• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sevilmiyorum ve yalnizim

berenns

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
11 Ocak 2025
7
5
1
25
Merhaba, uzun zamandır zihnimi meşgul eden, takmamaya çalışsam da bir şekilde canımı sıkan bir konu var. Ben 26 yaşındayım ve daha önce hiç karsi cinsle romantik anlamda bir ilişkim olmadı. Hiçbir zaman uzaktan da olsa sevildiğimi hissettigim bi an olmadı. Hep yalnızdım hâla yalnızım. Bunun sebebini tam olarak bilmiyorum dış görünüş desem cogu kişi güzel olduğumu söyler ben de kendimi güzel bulurum. Cevremde benim yaşımda hatta benden küçük olan çoğu kişi ya nişanlandı ya evlendi ya da sevgilisi var. Benimle yaşıt birinin evlendigini ya da evleneceğini duyduğumda üzülüyorum ama üzülmemin sebebi evlenmek istemem değil yalnız kalmam. Yani öyle evlenme merakı olan biri değilim evlenmiş olmak için evlenmeyi de doğru bulmuyorum ama artık bekar olmak, yalnız olmak, hayatında hiç sevgilisi olmamis olmak insanlara göre tuhaf karşılanıyor ve sanki kimse beni beğenmemiş, sevmeye layık görmemiş gibi algılanıyor ya da ben böyle hissediyorum. Neyse çok uzattım ama kısaca cevremde yaşıt olarak bekar kimse kalmamaya başladığı için kendimi yalnız hissediyorum bu da canımı sıkıyor ve insanların gözünde komik ve tuhaf duruma düştüğümü düşünüyorum bu konuda telkinlerinizi bekliyorum mutsuzum 😃 Bir de şu var bugüne kadar hiç flört vs yaşamadığım için su an birinden gelen en ufak bir iltifata, en ufak bi güzel davranışa baglanmaktan ve onu aşk sanmaktan korkuyorum yani tecrübem olmadığı için en ufak bi ilgiye kapılabilirim şu an 🥲🥲
 
Son düzenleme:
Kimse sizi tuhafsamaz komik görmez daha 26 yaş çok büyük bi yaş değil . Hiç mi teklif eden yaklaşan mesaj atanınız olmadı . Evde misiniz sürekli yanı sürekli evdeysenız kimse sizi keşfetmez
 
Merhaba, uzun zamandır zihnimi meşgul eden, takmamaya çalışsam da bir şekilde canımı sıkan bir konu var. Ben 26 yaşındayım ve daha önce hiç karsi cinsle romantik anlamda bir ilişkim olmadı. Hiçbir zaman uzaktan da olsa sevildiğimi hissettigim bi an olmadı. Hep yalnızdım hâla yalnızım. Bunun sebebini tam olarak bilmiyorum dış görünüş desem cogu kişi güzel olduğumu söyler ben de kendimi güzel bulurum. Cevremde benim yaşımda hatta benden küçük olan çoğu kişi ya nişanlandı ya evlendi ya da sevgilisi var. Benimle yaşıt birinin evlendigini ya da evleneceğini duyduğumda üzülüyorum ama üzülmemin sebebi evlenmek istemem değil yalnız kalmam. Yani öyle evlenme merakı olan biri değilim evlenmiş olmak için evlenmeyi de doğru bulmuyorum ama artık bekar olmak, yalnız olmak, hayatında hiç sevgilisi olmamis olmak insanlara göre tuhaf karşılanıyor ve sanki kimse beni beğenmemiş, sevmeye layık görmemiş gibi algılanıyor ya da ben böyle hissediyorum. Neyse çok uzattım ama kısaca cevremde yaşıt olarak bekar kimse kalmamaya başladığı için kendimi yalnız hissediyorum bu da canımı sıkıyor ve insanların gözünde komik ve tuhaf duruma düştüğümü düşünüyorum bu konuda telkinlerinizi bekliyorum mutsuzum 😃
26 yaşında bir insana kimse bekar kaldı diye gülmez ve tuhaf karşılamaz ama bu yaşa kadar hayatınızda biri olmaması tamamen sizinle alakalı. Bunun güzellikle çirkinlikle de alakası yok, nasip olmamış işte ama bu yaşa kadar kimse olmadı diye de karalar bağlanacak bir yaşta değil.
 
ya aslında işe gidiyorum evde değilim. Ama iş ortamındaki cogu kişi yaşı büyük yani hiç öyle biriyle tanışacak bi ortam olmadı. Sadece bir kere birisi buluşmak istemişti ama onu da ben istemedim yani belki de korktum bilmiyorum.
Kimse sizi tuhafsamaz komik görmez daha 26 yaş çok büyük bi yaş değil . Hiç mi teklif eden yaklaşan mesaj atanınız olmadı . Evde misiniz sürekli yanı sürekli evdeysenız kimse sizi keşfetmez
 
ya aslında işe gidiyorum evde değilim. Ama iş ortamındaki cogu kişi yaşı büyük yani hiç öyle biriyle tanışacak bi ortam olmadı. Sadece bir kere birisi buluşmak istemişti ama onu da ben istemedim yani belki de korktum bilmiyorum.
Kendınıze karşı bi özgüven eksikliğiniz varmı yani aurası yüksek enerjili kızları farketmicek erkek yoktur coğu yerde .
 
Kendınıze karşı bi özgüven eksikliğiniz varmı yani aurası yüksek enerjili kızları farketmicek erkek yoktur
Çok özgüvenliyim diyemem iletişim anlaminda biraz çekingenim dışarıdan bakıldığında da soğuk ve mesafeli dururum ama konuşmak tanışmak isteyen insan ne olursa olsun gelip tanışır diye düşünüyorum
 
Çok özgüvenliyim diyemem iletişim anlaminda biraz çekingenim dışarıdan bakıldığında da soğuk ve mesafeli dururum ama konuşmak tanışmak isteyen insan ne olursa olsun gelip tanışır diye düşünüyorum
Size yaklaşımda bulunan kişiyi hoşunuza gitmediği için mi yoksa gerçekten ilişki konusunda korktugunuz ıcın mı reddettiniz
 
Merhaba, uzun zamandır zihnimi meşgul eden, takmamaya çalışsam da bir şekilde canımı sıkan bir konu var. Ben 26 yaşındayım ve daha önce hiç karsi cinsle romantik anlamda bir ilişkim olmadı. Hiçbir zaman uzaktan da olsa sevildiğimi hissettigim bi an olmadı. Hep yalnızdım hâla yalnızım. Bunun sebebini tam olarak bilmiyorum dış görünüş desem cogu kişi güzel olduğumu söyler ben de kendimi güzel bulurum. Cevremde benim yaşımda hatta benden küçük olan çoğu kişi ya nişanlandı ya evlendi ya da sevgilisi var. Benimle yaşıt birinin evlendigini ya da evleneceğini duyduğumda üzülüyorum ama üzülmemin sebebi evlenmek istemem değil yalnız kalmam. Yani öyle evlenme merakı olan biri değilim evlenmiş olmak için evlenmeyi de doğru bulmuyorum ama artık bekar olmak, yalnız olmak, hayatında hiç sevgilisi olmamis olmak insanlara göre tuhaf karşılanıyor ve sanki kimse beni beğenmemiş, sevmeye layık görmemiş gibi algılanıyor ya da ben böyle hissediyorum. Neyse çok uzattım ama kısaca cevremde yaşıt olarak bekar kimse kalmamaya başladığı için kendimi yalnız hissediyorum bu da canımı sıkıyor ve insanların gözünde komik ve tuhaf duruma düştüğümü düşünüyorum bu konuda telkinlerinizi bekliyorum mutsuzum 😃 Bir de şu var bugüne kadar hiç flört vs yaşamadığım için su an birinden gelen en ufak bir iltifata, en ufak bi güzel davranışa baglanmaktan ve onu aşk sanmaktan korkuyorum yani tecrübem olmadığı için en ufak bi ilgiye kapılabilirim şu an 🥲🥲
Merhaba, ben de aynı durumdayım 27 yaşındayım. Çevremde yalnız kalan bir tek arkadaşım var biz de sürekli kız kıza kahve içip duruyoruz. Ben bu durumdan da kendimi kötü hissetmeye başladım
Dışta kalan kişiler gibi olduk.
Arkadaşlarımla buluşuyorum herkes eşiyle sevgilisiyle geliyor
Aksam eve dönülecek herkesi arabayla bırakan var ben hepsinden ayrılıp yapayalnız karanlık yollarda eve dönmeye çalışıyorum.
Öyle hissediyorum ki herkes benim yalnız olmama çok alıştı kimse hayatımda birinin olduğunu hayal bile edemiyor
 
Elalemi bırakın kafanızdan dolu silah o.Patlar sonra .Evlenmek için evlenenler gibi dert dert yazarsınız sonra burada.Herkes atlıyor uçurumdan.İlgiye kapilirmissiniz kapilinda mantığı bırakında görün dünya kaç bucak.Mumla ararsınız bu size göre tuhaf komik bekarlığı..Rahat olun kasmadan tanışın konuşun insanlarla hobileriniz olsun kendi yalnızlığınızı sevin arayışta görünmeden akışta kalın.Herkese potansiyel damat olarak bakmayın tanımaya çalışın anlamaya çalışın beyin gözünüzü açın vaatlerle oyalanmayin olmuyorsa ters geliyorsa üzüyorsa hemen vazgeçin.Onemli olan birbirini bulmak birini bulmak değil
 
Merhaba, uzun zamandır zihnimi meşgul eden, takmamaya çalışsam da bir şekilde canımı sıkan bir konu var. Ben 26 yaşındayım ve daha önce hiç karsi cinsle romantik anlamda bir ilişkim olmadı. Hiçbir zaman uzaktan da olsa sevildiğimi hissettigim bi an olmadı. Hep yalnızdım hâla yalnızım. Bunun sebebini tam olarak bilmiyorum dış görünüş desem cogu kişi güzel olduğumu söyler ben de kendimi güzel bulurum. Cevremde benim yaşımda hatta benden küçük olan çoğu kişi ya nişanlandı ya evlendi ya da sevgilisi var. Benimle yaşıt birinin evlendigini ya da evleneceğini duyduğumda üzülüyorum ama üzülmemin sebebi evlenmek istemem değil yalnız kalmam. Yani öyle evlenme merakı olan biri değilim evlenmiş olmak için evlenmeyi de doğru bulmuyorum ama artık bekar olmak, yalnız olmak, hayatında hiç sevgilisi olmamis olmak insanlara göre tuhaf karşılanıyor ve sanki kimse beni beğenmemiş, sevmeye layık görmemiş gibi algılanıyor ya da ben böyle hissediyorum. Neyse çok uzattım ama kısaca cevremde yaşıt olarak bekar kimse kalmamaya başladığı için kendimi yalnız hissediyorum bu da canımı sıkıyor ve insanların gözünde komik ve tuhaf duruma düştüğümü düşünüyorum bu konuda telkinlerinizi bekliyorum mutsuzum 😃 Bir de şu var bugüne kadar hiç flört vs yaşamadığım için su an birinden gelen en ufak bir iltifata, en ufak bi güzel davranışa baglanmaktan ve onu aşk sanmaktan korkuyorum yani tecrübem olmadığı için en ufak bi ilgiye kapılabilirim şu an 🥲🥲
Çok tatlısın. Zaten hayatında daha önce birinin olmadığı belli ışığın sönmemiş. inşallah seni hakeden mutlu edecek biri çıkar karşına 😘
 
Hep sosyal medyanın etkisi :olamaz: Vitrin ilişkileri, olay nişan söz kutlamaları, insanlığın devamını sağlayacakmışcasına mühim abartılı düğün konseptleri… Evlilik ve çocuk doğurma bi başarı gibi algılanıyor.


Bak kardeşim ben 40 yaşına bastım. 26 yaşında eşimle tanışana kadar hiçbir erkekten hoşlanma bile hissetmedim. Lisede üniversitede arkadaşlarım gayet seviyor, ilişkiler yaşıyor, ayrılıyor, aşk acısı çekiyor. Sonra bi başkasıyla tekrar o hisler yaşayabiliyorlardı. Uzun zaman bende bi sorun mu var diye düşündüm. 🙄 Hiç mi birinden etkilenmezsin yani ! Bir iki kişinin bana yaklaşımı oldu onları da reddettim. Ama ne zaman eşimle tanıştım. Başka bi şey oldu. Tanıştım. Görüştüm. Muhabbet besledim sevdim. Evlendim. Demek ben sorunlu değilmişim. Bu olabilirmiş.


Kardeşim 29unda evlendi. Gayet eğitimli güzel bi kadın. Ama aynı senin hissettiğin o baskıyı ve yoksunluğu hissediyordu. Bana, abla sen benim yaşımda doğurmuştun ama ben seveceğim insanı bile bulamadım diyordu. Galiba bende sevme yeteneği yok diyordu. İnsanlarla tanışmaktan bıkmıştı. Hiç heyecanlanmıyor. Görüşmek istemiyordu. Ama biriyle tanıştı. Sevdi evlendi şimdi çok mutlu.

Diyeceğim o ki, sendeki o hissi ortaya çıkaracak kişiyle henüz tanışmamış olabilirsin. Ama kendini de kurma. Bana biri açılsa da onu kabul etmem gibi. Ama görünür de olman gerek. Çalışmıyor olsan da ortamlarda görünmen gerek ki birileriyle tanışabilesin. Bir de sosyal medya kullanımını sınırla. Hayat orda görünen gibi değil. Gerçek hayat o değil.
 
Merhaba, ben de aynı durumdayım 27 yaşındayım. Çevremde yalnız kalan bir tek arkadaşım var biz de sürekli kız kıza kahve içip duruyoruz. Ben bu durumdan da kendimi kötü hissetmeye başladım
Dışta kalan kişiler gibi olduk.
Arkadaşlarımla buluşuyorum herkes eşiyle sevgilisiyle geliyor
Aksam eve dönülecek herkesi arabayla bırakan var ben hepsinden ayrılıp yapayalnız karanlık yollarda eve dönmeye çalışıyorum.
Öyle hissediyorum ki herkes benim yalnız olmama çok alıştı kimse hayatımda birinin olduğunu hayal bile edemiyor
Aynı durumdayım tek bekar benim her girdiğim ortamda
 
Back