mesaj atmaz karşıma çıkmazdı ama ayrılır ayrılmaz yine peşime düşerdi. Kız kuzeni konuştu kaç defa arkadaşımı ayarlamayı teklif ettim gözüm görmedi dedi. Arkadaşlarından mesaj gelirdi şu çocuğu gör artık gecesinde gündüzünde sen varsın diye.
Tam 7 sene böyle devam etti. En son bi şans vermek istedim, hatayı burda yaptım. Üzülmesini istemiyordum 7 sene beklemiş bir şansı hak ediyor diye düşündüm. Ona karşı yine bir şey hissetmiyordum ayrılmayı düşünüyordum ama bi türlü olmuyordu işte. Sonra kendisi kanser oldu. Tehlikeli bir ameliyat ve kemoterapi süreci. İstersen ayrılabilirsin dedi gözleri dolu dolu kanser haberini verdiğinde. Yapamadım. Hep sırf senin için yaşıyorum bıraksaydın beni yemin olsun tedavi olmazdım dedi kanseri atlattıktan sonra. Ve ayrılıp ayrılmak konusunda kararsız kalmışken annemin de yönlendirmesiyle evlendim. Etrafında aşık olup da evlenip mutsuz olanları gördüm eşleri yüzünden. Mutlu eder diye umut ettim.
Mutlu etmek için elinden ne geliyorsa yaptı. Sabah uyanır uyanmaz beni öper, öpmeden evden çıkmaz öpmeden girmez. Hergün mesaj atar istediğin bir şey var mı diye. Şurayı gezelim bunu yiyelim ne istiyorsan ınu yapalım der. Anne babam gelince hoş geldiniz der ellerini öper sohbet eder şakalaşır. Hani ilk günler hevesi geçer diye bekledim ama neredeyse 1,5 senedir sevgisinden bir an eksilmedi. Temiz, alkol sigara yok, düzenli, her yönden ilgili.
Bi kere sırf meraktan ne tepki verecek diye merak edip gecenin 3'ünde uyandırdım canım kokoreç çekti dedim. Hazırlan gidelim bitanem bildiğim çok güzel bi yer var dedi. Ertesi gün tatildi ama yorgun gelmişti. O derece seviyor ve o derece iyi bana karşı.
Şimdi ee Allah tan belanı mı istiyon diyeceksiniz ama nedendir bilmem aşık olamadım işte. İçimden sarılmak öpmek gelmyor. Hep o sever öper. 5-6 aydır da çocuk istiyor ama hazır değilim dedim peki dedi. Ne olacak nası olacak bilmiyorum. İnsani olarak çok seviyorum çok merhametli iyi birisi ama aşık değilim.
Ben 26 yaşındayım. Bu yaşıma kadar 3 sevgilim oldu ama hiç biri ile mutlu olamadım. Birisi aldattı, birisi paronayak derecede kıskançtı, bi tanesi de şiddete meyilliydi kolumu filan sertçe çekerdi bağırırdı.
Şimdiki eşimle olayımızı anlatayım.
Aynı mahallede büyüdük aynı ortaokulda 3 sene aynı sınıfta okuduk. Lisedeyken bu bana aşkını itiraf etti. Ta o zamanlar dedim seni arkadaş olarak görüyorum diye. Liselerimiz farklıydı, çıkış saatlerimde gelir yolda beklerdi yağmurda karda sıcakta soğukta. Ne yaptıysam vazgeçmedi. Sevgilim olduğu zamanlar mesaj atmaz karşıma çıkmazdı ama ayrılır ayrılmaz yine peşime düşerdi. Kız kuzeni konuştu kaç defa arkadaşımı ayarlamayı teklif ettim gözüm görmedi dedi. Arkadaşlarından mesaj gelirdi şu çocuğu gör artık gecesinde gündüzünde sen varsın diye.
Tam 7 sene böyle devam etti. En son bi şans vermek istedim, hatayı burda yaptım. Üzülmesini istemiyordum 7 sene beklemiş bir şansı hak ediyor diye düşündüm. Ona karşı yine bir şey hissetmiyordum ayrılmayı düşünüyordum ama bi türlü olmuyordu işte. Sonra kendisi kanser oldu. Tehlikeli bir ameliyat ve kemoterapi süreci. İstersen ayrılabilirsin dedi gözleri dolu dolu kanser haberini verdiğinde. Yapamadım. Hep sırf senin için yaşıyorum bıraksaydın beni yemin olsun tedavi olmazdım dedi kanseri atlattıktan sonra. Ve ayrılıp ayrılmak konusunda kararsız kalmışken annemin de yönlendirmesiyle evlendim. Etrafında aşık olup da evlenip mutsuz olanları gördüm eşleri yüzünden. Mutlu eder diye umut ettim.
Mutlu etmek için elinden ne geliyorsa yaptı. Sabah uyanır uyanmaz beni öper, öpmeden evden çıkmaz öpmeden girmez. Hergün mesaj atar istediğin bir şey var mı diye. Şurayı gezelim bunu yiyelim ne istiyorsan ınu yapalım der. Anne babam gelince hoş geldiniz der ellerini öper sohbet eder şakalaşır. Hani ilk günler hevesi geçer diye bekledim ama neredeyse 1,5 senedir sevgisinden bir an eksilmedi. Temiz, alkol sigara yok, düzenli, her yönden ilgili.
Bi kere sırf meraktan ne tepki verecek diye merak edip gecenin 3'ünde uyandırdım canım kokoreç çekti dedim. Hazırlan gidelim bitanem bildiğim çok güzel bi yer var dedi. Ertesi gün tatildi ama yorgun gelmişti. O derece seviyor ve o derece iyi bana karşı.
Şimdi ee Allah tan belanı mı istiyon diyeceksiniz ama nedendir bilmem aşık olamadım işte. İçimden sarılmak öpmek gelmyor. Hep o sever öper. 5-6 aydır da çocuk istiyor ama hazır değilim dedim peki dedi. Ne olacak nası olacak bilmiyorum. İnsani olarak çok seviyorum çok merhametli iyi birisi ama aşık değilim.
