- 5 Aralık 2021
- 15
- 10
- 26
- Konu Sahibi icimidokuyorum
- #1
kızlar derdimi olabildiğince net anlatmak istiyorum. ben 18 yaşımdayken biriyle tanıştım ne oldu ne bitti bilmiyorum sırılsıklam aşık oldum, o benden 3 yaş büyüktü her neyse çok ayrıl barış bir ilişki yaşadım çok zordu benim için aylar boyunca ağladım durdum psikolojim bozuldu her şey üst üste geldi tabi bu süre zarfında da seneler geçti. sürekli ağladığım, beraberken de havalara uçtuğum bir döngü haline geldi. ama nasıl mutluluk size anlatamam, seneler geçmesine rağmen hiç o kadar yüksek noktalara erişemedim daha. buraya kadar belki bir derece normal, sonuçta 18li 20li yaşlarda bu duygu durumları bu sırılsıklam aşık olup ağlamalar vs. Benim sıkıntım şu: ben kendimi çözemiyorum. artık eski sevgilimi sevmiyorum üzerinden 4 sene geçti. dönmeye çalıştı kabul de etmedim. hiçbir sosyal medya hesabından fotoğraflarına bakamıyorum hala. bakın ben direkt olarak yüzüne bakamıyorum. profil fotoğrafı var senelerdir üstüne tıklayıp açabilmiş değilim o kadar kötü oluyorum ki. asla bakamıyorum. tamam bakma zaten ne gerek var diyebilirsiniz, ama kendimde şunu fark ediyorum. ben bebekliğimden beri babasızdım annem bana hamileyken babamla ayrılmışlar ben seneler sonra gördüm ilk defa eve geldi. sonra lisedeyken birkaç sene görüştük onun yanına gittim vs derken sonra tekrar bağlar koptu. benim hiçbir zaman içimde baba sevgisi ya da baba özlemi olmadı hiç babamı özledim ya dediğimi hatırlamıyorum çünkü küçüklükten beri hep böyle alıştım. ama eski sevgilimin hareketlerini, gözlerinin rengini, yürüyüşünü, tepkilerini, parmaklarının yapısını bile o kadar babama benzetiyordum ki. onunla ayrıldıktan sonra sanki onunla beraber hem babamı kaybettim hem de sevgilimi kaybetmiş gibi hissettim. üzeridnen seneler geçti hala hayatımda bir sorun olduğunda onu suçluyorum. geri döndüğünde mesajlarına ya da aramalarına cevap bile vermedim ama o ne kadar bana geri dönmeye çalıştıysa ben o kadar ağladım. o bana mesaj attı o yalvardı ama ben birden kendimi yine o eski kötü günlerin ortasında bulmuş gibi hissettim. yine olan bana oldu. bu arada farklı bir şehire taşındım çok farklı arkadaşlıklar edindim flört ettiğim insanlar oldu ama hala kötü bir şey olduğunda aklıma direkt eski sevgilim geliyor ya kendimi çok suçluyorum ya onu çok suçluyorum. bu baba figürüyle özdeşleştirmemi nasıl düzeltebilirim inanın anlatamıyorum kelimelere dökmek çok zor ama benim gözümde ikisi aynı kişiymiş gibi geliyor ikisine karşı da kin besliyorum
