- 13 Kasım 2020
- 1.912
- 3.044
- 83
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
-
- #1
Herkese selam,
Bugünlerde çok dertliyim biraz paylaşmak istedim. Ben yurt dışına geldim 10-11 ay oldu en büyük hayalimdi isteğimdi, yurt dışına taşınmak orada çalışmak okumak. Hayalim gerçek olduğu için mutluyum şükür de, çok yalnızım kızlar. Aşırı yani öyle böyle değil…
Sosyalleş ortamlara katıl diyeceksiniz biliyorum. Yapıyorum da, ama insanlarla enerjiyi çok tutturamıyorum. Nasılsın napıyosun, genel çerçeveden öteye gitmiyor muhabbetler. Arkadaşlıkların hiçbir derinliği yok hepsi yüzeysel havadan. Herkes daha bireysel daha kendine dönük. Tabi çok güzel bir şey bu ama bazen görüyorum ki bu bireyselcilik bencilliğe kayıyor. Türkiyedeki arkadaşlarımı çok özledim, dışarı çıkıp bi kahve içmeyi konuşup dertleşmeyi şöyle ağız dolusu doya doya gülmeyi. Ev arkadaşlarımla da aram pek iyi değil daha önce konu açmıştım ay çok yalnızım ya.
Arkadaşlarımı arıyorum, onlara da dert anlatmak istemiyorum hepsinin kendi dertleri uğraşları var elbette konuşuyoruz ama yüzyüze gibi olmuyor ki, bi doya doya sarılıp konuşmak gibi olmuyor…
Buraya gelmeden önce ingilizcemi geliştirmek için demiştim ki, türklerle takılmayacağım hiç falan. Ama bir türk gördüm mü gidip yapışıyorum yabancılarda bu samimiyeti içtenliği bulamıyorum. Bir gün bir etkinliğe gitmiştik ev arkadaşlarımla öyle beni tek başıma bıraktılar orada, ben de türk 2 kızla tanıştım. Artık gecenin sonuna doğru bana eve nasıl döneceğimi falan sordular ay dedim ev arkadaşlarımın öyle umrunda değil ki başına ne iş gelirse gelsin nolursa olsun, bu samimiyeti özlemişim dedim içimden.
Bi kere hastalandım da mutfakta yemek yapıyorum iki büklüm kusuyorum söylemesi ayıp bi taraftan koşa koşa gelip gidiyorum iyi misin demiyorlar ya… sürekli kendi dertleri problemleri vs…
Ortam da edinemedim dediğim gibi…
Aşk desem zaten yaprak kımıldamıyor… Tanıştığım insanların beklentileri farklı frekansımız tutmuyor. Hiçbir şey yok yani elde…
Sürekli bu aralar hiç sevilmiyorum hissinden depresyona girdim. Yataktan dışarı çıkasım gelmiyor durup durup ağlıyorum…
İçimi dökmek istedim size öylesine.
Bugünlerde çok dertliyim biraz paylaşmak istedim. Ben yurt dışına geldim 10-11 ay oldu en büyük hayalimdi isteğimdi, yurt dışına taşınmak orada çalışmak okumak. Hayalim gerçek olduğu için mutluyum şükür de, çok yalnızım kızlar. Aşırı yani öyle böyle değil…
Sosyalleş ortamlara katıl diyeceksiniz biliyorum. Yapıyorum da, ama insanlarla enerjiyi çok tutturamıyorum. Nasılsın napıyosun, genel çerçeveden öteye gitmiyor muhabbetler. Arkadaşlıkların hiçbir derinliği yok hepsi yüzeysel havadan. Herkes daha bireysel daha kendine dönük. Tabi çok güzel bir şey bu ama bazen görüyorum ki bu bireyselcilik bencilliğe kayıyor. Türkiyedeki arkadaşlarımı çok özledim, dışarı çıkıp bi kahve içmeyi konuşup dertleşmeyi şöyle ağız dolusu doya doya gülmeyi. Ev arkadaşlarımla da aram pek iyi değil daha önce konu açmıştım ay çok yalnızım ya.
Arkadaşlarımı arıyorum, onlara da dert anlatmak istemiyorum hepsinin kendi dertleri uğraşları var elbette konuşuyoruz ama yüzyüze gibi olmuyor ki, bi doya doya sarılıp konuşmak gibi olmuyor…
Buraya gelmeden önce ingilizcemi geliştirmek için demiştim ki, türklerle takılmayacağım hiç falan. Ama bir türk gördüm mü gidip yapışıyorum yabancılarda bu samimiyeti içtenliği bulamıyorum. Bir gün bir etkinliğe gitmiştik ev arkadaşlarımla öyle beni tek başıma bıraktılar orada, ben de türk 2 kızla tanıştım. Artık gecenin sonuna doğru bana eve nasıl döneceğimi falan sordular ay dedim ev arkadaşlarımın öyle umrunda değil ki başına ne iş gelirse gelsin nolursa olsun, bu samimiyeti özlemişim dedim içimden.
Bi kere hastalandım da mutfakta yemek yapıyorum iki büklüm kusuyorum söylemesi ayıp bi taraftan koşa koşa gelip gidiyorum iyi misin demiyorlar ya… sürekli kendi dertleri problemleri vs…
Ortam da edinemedim dediğim gibi…
Aşk desem zaten yaprak kımıldamıyor… Tanıştığım insanların beklentileri farklı frekansımız tutmuyor. Hiçbir şey yok yani elde…
Sürekli bu aralar hiç sevilmiyorum hissinden depresyona girdim. Yataktan dışarı çıkasım gelmiyor durup durup ağlıyorum…
İçimi dökmek istedim size öylesine.